Η φωνή του μουεζίνη σχίζει την νύχτα στα δύο. Αν και προειδοποιημένος, το μακρόσυρτο κάλεσμά του με ξαφνιάζει, διακόπτοντας τον ήρεμο, βαθύ ύπνο μου. Είναι το πρώτο βράδυ στην Πόλη, και το ιδιόμορφο αυτό νανούρισμα με μεσμερίζει προσδίδοντας έναν έντονο ανατολίτικο τόνο στον σκουρόχρωμο καμβά του νυχτερινού ουρανού.
Το πρωί βόλτα στην Ιστικλάλ, την αντίστοιχη Ερμού της Πόλης – αλλά δύο φορές μακρύτερη και πιο φαρδιά. Είναι ο δρόμος που ποτέ δεν κοιμάται, σφύζοντας από ζωή και κινητικότητα κάθε ώρα και μέρα. Ορδές απο περιπλανόμενους ντόπιους και τουρίστες πηγαινοέρχονται διαρκώς, ρίχνουν κλεφτές ματιές στις βιτρίνες, και διασταυρώνονται θέλοντας και μη με καστανάδες, πλανόδιους μουσικούς και κάθε λογής μικροπωλητές.
Στα πολυάριθμα σοκάκια εκατέρωθεν της οδού βρίσκεται κρυμμένος ένας πολύχρωμος κόσμος από μπαράκια, καφετέριες, εστιατόρια, μπαρμπέρικα, παντοπωλεία και παντός είδους μικρομάγαζα. Στοιχισμένα στην σειρά ή στοιβαγμένα σε κάποια δυσπρόσιτη γωνία, τα μικρά αυτά κομμάτια ενός ζωντανού, παλλόμενου αστικού ψηφιδωτού περιμένουν καρτερικά τόσο τον περίεργο επισκέπτη που για πρώτη φορά τα επισκέπτεται όσο και τον γνωστό θαμώνα που επιστρέφει ξανά και ξανά.
Προς το βραδάκι ο ορίζοντας πάνω από το γραφικό Σουλταναχμέτ προβάλλει απόκοσμος και μαγευτικός, χαρίζοντας ένα μοναδικό χρυσοκόκκινο φόντο στα μεγαλόπρεπα παλάτια και τους ναούς της ιστορικής συνοικίας. Την πιο δυνατή εντύπωση πάντως αφήνουν οι επιβλητικοί μιναρέδες, με τις αιχμηρές κορυφές τους να ορθώνονται ψηλά προς τον ουράνιο θόλο, παλεύοντας θαρρείς να υπερβούν την ματαιότητα καθετί επίγειου και να ξύσουν έστω την επιφάνεια ενός άλλου κόσμου, πέρα και έξω από την ανθρώπινη εμπειρία.
Έξω από ένα τζαμί μας μοιράζουν ένα φυλλαδιάκι με τον τίτλο ‘Τι είναι το Ισλάμ;’. Κάτι σαν θρησκευτικό μάρκετινγκ με κρατική επιχορήγηση ένα πράγμα. Μαθήματα ισλαμισμού για αρχάριους. Γιατί ο Μωάμεθ υπήρξε πρώιμος οικολόγος αλλά και φεμινιστής, ανάμεσα στ’άλλα. Καθώς τελειώνω την ανάγνωση, δεν μπορώ να μην μισοχαμογελάσω φέρνοντας στο μυαλό μου την επίσκεψή μας στο Τοπ Καπί, όπου δίπλα σε εκθέματα όπως τα γένια του Προφήτη (αλλά και διατηρημένο ίχνος από την πατημασιά του) δεσπόζουν το σκήπτρο του Μωυσή αλλά και το κατσαρολάκι του Αβραάμ.
Κατσαρολικά, μπρίκια, ναργιλέδες και λοιπά τουριστικά είδη βρήκαμε σε αφθονία στο Μεγάλο Παζάρι της Κωνσταντινούπολης. Με έκπληξη επίσης διαπίστωσα πως το μέρος ήταν κατάμεστο από συμπατριώτες μου, ενώ οι περισσότεροι έμποροι φαίνεται πως μιλούσαν ελληνικά ως δεύτερη γλώσσα. Διπλά σε μαγαζιά με χαλιά και μίνι καφετέριες για shopping break, βρισκόμαστε ξαφνικά μπροστά στην εβδομαδιαία λειτουργία με τον ιμάμη να απευθύνεται στους συγκεντρωμένους πίστους. Για δες, κάτι σαν αυτοσχέδια θεία λειτουργία μέσα στο The Mall σκέπτομαι. Την ίδια στιγμή το Οικουμενικό Πατριαρχείο ετοιμάζεται για την μεγάλη στιγμή. Ανάσταση σε απευθείας μετάδοση, πρώτες θέσεις μπροστά από τον Αρχιεπίσκοπο ρεζερβέ, λιμουζίνες έξω από τον ναό, και τα ρέστα. Μπίζνες ας γιούζουαλ - εεε συγγνώμη, επικράτησε κλίμα κατάνυξης ήθελα να πω.
Και εν τω μεταξύ ο μουεζίνης συνεχίζει το αιώνιο κάλεσμά του, τώρα και σε έκδοση στέρεο από τα μεγάφωνα του γειτονικού μιναρέ. Όσοι πιστοί προσέλθετε. Ή απλά απολαύστε υπεύθυνα.
13°
