«Έφυγε» η Ιταλίδα αστροφυσικός που αψηφούσε το θάνατο

«Μην φοβάστε τον θάνατο, γιατί όσο ζούμε δεν υπάρχει θάνατος, όταν υπάρχει θάνατος δεν είμαστε πια εμείς. Για αυτό, λοιπόν, εγώ δε φοβάμαι», είχε πει κάποτε η διάσημη Ιταλίδα αστροφυσικός, Μαργκερίτα Χακ, η οποία έφυγε από τη ζωή σήμερα σε ηλικία 91 ετών.

Εδώ και μία εβδομάδα νοσηλευόταν στο νοσοκομείο της Κατινάρα στην Τεργέστη, με καρδιακά προβλήματα, από τα οποία υπέφερε τα τελευταία χρόνια.

Στο πλευρό της βρισκόταν ο σύζυγός της, Άλντο, με τον οποίο ήταν παντρεμένοι εδώ και 70 χρόνια, αλλά και η αγαπημένη της φίλη και δημοσιογράφος, Μαρινέλα Κουίρικο, που έμεινε μαζί της μέχρι την ύστατη στιγμή.

«Οι τελευταίες ημέρες της ήταν γαλήνιες, παρά τα προβλήματα υγείας της που την επιβάρυναν. Εκείνη, ωστόσο, φρόντιζε όλα να τα ζει με απόλυτη ελαφρότητα», είπε η Κουίρικο.

Η Χακ που γεννήθηκε στη Φλωρεντία το 1922 και απέκτησε το πτυχίο της στη Φυσική το 1945, αποτέλεσε σημαντική προσωπικότητα για την ιταλική και διεθνή επιστήμη, αλλά και για την πολιτική, με την οποία ασχολήθηκε ενεργά ούσα βουλευτίς για το Κομουνιστικό Κόμμα της Ιταλίας.

Ξεχωριστή, ανατρεπτική, πεπεισμένη άθεη, τόσο που η πρώτη φορά που μπήκε σε εκκλησία ήταν όταν παντρεύτηκε τον αγαπημένο της Άλντο, με τον οποίο γνωρίζονταν από παιδιά.

Επί είκοσι χρόνια βρέθηκε στη διεύθυνση του αστρονομικού παρατηρητηρίου της Τεργέστης, ενισχύοντάς το με την παρουσία και τη δράση της. Ορκισμένη χορτοφάγος, λάτρης των ζώων και παθιασμένη με το ποδήλατο, συνεργάστηκε με τη Nasa και τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος. Πάντα στην πρώτη γραμμή της διάδοσης της επιστήμης, βραβεύθηκε για το έργο της και δε δίστασε να αμφισβητήσει πρόσωπα και καταστάσεις.

Δεν είναι τυχαίο ότι σκανδάλιζε τους συντηρητικούς Καθολικούς όταν υποστήριζε ότι ο Θεός βρίσκεται στο κεφάλι μας και πως το αμάρτημα της Εύας ήταν ότι θέλησε να γνωρίσει, να πειραματιστεί, να εξερευνήσει με τις δυνάμεις της τους νόμους που ορίζουν το σύμπαν, τη γη, το σώμα, να αρνηθεί τις διδαχές που έρχονται από ψηλά, η Εύα επομένως αντιπροσωπεύει την περιέργεια της επιστήμης ενάντια στην παθητική αποδοχή της πίστης.

Ακόμα πιο έντονη ήταν η πεποίθησή της για την μεταθανάτιο ζωή, στην οποία δεν πίστευε λέγοντας: «Πιστεύω ότι το μυαλό μας είναι η ψυχή, δεν πιστεύω στη ζωή μετά τον θάνατο, ούτε σε έναν παράδεισο που θυμίζει πολυκατοικία, όπου συναντάς και πάλι φίλους, εχθρούς, συγγενείς και γνωστούς».

Δ.Κ.