Ο «Βραζιλιάνος Dexter» που δολοφόνησε πάνω από 70 εγκληματίες

Η ιστορία του Pedro Rodrigues Filho θυμίζει κατά πολύ κινηματογραφικό ή τηλεοπτικό σενάριο και, για να είμαστε ακριβείς, μας θυμίζει κατά πολύ τον Dexter. Όπως ακριβώς ο τηλεοπτικός serial killer εκτόνωνε τις δολοφονικές τάσεις του σε εγκληματίες, έτσι ακριβώς και ο Filho έχει δολοφονήσει περισσότερους από 70 (100 υποστηρίζει ο ίδιος) δολοφόνους, κλέφτες και βιαστές. Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι τα δύο παρατσούκλια που έχει αποκτήσει είναι Pedrinho Metador (Πετράκος ο Δολοφόνος) και Βραζιλιάνος Dexter.

Ωστόσο, η περίπτωσή του δεν είναι ακριβώς ίδια με εκείνη του αντιήρωα που ο Michael C. Hall υποδύθηκε για εφτά χρόνια. Οι φόνοι του Pedro ήταν πολύ πιο βίαιοι και συχνά πήγαζαν περισσότερο από την ίδια του την ανάγκη για αίμα, παρά από μία τάση προς την απόδοση δικαιοσύνης. Επιπλέον, εκείνος σε αντίθεση με τον Dexter μπήκε φυλακή - κυρίως γιατί δεν ήταν ιδιαίτερα διακριτικός.

Η ιστορία του ξεκίνησε κυριολεκτικά από την αρχή της ζωής του. Ο πατέρας του χτύπαγε άγρια την έγκυο μητέρα του, με αποτέλεσμα ο ίδιος να γεννηθεί με κρανιακά τραύματα, τα οποία στην πορεία αποδείχτηκε ότι είχαν επηρεάσει εγκεφαλικές του λειτουργίες, ενώ την ζωή του σημάδεψε και η βία από τον πατέρα προς την μητέρα του, την οποία έβλεπε στην διάρκεια όλων των παιδικών του χρόνων.

Οι δολοφονικές του τάσεις δεν άργησαν να βγουν στην επιφάνεια. Ήταν μόλις 13 χρονών όταν αποτυχημένα προσπάθησε να σκοτώσει τον ξάδερφό του μετά από μία διαμάχη τους, ενώ στα 14 είχε την πρώτη φονική του επιτυχία, όταν μέρα μεσημέρι δολοφόνησε τον αντιδήμαρχο της περιοχής Santa Rita do Sapucaí, όπου έμενε, έξω ακριβώς από το κτήριο του δημαρχείου.

Αιτία ήταν ότι ο αντιδήμαρχος είχε απολύσει άδικα τον πατέρα του, αφότου τον κατηγόρησε ότι κλέβει φαγητό από το σχολείο, στο οποίο εργαζόταν. Αυτό τον οδήγησε και στο αμέσως επόμενο θύμα του, έναν φύλακα που ήταν ο πιθανότερος πραγματικός κλέφτης του φαγητού.

Μετά από αυτούς τους δύο φόνους, έφυγε στο Mogi das Cruzes του São Paulo, ώστε να γλιτώσει από τις αρχές. Εκεί ξεκίνησε να κλέβει αποθήκες ναρκωτικών, μέχρι που γνώρισε την χήρα ενός αρχηγού μίας ομάδας διακίνησης ναρκωτικών, την Botinha, την οποία ερωτεύτηκε και αρραβωνιάστηκε. Γρήγορα ανέλαβε το πόστο του νεκρού της συζύγου, με αποτέλεσμα να σκοτώσει τρεις αντιπάλους ως ένα είδος «επαγγελματικής αναγκαιότητας».

Ο ανήλικος ακόμα Pedro συνέχισε την ζωή του εκεί, μέχρι που η αρραβωνιαστικιά του εκτελέστηκε. Όπως ήταν, λοιπόν, λογικό εντός του δικού του μυαλού, αποφάσισε να εκδικηθεί τον θάνατό της και μαζί με τέσσερις φίλους του ξεκίνησαν την αναζήτηση του υπεύθυνου. Κάπως έτσι, κατέληξε να έχει σκοτώσει συνολικά ήδη 12 ανθρώπους πριν καν γίνει 18, αφού τελικό στάδιο της εκδίκησης για την Botinha ήταν η δολοφονία εφτά ανθρώπων και ο τραυματισμός 16 ακόμα.

Ωστόσο, αυτός δεν θα ήταν ο τελευταίος θάνατος που θα έπρεπε να εκδικηθεί. Σύντομα ανακάλυψε ότι ο πατέρας του έσφαξε την μητέρα του και ο Pedro δεν γινόταν παρά να τον επισκεφτεί στη φυλακή. Ήταν μία συνάντηση με ελάχιστες λέξεις και πολλές μαχαιριές. Συγκεκριμένα, μαχαίρωσε τον πατέρα του 22 φορές και, σαν αυτό να μην ήταν αρκετό, στο τέλος ξερίζωσε κυριολεκτικά την καρδιά του, δάγκωσε ένα μέρος της και το έφτυσε.

Στις 24 Μαΐου του 1973, ο Pedro συνελήφθη από τις αστυνομικές αρχές για πρώτη φορά. Κάποιος θα περίμενε ότι αυτό θα έβαζε ένα τέλος στη δολοφονική του μανία, αλλά για εκείνον ο θάνατος των εγκληματιών είχε μόλις αρχίσει να γίνεται αποστολή ζωής. Ο πρώτος φόνος έγινε ήδη μέσα στο αστυνομικό όχημα που τον μετέφερε στην φυλακή. Μαζί του μεταφερόταν και ένας ακόμα εγκληματίας, τον οποίο οι αστυνομικοί βρήκαν δολοφονημένο μόλις άνοιξαν την πόρτα του αυτοκινήτου. Ο Pedrinho Metador τον είχε σκοτώσει γιατί ήταν βιαστής.  

Μέσα στη φυλακή έπρεπε να προσπαθήσει για να επιβιώσει. Αυτό, βέβαια, δεν ήταν δύσκολο για τον ίδιο, αφού η δολοφονία των συγκρατουμένων του φάνταζε στο μυαλό του ως η εύκολη λύση. Εξάλλου, όλοι τους ήταν εγκληματίες, οπότε ο ίδιος θεώρησε τον εαυτό του ως το κάρμα που ερχόταν να τους βρει. Δεν ξέρουμε ακριβώς τον αριθμό των ανθρώπων που σκότωσε εντός της φυλακής, αλλά γνωρίζουμε ότι αυτός αγγίζει τουλάχιστον το 40. Για να τους ξεκαθαρίσει πάντως ότι ειλικρινά δεν είχε κανένα πρόβλημα να τους δολοφονήσει και όλους ακόμα, έκανε ένα τατουάζ που έγραφε «Σκοτώνω για απόλαυση», το οποίο πλέον έχει καλύψει.

Αν ευλόγως θεωρείτε ότι ο Pedro βρίσκεται ακόμα έγκλειστος σε κάποια φυλακή και ότι θα βρίσκεται εκεί μέχρι το τέλος της ζωής του, τότε κάνετε λάθος. Το δικαστήριο μπορεί να τον καταδίκασε σε 126 χρόνια φυλάκισης, αλλά η νομοθεσία της Βραζιλίας δεν στηρίζει αυτή την καταδίκη και απαγορεύει ο οποιοσδήποτε, ανεξαρτήτως εγκλήματος, να παραμείνει έγκλειστος για πάνω από 30 χρόνια.

Η βαναυσότητα των εγκλημάτων του Βραζιλιάνου Dexter δεν θεωρήθηκε δικαιολογία για να μην εφαρμοστεί ο νόμος στην περίπτωσή του. Έμεινε στη φυλακή μόλις 4 χρόνια περισσότερο από την νόμιμη τριακονταετία και αποφυλακίστηκε στις 24 Απριλίου του 2007. Για μερικά χρόνια ήταν άγνωστο που βρισκόταν πλέον και αν εξακολουθούσε τους φόνους, με μόνη πληροφορία για την αρχική μετά τη φυλακή ζωή του ότι προσπάθησε να φτιάξει τη ζωή του με την κοπέλα του, την οποία είχε γνωρίσει ενώ ακόμα βρισκόταν έγκλειστος.

Τα ίχνη του εμφανίστηκαν ξανά τον Σεπτέμβριο του 2011. Οι αρχές έλαβαν μία ανώνυμη πληροφορία για το πού βρισκόταν πλέον ο Pedro και τον συνέλαβαν για εξεγέρσεις και παράνομη κράτηση, εγκλήματα που είχε πραγματοποιήσει στα χρόνια του μέσα στη φυλακή.

Φυλακίστηκε και πάλι και πριν από ακριβώς έναν χρόνο, τον Αύγουστο του 2018, αποφυλακίστηκε. Ο ίδιος, 65 πλέον ετών, δηλώνει πραγματικά μετανιωμένος για όλα τα εγκλήματα του παρελθόντος του. Από όσα μπορούμε να γνωρίζουμε, έχει αφήσει πίσω του τις δολοφονικές του τάσεις και έχει ξεκινήσει μία νέα ζωή, εκδίδοντας την αυτοβιογραφία του και φτιάχνοντας το δικό του κανάλι στο YouTube, με μοναδικό του πλέον σκοπό να συμβουλεύσει τους νέους και να τους κρατήσει μακριά από μία εγκληματική ζωή.



Όσον αφορά το ψυχολογικό προφίλ του ανθρώπου που σκότωσε περισσότερους από 70 ανθρώπους, οι ειδικοί φαίνεται να μην μπορούν να συμφωνήσουν μεταξύ τους. Την στιγμή που ορισμένοι ψυχολόγοι τον έχουν χαρακτηρίσει ως τον «τέλειο ψυχοπαθή», άλλοι παρατηρούν ότι αν και δεν είχε καμία συμπόνια και στοργή για τα θύματά του, έτρεφε αυτά τα συναισθήματα για την μητέρα και την αρραβωνιαστικιά του, γεγονός που τους κάνει να αποκλείουν την περίπτωση της ψυχοπάθειας και να τον θεωρούν κοινωνιοπαθή. Ψυχίατροι, πάντως, που ήρθαν σε επαφή μαζί του την δεκαετία του ’80, ενώ βρισκόταν ακόμα στη φυλακή παρατήρησαν ότι έχει στοιχεία παράνοιας και αντικοινωνικότητας, ενώ εγκληματολόγοι τον έχουν περιγράψει ως έναν εκδικητή κατά συρροή δολοφόνο με μεγάλη ευφυΐα και σχεδόν φωτογραφική μνήμη, που έχτισε όλοι του την ταυτότητα μέσα από τους φόνους του.