Joseph Duncan III: Ο παιδόφιλος δολοφόνος και τα φρικαλέα εγκλήματά του
Οι δικαστές που επέβαλαν τη θανατική ποινή, σύστησαν ψυχολογική υποστήριξη στους ενόρκους για να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες από τα τρομακτικά στοιχεία που υποχρεώθηκαν να δουν κατά τη διάρκεια της δίκης
Υπόθεση Joseph Duncan III: O παιδόφιλος δολοφόνος που ισχυριζόταν πως «στον διάβολο αρέσει να βλέπει τα παιδιά να υποφέρουν και να κλαίνε»
Τον Μάιο του 2005 στο Coeur d'Alene, μια μικρή αγροτική πόλη του Idaho, η αστυνομία κλήθηκε να ερευνήσει το σπίτι των Groene, όταν οι γείτονες ανέφεραν ότι η οικογένεια δεν είχε δώσει σημεία ζωής και η εξώπορτα του σπιτιού είχε σημάδια αίματος. Μέσα στο σπίτι οι αστυνομικοί ανακάλυψαν τα πτώματα της 40χρονης Brenda Groene, του φίλου της και του 13χρονου γιου της. Τα δύο άλλα παιδιά, η Shasta, 8 ετών, και ο Dylan, 9, ήταν εξαφανισμένα, οπότε σήμανε αμέσως Amber Alert για τον εντοπισμό τους. Τα τρία θύματα ήταν δεμένα χειροπόδαρα, ξαπλωμένα στο πάτωμα και είχαν δεχτεί χτυπήματα από σφυρί στο κεφάλι που επέφεραν τον θάνατό τους.
Η αναζήτηση για τα δύο μικρότερα παιδιά της οικογένειας, με συνεχείς εκκλήσεις προς το κοινό και δημοσιοποίηση των φωτογραφιών τους, κόντευε να κλείσει δυο μήνες αλλά κανείς δεν είχε δει τη Shasta και τον Dylan. Ώσπου στις 2 Ιουλίου 2005 μια σερβιτόρα κάλεσε την αστυνομία στις 2 μετά τα μεσάνυχτα από το εστιατόριο Denny's στο Coeur d'Alene. Ήταν σίγουρη ότι η πιτσιρίκα στην οποία είχε μόλις σερβίρει ένα μιλκσέικ ήταν η Shasta Groene. Τη συνόδευε ένας ενήλικος άντρας. Ένα περιπολικό έφτασε αμέσως, ενώ ενισχύσεις κύκλωναν το εστιατόριο. Όταν ο αστυνομικός ρώτησε τη μικρή πώς λέγεται, εκείνη έστρεψε το βλέμμα προς τον άντρα που τη συνόδευε σαν να περίμενε την έγκρισή του για να απαντήσει. Αφού ο άντρας κατένευσε, η μικρή δήλωσε: Είμαι η Shasta Groene.
O άντρας λεγόταν Joseph Duncan ΙΙΙ και συνελήφθη για την απαγωγή της. Την εποχή της επίθεσης στην οικογένεια Groene ήταν ήδη φυγόδικος. Βιαστής παιδιών από τότε που ήταν 15 ετών, εκκρεμούσε ένταλμα από τη Μινεσότα για τη σύλληψή του. Γεννημένος στις 25 Φεβρουαρίου του 1963, είχε περάσει όλα τα χρόνια της ενήλικης ζωής του -πλην έξι- στη φυλακή. Είχε δει τη Shasta και τον Dylan Groene να παίζουν στην αυλή τους καθώς οδηγούσε στον αυτοκινητόδρομο. Για λίγες μέρες κατασκήνωσε στο απέναντι δασάκι και τους παρακολουθούσε, μέχρι τη φονική εφόρμηση στο σπίτι τους. Πολλά από αυτά που είναι γνωστά για τις δολοφονίες της οικογένειας Groene αποκαλύφθηκαν από την ίδια τη Shasta Groene. Ο Duncan σκότωσε τη μητέρα της, τον μεγαλύτερο αδελφό της και τον φίλο της μητέρας της, και έπειτα απήγαγε την ίδια μαζί με τον αδελφό της, με το κόκκινο Jeep Cherokee που είχε νοικιάσει και ακολούθως κλέψει.
Η Shasta είπε στους αστυνομικούς ότι τη νύχτα της απαγωγής η μητέρα της τη φώναξε στο σαλόνι, όπου είδε τον Duncan να κρατάει όπλο φορώντας μαύρα γάντια. Ο εισβολέας έδεσε τα χέρια της μητέρας της και μετά έκανε το ίδιο με τον φίλο της μητέρας της και με τον έφηβο αδελφό της. Στη συνέχεια απομάκρυνε τη Shasta και τον Dylan από το σπίτι και τους έβαλε να περιμένουν μέσα στο κλεμμένο αυτοκίνητο. Ενώ περίμεναν, άκουσε τον φίλο της μητέρας της να φωνάζει και έπειτα είδε τον τραυματισμένο μεγάλο αδερφό της να βγαίνει από το σπίτι. Ο Dunkan τον άρπαξε και τον έβαλε ξανά στο σπίτι - τα δυο μικρά δεν είδαν τις δολοφονίες. Τις έξι βδομάδες που ακολούθησαν μετέφερε τη Shasta και τον Dylan σε άλλες μακρινές τοποθεσίες, όπου κατασκήνωναν. Επανειλημμένα τους βίαζε και τους βασάνιζε.
Η Shasta είπε επίσης πώς δολοφονήθηκε ο Ντίλαν. Ο Duncan επέμεινε ότι ο θάνατος του Dylan ήταν ατύχημα, ότι η καραμπίνα του είχε εκπυρσοκροτήσει τραυματίζοντας τον Dylan στο στομάχι. Η Shasta όμως είπε ότι ο Duncan έβαλε την καραμπίνα στο κεφάλι του Dylan και τράβηξε τη σκανδάλη, αλλά όταν δεν κατάφερε να τον σκοτώσει και ενώ ο Dylan ικέτευε τον Duncan να τον λυπηθεί, ο Duncan επαναφόρτισε την καραμπίνα, σημάδεψε στο κεφάλι του αγοριού και πάτησε τη σκανδάλη. Ο Dylan σκοτώθηκε ακαριαία. Σύμφωνα με τη Shasta, αμέσως μετά τη δολοφονία του Dylan ο Duncan άρχισε να κλαίει και της είπε ότι τον σκότωσε μόνο για να τον λυτρώσει από τη δυστυχία του. Στις 4 Ιουλίου 2005 η αστυνομία βρήκε ανθρώπινα λείψανα σε αυτοσχέδιο κάμπινγκ σε Εθνικό Δρυμό της Μοντάνα. Στάλθηκαν σε εργαστήριο του FBI για εξέταση και ταυτοποιήθηκαν ως αυτά του Dylan Groene.
Η Shasta ανέφερε επίσης ότι ο Duncan σχεδόν τη σκότωσε τις ημέρες μετά τη δολοφονία του Dylan. Της έδωσε την επιλογή να σκοτωθεί είτε με στραγγαλισμό είτε με όπλο. Η Shasta επέλεξε το πρώτο και ο Duncan τύλιξε ένα σχοινί γύρω από το λαιμό της και το τράβηξε σφιχτά. Τον παρακάλεσε να σταματήσει, αποκαλώντας τον με το υποκοριστικό του, «Jet». Τότε ο Duncan αμέσως σταμάτησε. Τη ρώτησε αν θα ήθελε να συναντήσει τη μητέρα της και η Shasa απάντησε ναι. Επέστρεψαν έτσι με το κόκκινο τζιπ στο Coeur d'Alene. Η Shasta έβλεπε από μακριά το κλειστό σπίτι της, το σχολείο της, σκεφτόταν ότι θα μπορούσε ν' ανοίξει την πόρτα, να πεταχτεί έξω και να αναζητήσει βοήθεια. Αλλά είχε παγώσει από φόβο και δεν τόλμησε να το κάνει. Μετά σταμάτησαν στο εστιατόριο Denny's, όπου η αστυνομία βρήκε και διέσωσε τη Shasta.
Πριν τη σύλληψή του για δολοφονία, ο Duncan διατηρούσε έναν προσωπικό ιστότοπο με τίτλο «Το πέμπτο καρφί». Σύμφωνα με την παράδοση, εκτός από τα τέσσερα καρφιά που χρησιμοποιήθηκαν για να καρφώσουν το σώμα του Χριστού στον σταυρό, υπήρχε ένα πέμπτο καρφί που αφαιρέθηκε και κρύφτηκε. Ο Duncan υιοθέτησε το όνομα για την ιστοσελίδα και blog του. Σε αρκετές καταχωρίσεις επέμενε ότι δεν ήταν παιδεραστής. «Είχα κακοποιηθεί τόσο συχνά και από τόσους πολλούς ανθρώπους που νόμιζα πραγματικά ότι ήταν φυσιολογικό και ότι το έκαναν όλοι» έγραφε.
Τον Δεκέμβριο του 2004, μετά από δύο μήνες σιωπής, ξεκίνησε ξανά το blogging αλλά με λιγότερες λεπτομέρειες της καθημερινής του ρουτίνας και πιο ελεύθερη κριτική στο ποινικό σύστημα. Τον Μάρτιο διώχθηκε εκ νέου για κακοποίηση παιδιών στη Μινεσότα. Αρχικά ισχυρίστηκε ότι ήταν αθώος για τις νέες κατηγορίες, αλλά οι καταχωρίσεις του στο blog έκαναν μια ανησυχητική στροφή. Σε μια ανάρτηση στις 24 Απριλίου, ο Duncan έγραφε περί αυτοκτονίας και έλεγε ότι «πάλευε με δαίμονες». «Οι δαίμονες είναι ισχυρότεροι από όσο νόμιζα. Αν νικήσουν, τότε πολλοί άνθρωποι θα πάθουν κακό». Μέχρι τον Μάιο συνέχισε να γράφει στο ιστολόγιό του - με κείμενο που διαβάζεται σαν μυθιστόρημα του Τόμας Χάρις (του συγγραφέα του «Η Σιωπή των Αμνών»). Οι «δαίμονες» τον είχαν ήδη υποχρεώσει να εκδικηθεί την κοινωνία, έγραφε χωρίς εξήγηση. Δεν είχε συλληφθεί, πρόσθετε. Όλοι όσοι του έδειξαν καλοσύνη ή του έδωσαν μια δεύτερη ευκαιρία δε θα το έκαναν αν ήξεραν την πραγματική έκταση των εγκλημάτων του, έγραφε την 11 Μαΐου. «Είμαι φοβισμένος, μόνος μου και μπερδεμένος, και η αντίδρασή μου είναι να χτυπήσω την πηγή της δυστυχίας μου, την κοινωνία. Πρόθεσή μου είναι να βλάψω την κοινωνία όσο μπορώ και στη συνέχεια να πεθάνω».
Ο ιστότοπος αποτύπωνε την καθημερινή ζωή του Duncan ως δράστη σεξουαλικών εγκλημάτων, αρνιόταν ότι είναι παιδόφιλος και ισχυριζόταν ότι είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά. Την εποχή που συνελήφθη, όλο το περιεχόμενο στον ιστότοπο δημοσιευόταν από κάποιον ο οποίος πιθανώς λάμβανε επιστολές από τον Duncan για να δημοσιεύσει στον ιστότοπο για λογαριασμό του.
Οι δικαστές που επέβαλαν τη θανατική ποινή στον Joseph Duncun III σύστησαν ψυχολογική υποστήριξη στους ενόρκους προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες από τα τρομακτικά στοιχεία που υποχρεώθηκαν να δουν κατά τη διάρκεια της δίκης. Αυτά περιλάμβαναν ανθρώπινα λείψανα καθώς και βίντεο με τον Duncan που βασάνιζε τον 9χρονο Dylan Groene. Κατά τη διάρκεια ενός από τα βίντεο, ένα παιδί ακουγόταν να ουρλιάζει από πόνο, ενώ γυμνός ο Duncan ακουγόταν να φωνάζει: «Ο διάβολος είναι εδώ, αγόρι, ο ίδιος ο διάβολος... Στον διάβολο αρέσει να βλέπει τα παιδιά να υποφέρουν και να κλαίνε!»
4°
