Λίγες μέρες πριν την Πρωτοχρονιά, ο Μάνος, η Μαρία, η Κατερίνα και ο Κωνσταντίνος, η Όλγα και η Μαριγώ μας στέλνουν τις δικές τους καρποσταλ, από τις πόλεις τους κόσμου όπου ζουν. Οι ευχές και τα όνειρα ποτέ δεν τελειώνουν. Καλές γιορτές από όλον τον κόσμο.
Ο 25χρονος Μάνος Ζήσης, είναι φοιτητής στη σχολή Ναυπηγών Μηχανολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ και για τους επόμενος 8 μήνες θα βρίσκεται στο Βερολίνο μέσω ενός προγράμματος ανταλλαγής φοιτητών.
«Το πρώτο σημάδι εδώ που μου έδειξε ότι άρχισαν οι γιορτές είναι το Glühwein (κρασί) που ρέει άφθονο σε κάθε γωνιά της πόλης, αλλά και τα άπειρα Weihnachtsmärkte (Χριστουγεννιάτικα Παζάρια) που στήνονται από νωρίς (μέσα Νοέμβρη) σε όλες τις περιοχές του Βερολίνου, στα οποία μπορείς να βρεις τα πάντα, από χριστουγεννιάτικα στολίδια και παιχνίδια, μέχρι φαγητό και γλυκά. Πάντα κάπου εκεί θα συναντήσεις και μια χορωδία που τραγουδάει κάλαντα. Κρίνοντας από το 2011 που ήταν μια τέλεια χρονιά για εμένα (ίσως επειδή έσπασα την piñata στο Six D.O.G.S την πρωτοχρονιά και μετά πήγα σε ένα φανταστικό Πρωτοχρονιάτικο πάρτι στο Παγκράτι) νομίζω πως το 2012 θα είναι ακόμη καλύτερο. Μπορεί η οικονομική συγκυρία να είναι η χειρότερη των τελευταίων ετών, αλλά ούτως ή άλλως τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία και αυτό το έχω καταλάβει πάρα πολύ καλά εδώ στο Βερολίνο. Εύχομαι σε όλους να έχουν καλές γιορτές! Ελπίζω το 2012 να είναι μία πολύ εποικοδομητική χρονιά, με πολλές εικόνες και ταξίδια, αγάπη και γενική ευδαιμονία (Αριστοτελική)».
Η 29χρονη Μαρία Μανδρούλια ζει τα τελευταία 3 χρόνια στην Ισπανία στο Figueres (η πόλη του Dali), όπου εργάζεται σα μεταφράστρια. «Σε πολλούς πολιτισμούς, θεωρείται απολύτως φυσιολογική η αναπαράσταση της σκηνής της γέννησης. Στην Καταλονία εφαρμόζουν ένα παρόμοιο έθιμο. Συγκεκριμένα, κρύβουν έναν Caganer (Καγανέρ), αλλιώς γνωστό ως "κύριο που τα... κάνει", στη φάτνη του Ιησού. Ο Caganer είναι ένα μικρό αγαλματάκι το οποίο αναπαριστά έναν Καταλανό χωρικό, με το παραδοσιακό κόκκινο καπέλο-μαντήλι και τα φτωχικά του ρούχα, μόνο που έχει τα εσώρουχα του κατεβασμένα, την ώρα που κάνει την ανάγκη του. O Caga Tio, ο θείος Καγανέρ, όπως χαρακτηριστικά τον φωνάζουν είναι ο αγαπημένος καταλανός ήρωας των παιδιών. Κάνει την πρώτη του εμφάνισή στο καταλανικό νοικοκυριό σχεδόν 3 βδομάδες πριν τα Χριστούγεννα, και από κείνη την ημέρα τροφοδοτείται καθημερινά με γλυκά και ξηρούς καρπούς, προτού καλυφθεί με μια κουβέρτα. Την παραμονή των Χριστουγέννων, τα παιδιά τον χτυπούν με ραβδιά, τραγουδώντας δυνατά ένα παραδοσιακό τραγούδι απαιτώντας να βγάλει νόστιμα δώρα για αυτά. Αφού τελειώσει το ξυλοκόπημα, τα πιτσιρίκια μετακινούν την κουβέρτα για να δουν τα δώρα που έχει "καταθέσει" ο Caga Tio. Το τέλος του διαδικασίας σημάνει όταν αφήσει έξω κάτι σαφώς λιγότερο νόστιμο από τα γλυκά, που συνήθως είναι ένα κρεμμύδι ή μια ρέγκα παστή. Δυστυχώς φέτος δε θα μπορέσω να έρθω στην Ελλάδα τις γιορτές γιατί δουλεύω. Θα μείνω στην Ισπανία μαζί με το αγόρι μου. Αυτό που θα ήθελα να αλλάξει το 2012 είναι ο τρόπος διακυβέρνησης της χώρας μας και ο τρόπος σκέψης μας. Στο χέρι μας είναι να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Δε θέλει κόπο, θέλει πράξεις».
Ο 25χρονος Κωνσταντίνος Καμπιώτης δουλεύει σαν HR Assistant σε ΜΚΟ, στο Λονδίνο.
«Τα ιδανικά Χριστούγεννα για εμένα είναι πλημμυρισμένα με αγάπη και μπόλικους κουραμπιέδες. Ιδανικά θα τα περνούσα με φίλους μου γύρω από ένα ξύλινο τραπέζι, έχοντας ανοίξει έναν τεράστιο χάρτη και ψάχνοντας ιδανικούς προορισμούς για την επόμενη χρονιά. Η μαμά μου θα σερβίρει τους καφέδες και θα αναρωτιέται πού πέφτει το Βιετνάμ. Φυσικά και πιστεύω στον Άγιο Βασίλη, τον βλέπω κάθε μέρα έξω από το μετρό που δίνει εφημερίδες σε όσους βιάζονται να πάνε για δουλειά. Μάλλον κάνει πρόβα για τα δώρα. Εμένα θα ήθελα να μου φέρει μια χρονομηχανή για 3 άτομα».
Η 29χρονη Κατερίνα Χριστοδουλάκη ζει στη Σιένα από το 2007, όπου σπουδάζει Νομική.
«Η αγαπημένη μου χριστουγεννιάτικη λιχουδιά είναι το panatone, παραδοσιακό μιλανέζικο γλυκό. Μου αρέσει γιατί είναι νόστιμο και αφράτο και τελείως διαφορετικό από τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες. Για το 2012 θέλω να πω αντίο στα προβλήματα και καλή χρονιά σε όλους μας! Auguri!».
Η 29χρονη Μαριγώ Μαρώση ζει στις πολύ-πολιτισμικές Βρυξέλλες τα τελευταία 5 χρόνια και δουλεύει στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Κύπρου στην ΕΕ.
«Ένα ατέρμονο γλέντι αλά ταινίας Κουστουρίτσα είναι οι αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων από τις χριστουγεννιάτικες γιορτές, γεμάτο με πολύ χορό, θείες να σε πιέζουν να φας περισσότερο, τους κουραμπιέδες της θείας Νόνης, το θεσπέσιο πρασσοσέλινο της μαμάς, τις λεβέντικες χορευτικές φιγούρες του μπαμπά, αλλά και τους ήχους του μπουζουκιού από τον μεγαλύτερο μουσικό όλων των εποχών, τον αδερφό μου. Αυτό που εύχομαι για το 2012 είναι να φέρει σε όλους εμάς τους Έλληνες λιγότερη γκρίνια, περισσότερη μνήμη και παραφράζοντας τον Καζαντζάκη να μάθουμε ν’ αγαπάμε την ευθύνη, να μην βολευόμαστε και ν’ ακολουθούμε το δικό μας χτυποκάρδι. Ας μην περιμένουμε τίποτα από κανέναν ακόμα και αν αυτός είναι ο Αγ. Βασίλης. Ας πιστέψουμε στους εαυτούς μας οι νέοι και ας πάψουμε να βλέπουμε την κρίση μονοσήμαντα».
Η 30χρονη Όλγα Αλεξοπούλου είναι ζωγράφος και τα τελευταία χρόνια ζει μόνιμα στην Κωνσταντινούπολη.
«Πριν 6 χρόνια επισκέφτηκα για πρώτη φορά την Πόλη. Από την πρώτη μας επαφή κατάλαβα ότι θα έμενα για πάντα εκεί. Πριν 3 χρόνια μετέφερα εκεί το στούντιο μου. Πλέον η βάση μου βρίσκεται στην Πόλη, αν και εκθέτω τα έργα μου σε άλλες χώρες. Το αγαπημένο μου χριστουγεννιάτικο παραμύθι είναι το Nightmare Before Christmas. Με ενθουσιάζουν οι ιδιαίτεροι χαρακτήρες του, αλλά και η φανταστική αισθητική του. Έχω ιδιαίτερη αδυναμία στην σκηνή όπου ο κοκαλιάρης φιλάει την κοπέλα μπροστά από το τεράστιο φεγγάρι. Το 2012 θα ήθελα να κάνω ιππασία στις στέπες της Μογγολίας. Αυτό που θα ήθελα πραγματικά να αλλάξω τη νέα χρονιά είναι τη συμπεριφορά μου απέναντι στους δικούς μου ανθρώπους. Μακάρι το 2012 να φέρει αισιοδοξία στους Έλληνες και σε όσους ζούνε στην Ελλάδα έτσι ώστε να βρούμε δημιουργικές λύσεις για να βγούμε από την κρίση». (Τα έργα της Όλγας Αλεξοπούλου εκτίθενται στην M art Space μέχρι τις 3 Φεβρουαρίου 2012, Σόλωνος 10 & Ηρακλείτου, 2ος Όροφος, Κολωνάκι www.m-art.gr).
10°
«Η αγαπημένη μου χριστουγεννιάτικη λιχουδιά είναι το panatone, παραδοσιακό μιλανέζικο γλυκό. Μου αρέσει γιατί είναι νόστιμο και αφράτο και τελείως διαφορετικό από τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες. Για το 2012 θέλω να πω αντίο στα προβλήματα και καλή χρονιά σε όλους μας! Auguri!».
