Ed Kemper: Ο ευγενικός serial killer με IQ διάνοιας

Νέες κοπέλες εξαφανίζονται κάθε μέρα σε όλη την Αμερική. Αφήνουν συζύγους, γονείς, παιδιά και απλά χάνονται. Η αστυνομία λαμβάνει τις αναφορές, εκδίδει τα απαραίτητα δελτία προς τα αστυνομικά Τμήματα και προσπαθεί να ελαφρύνει τους φόβους εκείνων που μένουν πίσω. Αν δεν υπάρχουν ενδείξεις κακομεταχείρισης, τους λένε ότι το αγαπημένο τους πρόσωπο θα γυρίσει στο σπίτι ή θα γράψει ή θα εμφανιστεί κάπου, όπως κάνουν οι περισσότεροι. Μία υπόθεση αγνοουμένου που κατατέθηκε στο αστυνομικό τμήμα του Berkley το πρωί της 15ης Σεπτεμβρίου 1972 ήταν τυπική. Η κ. Koo, υπάλληλος της Βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, κάλεσε για να αναφέρει την εξαφάνιση της κόρης της, της 15χρονης Aiko Koo, από το σπίτι της. «Την απήγαγαν» είπε η κ. Koo στον αξιωματικό που πήγε στο σπίτι για να καταγράψει το συμβάν. Η Aiko ήταν καλή μαθήτρια, ταλαντούχα μπαλαρίνα με μέλλον στο κορεατικό μπαλέτο και φρόνιμη κόρη μιας οικογένειας όπου υπήρχε πολλή αγάπη.

Τέσσερις μήνες νωρίτερα, δύο 18χρονες φοιτήτριες του Πανεπιστημίου του Fresno State, η Mary Ann Peso και η Anita Luchessa, είπαν τους φίλους τους στο Berkley ότι θα πήγαιναν στο πανεπιστήμιο Stanford στο Palo Alto, νότια του Σαν Φρανσίσκο. Οι φίλοι τους στο Στάνφορντ είπαν αργότερα στην αστυνομία ότι δεν έφτασαν ποτέ. Τον Αύγουστο κάποιος βρήκε το κρανίο της Mary Ann Peso σε βουνό της Santa Cruz. Μια εκτεταμένη αναζήτηση δεν απέδωσε κάτι περισσότερο. Ούτε τα υπόλοιπα λείψανά της, ούτε ίχνη της φίλης της Anita Luckessa. Αυτή την ανακάλυψη του κρανίου θυμήθηκαν πέντε μήνες αργότερα στην αστυνομία. Η 19χρονη φοιτήτρια Cynthia Ann Schall εξαφανίστηκε ενώ έκανε ωτοστόπ από το σπίτι της προς κολέγιο. Στις 10 Ιανουαρίου ένας πεζοπόρος έκανε μια φρικτή ανακάλυψη νότια του Monterey. Μερικά μέτρα από το δρόμο βρήκε δύο κομμένα ανθρώπινα χέρια. Επτά ημέρες μετά βρέθηκε ένας ακρωτηριασμένος ανθρώπινος κορμός σε μια λιμνοθάλασσα κοντά στη Santa Cruz. Δύο μέρες μετά ένας σερφίστας νότια της Santa Cruz βρήκε ένα αριστερό χέρι. Τρεις μέρες μετά βρέθηκε η λεκάνη νέας γυναίκας στην ακτή κοντά στη Santa Cruz. Ήταν λείψανα της Cynthia Ann Schall. Ήταν φανερό ότι κυκλοφορούσε ένας δολοφόνος στην περιοχή, που σκότωνε και διαμέλιζε ανυπεράσπιστα κορίτσια που έκανα ωτοστόπ. Στο Πανεπιστήμιο της Santa Cruz δημοσιεύτηκε μια προειδοποίηση: «Αν είναι δυνατόν, ειδικά τα κορίτσια, παραμένετε σε κοιτώνες μετά τα μεσάνυχτα με τις πόρτες κλειδωμένες. Αν είστε έξω τη νύχτα, περπατάτε ανά δυο. Αν εγκαταλείπετε την πανεπιστημιούπολη, να λέτε σε κάποιον πού πηγαίνετε και τον κατά προσέγγιση χρόνο της επιστροφής σας. ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΩΤΟ-ΣΤΟΠ, ΠΑΡΑΚΑΛΩ!!!»

Στα 22 της χρόνια η Rosalind Thorpe ήταν ένα λογικό, προσεκτικό κορίτσι. Πήρε το λεωφορείο από το διαμέρισμά της στο κέντρο της Santa Cruz έξω στο πανεπιστήμιο στις 5 Φεβρουαρίου. Και ήταν εκεί όλη την ημέρα. Έφυγε όταν η βιβλιοθήκη έκλεισε στις 9 μ.μ. και κατευθύνθηκε προς τη στάση του λεωφορείου. Τα χέρια της ήταν φορτωμένα με βιβλία και ήλπιζε ότι το τελευταίο λεωφορείο δεν είχε ήδη φύγει για την πόλη. Καθώς περίμενε, ένα κίτρινο Ford με αυτοκόλλητο του πανεπιστημίου πλησίαζε. Ένας μεγαλόσωμος, φιλικός νεαρός με μουστάκι της είπε από το ανοιχτό παράθυρο του συνοδηγού. «Το λεωφορείο έχει φύγει, μπορώ να σας πάω εγώ;». Η Rosalind μπήκε στο αυτοκίνητο. Δύο τετράγωνα παρακάτω η 22χρονη Alice Liu στέκονταν στον δρόμο, διερωτώμενη πώς θα επέστρεφε στην πόλη. Είχε μείνει πολύ αργά στη βιβλιοθήκη της πανεπιστημιούπολης. Ένα αυτοκίνητο πλησίαζε. Ένα ζευγάρι καθόταν στα μπροστινά καθίσματα. Καθώς το αυτοκίνητο έφτασε πιο κοντά, η Alice είδε το αυτοκόλλητο του πανεπιστημίου στον προφυλακτήρα. Σήκωσε το αντίχειρα κι έκανε ωτοστόπ.

Φίλοι ανέφεραν την εξαφάνιση των δύο γυναικών την επόμενη μέρα. Η αστυνομία της Santa Cruz εξέδωσε επείγοντα ενημερωτικά δελτία. Στο πανεπιστήμιο οι φίλοι δεν είχαν καμία αμφιβολία για την τύχη των δύο συμμαθητριών τους. Οργάνωσαν ομάδες αναζήτησης και άρχισαν να διασχίζουν τη δασώδη πανεπιστημιούπολη των 2.000 στρεμμάτων, αναζητώντας ίχνη τους. Δεν βρήκαν τίποτα. Δέκα ημέρες αργότερα, σε μια απότομη χαράδρα, βρέθηκαν δύο ακρωτηριασμένα πτώματα. Ήταν γυμνά, νεαρών γυναικών, χωρίς χέρια και κεφάλια. Σύντομα οι αρχές βεβαιώθηκαν ότι επρόκειτο για τα πτώματα της Alice Liu και της Rosalind Thorpe.

Στη Σάντα Κρουζ οι άνθρωποι γίνονταν καχύποπτοι με τους γείτονές τους. Ο δολοφόνος που σκότωνε και διαμέλιζε κοπέλες πρέπει να ζούσε μια πολύ παράξενη διπλή ζωή, νόμιζαν. Πού θα μπορούσε κάποιος να ακρωτηριάσει τόσο καλά αυτές τις γυναίκες χωρίς να τον δουν; Πώς μπορούσε κάποιος να είναι τόσο άρρωστος και να μην έχει δώσει κάποια ένδειξη επικίνδυνης συμπεριφοράς στην οικογένεια, τους φίλους ή τους γείτονές του; Την Τρίτη 24 Απριλίου χτύπησε το τηλέφωνο στο αστυνομικό Τμήμα της Σάντα Κρουζ. Μια βαθιά αντρική φωνή είπε: «Σκότωσα τη μητέρα μου και μια φίλη της, σκότωσα και τις έξι φοιτήτριες και μπορώ να σας δείξω πού βρίσκονται τα κομμάτια τους». Ήταν ο Ed Kemper.

Όλα ξεκίνησαν, είπε, πριν από εννέα χρόνια –όταν ήταν 15 ετών– και σκότωσε τη γιαγιά και τον παππού του στο αγρόκτημά τους στο North Fork στην κεντρική Καλιφόρνια, όπου τον είχαν στείλει οι από χρόνια χωρισμένοι γονείς του. Το δικαστήριο ανηλίκων τον έκρινε παρανοϊκό σχιζοφρενή και εστάλη στο φρενοκομείο, εκεί όπου ο Kemper ήταν συνεργάσιμος, πειθαρχημένος και ο δείκτης ευφυΐας του μετρήθηκε στο 145, έφτανε δηλαδή σε επιπέδο διάνοιας – εκεί απέκτησε αρκετές ψυχιατρικές γνώσεις και μπόρεσε στην πορεία να ξεγελάει τους ψυχιάτρους. Πέντε χρόνια αργότερα θεωρήθηκε θεραπευμένος. Το νοσοκομείο τον έστειλε στην Αρχή Νεότητας Καλιφόρνιας, η οποία τον απελευθέρωσε μετά από δύο χρόνια φυλάκισης κρίνοντας ότι «Έχει ανταποκριθεί εξαιρετικά στη θεραπεία, δεν αποτελεί κίνδυνο για τον εαυτό του ή για οποιοδήποτε άλλο μέλος της κοινωνίας». Τα αρχεία σφραγίστηκαν ένα μήνα αργότερα – παρά την αντίρρηση του εισαγγελέα ότι θα έπρεπε να είχαν παραμείνει ανοικτά για τουλάχιστον δέκα ακόμη χρόνια.

Πριν από τις δολοφονίες των παππούδων του όμως, η παιδική ζωή του Kemper είχε φανερώσει τα σημάδια του διαταραγμένου μυαλού του. Συχνά αποκεφάλιζε τις κούκλες των δύο αδελφών του και τους έβγαζε τα χέρια, ενώ η αντικοινωνική συμπεριφορά του εκδηλώθηκε πρώτα με την κακοποίηση μικρών ζώων (είχε θάψει τη γάτα του ζωντανή, μετά την ξέθαψε, την αποκεφάλισε και περιέφερε το κεφάλι της με ένα κλαδί). Όταν οι γονείς του χώρισαν, από εννιά χρονών, έμενε με τη μητέρα του η οποία εργαζόταν στο πανεπιστήμιο της Σάντα Κρουζ. Ήταν νευρωτική, μισούσε τους άντρες, αλκοολική, τον προσέβαλε και τον κακομεταχειριζόταν. Τον έβαζε να κοιμάται μόνος σ’ ένα στρώμα στο σκοτεινό υπόγειο, ενώ η ίδια και οι δύο αδελφές του απολάμβαναν τις ανέσεις τους στο σπίτι. Η σχέση τους ήταν πάντα δυσλειτουργική. Οι καβγάδες τους έντονοι και διαρκείς.

Το βράδυ της 20ής Απριλίου η 52χρονη μητέρα του γύρισε στο σπίτι μετά από πάρτι στο πανεπιστήμιο. Ο Kemper, που έμενε τότε μαζί της, ξύπνησε, πήγε στο δωμάτιό της και τη βρήκε στο κρεβάτι να διαβάζει. Τον ειρωνεύτηκε λέγοντας «Τώρα θα θες να πιάσουμε την κουβέντα ως το πρωί, ε;» (όταν της ζητούσε να του γνωρίσει κορίτσια από το πανεπιστήμιο τού έλεγε ότι είναι ίδιος ο πατέρας του και οι φοιτήτριες δεν ήταν για τα μούτρα του). Της είπε απλώς καληνύχτα και πήγε για ύπνο. Αλλά δεν κοιμήθηκε. Περίμενε μέχρι να κοιμηθεί εκείνη. Ξημερώματα μπήκε στο υπνοδωμάτιό της και άρχισε να τη χτυπάει με σφυρί στο κεφάλι. Στη συνέχεια έκοψε τον λαιμό της με μαχαίρι, έκοψε και το κεφάλι κι έκανε σεξ με αυτό – όπως έκανε με όλα τα κεφάλια των θυμάτων. Τη γλώσσα την έκοψε και την πέταξε στον σκουπιδοφάγο μαζί με τις φωνητικές χορδές (ήταν αυτό που της άρμοζε, είπε αργότερα, αφού μια ζωή ούρλιαζε και τον έβριζε). Αργότερα εκείνη την ημέρα κάλεσε τη στενή φίλη της μητέρας του να έρθει στο διαμέρισμα για δείπνο. Όταν ήρθε, τη στραγγάλισε κι έκρυψε το πτώμα της σε ντουλάπι. Μετά πήγε σε ένα μπαρ και ήπιε. Ο σκοπός του είχε εκπληρωθεί. (Αν είχε σκοτώσει από την αρχή τη μητέρα του, ίσως δεν θα είχε σκοτώσει καμιά άλλη γυναίκα, είπε αργότερα). Σε δύο μέρες άρχισε να καταρρέει. Κάλεσε την αστυνομία και παραδόθηκε.

Στο αστυνομικό τμήμα ο Kemper, αυτός ο δίμετρος γίγαντας, έκλαψε γοερά, στη συνέχεια ζήτησε συγγνώμη και περιέγραψε κάθε δολοφονία του από εκείνο το φονικό 11μηνο, από τον Μάιο του ’72 μέχρι τον Απρίλιο του ’73. Έδωσε οδηγίες πού θα έβρισκαν μέλη των θυμάτων, προσωπικά τους αντικείμενα κ.λπ. Όλα τα σημεία ήταν σε ακτίνα 20 μιλίων από το διαμέρισμα της μητέρας του. Τον Νοέμβριο του 1973, στη δίκη του, κρίθηκε ένοχος για οκτώ ανθρωποκτονίες από πρόθεση. Ζήτησε να του επιβληθεί «θανατική ποινή με βασανισμό» αλλά στην Καλιφόρνια δεν υπάρχει θανατική ποινή. Του επιβλήθηκε ποινή ισόβιας κάθειρξης. Βρίσκεται ακόμη στο California Medical Facility, μαζί με άλλους διαβόητους κακοποιούς, κυκλοφορεί ανάμεσά τους και είναι υπόδειγμα κρατουμένου. Η ιστορία του έχει περάσει σε πολλά βιβλία και ταινίες («Σιωπή των Αμνών», «American Psycho» κ.ά.) Ο profiler του FBI Τζον Ντάγκλας είχε από τη δεκαετία του ’70 κερδίσει την εμπιστοσύνη του και συμπεριέλαβε το υλικό των συζητήσεών τους στο βιβλίο του «Στο μυαλό των σίριαλ κίλερ» στο οποίο βασίστηκε η σειρά “Mindhunter” (ο Cameron Britton που υποδύεται τον Kemper ήταν προτεινόμενος για το βραβείο Emmy).