Κοσμος

Πώς οι γυναίκες στο Μαρόκο κρύβουν ότι δεν είναι παρθένες

Κάψουλες με αίμα, ραφή υμένα και συκώτι κοτόπουλου επιστρατεύονται για να βαφτεί το σεντόνι και να ολοκληρωθεί ο γάμος

Newsroom
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Μπορεί το Μαρόκο να την έβγαλε «καθαρή» στην Αραβική Άνοιξη, προχωρώντας σε μικρές μεταρρυθμίσεις για να καθησυχάσει τις αντιδράσεις του κόσμου (αποφεύγοντας έτσι τις κακοτοπιές όπως συνέβη σε Αίγυπτο, Τυνησία και Λιβύη), ωστόσο η κατάσταση παραμένει ασφυκτική για μεγάλες ομάδες του πληθυσμού. Το βιοτικό επίπεδο είναι σαφώς ανεβασμένο από τα υπόλοιπα κράτη στη Βόρεια Αφρική που βρέχονται από τη Μεσόγειο, ωστόσο η κατάσταση παραμένει προβληματική στο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις των γυναικών που χάνουν την παρθενία τους πριν από τον πολυπόθητο -για την οικογένειά τους- γάμο και προσπαθούν με διάφορα κόλπα να εμφανίσουν το πρώτο αίμα την κατάλληλη στιγμή. Ουσιαστικά, να βιώσουν για δεύτερη φορά την... πρώτη φορά.

Κάψουλες με αίμα, συκώτι κοτόπουλου και ραφή του υμένα, ορισμένα μόνο από τα μέσα που επιστρατεύονται για να διατηρηθεί ο μύθος της παρθενίας μέχρι να ολοκληρωθεί το μυστήριο και οι δύο σύζυγοι γίνουν ένα, σύμφωνα με δημοσίευμα στην εφημερίδα «Le Monde».

Η περίπτωση της Σέλμα

Όταν ο Ταχάρ γνώριζε τη Σέλμα, δεν ήξερε τίποτα για το παρελθόν της. Ή μάλλον δεν ενημερώθηκε ποτέ για το τι πραγματικά συνέβαινε στην προσωπική της ζωή.

«Καλύτερα να λες ψέματα παρά να υποστείς την chouha (ταπείνωση στα αραβικά)» αναφέρει η Σέλμα, επισημαίνοντας ότι υπάρχει στίγμα για τις γυναίκες που έχουν σεξουαλικές σχέσεις πριν από τον γάμο. Όπως αποκαλύπτει, τέσσερα χρόνια πριν παντρευτεί, έχασε την παρθενιά της με έναν φίλο της από το Πανεπιστήμιο στην Καζαμπλάνκα. «Μόνο μια φορά το έκανα. Εκείνη την εποχή δεν καταλάβαινα τον κίνδυνο, σκεφτόμουν μόνο να απολαύσω και να γνωρίσω το σώμα μου» επισημαίνει.

Όταν έφθασε η στιγμή να παντρευτεί τον Ταχάρ, έπρεπε να βρεθεί λύση. Λύση που θα έπειθε τον σύζυγο ότι η γυναίκα του ήταν «καθαρή» και «τίμια». Κάψουλα τεχνητού αίματος η απάντηση. Και εγένετο η αυταπάτη της παρθενίας. Όπως επισημαίνεται στο άρθρο της γαλλικής εφημερίδας, η κάψουλα τοποθετείται βαθιά στην γενετήσια περιοχή 20 λεπτά πριν από τη σωματική επαφή. Με την πίεση η κάψουλα σπάει και το κόκκινο βάφει το σεντόνι. Όλοι ικανοποιημένοι.

«Θέλουν αίμα, λοιπόν, τους δίνουμε και εμείς αίμα» υποστηρίζει η Σέλμα. Όσον αφορά στο κόστος της κάψουλας; 18 ευρώ. Χώρα κατασκευής; Κίνα (εταιρεία Gigimo).

Ψέμα και υποκρισία

Στο δημοσίευμά της η γαλλική εφημερίδα υπογραμμίζει ότι η κάψουλα αποτελεί συνέχεια μια πανάρχαιας πρακτικής: από το συκώτι πουλιού περνάμε στην κάψουλα αίματος. Πατέντα που κοστίζει σαφώς φθηνότερα από την παρθενορραφή. Παρόλα αυτά, αρκετά είναι τα νεαρά κορίτσια που δίνουν τα χρήματα για το χειρουργείο, καθώς θέλουν να είναι «σίγουρες».

 «Η κάψουλα γνώρισε μεγάλη επιτυχία μόλις έφθασε στο Μαρόκο, αλλά η παρθενορραφή θεωρείται πάντα "κορυφή"  Τα νεαρά κορίτσια φοβούνται μήπως τις καταλάβουν τη νύχτα του γάμου και έτσι δεν το... παίζουν» εξηγεί η ψυχίατρος και σεξολόγος στην Καζαμπλάνκα, Ιμέιν Κέντιλα, συμπληρώνοντας ότι το συγκεκριμένο βοήθημα κάνει χρυσές δουλειές στη μαύρη αγορά.

«Η σεξουαλική ζωή πριν από τον γάμο υπάρχει, αλλά δεν την ομολογεί κανείς. Ακόμη κι όσοι υπερασπίζονται την ελεύθερη σεξουαλικότητα καταλήγουν να τους καταπίνει ο κοινωνικός περίγυρος» προσθέτει.

Πιστοποιητικό παρθενίας

Το δημοσίευμα αναφέρει ότι αρκετοί άνδρες δεν διστάζουν να ζητήσουν πιστοποιητικό παρθενίας από τη μέλλουσα σύζυγο, έχοντας ενημερωθεί για τα διάφορα κόλπα που κυκλοφορούν στην αγορά.

«Οι άνθρωποι ζητούν πιστοποιητικό "καλών ηθών", εγώ αρνούμαι κατηγορηματικά να το δώσω. Πρόκειται για μια υποκριτική πράξη, ειδικά από τη στιγμή που ο υμένας δεν σημαίνει τίποτα. Υπάρχουν γυναίκες των οποίων ο υμένας δεν ματώνει» υπογραμμίζει ένας γυναικολόγος, δίνοντας μια άλλη οπτική του θέματος. Και προσθέτει: «Υπάρχουν γυναίκες χωρίς υμένα ή εκείνες που τον χάνουν κατά τη διάρκεια ιππασίας, κολύμβησης, γυμναστικής ή χρήσης ταμπόν».

Υποκρισία στο κρεβάτι

Επιπλέον, υπάρχει και η περίπτωση της γυναίκας που έχει γνωρίσει το σεξ με όλους τους πιθανούς τρόπους πλην της κολπικής διείσδυσης, κάτι το οποίο όμως δεν φαίνεται να απασχολεί τους υποψήφιους συζύγους, οι οποίοι επιθυμούν διακαώς να ικανοποιήσουν τη φαντασίωση της διάρρηξης του παρθενικού υμένα.

Σε πολλές περιπτώσεις, μάλιστα, που η γυναίκα καταφέρνει να φθάσει -χωρίς κόλπα- «αγνή», αλλά σεξουαλικά άπειρη, τα προβλήματα πολλαπλασιάζονται αυξάνοντας την πιθανότητα της απιστίας εκ μέρους του συζύγου. Επιπλέον, αυτές που προσποιούνται τις παρθένες, ενώ είναι έμπειρες στο κρεβάτι, συνεχίζουν να το πράττουν και κατά τη διάρκεια του γάμου. Με αυτόν τον τρόπο διαμορφώνεται μια σχέση μέσα στην υποκρισία που δεν ικανοποιεί καμία από τις δύο πλευρές, καθώς κυριαρχούν τα στερεότυπα και η καταπίεση, παγιώνοντας μια πλήρως ελεγχόμενη κατάσταση όπου απουσιάζει η επικοινωνία.

Κοινώς, η γυναίκα δεν μπορεί να αφηνιάσει στο κρεβάτι και ο άνδρας δεν το απολαμβάνει όπως θα ήθελε...