Κοσμος

Η Πόλη του Φωτός σιγοσβήνει

Η Κατερίνα Πολυχρονιάδη ψάχνει πού να βγει το βράδυ στο Παρίσι και τρώει αλλεπάλληλες πόρτες.

Κατερίνα Πολυχρονιάδη
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Αυτός είναι ο τίτλος ανοιχτής επιστολής που κυκλοφορεί τους τελευταίους μήνες έπειτα από πρωτοβουλία καλλιτεχνών, ανθρώπων του θεάματος, μουσικών και «επαγγελματιών της νύχτας». Χιλιάδες είναι οι υπογραφές των κατοίκων της πόλης. Μιας πόλης που συχνά ονομάζεται η «Πόλη του φωτός» μόνο που τώρα φαίνεται να μεταμορφώνεται σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα του ύπνου. Μιας πόλης γνωστής για τα καμπαρέ της, για τα λογοτεχνικά καφενεία που φιλοξενούσαν άλλοτε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες ανθρώπους των γραμμάτων, για τους μικρούς και μεγάλους συναυλιακούς χώρους που φιλοξενούν τις μουσικές όλου του κόσμου αλλά και για τους «λαϊκούς χορούς» (bals populaires) στις πλατείες κάθε συνοικίας.

Και ενώ οι θεσμικές, θορυβώδεις μεν αλλά ελεγχόμενες δε, διοργανώσεις γιορτών τύπου Μέρα της Μουσικής ή Λευκή Νύχτα ανθοφορούν, όλο και περισσότεροι χώροι συνεστίασης και μουσικής χάνουν τις άδειες λειτουργίας τους εντελώς, είτε αναγκάζονται να κλείνουν τις πόρτες τους πολύ πριν τις 2 τη νύχτα. Κι όλα αυτά χάριν ενός νέου νόμου που προωθεί την ησυχία στην πόλη. Η αν το δούμε από μια άλλη σκοπιά, απειλεί την εξαφάνιση του Παρισιού από τον ευρωπαϊκό πολιτιστικό χάρτη και προωθεί την ιδέα της πόλης μουσείου και κοιμητηρίου για πλούσιους. Και είναι αλήθεια ότι όλο και περισσότεροι Παριζιάνοι προτιμούν να βρεθούν τα σαββατοκύριακα στη Βαρκελώνη ή το Βερολίνο όχι μόνο για να διασκεδάσουν αλλά απλά για να ακούσουν μουσική.

Όμως δε μπορεί να υπάρξει πολιτισμός χωρίς μουσική. Και δε μπορεί να υπάρξει μουσική αν δεν υπάρχουν οι χώροι διανομής. Και δε μπορεί να υπάρξει διανομή αν δεν υπάρχει νυχτερινή ζωή. Οι προτάσεις στην ανοιχτή επιστολή είναι πολλές και συγκριμένες. Η βασική ιδέα όμως είναι η ιδέα της συνύπαρξης και της αμοιβαίας προσπάθειας. Τα επιχειρήματα και από τις δύο πλευρές είναι σοβαρά και δυστυχώς δε μπορούν να αναλυθούν σε 200 λέξεις. Το θέμα αν και αρχικά φαίνεται να αφορά μόνο τη διασκέδαση, αγγίζει γενικότερα θέματα οργάνωσης και διαχείρισης της πόλης, μεταξύ των οποίων ένα φαινόμενο αντίστροφης gentrification για το οποίο θα μιλήσουμε την επόμενη φορά. Έως τότε μπορούμε να κοιμηθούμε ήσυχα.