Ελληνογαλλικό μήνυμα κατά της λιτότητας

«ΣΥΡΙΖΑ, η συμμαχία της ριζοσπαστικής αριστεράς, προσπέρασε το ΠΑΣΟΚ», γράφει η γαλλική εφημερίδα Le Monde και συμπληρώνει, «η έκπληξη ήρθε αυτή τη φορά από την άκρα αριστερά. Από το 4,6% του 2009, η συμμαχία της ριζοσπαστικής αριστεράς, έγινε το νούμερο δύο του ελληνικού πολιτικού τοπίου. Απέσπασε το 16,75% των ψήφων, τρεις μονάδες πίσω από τη Νέα Δημοκρατία αλλά κυρίως βρέθηκε πολύ μπροστά από το ΠΑΣΟΚ – το κόμμα που κυριαρχούσε στο τοπίο της κεντροαριστεράς από το 1981».

Σύμφωνα με την γαλλική εφημερίδα ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε σε αυτό το αποτέλεσμα επειδή απευθύνθηκε κυρίως στους νέους ψηφοφόρους. Παράλληλα αποδίδει μεγάλο μέρος της επιτυχίας στην προσωπικότητα του ηγέτη του, Αλέξη Τσίπρα. «Ένας μηχανικός 37 ετών ο οποίος ξεχώρισε σε μια πολιτική παράταξη που είχε μεγάλη ανάγκη για ανανέωση. Η εμφάνισή του θυμίζει τον Γάλλο πρώην επικεφαλής της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Λίγκας, Ολιβιέ Μπεζανσενό, αλλά η στρατηγική του είναι πιο κοντά σ’ αυτή του Αριστερού Μετώπο, του Ζαν Λυκ Μελενσόν», καταλήγει η Le Monde.

«Ελλάδα: Είναι πια εδώ ο καιρός του ΣΥΡΙΖΑ», είναι ο πρωτοσέλιδος τίτλος της γαλλικής Liberation, η οποία, επίσης, ασχολείται με το προφίλ του Αλέξη Τσίπρα.

«Γεννήθηκε τρεις ημέρες μετά την πτώση της χούντας, τον Ιούλιο του 1974 και είναι ο πραγματικός νικητής των βουλευτικών εκλογών της Ελλάδας. Μικρότερος από 38 ετών, ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε να αναδείξει την ριζοσπαστική αριστερά σε δεύτερη πολιτική δύναμη του ελληνικού κοινοβουλίου. Κάτι πρωτόγνωρό καθώς από την μεταπολίτευση και μετά το ελληνικό κοινοβούλιο ήταν μονοπώλιο των δύο μεγάλων κομμάτων: από τα δεξιά η Νέα Δημοκρατία και από την κεντροαριστερά το ΠΑΣΟΚ. Αν και τρία χρόνια στην αξιωματική αντιπολίτευση, η ΝΔ δεν κατάφερε να συγκεντρώσει ποσοστό αυτοδυναμίας. Είναι λοιπόν μια Πύρρειος Νίκη για τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος κινδυνεύει να βρεθεί σε μια κατάσταση αδύνατη: είτε να συνομιλήσει με τον αριστερό του αντίπαλό του ή να αποχωρήσει».

«Οι Έλληνες ψηφοφόροι έβγαλαν το θυμό τους προς την λιτότητα», γράφει η βρετανική εφημερίδα The Guardian και προσθέτει: «το εκλογικό σώμα τιμώρησε τα κόμματα που υιοθέτησαν τα μέτρα λιτότητας».

Συγκεκριμένα η ανταποκρίτρια της βρετανικής εφημερίδας στην Αθήνα, Helena Smith γράφει: «οι ψηφοφόροι συντάραξαν την ευρωζώνη με μια μαζική ψήφο διαμαρτυρίας κατά των μέτρων λιτότητας που τους έχει επιβάλει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η αντίδραση των Βρυξελλών και της Ουάσινγκτον – έδρα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου – που έχουν χρηματοδοτήσει τα πακέτα σωτηρίας της Ελλάδας με 240 δισεκατομμύρια ευρώ– είναι ακόμα η σιωπή».

Η ανταποκρίτρια της βρετανικής εφημερίδας υποστηρίζει ότι αν κανένα κόμμα δεν βρει την απαραίτητη στήριξη για να σχηματίσει κυβέρνηση η χώρα θα εισέλθει σε μια περίοδο αβεβαιότητας. «Οι αναλυτές δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο νέων εκλογών εάν δε σχηματιστεί κυβέρνηση. Το φάσμα της πολιτικής αναταραχής και της αβεβαιότητας στις αγορές κάνει πολλούς να αναρωτιούνται γιατί έγιναν οι εκλογές εξ αρχής», σχολιάζει η Helena Smith.

«Το ελληνικό εκλογικό αποτέλεσμα απειλεί με χάος το ευρώ», υπογραμμίζει η βρετανική εφημερίδα The Times και συμπληρώνει στον υπότιτλο «οι οργισμένοι Έλληνες απειλούν να βυθίσουν την Ευρώπη στο χάος».

Διαφορετικό είναι το ύφος στη ιστοσελίδα του βρετανικού ραδιοτηλεοπτικού οργανισμού, BBC. «Ελληνικές εκλογές: Απογαλακτισμός ψηφοφόρων από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ», είναι ο τίτλος του άρθρου, το οποίο φιλοξενεί δηλώσεις του διευθυντή του τμήματος των Νοτιανατολικών Ευρωπαϊκών Σπουδών του πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, Όθωνα Αναστασάκη: «Το όλο τοπίο γίνεται ακόμα πιο απρόβλεπτο μετεκλογικά. Δεν ξέρουμε εάν θα σχηματιστεί κάποιος κυβερνητικός συνασπισμός κι πόσο θα επιβιώσει. Δεν το βλέπω να επιβιώνει για πολύ. Πάντως οι Έλληνες έστειλαν ένα ηχηρό μήνυμα στο εξωτερικό: ‘φτάνει με την λιτότητα’».

Στην λιτότητα αναφέρεται επίσης η ανταπόκριση της Julia Amalia Heyer από την Αθήνα για το γερμανικό Spiegel με τίτλο «Οι Έλληνες ψήφισαν κατά της λιτότητας».

«Και βέβαια το έκαναν. Ήταν ξεκάθαρο εδώ και καιρό. Στις πρώτες βουλευτικές εκλογές μετά την οικονομική κρίση, οι Έλληνες ψηφοφόροι θα τιμωρούσαν τα δύο παραδοσιακά ισχυρά κόμματα. Ούτως ή άλλως η μοίρα αυτών των δύο κομμάτων είναι άμεσα συνδεδεμένη με το καταστροφικό τοπίο της χώρας. Κι όμως, παραμένει ασαφές εάν αυτή η τιμωρία, η οποία είχε προβλεφθεί σε κάθε δημοσκόπηση, είναι απλά μια προειδοποίηση των ψηφοφόρων ή το τελειωτικό χαστούκι στην κυριαρχία των ΠΑΣΟΚ – ΝΔ. Στην Ελλάδα, το πολιτικό φάσμα δεν ορίζεται πλέον από το δεξιά και αριστερά, αλλά από το ‘ναι’ ή ‘όχι’ στο πακέτο διάσωσης από την κρίση χρέους. Ο ΣΥΡΙΖΑ ασκεί κριτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά ουδέποτε υποστήριξε την αποχώρηση της χώρας από τη ζώνη του ευρώ, όπως ζητούν οι κομμουνιστές. Εν αντιθέσει, ο Τσίπρας είπε ότι η Ελλάδα «πρέπει να διατηρήσει ένα σύνδεσμο στην αλυσίδα». Διότι, «μόνο έτσι θα εξασφαλίσει την στήριξη της Ευρώπης».

«Οι εκλογές στην Ελλάδα απογείωσαν τους νεοναζί και την άκρα αριστερά», γράφει η El Pais. Και εξηγεί «απογοητευμένοι από τις παραδοσιακές δυνάμεις, οργισμένοι από τις θυσίες που ζητούν Βρυξέλλες και Βερολίνο, οι Έλληνες πήγαν στις κάλπες για να ψηφίσουν με την καρδιά τους και με συναίσθημα».

Στις Ηνωμένες Πολιτείες ο διάσημος οικονομολόγος, Paul Krugman σχολιάζει το εκλογικό αποτέλεσμα Ελλάδας – Γαλλίας στους New York Times.

«Αυτοί οι επαναστατημένοι Ευρωπαίοι», είναι ο τίτλος του άρθρου γνώμης του Αμερικανού, ο οποίος συνεχίζει «Οι Γάλλοι ξεσηκώθηκαν. Οι Έλληνες επίσης. Ήταν καιρός. Οι εκλογές της Κυριακής στις δύο αυτές χώρες ήταν επί της ουσίας ένα δημοψήφισμα για την υφιστάμενη οικονομική στρατηγική της Ευρώπης. Και οι δύο χώρες αποδοκίμασαν την κοινοτική πολιτική. Δεν είναι ακόμα βέβαιο εάν αυτή η ψηφοφορία θα οδηγήσει σε πραγματικές πολιτικές αλλαγές, αλλά ξεκάθαρα ο χρόνος για την στρατηγική της ανάκαμψης μέσα από την λιτότητα τελειώνει. Και αυτό είναι θετικό».

«Οι Έλληνες και οι Γάλλοι είπαν ‘όχι’ στην λιτότητα», επισημαίνει και η Washington Post. Σύμφωνα με την αμερικανική εφημερίδα «οι ψηφοφόροι σε Γαλλία και Ελλάδα χάραξαν εκ νέου τον χάρτη της Ευρώπης δίνοντας ένα ισχυρό χτύπημα κατά του γερμανικού φαρμάκου στην κρίση χρέους: την επίπονη λιτότητα».