Τα ανθρώπινα δικαιώματα απειλούνται από το αντιτρομοκρατικό νομοσχέδιο της Γαλλίας λέει ο ΟΗΕ

Δύο ειδικοί του ΟΗΕ σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων εξέφρασαν σήμερα την ανησυχία τους για το αντιτρομοκρατικό νομοσχέδιο που συζητείται στη Γαλλία, το οποίο ενδέχεται να παγιώσει τα έκτακτα μέτρα που υιοθετήθηκαν το 2015 και «να εγκαθιδρύσει με αυτό τον τρόπο νομικά μια μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης».

«Η κανονικοποίηση μέσω αυτού του νομοσχεδίου εξουσιών που ισχύουν στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης απειλεί σοβαρά την ακεραιότητα της προστασίας των δικαιωμάτων στη Γαλλία, τόσο στο πλαίσιο της καταπολέμησης της τρομοκρατίας όσο και σε πιο ευρύ πλαίσιο», προειδοποίησε η Ιρλανδή Φιονούλα Νι Έιολεν, ειδική σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον ΟΗΕ.

Ο συνάδελφός της Μισέλ Φροστ, ειδικός ερευνητής για την κατάσταση των υπέρμαχων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εξέφρασε την ανησυχία του για τις επιπτώσεις που θα έχει το νομοσχέδιο αυτό στο έργο των υπέρμαχων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Γαλλία, σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσε το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ.

Το νομοσχέδιο «που ενισχύει την εσωτερική ασφάλεια και την καταπολέμηση της τρομοκρατίας» εγκρίθηκε από τη Γερουσία τον Ιούλιο και τώρα συζητείται στην Εθνοσυνέλευση.

Η Νι Έιολεν απηύθυνε στις 22 Σεπτεμβρίου μια επιστολή στη γαλλική κυβέρνηση στην οποία υπογράμμισε ότι πολλά άρθρα του νομοσχεδίου απειλούν, σύμφωνα με την ίδια, τα δικαιώματα στην ελευθερία και την προσωπική ασφάλεια, το δικαίωμα πρόσβασης στη δικαιοσύνη και τις ελευθερίες της κυκλοφορίας, των ειρηνικών συναθροίσεων καθώς και της έκφρασης, της θρησκείας ή των πεποιθήσεων.

«Την ώρα που η Γαλλία ενισχύει τη μάχη κατά της τρομοκρατίας, το προσχέδιο περιλαμβάνει έναν αριθμό μέτρων ασφαλείας που θα εισαγάγουν στο κοινό ποινικό δίκαιο πολλούς περιορισμούς στις πολιτικές ελευθερίες που ισχύουν αυτή την περίοδο στο πλαίσιο της κατάστασης έκτακτης ανάγκης», τονίζει η ειδικός.

Σύμφωνα με την ίδια, η διάρκεια της επιβολής κατάστασης έκτακτης ανάγκης θα πρέπει να είναι περιορισμένη σε χρόνο, να αναθεωρείται τακτικά και να απαντά στα κριτήρια της αναγκαιότητας και της αναλογικότητας.