Είχε θέσει υποψηφιότητα για πρόεδρος της Κολομβίας. Ούσα παντρεμένη με Γάλλο με τον οποίο είχε κάνει και δύο παιδιά, η Ίνγκριντ Μπετανκούρ είχε λάβει και τη γαλλική υπηκοότητα. Το 2002 –κατά τη διάρκεια της προεκλογικής της εκστρατείας– είχε πέσει μαζί με τη συνεργάτιδά της Κλάρα Ρόχας θύμα απαγωγής των μαρξιστών-λενινιστών ανταρτών της FARC και είχε παραμείνει όμηρος στη ζούγκλα έως και το 2008, με τη Γαλλία να πρωτοστατεί στις διαπραγματεύσεις για την απελευθέρωσή της.
Το δυνατό «χαρτί» της FARC
Η Μπετανκούρ ήταν το καλύτερό «χαρτί» των ανταρτών ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλους ομήρους. Μεγαλοαστή, κόρη διπλωματών και πρώην βουλευτών, με σπουδές πολιτικών επιστημών στο Παρίσι και προσωπική φίλη του τότε πρωθυπουργού της Γαλλίας, Ντομινίκ ντε Βιλπέν, αποτέλεσε τον ιδανικό μοχλό πίεσης τους προς την Κολομβιανή κυβέρνηση για τον αγώνα τους.
Η Ίνγκριντ Μπετανκούρ απελευθερώθηκε κατά τη διάρκεια επιχείρησης διάσωσης με ελικόπτερο τον Ιούλιο του 2008. Κολομβιανοί κομάντο προσποιήθηκαν τους ακτιβιστές για να απελευθερώσουν όλους τους ομήρους, στους οποίους συγκαταλέγονταν τρεις Αμερικανοί στρατιωτικοί και 11 Κολομβιανοί αστυνομικοί και στρατιωτικοί.
Ακόμη και η σιωπή έχει ένα τέλος
Έως και το 2010, είχε βυθιστεί στη σιωπή, αρνούμενη πεισματικά στα μέσα ενημέρωσης να πει οτιδήποτε για τα έξι χρόνια που πέρασε στη ζούγκλα. Εκείνη τη χρονιά, εξέδωσε τα απομνημονεύματά της σε 700 σελίδες βιβλίο «Ακόμη και η σιωπή έχει ένα τέλος» –στίχος του Πάμπλο Νερούδα– λύνοντας τη σιωπή της.
Η Γαλλοκολομβιανή πολιτικός, που είδε την πολιτική της καριέρα να καταστρέφεται, τις οικογενειακές της σχέσεις να τινάζονται στον αέρα και τους πρώην συντρόφους της να την κατηγορούν ως «ψεύτρα και αλαζονική», έδωσε τη δική της εκδοχή στα απομνημονεύματά της στα γαλλικά, «επειδή», όπως ισχυρίζεται, «αυτή η γλώσσα με βοήθησε να κρατήσω μια απαραίτητη απόσταση από τον συναισθηματισμό».
Εκεί, περιέγραψε με λεπτομέρειες την ομηρία, τους ξυλοδαρμούς, την ταπείνωση και τις απειλές δολοφονίας της. Έγραψε για την καθημερινή ζωή στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, τις ταπεινώσεις και τους βάναυσους φρουρούς, τις πέντε αποτυχημένες απόπειρές της να δραπετεύσει και τις τεταμένες σχέσεις μεταξύ των ομήρων, ενώ κατέστησε σαφές ότι κακοποιήθηκε σεξουαλικά.
Η ίδια παραχωρώντας στο πλαίσιο της προώθησης του βιβλίου της συνέντευξη στο αμερικανικό δίκτυο CNN, είχε τονίζει ότι προτιμούσε τον θάνατο, παρά το μαρτύριο της ομηρίας. «Για μένα ήταν πολύ σημαντικό να διατηρήσω την αξιοπρέπειά μου, να διατηρήσω την ψυχή μου, τα πράγματα που σκεφτόμουν ότι είναι σημαντικά για να δώσω. Και αυτό ήταν μεγάλη μάχη», είχε δηλώσει τότε η Μπετανκούρ.
Ίνγκριντ Μπετανκούρ - Κλάρα Ρόχας: Δύο στενές συνεργάτιδες που τις δίχασε η ομηρία
Τα απομνημονεύματα χαρακτηρίστηκαν «έξοχα γραμμένα» και «ποιητικά» από τον γαλλικό Τύπο, αλλά προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις, ιδίως από την πρώην συγκρατούμενη και πρώην στενή συνεργάτιδά της, την Κλάρα Ρόχας. Η Μπετανκούρ ισχυρίζεται στο βιβλίο της ότι η Ρόχας είχε ζητήσει επίσημη άδεια από τους αντάρτες των FΑRC για να γεννήσει, ενώ τελούσε υπό ομηρία. «Πώς τολμάει να υπαινιχθεί κάτι τέτοιο χωρίς στοιχεία;» εξερράγη η Ρόχας, ενώ δήλωσε ότι στην πραγματικότητα, μετά τη γέννηση του γιου της Μανουέλ, το 2006, η Μπετανκούρ της είπε: «Δώσε το μωρό στους αντάρτες και ξέχασέ το!».
Η ρήξη με τους άλλους ομήρους
Άλλοι πρώην όμηροι κάνουν λόγο για μια γυναίκα αλαζονική, δύσκολη στη συνύπαρξη και αντιπαθή. Σε βιβλίο που έγραψαν από κοινού οι αμερικανοί πρώην συγκρατούμενοί της Μαρκ Γκονσάλβες, Κιθ Στάνσελ και Τόμας Χόουις την κατηγόρησαν ευθέως ότι «απαιτούσε και πετύχαινε με κολακείες» καλύτερη μεταχείριση λόγω της κοινωνικής και πολιτικής θέσης της. Η Μπετανκούρ αποδίδει την αντιπάθεια των πρώην συντρόφων της στο ότι η ίδια βρισκόταν στο επίκεντρο μιας παγκόσμιας εκστρατείας, ενώ εκείνοι αισθάνονταν εγκαταλελειμμένοι.
Την ίδια χρονική περίοδο, εκτός από τις κατηγορίες για αλαζονεία που δεχόταν –και δέχεται μέχρι και σήμερα– από τους πρώην συγκρατούμενούς της, ο σύζυγός της είχε καταθέσει, αν και λίγο μετά την απέσυρε, αγωγή διαζυγίου, επικαλούμενος λόγους απιστίας και αχαριστίας, αξιώνοντας από εκείνη τη μισή της περιουσία.
Οι επικρίσεις αμαύρωσαν το προφίλ της πρώην πολιτικού που στην αρχή αντιμετωπίστηκε σαν ήρωας, και μάλιστα όταν απελευθερώθηκε ήταν έντονη φημολογία για υποψηφιότητά της για βραβείο Νόμπελ και για νέα υποψηφιότητα για την προεδρία της Κολομβίας.
Το Νόμπελ Ειρήνης έπρεπε να απονεμηθεί από κοινού σε Σάντος και FARC
Σε τηλεφωνική της συνέντευξη στον γαλλικό τηλεοπτικό σταθμό i-Tele, η Μπετανκούρ υποστήριξε την άποψη πως ο Σάντος θα πρέπει να μοιραστεί το Νόμπελ με τους αντάρτες της FARC.
Στο άκουσμα της άποψης αυτής, ο δημοσιογράφος ξαναρώτησε την πρώην όμηρο: «Όντως αξίζει και στους ανθρώπους που σας απήγαγαν το Νόμπελ Ειρήνης;», για να λάβει την απάντηση: «Ακούστε… Ναι. Είναι πολύ δύσκολο για μένα να πω ναι, αλλά πιστεύω πως ναι».
«Είμαι πολύ, πολύ, πολύ χαρούμενη» πρόσθεσε η Μπετανκούρ αναφερόμενη στη βράβευση του Χοσέ Μανουέλ Σάντος. «Πιστεύω ότι δεν είναι μόνο η επιβράβευση, αλλά αυτή είναι επίσης και μια στιγμή περισυλλογής για την Κολομβία, της ελπίδας για ειρήνη, της χαράς του ότι στην πραγματικότητα η ειρήνη είναι μονόδρομος» τόνισε.
Ο Χουάν Μανουέλ Σάντος «άξιζε» το βραβείο, εκτιμά η Γαλλοκολομβιανή πρώην όμηρος, επειδή «πάλεψε πρακτικά ολομόναχος για να φτάσει σε αποτέλεσμα, αλλάζει την ιστορία της χώρας, δίνει στη νέα γενιά της Κολομβίας την ευκαιρία να γνωρίσει μια διαφορετική χώρα. Αυτή είναι μια τεράστια στιγμή για την Κολομβία».
11°
