Σε μια αποκάλυψη που θα προκαλέσει αίσθηση, αν ισχύει, προχωρά σήμερα η εφημερίδα Die Welt. Η γερμανική εφημερίδα υποστηρίζει ότι η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ και ο πρώην Τούρκος πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου είχαν προχωρήσει σε μυστική συμφωνία κυρίων (Gentlemen´s Agreement) για το προσφυγικό, κάτω από τη μύτη των 26 αρχηγών κρατών-μελών της ΕΕ στο περιθώριο της κρίσιμης Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στην οποία είχε επιτευχθεί η περιβόητη συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας για το προσφυγικό. Μάλιστα, τη συμφωνία φέρεται να γνώριζε και ο Ολλανδός πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε, η χώρα του οποίου βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε ανοιχτή αντιπαράθεση με την Τουρκία.
«Η καγκελάριος Μέρκελ και ο Ολλανδός πρωθυπουργός Ρούτε, η χώρα του οποίου προήδρευε τότε στην ΕΕ, κατά τις διαπραγματεύσεις για τη προσφυγική συμφωνία είχαν δώσει στην Τουρκία συγκεκριμένες υποσχέσεις, ότι η ΕΕ θα έπαιρνε 150.000 με 250.000 Σύρους πρόσφυγες κατευθείαν από την Τουρκία», αναφέρεται στο άρθρο, σύμφωνα με τη μετάφραση της ελληνικής υπηρεσίας της Deutsche Welle.
«Η συμφωνία που έγινε ανάμεσα στη Μέρκελ, τον Νταβούτογλου και τον Ρούτε παρουσιάστηκε την επόμενη μέρα στο Συμβούλιο Κορυφής αιφνιδιαστικά ως τουρκική πρόταση. Οι 28 ενέκριναν το τελικό ανακοινωθέν του Συμβουλίου υιοθετώντας τη συμφωνία για "ανθρωπιστικούς λόγους". Ο ακριβής αριθμός των προσφύγων ωστόσο δεν αναφέρθηκε στους υπολοίπους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων. Επρόκειτο για μια συμφωνία κυρίων (Gentlemen´s Agreement). Το επιβεβαιώνουν και αρκετοί που αναμείχθηκαν τότε στις διαπραγματεύσεις» καταλήγει το άρθρο.
Οι πληροφορίες αυτές βασίζονται σε βιβλίο του δημοσιογράφου της Welt Ρόμπιν Αλεξάντερ που κυκλοφορεί από σήμερα.
Την ίδια ώρα, η εφημερίδα επισημαίνει πως η «απαγόρευση προσγείωσης τουρκικού κυβερνητικού αεροσκάφους, απέλαση της Τουρκάλας υπουργού, πρόκειται για δραστικά μέτρα, ασυνήθιστα ανάμεσα σε νατοϊκούς εταίρους» και προσθέτει: «Αλλά η κυβέρνηση Ρούτε έδειξε ότι η δυτική Ευρώπη έχει τα όριά της σε ό,τι αφορά στις απειλές και τις ύβρεις που είναι διατεθειμένη να ανεχθεί… Η ολλανδική κυβέρνηση δεν ήταν εκείνη που επιζήτησε τη διένεξη με την Άγκυρα. Δεν μπορεί να έχει συμφέρον, αν σκεφθεί κανείς τους εκατοντάδες χιλιάδες Τούρκους που ζουν στην Ολλανδία. Η σύνεση είναι αρετή ιδιαίτερα σε "θερμές" φάσεις… αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να τα δέχεται κανείς και όλα».
Εν τω μεταξύ, η γερμανική εφημερίδα αναρωτιέται: «Ποιον ωφελεί αυτή η αντιπαράθεση;» για να δώσει μόνη της την απάντηση: «Ασφαλώς και ο Τούρκος πρόεδρος με τους υπουργούς του ξεπέρασαν τα όρια με τις ναζιστικές συγκρίσεις, ασφαλώς αυτές οι συγκρίσεις δεν θα πρέπει να μείνουν αναπάντητες... αλλά όποιος είναι οπαδός ενός σκληρού τρόπου απάντησης θα μπορούσε να γίνει βοηθός του Ερντογάν. Όσο πιο αυταρχικός είναι ο τρόπος διεκδίκησης της εξουσίας, τόσο περισσότερο έχει ο ηγέτης ανάγκη τις προκλήσεις για να δείξει πυγμή μέσα σε ένα χάος συναισθημάτων. Μένει να ελπίσουμε ότι ο Μαρκ Ρούτε δεν έγινε άθελά του εργαλείο στα χέρια του Τούρκου προέδρου».
12°
