Την επόμενη μέρα της μεγάλης πορείας της 1ης Μαΐου στο Παρίσι που σημαδεύτηκε από τα επεισόδια και την εκτεταμένη παρουσία του λεγόμενου «Μαύρου Μπλοκ», η εφημερίδα Libération συζήτησε με ένα μέλος της ομάδας αυτής. Ο ανώνυμος αυτός αναρχικός επιχειρεί να εξηγήσει τα κίνητρα αλλά και τον τρόπο λειτουργίας αυτής της «αυτόνομης και διεθνοποιημένης πολιτικής στρατηγικής», όπως σημειώνει η εφημερίδα. Σημειώνουμε ότι στη διάρκεια της πορείας προσήχθησαν πάνω από 200 άτομα ενώ συνελήφθησαν τελικά 109 εξ αυτών. Η αστυνομία έκανε λόγο για 1200 μέλη του Μαύρου Μπλοκ που συμμετείχαν στη διαδήλωση του Παρισιού.
1 Μαΐου
«Την Τρίτη συμμετείχα στην πορεία του Παρισιού. Δεν θα δώσω κανένα στοιχείο για το τι έκανα εγώ ή η οργάνωσή μου. Για όσους αναρωτιούνται για τη νομιμότητα της παρουσίας του Μαύρου Μπλοκ την 1η Μαΐου, θα ήθελα να θυμίσω ότι πριν γίνει η Γιορτή των Εργαζομένων, αυτή η ημερομηνία τιμούσε την άδικη καταδίκη σε θάνατο εφτά αμερικανών αναρχικών στο Σικάγο το 1886.
Το Μαύρο Μπλοκ δεν είναι ούτε κόμμα, ούτε κίνημα, είναι μία τακτική, ένα εργαλείο, μία μορφή πολιτικής πράξης. Το Μαύρο Μπλοκ σχηματίζεται προσεκτικά για ένα συγκεκριμένο γεγονός και μετά διαλύεται αμέσως. Δεν έχει καμία μακροπρόθεσμη πολιτική στρατηγική. Συγκεντρώνει ανθρώπους διαφορετικούς, νέους, γέρους από ετερογενείς κοινωνικές τάξεις. Την Τρίτη στην πορεία στο Παρίσι υπήρχαν σύντροφοι που ήρθαν από πολλές χώρες της Ευρώπης, αφού η μάχη μας είναι διεθνικιστική: ο καπιταλισμός έχει εξαπολύσει μία παγκοσμιοποιημένη μάχη και η αντίστασή μας πρέπει να είναι αντίστοιχη».
Dress code
«Το dress code, τα μαύρα ρούχα και η κουκούλα, προκύπτουν από δύο λογικές. Πρώτα, προφανώς έχει να κάνει με την προστασία από την αστυνομική πίεση αλλά και τις βιντεοκάμερες. Μετά, το ντύσιμο έχει και μία έννοια αλληλεγγύης. Όλα τα άτομα που φορούν κουκούλες, είναι εφοδιασμένα με μία μάσκα ή γυαλάκια πισίνας, δεν εμπλέκονται υποχρεωτικά με τα επεισόδια. Καμιά φορά, υιοθετώντας αυτό το dress code, δηλώνουν ότι δέχονται να αναλάβουν συλλογικά την ευθύνη και προσπαθούν συγχρόνως να καταστήσουν όσο το δυνατόν πιο περίπλοκη την ταυτοποίηση των δραστών από τους αστυνομικούς».
«Είναι απαράδεκτο να βλέπουμε να επανέρχεται την επομένη κάθε δράσης του Μαύρου Μπλοκ αυτή η πολιτικο-μιντιακή γλώσσα που επιμένει να μιλάει μόνο για τη βίαιη πλευρά της. Είναι προφανές ότι προσπαθούν να απονομιμοποιήσουν τη δράση του Μαύρου Μπλοκ αναδεικνύοντας την ιδέα της βίας για τη βία, του σπασίματος για το σπάσιμο. Ο χαρακτηρισμός «μπάχαλος» είναι εντελώς λάθος και εξυπηρετεί κι αυτός όσους θέλουν να αποπολιτικοποιήσουν το Μαύρο Μπλοκ. Αντίθετα το Μαύρο Μπλοκ δεν έχει τίποτα απολίτικο και δεν χτυπάει ποτέ τυφλά.
Το Μαύρο Μπλοκ δεν μπορεί να το διεκδικήσει κανένα πολιτικό κόμμα, ακριβώς γιατί συγκεντρώνει ανθρώπους που οργανώνονται εκτός των παραδοσιακών πολιτικών συνόρων. Το Μαύρο Μπλοκ απορρίπτει τόσο το σοσιαλιστικό κόμμα, όσο και την Ανυπότακτη Γαλλία ενώ αρνείται και την κηδεμονία των μεγάλων συνδικάτων».
«Το Μαύρο Μπλοκ προωθεί τις ομαδικές και γρήγορες δράσεις. Υπάρχουν στόχοι προφανείς όπως τα McDonald’s, τα καταστήματα πολυτελών αυτοκινήτων, οι τράπεζες και φυσικά τα δημόσια κτήρια και τα αστυνομικά τμήματα. Οι στόχοι μας αποτελούν τα σύμβολα του κράτους και του καπιταλισμού».
5°
