Κοσμος

Αδιανόητη φρίκη, τόσο ο βιασμός από τον πατέρα της, όσο και ο τρόπος που τερμάτισε εκείνος την εγκυμοσύνη της

Ο δικαστής εξομολογήθηκε ότι ήταν η χειρότερη υπόθεση που έχει εκδικάσει ποτέ

Newsroom
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Την απόλυτη φρίκη βίωσε η Τζούντι Βαν Νιεκέρκ  από τότε που ήταν έξι χρονών και η μητέρα της αποφάσισε να την εγκαταλείψει στα χέρια του πατέρα της.

Σύμφωνα με τη μαρτυρία της 46χρονης πια γυναίκας στη Daily Mail,  όταν η μητέρα της  τους εγκατέλειψε, ο πατέρας της αποφάσισε να κρατήσει την κόρη του κλειδωμένη στο σπίτι και να την βάλει να ασχολείται με τις δουλειές του σπιτιού.

Για χρόνια , ο πατέρας της την έδερνε και την κακοποιούσε. Μάλιστα, είχε φτάσει στο σημείο να την πυροβολήσει γιατί δεν υπάκουγε στις εντολές του.

Ο επόμενος σταθμός του μαρτυρίου της θα ήταν και ο πιο οδυνηρός :«Έμεινα έγκυος και ήθελα να κρατήσω το μωρό για να έχω παρέα στο σπίτι αλλά ο πατέρας μου δεν ήθελε, γιατί τότε θα μάθαινε ο κόσμος τι γινόταν στο σπίτι. Αρχισε να με χτυπάει με γροθιές στο στομάχι για να ρίξω το μωρό και με έβαζε να κάνω ζεστά μπάνια.

 Όταν είδε ότι δεν υπήρχε αποτέλεσμα, μου έκανε ο ίδιος έκτρωση χρησιμοποιώντας μια κρεμάστρα».

Στα είκοσι της, η Τζούντι αποφάσισε να φύγει από το σπίτι. Απευθύνθηκε σε ένα γραφείο ευρέσεως εργασίας, βρήκε δουλειά και άνοιξε ένα λογαριασμό στην τράπεζα. Η νεαρή κοπέλα μετακόμισε στο Λονδίνο αλλά ένοιωθε ακόμα βαριά πάνω της την σκιά του πατέρα της και αποφάσισε να μεταναστεύσει στην Νότια Αφρική. 

Εκεί γνώρισε τον σύζυγό της Τίνι, στον οποίο διηγήθηκε την οδυνηρή ιστορία. Ο Τίνι την συμβούλεψε να καταθέσει μήνυση εναντίον του πατέρα της και τον Οκτώβριο του 2000, άρχισε η δίκη. 

Ο δικαστής καταδίκασε τον πατέρα της σε 15ετη φυλάκιση, λέγοντας ότι ήταν μια από τις χειρότερες υποθέσεις που είχε εκδικάσει. Η Τζούντι πίστευε ότι είχε τελειώσει με το παρελθόν αλλά τέσσερα χρόνια μετά έλαβε ένα μήνυμα από την αστυνομία.

Ο πατέρας της βρισκόταν στο νοσοκομείο, με τελικό στάδιο καρκίνου του πνεύμονα. 

Η Τζούντι αποφάσισε να πάει να τον δει και να τον συγχωρέσει. «Οταν τον είδα στο κρεβάτι αδύναμο και φοβισμένο, θυμήθηκα μόνο τις καλές στιγμές που περάσαμε μαζί, τα πικνίκ και τα μαθήματα κολύμβησης. 

Αποφάσισα να τον συγχωρέσω, τον κοίταξα στα μάτια και του είπα ότι τον αγαπώ. Για πρώτη φορά στην ζωή μου, αισθάνθηκα ήρεμη».