- ΑΡΧΙΚΗ
-
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
-
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
-
LIFE
-
LOOK
-
YOUR VOICE
-
επιστροφη
- ΣΕ ΕΙΔΑ
- ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΒΡΟΜΙΚΑ
- ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΑΣ
-
-
VIRAL
-
επιστροφη
- QUIZ
- POLLS
- YOLO
- TRENDING NOW
-
-
ΖΩΔΙΑ
-
επιστροφη
- ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ
- ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ
- ΓΛΩΣΣΑΡΙ
-
- PODCAST
- 102.5 FM RADIO
- CITY GUIDE
- ENGLISH GUIDE
Σπουδαία ανακάλυψη από παλαιοντολόγους στη Γερμανία. Οι ερευνητές έφεραν στο φως το απολίθωμα ενός μικρού ψαριού με μυτερά και κοφτερά -σαν ξυράφι- δόντια, το οποίο έμοιαζε πολύ με τα σημερινά πιράνχας.
Το Piranhamesodon pinnatomus, όπως ονομάστηκε, είναι το αρχαιότερο γνωστό σαρκοβόρο ψάρι με σκελετό από κόκαλα (αντίθετα με τα ψάρια που έχουν χόνδρινο και όχι οστέινο σκελετό, όπως οι καρχαρίες). Ζούσε πριν από 152 εκατομμύρια χρόνια παράλληλα με τους δεινόσαυρους και εκτιμάται ότι «τρομοκρατούσε» τις ρηχές θάλασσες της Ιουρασικής περιόδου, όπως σήμερα κάνουν τα πιράνχας.
Σύμφωνα με τα όσα μετέδωσε το ΑΠΕ-ΜΠΕ, είχε μήκος μόλις 9 εκατοστά, αλλά δεν δίσταζε να επιτίθεται σε πολύ μεγαλύτερα ψάρια. Η περιοχή όπου βρέθηκε, στη σημερινή Βαυαρία, ήταν τότε μια ρηχή τροπική θάλασσα με κοραλλιογενείς υφάλους. Τα σημερινά πιράνχας είναι ψάρια του γλυκού νερού και ζουν κυρίως σε λίμνες και ποτάμια της Νότιας Αμερικής, όπως ο Αμαζόνιος.
Περιοχή... θησαυρός
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη Γερμανίδα παλαιοντολόγο Μαρτίνα Κελμπλ-Έμπερτ του Μουσείου Άιχστετ του Ιούρα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολογίας «Current Biology», βρήκαν το απολίθωμα στην ίδια περιοχή όπου είχε ανακαλυφθεί ο Αρχαιοπτέρυξ, το αρχαιότερο γνωστό πουλί.
Εκεί κοντά ανακαλύφθηκαν, επίσης, απολιθώματα ψαριών που είχαν πέσει θύματα του αρχαίου σαρκοβόρου ψαριού, καθώς έφεραν χαρακτηριστικές δαγκωματιές. Παρά την ομοιότητα, πάντως, οι επιστήμονες διευκρινίζουν ότι το Piranhamesodon pinnatomus, που ανήκει στην οικογένεια των πυκνοδοντιδών, δεν πρέπει να θεωρηθεί πρόγονος του πιράνχα, ούτε καν στενός συγγενής του, αφού τα αρχαιότερα γνωστά πιράνχας έζησαν πριν από περίπου 15 εκατομμύρια χρόνια.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, η περίπτωσή του αποτελεί τυπικό παράδειγμα αυτού που οι εξελικτικοί βιολόγοι ονομάζουν «συγκλίνουσα εξέλιξη», όταν δηλαδή οι οργανισμοί αποκτούν -ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο- παρεμφερή χαρακτηριστικά ως αποτέλεσμα της προσαρμογής τους σε παρόμοιες συνθήκες του περιβάλλοντος.