Χρειάστηκε να περιμένουν 36 ολόκληρα χρόνια για να αποζημιωθούν για τη διάρκειας 444 ημερών (από 4/11/1979 έως 20/1/1981) ομηρίας τους εντός της αμερικανικής πρεσβείας στην Τεχεράνη το 1979.
Οι 53 υπάλληλοι και επισκέπτες της πρεσβείας των ΗΠΑ που έζησαν εφιαλτικές στιγμές τελικά δικαιώθηκαν, αφού στον προϋπολογισμό που εγκρίθηκε την περασμένη Παρασκευή αναφέρεται πως ο κάθε ένας εκ των ομήρων ή οι κληρονόμοι τους σε περίπτωση θανάτου τους δικαιούται 4,4 εκατ. δολάρια.
Υπενθυμίζεται πως η εισβολή και η κατάληψη από Ιρανούς ισλαμιστές φοιτητές στην πρεσβεία των ΗΠΑ έχει πέρασει στην Ιστορία ως κρίση των ομήρων.
Οι ισλαμιστές φοιτητές εισέβαλαν στην πρεσβεία λίγο μετά την εισαγωγή του σάχη Μοχάμεντ Ρεζά Παχλαβί σε νοσοκομείο των ΗΠΑ για θεραπεία κατά του καρκίνου. Αυτό το γεγονός ερμηνεύτηκε ως μια νέα απόπειρα των ΗΠΑ για ανάμιξη στις εσωτερικές υποθέσεις του Ιράν, όπως είχε συμβεί το 1953, με σκοπό την ανατροπή του νέου καθεστώτος που διαμορφωνόταν μετά τα γεγονότα της ιρανικής επανάστασης. Στη διάρκεια της κρίσης, οι σπουδαστές προέβαλαν ευαίσθητα έγγραφα που βρέθηκαν στο αρχείο της πρεσβείας, ερμηνεύοντας αυτά ως απόδειξη της ύπαρξης ενός κινήματος για την ανατροπή της ιρανικής επανάστασης. Με αυτό τον τρόπο δικαιολόγησαν τη συνέχιση της κατάληψης της πρεσβείας, η οποία χαιρετίστηκε και ως «δεύτερη ισλαμική επανάσταση».
Προκειμένου να λήξει η ομηρία, επιβλήθηκαν από τις ΗΠΑ οικονομικές πιέσεις στο Ιράν, όπως εμπάργκο σε ιρανικά προϊόντα και δέσμευση ιρανικών καταθέσεων σε αμερικανικές τράπεζες. Ακολούθησαν απειλές στρατιωτικής επέμβασης και μια αποτυχημένη μυστική επιχείρηση διάσωσης των ομήρων, γνωστή με την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Νύχι του Αετού» (αγγλ. Operation Eagle Claw), η οποία κατέληξε στο θάνατο οκτώ αμερικανών στρατιωτών και ενός ιρανού πολίτη.
Η κρίση έληξε με τη διακήρυξη του Αλγερίου που υπογράφτηκε στις 19 Ιανουαρίου 1981 και η οποία, μεταξύ άλλων, προέβλεπε πως οι ΗΠΑ δεν θα αναμιγνύονταν στρατιωτικά ή πολιτικά στις εσωτερικές υποθέσεις του Ιράν. Η κατάληξη της κρίσης χαρακτηρίστηκε ως ήττα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ έχοντας αρνητικές επιπτώσεις στην υποψηφιότητα του τότε προέδρου Τζίμι Κάρτερ. Οδήγησε στη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ Τεχεράνης και Ουάσιγκτον, σηματοδοτώντας παράλληλα την έναρξη μιας έντονης και μακράς περιόδου εχθρότητας μεταξύ των δύο χωρών.
11°
