«Έφυγε» ο Δημήτρης Χριστόφιας

Σε ηλικία 73 ετών έφυγε από τη ζωή ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Κύπρου Δημήτρης Χριστόφιας.

Ο Δημήτρης Χριστόφιας αντιμετώπιζε πολλά και σοβαρά προβλήματα υγείας ενώ είχε εισαχθεί στην Μεταμοσχευτική Μονάδα του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας στις 18 Μαΐου. 

Από τις 20 του ίδιου μήνα νοσηλευόταν στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, έχοντας παρουσιάσει σημαντική αναπνευστική επιβάρυνση. Αν και στην αρχή η κατάστασή του είχε παρουσιάσει κάποια βελτίωση, οι θεράποντες ιατροί του έκριναν χθες, μετά από ιατρικό συμβούλιο, ότι ήταν πλέον μη αναστρέψιμη.

Δήλωση Νίκου Αναστασιάδη

Ο πρόεδρος της Κύπρου, Νίκος Αναστασιάδης, εξέφρασε τη θλίψη του για τον θάνατο του κ. Χριστόφια με ανάρτηση στο Twitter. «Είναι με μεγάλη θλίψη που πληροφορήθηκα το θάνατο του Δημήτρη Χριστόφια. Ενός πολιτικού που για χρόνια πορευτήκαμε σε παράλληλες πορείες, πάντοτε όμως για το καλό του τόπου. Στην οικογένειά του στέλνω τα πιο θερμά μου συλλυπητήρια».

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αναφέρει ακόμη ότι «γνωρίζοντας πόσο ταλαιπωρήθηκε από την κλονισμένη για δεκαετίες υγεία του, εύχομαι να είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει, και στην οικογένεια του εκφράζω τα πιο θερμά μου συλλυπητήρια».

Τα συλλυπητήριά του εξέφρασε επίσης το Κ.Σ. του ΕΔΕΚ προς την οικογένεια του εκλιπόντος και το ΑΚΕΛ.

Η ζωή και η σταδιοδρομία του Δημήτρη Χριστόφια

Γεννήθηκε στο κατεχόμενο σήμερα από τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής Κάτω Δίκομο της επαρχίας Κερύνειας  στις 29 Αυγούστου 1946.  Υπήρξε  έγγαμος με την Έλση Χριστόφια - Χηράτου και απέκτησε δύο κόρες και ένα γιο. Σπούδασε στο Ινστιτούτο Κοινωνικών Επιστημών της Μόσχας. Είναι διδάκτωρ ιστορικών επιστημών της Ακαδημίας Κοινωνικών Επιστημών της Σοβιετικής Ένωσης.

Εξελέγη βουλευτής Κερύνειας με το ΑΚΕΛ-Αριστερά-Νέες Δυνάμεις στις εκλογές της 19ης Μαΐου 1991 και επανεξελέγη στις εκλογές της 26ης Μαΐου 1996, της 27ης Μαΐου 2001 και της 21ης Μαΐου 2006. Διετέλεσε Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων για την Όγδοη Βουλευτική Περίοδο (2001-2006). Την 1η Ιουνίου 2006 επανεξελέγη Πρόεδρος του σώματος για την Ένατη Βουλευτική Περίοδο, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι την εκλογή του στην Προεδρία της Δημοκρατίας.

Διετέλεσε ex officio πρόεδρος της Επιτροπής Επιλογής της Βουλής των Αντιπροσώπων και πρόεδρος της Ad Hoc[ασαφές] Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τον Κανονισμό της Βουλής και της Ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για το Πόθεν Έσχες.

Διετέλεσε πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κυπριακής Ομάδας στη Διακοινοβουλευτική Ένωση και της Εκτελεστικής Επιτροπής του Κυπριακού Κλάδου του Κοινοπολιτειακού Κοινοβουλευτικού Συνδέσμου.

Σε ηλικία δεκατεσσάρων χρόνων έγινε μέλος της Παγκύπριας Ενιαίας Οργάνωσης Μαθητών (ΠΕΟΜ). Το 1964 έγινε μέλος του ΑΚΕΛ, της Παγκύπριας Εργατικής Ομοσπονδίας (ΠΕΟ) και της Ενιαίας Δημοκρατικής Οργάνωσης Νεολαίας (ΕΔΟΝ). Το 1969, στο 5ο συνέδριο της ΕΔΟΝ, εξελέγη μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της οργάνωσης.

Το 1974, μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στη Μόσχα, επέστρεψε στην Κύπρο και προσελήφθη στην ΕΔΟΝ, της οποίας εξελέγη κεντρικός οργανωτικός γραμματέας. Το 1977 εξελέγη γενικός γραμματέας της οργάνωσης, θέση την οποία κατείχε μέχρι και το 1987.

Το 1976 εξελέγη μέλος της Επαρχιακής Επιτροπής ΑΚΕΛ Λευκωσίας-Κερύνειας. Το 1982 εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, το 1986 μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής και το 1987 μέλος της Γραμματείας της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος. Μετά το θάνατο του γενικού γραμματέα του ΑΚΕΛ Εζεκία Παπαϊωάννου, στις 10 Απριλίου 1988, το Πολιτικό Γραφείο της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος τον όρισε προσωρινό γενικό γραμματέα. Στις 22 Απριλίου 1988 η ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής τον εξέλεξε γενικό γραμματέα της, αξίωμα στο οποίο επανεξελέγη άλλες τέσσερις φορές, το 1990, το 1995, το 2000 και το 2005.

Ήταν μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Κύπρου.

Η έκρηξη στο Μαρί και η απόδοση ευθυνών

Στις 11/7/2011, 13 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 61 τραυματίστηκαν από εκρήξεις σε εμπορευματοκιβώτια πυρίτιδας που φυλάσσονταν στη ναυτική βάση "Ευάγγελος Φλωράκης" της Εθνικής Φρουράς στην περιοχή Ζύγι-Μαρί. Η πυρκαγιά που προκλήθηκε επεκτάθηκε στον ηλεκτροπαραγωγικό σταθμό Βασιλικού, προκαλώντας τεράστιες ζημιές. Μεταξύ των νεκρών ήταν ο διοικητής του ναυτικού, πλοίαρχος Ανδρέας Ιωαννίδης, καθώς και ο διοικητής της ναυτικής βάσης, αντιπλοίαρχος Λάμπρος Λάμπρου. Σκοτώθηκαν επίσης ο αρχικελευστής Κλεάνθης Κλεάνθους, ο κελευστής Μιχάλης Ηρακλέους και οι ναύτες, δίδυμα αδέλφια, Μιλτιάδης και Χριστάκης Χριστοφόρου. Τη ζωή τους έχασαν επίσης ο αρχιλοχίας της πυροσβεστικής Ανδρέας Παπαδόπουλος, οι πυροσβέστες Βασίλης Κρόκος, Σπύρος Τταντής, Παναγιώτης Θεοφίλου και Αδάμος Αδάμου, καθώς και ο αρχιπυροσβέστης Γιώργος Γιακουμή. Δύο ημέρες αργότερα απεβίωσε και ο 19χρονος Αντώνης Χαραλάμπους, που είχε τραυματιστεί σοβαρά.

Σύμφωνα με την κυβέρνηση, η έκρηξη σημειώθηκε σε υλικό που είχε κατασχεθεί το 2009 από ιρανικό πλοίο το οποίο έπλεε στα χωρικά ύδατα της Κύπρου και είχε προορισμό τη Συρία.

Το πόρισμα της επιτροπής που διόρισε το υπουργικό συμβούλιο για να ερευνήσει την υπόθεση και παραδόθηκε στις 3/10/2011 από τον πρόεδρό της Πόλυ Πολυβίου απέδωσε στον πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια την κύρια ευθύνη για την τραγωδία. Όπως ανέφερε, ο πρόεδρος είχε θεσμικές αλλά και προσωπικές ευθύνες, επειδή δεν χειρίστηκε καλά το θέμα της παραμονής του επικίνδυνου φορτίου του ιρανικού πλοίου στην Κύπρο, επιδεικνύοντας ασύγγνωστη αμέλεια και ολιγωρία. Ο Δ. Χριστόφιας αμφισβήτησε το πόρισμα της Ερευνητικής Επιτροπής και είπε ότι δεν πρόκειται να παραιτηθεί, απορρίπτοντας κατηγορηματικά ότι φέρει προσωπική ευθύνη για την έκρηξη.

Στις 15/2/2013, σε διάγγελμα-αποτίμηση της πενταετούς θητείας του, δήλωσε ότι αποχωρεί με το κεφάλι ψηλά επειδή έκανε σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες ό,τι μπορούσε για να επιτύχει το καλύτερο για την Κύπρο. Είπε ότι η μεγαλύτερη πικρία του σχετίζεται με το τραγικό δυστύχημα στο Μαρί και ότι ένιωθε επίσης μεγάλη πικρία γιατί δεν κατάφερε να υλοποιήσει το όραμα της ζωής του για επίλυση του Κυπριακού.

Βραβεύσεις 

Το 2004 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών και Πολιτικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.

Στις 20 Νοεμβρίου του 2008 στα πλαίσια επίσημης επίσκεψης στη Μόσχα αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων Μόσχας.

Στις 9 Σεπτεμβρίου του 2009 στα πλαίσια επίσημης επίσκεψης στην Ιταλία αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ συστημάτων επικοινωνίας στις διεθνείς σχέσεις του Πανεπιστημίου της Περούτζια.

Στις 19 Μαρτίου 2010 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Πατρών. Στις 14 Δεκεμβρίου 2010 αναγορεύθηκε σε επίτιμο διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στις 22 Ιουνίου 2011 αναγορεύθηκε σε επίτιμο διδάκτωρ της Σχολής Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Σπουδών του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου.

Στις 4 Ιουλίου 2011 αναγορεύθηκε σε επίτιμο διδάκτωρ φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Μαριούπολης(Ουκρανία). Επιπρόσθετα, έχει τιμηθεί με το Ανώτατο Παράσημο του Πατριαρχείου Κιλικίας στη Βηρυτό στις 10 Ιανουαρίου 2013 από τον Πατριάρχη Κιλικίας Αράμ Α΄.[12] Επίσης, στις 30 Ιανουαρίου 2013 παρασημοφορήθηκε με το Ανώτατο Παράσημο της Δημοκρατίας της Σερβίας, από τον πρόεδρο της χώρας Τόμισλαβ Νίκολιτς σε ειδική τελετή που πραγματοποιήθηκε σε ειδική τελετή στο Προεδρικό Μέγαρο στο Βελιγράδι.