Κοσμος

Το πρώτο «κλεμμένο μωρό» της Ισπανίας του Φράνκο έχει οικογένεια

Η Ινές βρήκε τους βιολογικούς γονείς της χάρη σ' ένα τεστ DNA

Newsroom
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Η Ινές Μαντριγκάλ, η Ισπανίδα που έφερε στη δικαιοσύνη την υπόθεση των «κλεμμένων μωρών», ξαναβρήκε τη βιολογική οικογένειά της.

Η Ινές Μαντριγκάλ, η πρώτη Ισπανίδα που η δικαιοσύνη αναγνώρισε πως ήταν ένα «κλεμμένο μωρό», ανακοίνωσε σήμερα ότι ξαναβρήκε τη βιολογική οικογένειά της χάρη σ' ένα τεστ DNA μιας αμερικανικής επιχείρησης.

Υπό τη δικτατορία του Φρανθίσκο Φράνκο (1939-1975), μωρά αρπάζονταν από τις βιολογικές μητέρες τους, που ήταν συνήθως πολιτικές αντίπαλοι της δικτατορίας. Οι «κλοπές μωρών» συνεχίσθηκαν, συχνά με τη συνέργεια της Καθολικής εκκλησίας, με παιδιά που γεννιούνταν εκτός γάμου ή σε πολυμελείς οικογένειες. Το σκάνδαλο ενδέχεται να αφορά χιλιάδες οικογένειες στην Ισπανία.

«Θέλω να σας αφηγηθώ πως βρήκα τη βιολογική οικογένειά μου. Είναι η καλύτερη είδηση για κάποιον στην κατάστασή μου», δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου η Μαντριγκάλ, μια σιδηροδρομική υπάλληλος 50 ετών.

«Η βιολογική μητέρα μου δεν ζει πια. (...) Ονομαζόταν Πιλάρ και πέθανε το 2013 σε ηλικία 73 ετών. Η Πιλάρ δεν έμαθε ποτέ αν ήμουν αγόρι ή κορίτσι, όμως ξέρω πως δεν με ξέχασε ποτέ», αφηγήθηκε συγκινημένη.

Η Ινές Μαντριγκάλ πέτυχε το 2018 από δικαστήριο της Μαδρίτης να κηρύξει έναν 85χρονο πρώην μαιευτήρα ένοχο ότι την έκλεψε από τη μητέρα της όταν είχε γεννηθεί, το 1969.

Για να το πετύχει αυτό, χρειάσθηκε να προσφύγει κατά της ίδιας της θετής μητέρας της, η οποία έχει έκτοτε αποβιώσει.

Ο πρώην γιατρός δεν καταδικάσθηκε, καθώς οι δικαστές θεώρησαν πως το αδίκημα είχε παραγραφεί -- κάτι που η Μαντριγκάλ αμφισβητεί. Έχει φέρει την υπόθεση ενώπιον του Ανώτατου Δικαστηρίου.

«Για πρώτη φορά, το παζλ της ζωής μου είναι πλήρες. (...) Ξέρω ποια είμαι και από πού έρχομαι», τόνισε χαρούμενη η Ινές Μαντριγκάλ, η οποία ανακάλυψε πως έχει ρίζες από τη Μαδρίτη και τη Χώρα των Βάσκων.

«Έχω τέσσερις αδελφλούς, τους οποίους συνάντησα, οι οποίοι είναι θαυμάσιοι και μου προσέφεραν την αγκαλιά και την καρδιά τους», αφηγήθηκε.

Δεν θέλησε να αποκαλύψει την ταυτότητα των συγγενών της, σεβόμενη «το δικαίωμά τους στην ανωνυμία».

Είπε πως βρήκε αρχικά έναν μακρινό εξάδελφο χάρη σε μια αμερικανική επιχείρηση που κάνει τεστ DNA, καθώς οι ισπανικές βάσεις δεδομένων που τέθηκαν στη διάθεση των ενώσεων θυμάτων της λαθραίας διακίνησης παιδιών δεν λειτούργησαν.

«Είναι τραγικό, το αντιλαμβάνεστε; Το προφίλ μου και αυτό του ενός από τους αδελφούς μου ήταν σε μια ισπανική βάση δεδομένων, η οποία δεν εντόπισε τη σχέση συγγένειας», τόνισε.

Σύμφωνα με τις ενώσεις των θυμάτων, χιλιάδες προσφυγές για κλοπές παιδιών δεν κατέστη δυνατό να εκδικασθούν, σε πολλές περιπτώσεις λόγω παραγραφής.

Σύμφωνα με την ίδια, η λαθραία διακίνηση παιδιών συνεχίσθηκε και επί δημοκρατίας, τουλάχιστον μέχρι το 1987, αυτή τη φορά μόνο για το κέρδος.