Οι Βαυαροί είναι φίλοι μας;

Του Μαρίνου Σακελλαρίου

Κάτι μέρες στη Βαυαρία. Σου λέει, το Βερολίνο έχει τη ζωή, αλλά το Μόναχο τη μαγεία. Οπότε βγήκα στον πηγαιμό για να τσεκάρω το δεύτερο.

Αν δεν έχεις δει τις τροφαντές μεγαλοκοπέλες που σερβίρουν μπίρα στις βαυαρέζικες μπιραρίες, τότε χάνεις! Η μέση σερβιτόρα, ντυμένη με παραδοσιακή φορεσιά, πρέπει να κουβαλάει γύρω στα 15 κιλά μπίρα σε κάθε περατζάδα της. Αυτό, βέβαια, δεν την εμποδίζει να κουνάει τον πισινούλη της στο ρυθμό της γερμανικής μπάντας που παίζει εμβατήρια.

Ο τουρίστας που σέβεται τον εαυτό του στο Μόναχο, πρέπει να ανεβάσει φωτογραφίες στο facebook από: το σκιαχτικά τέλειο μπαρόκ δημαρχείο στην κεντρική πλατεία, τους διάφορους καθεδρικούς που κάνουν τις ορθόδοξες εκκλησίες μας να ωχριούν μπροστά τους, τα ατέλειωτα πάρκα και τους κήπους που βρίσκονται μέσα στο κέντρο της πόλης, το φουτουριστικό Ολυμπιακό χωριό με την τραγική ιστορία του από τα 70s και σαφώς το υπερμέγεθες παλάτι, το οποίο λογικά καλύπτει την απόσταση Αριστοτέλους - Πύργος στο χαλαρό.

Μην ξεχάσεις να δεις τα περίεργα μουσεία τους, βλέπε μουσείο της BMW, τις διεθνούς φήμης πινακοθήκες τους, κλασικής και μοντέρνας τέχνης περί ορέξεως, και τις ψαγμένες γκαλερί τους, στις οποίες μπαίνεις πρωί και βγαίνεις βράδυ και αναλόγως το βαλάντιό σου ξοδεύεις.

Αν πετύχεις καλό καιρό, μην ξεχάσεις να αράξεις στο ποτάμι, με μπίρα ανά χείρας που έχει μέσα λεμονάδα και είναι σπεσιαλιτέ τους. Θα έχεις τη μοναδική ευκαιρία να δεις τα Γερμανόπουλα να φωτοσυνθέτουν εντός έδρας και μερικούς τρελαμένους να ψιλοξεβρακώνονται και να παραβγαίνουν με τις πάπιες/χήνες στο κολύμπι. Τα βράδια, να είσαι ευγενικός με όσους έχει σπάσει ο πάγος και θεωρούν ότι μπορούν να κάνουν κακό χιούμορ με σένα, το «φτωχό παιδί από το Ελλάντα». Θα σε ρωτήσουν «γιατί μας μισείτε;» και «είναι αλήθεια τόσο χάλια εκεί;», κι εσύ θα αποδείξεις στον εαυτό σου πως δεν ξεγλιστράνε μόνο τα χέλια. Μην αμελήσεις να γελάσεις πειστικά, όταν το χιούμορ που θα συναντήσεις γίνει επικίνδυνα «ναζιστικό». Ας πούμε πως η ταινία “Die Welle” δεν έγινε τυχαία. Οι γνώσεις τους σχετικά με τους μεγάλους πολέμους είναι αντιδιαμετρικά διαφορετικές με τις δικές μας, οπότε το αποτέλεσμα μιας σχετικής κουβέντας παραμένει άβολο και για τις δύο ομάδες.

Επίσης, να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου όταν στο τρένο που σε πάει στο αεροδρόμιο πετύχεις μεθυσμένο γερμανικό παρεάκι. Θα καθίσουν απέναντί σου, θα απαιτήσουν την προσοχή σου τραβώντας τα ακουστικά σου και θα στρέψουν τα ξανθά τους χαμόγελα πάνω σου σαν ανακριτικούς προβολείς. Δεν θα καταλάβεις πώς θα πάει η κουβέντα από τα dubstep φεστιβάλ της Κροατίας, στη Μέρκελ, στην «κρίση». Μυρωδιά δεν θα πάρεις για πότε ο ένας θα κάνει το νευριασμένο πλούσιο Ευρωπαίο που θα σε κατηγορήσει ότι στην ουσία το ταξίδι σου το πλήρωσε αυτός. Θα σου δώσει να καταλάβεις πως κάθε δεύτερη μπίρα που ήπιες τη χρωστάς σε αυτόν. Η αυλαία θα κλείσει με τον ίδιο τύπο να ανοίγει το πορτοφόλι του και με νεύρο να σου πετάει ένα πεντάευρο για να πάρεις κάτι στο αεροδρόμιο. Για την ακρίβεια, όταν κάνεις να το δώσεις πίσω αηδιασμένος, θα σου το χώσει στη ζακέτα σου. Αν είσαι τυχερός, τον τσαμπουκά σου θα τον προλάβουν οι φίλοι του, οι οποίοι θα τον προγκίξουν και θα ζητήσουν συγγνώμη εξαιτίας του.

Όταν θα πετάς πάνω από τις Άλπεις, στο στόμα σου θα έρθει γλυκιά η γεύση από τα περίεργα χοιρινά με cranberries που δοκίμασες και θα την ξεπλύνεις με το μέτριο καφέ του αεροπλάνου. Θα σου λείψουν οι Αγγλικοί Κήποι και το φτηνό σουπερμάρκετ. Θα κουνήσεις απογοητευμένος το κεφάλι σου, όταν αναλογιστείς ότι μία βδομάδα από τη ζωή σου είναι η καθημερινότητα των απόδημων εκεί, με τα καλά της και με τα άθλια της. Με τούτα και με κείνα, φτάνεις στο «Μακεδονία». Θα πάρεις το 78 ή σε περιμένει κάποιος στο αεροδρόμιο;