Το Ολοκαύτωμα και οι αρνητές του

Όταν μπλέκεις με ιστορικά ζητήματα τότε τα πράγματα δεν είναι απλά.

70 χρόνια μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και η πλειοψηφία θεωρούμε το Ολοκαύτωμα, την Τελική Λύση, το σχέδιο του Χίτλερ για εξολόθρευση των Εβραίων (και όχι μόνο) ένα πραγματικό γεγονός. Αυτό μας διδάσκουν στα σχολεία, αυτό λένε τα ιστορικά βιβλία. Κάνουν λάθος; Είναι μέρος ενός σχεδίου παραπληροφόρησης υπέρ των Εβραίων ώστε να κερδίσουν συμπάθειες και πλεονεκτήματα;

Αρκετοί το πιστεύουν. Τα ίδια άτομα ισχυρίζονται πως το Ολοκαύτωμα δεν συνέβηκε, ή πως αυτό που συνέβηκε δεν ήταν Ολοκαύτωμα. Έχει μικρή διαφορά, αλλά η κατάληξη είναι ίδια.

Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσω να δείξω, χρησιμοποιώντας ιστορικές πηγές, πως το ολοκαύτωμα συνέβηκε, πως μερικά εκατομμύρια Εβραίοι πέθαναν σε θαλάμους αερίων και κάηκαν σε κρεματόρια.

Αλλά πριν ξεκινήσουμε ας δούμε λίγο τη μέθοδο που χρησιμοποιούν οι αρνητές προκειμένου να αμφισβητήσουν το Ολοκαύτωμα. Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειώσουμε πως τα επιχειρήματά των αρνητών είναι αρνητικά. Αυτό από μόνο του είναι ένα μειονέκτημα της θέσης τους. Είναι σαν να μη δέχομαι την ύπαρξη της βαρύτητας και αντί να δώσω επιχειρήματα που να στηρίζουν τη θέση μου να προσπαθώ μόνο να καταρρίψω την αντίθετη θέση.

Τι λένε λοιπόν οι αρνητές για το Ολοκαύτωμα και τα στοιχεία που υπάρχουν;

• Επικεντρώνονται στα αδύνατα σημεία του αντίπαλου ενώ ταυτόχρονα σπάνια λένε κάτι ξεκάθαρο για τη δική τους θέση. Για παράδειγμα δίνουν έμφαση σε διαφορές που υπάρχουν στις ιστορίες που λένε αυτόπτες μάρτυρες.
• Επικεντρώνονται σε λάθη που έχουν κάνει κατά καιρούς ιστορικοί και ισχυρίζονται πως μιας και έχει κάνει ένας λάθος μπορεί όλοι να έχουν κάνει λάθος.
• Χρησιμοποιούν αποσπάσματα που έχουν ειπωθεί βγάζοντάς τα εντελώς από το συνολικό κείμενο και αλλοιώνοντας το νόημά τους.
• Μπερδεύουν τις διαφωνίες των ειδικών με αμφισβήτηση ολόκληρου του θέματος. Σαν να λέμε πως επειδή μερικοί επιστήμονες διαφωνούν σχετικά με λεπτομέρειες της θεωρίας της βαρύτητας, αυτό αποτελεί απόδειξη πως η βαρύτητα δεν υπάρχει.
• Επικεντρώνονται σε αυτά που δεν ξέρουμε και αγνοούν αυτά που ξέρουμε. Ασχολούνται με λεπτομέρειες που δεν γνωρίζουμε για τους θαλάμους αερίων και αγνοούν αυτά που γνωρίζουμε και τα οποία δείχνουν προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Ο τρόπος που οι αρνητές χρησιμοποιούν τις ομολογίες της δίκης της Νυρεμβέργης είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ισχυρίζονται πως αυτές οι ομολογίες δεν έχουν αξία διότι οι κατηγορούμενοι εξαναγκάστηκαν να πουν αυτά που είπαν, αλλά αν κάποιο μέρος μιας μαρτυρίας ταιριάζει με τη θεωρία τους το υιοθετούν αμέσως. Την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο.

Όπως και στην επιστήμη, έτσι και στην ιστορία, όταν θέλουμε να καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα για ένα ιστορικό γεγονός πρέπει να φέρουμε στοιχεία από περισσότερες από μία πηγές και όλες τους συγκλίνουν στο ίδιο συμπέρασμα.

Έτσι λοιπόν για το ολοκαύτωμα έχουμε:

• Έγγραφα: Εκατοντάδες χιλιάδες γράμματα, ημερολόγια, διαταγές, δημόσιους λόγους, κατασκευαστικά σχέδια, λογαριασμούς και τιμολόγια μέχρι και ομολογίες.
• Αυτόπτες μάρτυρες: Ιστορίες από Kapos (εβραίοι που ήταν υπεύθυνοι για τη λειτουργία των κρεματόριων), από Sonderkommandos (εβραίοι που είχαν επιλεγεί από τους Ναζί για να βοηθούν), φρουρούς των SS, διοικητές, κατοίκους των περιοχών όπου βρίσκονταν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, και υψηλά ιστάμενους Ναζί που ποτέ δεν αρνήθηκαν το Ολοκαύτωμα
• Φωτογραφίες: Επίσημες στρατιωτικές φωτογραφίες και φίλμ, φωτογραφίες από πολίτες, από φυλακισμένους που πάρθηκαν μυστικά, Γερμανικό και Συμμαχικό οπτικό υλικό.
• Απτές αποδείξεις: αντικείμενα που βρέθηκαν στις τοποθεσίες των στρατοπέδων συγκέντρωσης
• Δημογραφικά: όλοι αυτοί οι άνθρωποι που πέθαναν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, εξακολουθούν να αγνοούνται

Οι αρνητές του Ολοκαυτώματος επιλέγουν να χρησιμοποιήσουν μόνο τις πληροφορίες που ταιριάζουν με τη θεωρία τους και αγνοούν όλες τις άλλες. Σε ένα βαθμό το ίδιο κάνουν και οι ιστορικοί, αλλά σε αυτή τη περίπτωση υπάρχει αυτό που λέμε peer review, ή αλλιώς «έλεγχος από άλλους ιστορικούς» οι οποίοι ψάχνουν για λάθη ή παραλήψεις. Με αυτό το τρόπο γίνονται οι διορθώσεις και ελάχιστα λάθη ξεφεύγουν.

Σκοπιμότητα

Οι αρνητές λένε πως ο Χίτλερ δεν ήθελε ποτέ να σκοτώσει του Εβραίους και αυτό το βασίζουν στις σημειώσεις του Χίμλερ «Ο Πόλεμος τους Χίτλερ», όπου στη σελίδα 505 και με ημερομηνία 30 Νοέμβρη 1941, ο ίδιος καλεί τον Χέιντριχ (Reinhard Heydrich), τον υπαρχηγό του Reichsicherheitshauptamp (Κεντρικό Γραφείο Ασφάλειας του Ράιχ), δίνοντας τη διαταγή να μην υπάρξει εξολόθρευση των εβραίων (liquidation of Jews). Από αυτό οι αρνητές καταλήγουν πως ο Χίτλερ είχε δώσει διαταγές να μην εξολοθρευτούν οι Εβραίοι.

Αλλά αν δούμε όλο το μήνυμα και όχι τη μία φράση, διαβάζουμε: «Μεταφορά Εβραίων από Βερολίνο. Όχι εξολόθρευση». Το μήνυμα αφορούσε μόνο ένα τραίνο και όχι όλους τους Εβραίους και τελικά οι Εβραίοι σε αυτό το τρένο εξολοθρεύτηκαν ούτως ή άλλως. Είτε η διαταγή αγνοήθηκε, είτε ήταν πια πολύ αργά, δεν ξέρω. Ίσως να μη μάθουμε ποτέ.

Αν είναι ο Χίτλερ να πρέπει να δώσει μια διαταγή ώστε να μην εξολοθρευτεί ένα φορτίο, αυτό δεν σημαίνει πως η εξολόθρευση συνέβαινε ήδη; Από την άλλη, αυτή η διαταγή αποδεικνύει πως ήταν ο ίδιος ο Χίτλερ που είχε δώσει τη διαταγή για την εξολόθρευση μιας και ο Χίμλερ, όταν το έστειλε, βρίσκονταν στο δικό του (του Χίτλερ) καταφύγιο.

Ούτως ή άλλως ο Χίτλερ σε εκατοντάδες δημόσιες εμφανίσεις του είχε πει ξεκάθαρα πως ήθελε την καταστροφή των Εβραίων.

Παιχνίδια με τις λέξεις

Προκειμένου οι αρνητές να δείξουν πως αυτοί οι δημόσιοι λόγοι δεν ήταν αυτό που φαίνεται, μια ξεκάθαρη πρόθεση να εξολοθρευτούν οι Εβραίοι, κάνουν ένα ενδιαφέρον παιχνίδι με τις λέξεις. Ο Χίτλερ και άλλοι αξιωματούχοι του Ράιχ, στους λόγους τους χρησιμοποιούσαν τη λέξη Ausrotten, που σύμφωνα με τα λεξικά σημαίνει να «εξολοθρεύσεις», ή να «καταστρέψεις». Οι αρνητές όμως μας λένε πως η λέξη αυτή, εκείνη την εποχή, είχε άλλο νόημα. Σήμαινε να «ξεριζώσεις».Αν αυτό ήταν αλήθεια θα έπρεπε να σημαίνει πως όταν το Νοέμβρη του 1944, σε μια συνάντηση σχετικά με τις Αρδέννες, ο Χίτλερ έδωσε τη διαταγή να «ausrotten τους Αμερικανούς μονάδα προς μονάδα» τότε ο Χίτλερ ζητούσε από τους στρατηγούς του να μεταφέρουν τις αμερικανικές δυνάμεις κάπου αλλού; Λογικό;

Θάλαμοι αερίων και κρεματόρια

Οι αρνητές δεν ισχυρίζονται πως δεν υπήρχαν θάλαμοι αερίων ή κρεματόρια. Αντιθέτως, λένε, αυτοί οι χώροι είχαν ως κύριο και μοναδικό σκοπό τη αποπαρασίτωση των αιχμαλώτων. Ψείρες και άλλα παράσιτα ήταν πολύ διαδεδομένα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οπότε οι Ναζί ήθελαν να τα ξεφορτωθούν.

Η αλήθεια είναι πως λίγο πριν τελειώσει ο πόλεμος, τα SS έκαναν πολύ καλή δουλειά και κατέστρεψαν μεγάλο αριθμό εγγράφων σχετικά με τους θανάτους στους θαλάμους αερίων. Αλλά ευτυχώς για εμάς έχουμε άλλες πηγές για να πάρουμε τη πληροφορία που θέλουμε. Έχουμε μαρτυρίες ανθρώπων που επέζησαν και είδαν. Μαρτυρίες Ναζί που ομολόγησαν. Φωτογραφίες από το έδαφος αλλά και αεροφωτογραφίες που δείχνουν τις κατασκευές. Τα ίδια τα στρατόπεδα.

Αν και καμία από αυτές τις πηγές από μόνη της δεν αποδικνύει μαζικούς θανάτους, όλες μας οδηγούν στο ίδιο συμπέρασμα και η μια συμπληρώνει και επιβεβαιώνει την άλλη.

Οι αρνητές λένε «γιατί κανείς από τα θύματα δεν ήρθε να μιλήσει για τις μαζικές δολοφονίες;» Νομίζω πως ο βασικός λόγος είναι πως δεν υπάρχουν ζόμπι, αλλά δεν μπορώ να είμαι απόλυτα σίγουρος για αυτό (σαρκαστική διάθεση). Αντιθέτως, έχουμε πολλές μαρτυρίες και των SS αλλά και των Sonderkommandos που έσερναν τα πτώματα από τους θαλάμους στα κρεματόρια.

Πόσοι Εβραίοι πέθαναν

Το τελευταίο στοιχείο που οι αρνητές αμφισβητούν είναι ο συνολικός αριθμός των θυμάτων.

Ιστορικοί έχουν πολλές φορές προσπαθήσει να υπολογίσουν τον αριθμό των νεκρών και όλοι, με διαφορετικές τεχνικές και μεθόδους, καταλήγουν πως πρέπει να ήταν μεταξύ 5 και 6 εκατομμύρια. Το γεγονός πως διαφορετικές μέθοδοι μέτρησης καταλήγουν στον ίδιο αριθμό κάνει το αποτέλεσμα πιο πειστικό.