Ο πόνος δεν γιορτάζεται! Οι Τουρκοκύπριοι που δεν συμμετείχαν στη φιέστα για την εισβολή του Αττίλα (εικόνες)

Η Οργάνωση «Dayanışma» («Αλληλεγγύη») είναι μια οργάνωση Τουρκοκυπρίων ακτιβιστών οι οποίοι διαφώνησαν με τη φιέστα που οργάνωσε ο Μουσταφά Ακιντζί ανήμερα της εισβολής του Αττίλα το 1974, μοιράζοντας φυλλάδια: «Ο πόνος δεν γιορτάζεται, αναμέτρηση με το παρελθόν». Ωστόσο, οι δυνάμεις ασφαλείας τους απομάκρυναν.

Η οργάνωση απαθανάτισε τη δράση της και ανάρτησε το σχετικό βίντεο στη σελίδα της στο Facebook, συνοδεύοντάς το από την εξής ανακοίνωση, γραμμένη και στα τουρκικά και στα ελληνικά:

Οι ακτιβιστές του Dayanışma (αλληλεγγύη), στην τελετή υποδοχής που διοργάνωσε ο Μουσταφά Ακιντζί για την επέτειο της 20ής Ιουλίου 1974, με πανό που έγραφαν «Ο πόνος δεν γιορτάζεται, αναμέτρηση με το παρελθόν» θέλησαν να διαβάσουν την ανακοίνωση Τύπου που είχαν ετοιμάσει.

Στην ενέργεια αυτή, που έγινε κατά τη διάρκεια που ο Ακιντζί δεχόταν συγχαρητήρια, όταν οι ακτιβιστές είχαν δηλώσει ότι χρησιμοποιώντας το δικαίωμα δημοκρατικής διαμαρτυρίας επιθυμούν να διαβάσουν την ανακοίνωση Τύπου, δυνάμεις ασφαλείας τους απομάκρυναν με το ζόρι από τον χώρο.

Ο πόνος δεν γιορτάζεται!

Κάθε χρόνο στις 20 Ιουλίου, στο όνομα της «Γιορτής της Ειρήνης και της Ελευθερίας», μας περιτριγυρίζουν με αφίσες, με τανκ, με σημαίες και με ένα σωρό σοβινιστικά συνθήματα και ομιλίες.

Στις 20 Ιουλίου 1974, όταν γίνονταν τα πρώτα βήματα της μόνιμης διχοτόμησης, όπως και πριν έτσι και μετά, με εγκλήματα πολέμου οι άνθρωποι που ζούσαν στο νησί έγιναν πρόσφυγες, δολοφονήθηκαν, βιάστηκαν και οι δυο κοινότητες απομακρύνθηκαν η μια από την άλλη.Οι αγνοούμενοι συμπατριώτες μας αναζητούνται ακόμη.

Οι κοινότητες που ζουν στο νησί υπέφεραν πολύ σε αυτά τα σκοτεινά χρόνια, αλλά αργότερα κανένας δεν παραδέχτηκε αυτά τα εγκλήματα, ούτε έγιναν οι αναγκαίες ενέργειες τιμωρίας και αποκατάστασης τους.

Επικράτησε μια αδιαφορία για τον πόνο και τα βιώματα των ανθρώπων. Όχι μόνο δεν έγινε ποτέ μια αναμέτρηση με το παρελθόν, αλλά οι δυο πλευρές επιδόθηκαν στο παιχνίδι της επίρριψης ευθυνών, με αποτέλεσμα ο εθνικισμός να επικρατήσει παντού στο νησί.

Και αυτοί που μας επέβαλαν την 20η Ιούλιου ως "Γιορτή Ειρήνης και Ελευθερίας" είναι μέρος αυτού του παιχνιδιού. Αυτή η μέρα που αποτελεί ημέρα πόνου και θλίψης για τους Ελληνοκύπριους, με τους οποίους μοιραζόμαστε αυτό το νησί, μας την παρουσιάζουν σαν μέρα γιορτής.

Ο Πόνος δεν γιορτάζεται

Η οικοδόμηση της ειρήνης θα ξεκινήσει την μέρα που θα κατανοήσουμε ο ένας τον άλλο και θα δείξουμε σεβασμό στον πόνο ο ένας του άλλου, και όχι σε τραπέζια συνομιλιών με μπαγιάτικες μεθόδους και σε κλειστά δωμάτια.