Ο Εμανουέλ Μακρόν προκάλεσε πολιτικό σεισμό στη γαλλική πολιτική σκηνή, αναφέρει το βρετανικό δίκτυο BBC, αναλύοντας τους βασικούς λόγους για την επικράτησή του στις γαλλικές προεδρικές εκλογές.
Πριν από έναν χρόνο, ήταν μέλος της κυβέρνησης ενός από τους λιγότερο δημοφιλείς Γάλλους προέδρους στην Ιστορία. Σήμερα, σε ηλικία 39 ετών, κέρδισε τις γαλλικές προεδρικές εκλογές, νικώντας πρώτα την επικρατούσα κεντροαριστερά, την κεντροδεξιά και τώρα και την άκρα δεξιά.
Ήταν τυχερός
Χωρίς αμφιβολία, ο Μακρόν πέτυχε την νίκη του εν μέρει χάρη στην τύχη. Ένα σκάνδαλο έβγαλε εκτός τον Φρανσουά Φιγιόν, τον κεντροδεξιό υποψήφιο, που είχε αρχικά το προβάδισμα. Και ο σοσιαλιστής υποψήφιος Μπενουά Αμόν, από την αριστερή πτέρυγα του Σοσιαλιστικού κόμματος, υπέστη πλήγμα καθώς οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι στράφηκαν αλλού. «Ήταν πολύ τυχερός, γιατί βρέθηκε ενώπιον μιας απολύτως απρόσμενης κατάστασης», σχολίασε ο Μαρκ-Ολιβιέ Παντίς, από το ινστιτούτο Terra Nova στο Παρίσι.
Ήταν δαιμόνιος
Δεν ήταν όμως όλα θέμα τύχης. Ο Μακρόν θα μπορούσε να διεκδικήσει το χρίσμα του υποψηφίου των σοσιαλιστών, αλλά συνειδητοποίησε ύστερα από χρόνια στην εξουσία και χαμηλά ποσοστά δημοτικότητας ότι η απήχηση του κόμματος θα ήταν ελλειματική.
«Μπόρεσε να προβλέψει ότι υπήρχε μια ευκαιρία όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε να το κάνει», δήλωσε ο Παντίς. Αντ’ αυτού, κοίταξε τα πολιτικά κινήματα που ξεφύτρωσαν αλλού στην Ευρώπη – οι Podemos στην Ισπανία, τα Πέντε Αστέρια στην Ιταλία – και είδε ότι δεν υπήρχε αντίστοιχη πολιτική δύναμη στη Γαλλία που να μπορεί να αλλάξει το παιχνίδι. Τον Απρίλιο του 2016, ίδρυσε το κίνημα En Marche! (Εμπρός!) και τέσσερις μήνες αργότερα αποχώρησε από την κυβέρνηση του Φρανσουά Ολάντ.
Προσπάθησε κάτι νέο στη Γαλλία
Έχοντας ιδρύσει το En Marche, ακολούθησε το παράδειγμα της προεκλογικής εκστρατείας του Μπαράκ Ομπάμα το 2008, εξηγεί η δημοσιογράφος Έμιλι Σουλτχάις. Το πρώτο μεγάλο εγχείρημα ήταν το Grande Marche (Μεγάλη Πορεία), όπου κινητοποίησε τους γεμάτους ενέργεια αλλά άπειρους εθελοντές του κινήματος.
«Η ομάδα χρησιμοποίησε αλγόριθμους από την εταιρία με την οποία συνεργάστηκαν – η οποία παρεμπιπτόντως είχε εργαστεί εθελοντικά για την εκστρατεία του Ομπάμα το 2008 – για να εντοπίσουν τις περιοχές και τις γειτονιέςς που ήταν οι περισσότερο αντιπροσωπευτικές για τη Γαλλία», δήλωσε η Σουλτχάις. «Έστειλαν ανθρώπους να χτυπήσουν τις πόρτες 300.000 σπιτιών». Οι εθελοντές δεν διένειμαν φυλλάδια – έκαναν 25.000 λεπτομερείς, 15λεπτες συνεντεύξεις με ψηφοφόρους σε όλη τη χώρα. Αυτές οι πληροφορίες στη συνέχεια εισήχθησαν σε μια μεγάλη βάση δεδομένων που βοήθησε να διαμορφωθούν οι προτεραιότητες και οι πολιτικές της εκστρατείας.
Η πολιτική φιγούρα του Μακρόν φαίνεται να χαρακτηρίζεται από αντιθέσεις. Ο «νεοεισερχόμενος», που ήταν ο προστατευόμενος του προέδρου Ολάντ και στη συνέχεια υπουργός Οικονομίας. Ο πρώην επενδυτικός τραπεζίτης που τέθηκε επικεφαλής ενός κινήματος των απλών πολιτών. Ο κεντρώος με ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα για την περικοπή του δημόσιου τομέα.
Προσέφερε τα τέλεια επιχειρήματα στην αντίπαλό του Μαρίν Λεπέν, που δήλωσε ότι ο Μακρόν ήταν ο υποψήφιος της ελίτ, και όχι ο πρωτάρης που υποστήριζε ότι ήταν.
Ωστόσο, κατάφερε να αποκρούσει τις απόπειρες να τον χαρακτηρίσουν ένα δεύτερο Φρανσουά Ολάντ, δημιουργώντας ένα προφίλ που είχε μεγαλύτερη απήχηση σε ανθρώπους οι οποίοι αναζητούσαν απεγνωσμένα κάτι νέο. «Ενα κλίμα απαισιοδοξίας κυριαρχεί στη Γαλλία – υπερβολικής απαισιοδοξίας, από μια πλευρά – και αυτός έρχεται με ένα πολύ αισιόδοξο, θετικό μήνυμα», δήλωσε ο Μαρκ-Ολιβιέ Παντίς. «Είναι νέος, γεμάτος ενέργεια και δεν εξηγεί τι θα κάνει για τη Γαλλία, αλλά το πώς ο κόσμος θα έχει ευκαιρίες. Είναι ο μόνος που είχε αυτό το μήνυμα».
Ήταν αντίπαλος της Μαρίν Λεπέν
Απέναντι στον πιο αισιόδοξο τόνο του Μακρόν, το μήνυμα της Λεπέν εμφανίστηκε αρνητικό - κατά της μετανάστευσης, της ΕΕ και του συστήματος. Οι συγκεντρώσεις του Μακρόν έγιναν σε καλοφωτισμένα σημεία όπου ακουγόταν μουσική ποπ, λέει η Έμιλι Σουλτχάις, ενώ στις συγκεντρώσεις της Μαρίν Λεπέν οι παρευρισκόμενοι πέταγαν μπουκάλια και φωτοβολίδες, υπήρχε έντονη η παρουσία της αστυνομίας και μια υποβόσκουσα αίσθηση «οργής».
Πολλοί όμως ανησύχησαν από την προοπτική μια πιθανώς αποσταθεροποιητικής και διχαστικής ακροδεξιάς προεδρίας και είδαν τον Μακρόν ως το τελευταίο πρόσκομμα στο δρόμο της Λεπέν. Η Μαρίν Λεπέν μπορεί να είχε μια πολύ αποτελεσματική καμπάνια, αλλά τα δημοσκοπικά της ποσοστά είχαν πάρει την κατιούσα εδώ και μήνες. Στις περυσινές δημοσκοπήσεις είχε μεγάλο προβάδισμα και μόλις σε δύο εβδομάδες ηττήθηκε δύο φορές από τον Εμανουέλ Μακρόν.
12°
