Η μέρα σήμερα ξημέρωσε γκρίζα, με μια παγωνιά να σου περονιάζει τα κόκαλα. Καμία σχέση με το χθεσινό ηλιόλουστο πρωινό που είχα σχολείο πρωί-πρωί. Στο διάλειμμα, ο Σλοβάκος συμμαθητής μου στα γερμανικά προθυμοποιήθηκε να μου περιγράψει το δημόσιο διάλογο που έχουν αυτή την εποχή στη πατρίδα του, δύο (;) εβδομάδες πριν τις κοινοβουλευτικές τους εκλογές, και πως η Ελλάδα έχει γίνει κι εκεί ο εύκολος σάκος του μποξ για λίγη ανέξοδη δημαγωγία, με όλο το κόσμο να βεβαιώνει με σοβαροφανή αυστηρότητα πως δεν θα φύγει ούτε ένα σλοβάκικο ευρώ προς τον ήλιο και τη θάλασσα αν η Ελλάδα δεν επιδείξει καλή διαγωγή. Μάλιστα.
Τα ίδια έχω διαβάσει και στις δανέζικες εφημερίδες, αν και μόνο την ευρωζώνη αφορά η βοήθεια προς εμάς, αλλά τι να κάνεις, έτσι είναι οι Δανοί, χώνονται παντού, σαν τα παιδάκια του πρώτου θρανίου που ταλαντεύουν ακόμα πιο επίμονα το σηκωμένο χέρι νιαουρίζοντας “Κυρία-Κυρία!!!” μόλις γίνεται φανερό ότι ο από πίσω δεν διάβασε το μάθημά του. Για να πούμε βέβαια και του Σλοβάκου το δίκιο, δανείζονται οι κακομοίρηδες με 4,5% και θα δώσουν σε μας με 5%, τι είναι ο κάβουρας, τι είναι το ζουμί του, και πάλι καμία σχέση με τους Γερμανούς ή, καλή ώρα, με τους Δανούς. Τι ειρωνεία, ένα από τα λίγα σοβαρά επιχειρήματα που είχαν ακουστεί το 2000 όταν οι Δανοί απέρριψαν σε δημοψήφισμα το ευρώ ήταν ότι θα έχαναν την δυνατότητα υποτίμησης αν κάτι πήγαινε στραβά, λες και θα αναγκάζονταν ποτέ αυτοί να κάνουν υποτίμηση!
Τέλος πάντων, όπως εξάλλου κάνει και η Politiken για τους δανούς τουρίστες που παν Ελλάδα, καθησυχάζω κι εγώ τον Σλοβάκο ότι κατά τη γνώμη μου οι Έλληνες έχουν πάρει το μάθημά τους και ότι οι σημερινές απεργίες δεν είναι τίποτε μπροστά σε αυτές που θυμάμαι πιτσιρικάς, κάτι θηριώδεις διακοπές ρεύματος επί Μητσοτάκη, κάτι πολυήμερες της ΟΛΜΕ κλπ επί Αντρέα, τελειώνει και το δικό μου το μάθημα και είμαι στο δρόμο για το γραφείο, πάντα με ήλιο, όταν ακούγεται ο χαρακτηριστικός ήχος από τα newsflash του αειΦώνου, Le Monde αυτή τη φορά, και «Τρεις νεκροί στις σημερινές διαδηλώσεις στην Αθήνα» αναγγέλλει η γαλλική εφημερίδα.
Πάντα με ενοχλεί να μαθαίνω κακά για την Ελλάδα από ξένους και αυτή τη φορά είναι χειρότερο διότι όταν μπαίνω στο Διαδίκτυο, η Ελευθεροτυπία αμφισβητεί αρχικά την είδηση επικαλούμενη τραυματιοφορέα που μπήκε στο κτίριο και διαβεβαιώνει ότι δεν υπάρχουν νεκροί. Αλλά οι ώρες περνούν και οι κανείς δεν παίρνει πίσω τους θανάτους, οπότε ευθυγραμμίζεται ακόμα και η Ελευθεροτυπία με την τραγική πραγματικότητα. Έχω εισιτήρια για τους Ultravox το βράδυ και πηγαίνω. Αν δεν τον έχετε δει τελευταία, ο Midge Ure μοιάζει πλέον σα φαλακρός Elvis Costello αλλά ο ήχος τους είναι ακόμα και πάντα ο κλασσικός της δεκαετίας του 80, συνθεσάιζερ κλπ, και φυσικά με γυρίζουν πίσω στο χρόνο, μαθητής Λυκείου στο Χαλάνδρι και τότε θυμάμαι τον Καλτεζά. Είχε την ηλικία μου ο Καλτεζάς όταν σκοτώθηκε, σε κάποια 17 Νοέμβρη νομίζω αλλά δεν πρόκειται να κάνω Google τον Καλτεζά γιατί πέθανε μικρός και δεν πρόλαβε το Google. Θα ήταν σαράντα χρονών τώρα.
Παρότι τα προβλήματα δεν λύνονται με το να τους ρίχνεις λεφτά, ένας πληθυσμός 40 εκατομμυρίων μαζί με ένα τόσο εκτεταμένο δίκτυο υποδομών σημαίνει τεράστιες δημόσιες ανάγκες και πολυδάπανους μηχανισμούς
8°
