Παιδίατρος, ο οποίος φροντίζει και ασχολείται με καρκινοπαθή παιδιά σε τελικό στάδιο, αποφάσισε να μοιραστεί με τον κόσμο των social media όλα όσα οι μικροί τους ασθενείς του λένε για τη ζωή λίγο πριν πεθάνουν. Ο παιδίατρος Άλιστερ ΜακΑλπάιν, από το Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής, εργάζεται στη φροντίδα παρηγορητικής και ανακούφισης πόνου του νοσοκομείου της πόλης.
Τα περισσότερα παιδιά που κουράρει είναι ηλικίας από 4 έως 9 ετών. Μέρος της δουλειάς του είναι να κουβεντιάζει μαζί τους και να τα κάνει να ξεχνιούνται. Για αυτό και μιλούν για τη ζωή, για τις συνήθειές τους, για τους αγαπημένους ήρωες των κόμικ, για τις επιθυμίες τους.
Ο παιδίατρος Άλιστερ ΜακΑλπάιν αποφάσισε να μοιραστεί την εμπειρία με τον κόσμο των social media βλέποντας πόση αγάπη για ζωή υπάρχει στις απαντήσεις των ετοιμοθάνατων παιδιών.
Αυτές οι απαντήσεις έγιναν viral.
Η ερώτηση ήταν τι τους άρεσε περισσότερο στη ζωή και τι θεωρούσαν πραγματικά σημαντικό σ' αυτή: «Για αρχή, ας πούμε ότι κανένα δεν μου απάντησε ότι θα ήθελε να έχει δει περισσότερη τηλεόραση. Ή να έχει περάσει περισσότερο χρόνο στο Facebook. Ή ότι τους άρεσε να τσακώνονται με τα άλλα παιδιά. Ή ότι απολάμβαναν την παραμονή τους στο νοσοκομείο».
A lot of people have asked why terminal or very sick kids like ice-cream so much. A few reasons:
a) the cold helps with the mucositis (inflammation of the mouth and gut from chemo)
b) sugar raises the pain threshold
c) ice cream is just awesome.
? ? ?
Πολλά ανησυχούσαν για τους γονείς τους. [Ελπίζω η μαμά να είναι ΟΚ. Δείχνει θλιμμένη». «Δεν πρέπει να ανησυχεί τόσο ο μπαμπάς. Αφού θα συναντηθούμε ξανά».
«Ο Θεός θα προσέχει τη μαμά και τον μπαμπά, όταν φύγω». Όλα τους αγαπούν το παγωτό. Όλα τους αγαπούσαν τα βιβλία ή να τους λένε παραμύθια οι γονείς τους. Ο Χάρι Πότερ τα έκανε να νιώθουν θάρρος, ήθελαν να πάνε στο διάστημα, να γίνουν ο Σέρλοκ Χολμς. Άνθρωποι, να διαβάζετε παραμύθια στα παιδιά σας. Πολλά πιτσιρίκια εύχονταν να είχαν περάσει λιγότερο χρόνο ανησυχώντας για το πώς δείχνουν και το τι θα πουν οι άλλοι για την εμφάνισή τους».
For an assignment, I asked some of my terminal paediatric palliative care patients what they had enjoyed in life, and what gave it meaning. Kids can be so wise, y'know. Here are some of the responses (Thread).
Τα παιδιά αξιολόγησαν τους πραγματικούς φίλους τους από τον τρόπο που κι εκείνοι εξακολούθησαν να τους συμπεριφέρονται κανονικά. «Οι πραγματικοί μου φίλοι δεν με έκριναν που έχασα όλα μου τα μαλλιά» ή «η Τζέιν ήρθε να με δει μετά το χειρουργείο και ούτε που πρόσεξε την ουλή!».
«Το καλύτερο στοιχείο της δουλειάς μου είναι ότι γνωρίζω αυτά τα υπέροχα πλάσματα και τις οικογένειές τους. “Περπατάω” έναν ιδιαίτερο δρόμο μαζί τους. Όσο απαίσιος κι αν είναι ο θάνατος ενός παιδιού, μια από τις καλύτερες ανταμοιβές είναι ένας αξιοπρεπής και χωρίς πόνο θάνατος. Αν μπορώ να κάνω τις ζωές τους έστω και λίγο καλύτερες, αξίζει. Αυτή είναι η κινητήριος δύναμή μου», δήλωσε ο παιδίατρος.
Ίσως το πιο συγκινητικό από τα μηνύματα είναι αυτό: «Να είστε καλοί. Να διαβάζετε περισσότερο. Να περνάτε χρόνο με την οικογένεια σας. Περισσότερο χρόνο. Να λέτε αστεία. Να πηγαίνετε στη θάλασσα. Να αγκαλιάζετε τον σκύλο σας. Να λέτε στον άνθρωπο σας ότι τον αγαπάτε. Αυτά είναι που θα λείψουν περισσότερα σ' αυτά τα παιδιά. Αυτά είναι τα σημαντικά. Τα άλλα είναι απλώς λεπτομέρειες. Α, και να τρώτε παγωτό!»...
Μια μαμά διάβασε το tweet του γιατρού και αμέσως βγήκε για παγωτό με το παιδί της
16°
