Η Μόνικα Λεβίνσκι θυμάται: Με τον πρόεδρο φθάσαμε σε ένα σημείο που έμπαινε ζήτημα συναίνεσης

Η Μόνικα Λεβίνσκι, κατά καιρούς, γράφει στο Vanity Fair. Πρόσφατα, με αφορμή τα 20 χρόνια από την έρευνα του ειδικού εισαγγελέα Κένεθ Σταρ για τα όσα εκτυλίχθηκαν στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου (λερωμένο φόρεμα, πούρα κ.λπ.) με τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, η Μόνικα στρέφει το βλέμμα εκ νέου στο παρελθόν και θυμάται...

Ειδικότερα, έγραψε ένα άρθρο, στο οποίο μιλά για το σκάνδαλο γύρω από τη σχέση της με τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ. Η Μόνικα διαπιστώνει ότι η τραυματική εμπειρία της έχει απόλυτη σχέση με τη σημερινή συγκυρία.

«Καθώς βρέθηκα να σκέφτομαι το τι συνέβη, έφτασα στο να καταλάβω ότι το τραύμα μου ήταν, κατά κάποιον τρόπο, ένας μικρόκοσμος ενός μεγαλύτερου κόσμου, του κόσμου του έθνους (μας)» γράφει. «Και κλινικά, και ως απλή παρατήρηση, κάτι θεμελιώδες άλλαξε στην κοινωνία μας, το 1998. Και αλλάζει ξανά, καθώς μπαίνουμε στη δεύτερη χρονιά της προεδρίας Τραμπ σε έναν "Κόσμπι - Έιλς - Ο' Ράιλι - Γουένστιν - Σπέισι - Όποιος κι αν είναι ο επόμενος" κόσμο» προσθέτει.

«Το κίνημα #MeToo έδωσε νέες κατευθύνσεις»

 Η Μόνικα εξηγεί τις επιπτώσεις του σκανδάλου στην ψυχική της υγεία: «Δεδομένης της μετα-τραυματικής διαταραχής και του πώς κατανοούσα το τραύμα, είναι πολύ πιθανόν να μην άλλαζε, αναγκαστικά, ο τρόπος που σκεφτόμουν τότε, έτσι και δεν υπήρχε το κίνημα #MeToo. Όχι μόνον επειδή μου έδωσε νέους φακούς για να κοιτάω το τι συμβαίνει, αλλά κι επειδή πρόσφερε καινούργιες λεωφόρους προς την ασφάλεια, μέσω αλληλεγγύης».

«Τώρα βλέπω πόσο προβληματικό ήταν ακόμα και το ότι οι δυο μας φτάσαμε σε ένα σημείο που έμπαινε ζήτημα συναίνεσης. Κι όμως, ο δρόμος που οδηγούσε εκεί ήταν λερωμένος με ανάρμοστη κατάχρηση εξουσίας, κοινωνικής θέσης και προνομιών» διαπιστώνει.

«Ξεμύτισε τελικά η άνοιξη»

Πολλοί αναγνώστες του Vanity Fair εξέφρασαν με tweets την υποστήριξή τους στη Μόνικα για την αφοσίωσή της στο κίνημα #MeToo.

Η ίδια κλείνει το άρθρο της με τις παρακάτω φράσεις: «Σε όλο αυτό, τους τελευταίους μήνες, θύμιζα στον εαυτό μου μια πολύ δυνατή μεξικανική παροιμία: "Προσπάθησαν να μας θάψουν, δεν ήξεραν ότι είμαστε σπόροι". Ξεμύτισε τελικά η άνοιξη...».