4 μέρες στην Πράγα

Όταν οργανώνεις ένα ταξίδι στην Πράγα να εύχεσαι δύο πράγματα: να μην κάνει απίστευτο κρύο- για να πιάσει η ευχή καλό θα ήταν να αποφύγεις την περίοδο από Νοέμβριο ως Μάρτιο, και η παρέα σου να είναι της περιπατητικής- και μη γκρινιάρικης- σχολής.

Η ιδανική έναρξη της παραμονής σου στην πόλη θα ήταν η εξής: αργά το απόγευμα, όταν έχει σχεδόν νυχτώσει,  στην κεντρική πλατεία (Starometske Namesti), εκεί που είναι το περίφημο αστρονομικό ρολόι. Κοιτάζοντας προς το παλιό δημαρχείο, γύρνα απότομα 180 μοίρες και...μόλις προσγειώθηκες σε ένα σκηνικό του Disney! Η εκκλησία της Παναγίας της Τυν, ίσως ένα από τα πιο όμορφα γοτθικά κτίρια, απλά σου κόβει την ανάσα. Το περίεργο είναι πως ακριβώς μπροστά από αυτό το πανέμορφο (και σωστά φωτισμένο) κτίριο οι Τσέχοι έχουν κτίσει, με αποτέλεσμα να φαίνεται περίπου η μισή πρόσοψή του.

Η συνέχεια της βόλτας στην πλατεία περιλαμβάνει το αστρονομικό ρολόι για το οποίο οι κάτοικοι της πόλης είναι πολύ περήφανοι. Κανόνισε να είσαι εκεί κάποια στρογγυλή ώρα για να δεις την παρέλαση των 12 αποστόλων και το θάνατο να χτυπάει το καμπανάκι. Εννοείται πως η παράσταση συγκεντρώνει ένα τσούρμο τουρίστες που χειροκροτούν και φωτογραφίζουν (φαντάσου ηλιοβασίλεμα στην Οία, αλλά ανά μία ώρα).

Βασικό τουριστικό προϊόν της Πράγας είναι ο Franz Kafka. Οι κάτοικοί της έχουν εκμεταλλευτεί στο έπακρο την παρουσία του στην πόλη, θα δεις από το σπίτι στο οποίο γεννήθηκε μέχρι και ένα μέρος στο οποίο έζησε για δύο χρόνια, με λίγα λόγια, αν ανήκεις σε αυτούς που του έχουμε ορκιστεί αιώνια αγάπη θα τρελαθείς. Πρέπει να επισκεφτείς οπωσδήποτε το μουσείο που έχει στηθεί για χάρη του, στο νησάκι Kampa. Μπορεί να ακούγεται βαρετό, πρόκειται όμως για ένα εξαιρετικά καλοστημένο χώρο που αφηγείται τη ζωή του συγγραφέα με πρωτότυπο στήσιμο. Βοηθάει να μιλάς γερμανικά- θα απολαύσεις και μερικά χειρόγραφα, ενώ εκεί ανακάλυψα ότι ο κύριος που ονειρεύτηκε ότι ξύπνησε ως ένα γιγαντιαίο ζουζούνι ήταν και σκιτσογράφος.

Ένα άλλο ενδημικό είδος της πόλης είναι ο κυβισμός, ο οποίος εδώ πήρε μορφές τις οποίες δε συναντάς πουθενά αλλού. Καλή αφετηρία είναι το Μουσείο Τσέχικου Κυβισμού στο House of the Black Madonna (κυβιστικό κτίριο και αυτό). Αν το σηκώνει ο προϋπολογισμός σου, πέρνα και από το μαγαζί του μουσείου, θα βρεις εκπληκτικά πράγματα. Αφού λοιπόν εξοικειωθείς με το καλλιτεχνικό αυτό κίνημα,ξεκίνα το κυνήγι των κυβιστικών κτιρίων και γλυπτών, βρίσκονται διάσπαρτα στην πόλη και ξεφυτρώνουν εκεί που δεν τα περιμένεις.

Καλό είναι να είσαι διαβασμένος αναφορικά με το πλούσιο παρελθόν της πόλης (άνοιξη της Πράγας, βελούδινη επανάσταση, δε χρειάζεται να φτάσεις μέχρι τους Κέλτες). Η πλατεία Wenceslas έχει δει πολλά. Το κομμουνιστικό μουσείο είναι μάλλον φολκλόρ, μπορείς και να το προσπεράσεις.

Στο κύριο κομμάτι της πόλης- κάτω δηλαδή από το ποτάμι- δεσπόζει ένα άλλο βασικό χαρακτηριστικό της- οι εβραϊκές συνοικείες. Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες κοινότητες- εδώ θα δεις και την αρχαιότερη συναγωγή της Ευρώπης (Παλιά- Νέα Συναγωγή). Πρόσεξε λίγο όμως, καμιά φορά η τιμή εισόδου σε κάποια από τα αξιοθέατα της εβραϊκής συνοικείας είναι κάπως υπερβολική. Δεν επιτρέπεται να φύγεις από την πόλη χωρίς να επισκεφτείς το εβραϊκό νεκροταφείο στο Zizkov. Περπατώντας ανάμεσα στα πεσμένα φύλλα (θα νομίζεις ότι πρωταγωνιστείς σε κάποια ντικενσιανή ιστορία), ρίξε μια ματιά στους διάσημους κατοίκους του, Fraz Kafka να που συναντιόμαστε πάλι.(η είσοδος εδώ είναι ελεύθερη. Μακάβριο)

Και τώρα ήρθε η ώρα να διασχίσεις τη γέφυρα και τον ποταμό Μολδάβα (Vltna στα τσέχικα, πρόφερέ τον αν μπορείς). Καν το με στιλ, και χρησιμοποίησε τη Γέφυρα του Καρόλου με τα αγάλματά της. Πολυσύχναστη, προσπάθησε να ξυπνήσεις νωρίς και να την περπατήσεις όταν ακόμη είναι άδεια απο τουρίστες και μικροπωλητές. Αφού λοιπόν βρεθείς στην απέναντι όχθη, το πρώτο πράγμα που συναντάς είναι το νησάκι Kampa, η Βενετία της Πράγας όπως το ονομάζουν. Μια πολύ μικρή λωρίδα νερού το χωρίζει από τη στεριά. Είναι ό,τι πρέπει για περπάτημα στα πάρκα του- θα πέσεις και πάνω σε πολύ ενδιαφέροντα αγάλματα (όπως τα γιγάντια μεταλλικά μωρά). Συνέχισε τη βόλτα στη Mala Strana (παλιό μέρος θα στο μεταφράσουν οι ελληνικοί τουριστικοί οδηγοί) από πάνω προς τα κάτω. Ανέβα στο κάστρο, περιπλανήσου στα σοκάκια του και νιώσε λίγο σαν μεσαιωνική πριγκίπισσα (ή ιππότης για τα αγόρια). Η Mala Strana έχει υπέροχα δρομάκια για να χαθείς, με όμορφα μικρά μαγαζάκια και εστιατόρια. Σίγουρα θα πέσεις πάνω σε κάποια αναπαράσταση του μεσαιωνικού παρελθόντος- αγόρια και κορίτσια ντύνονται όπως παλιά, θα δεις μέχρι και σιδεράδες που σου φτιάχνουν επί τόπου πέταλα για το άλογο πίσω στην πατρίδα.

Και τώρα η σκληρή αλήθεια. Ο Κάφκα γκρίνιαζε ότι η πόλη είναι μικρή και δαιδαλώδης και ναι, είχε δίκιο. Δεν υπάρχει περίπτωση να μη χαθείς, καθώς η λογική απουσιάζει από τη δόμηση της Πράγας. Τα μάτια συνεχώς στο χάρτη- όσο καλό αίσθημα προσανατολισμού και αν έχεις, λίγο να αφαιρεθείς θα βρεθείς στην άλλη άκρη- πάλι καλά που είναι μικρούλα.

Κατά τα άλλα το φαγητό είναι καλό (ειδικά για όσους αγαπούν τα κρέατα και τις σούπες), οι τιμές μάλλον χαμηλές, τα κορίτσια όμορφα, η πόλη σίγουρα υπέροχη. Περπάτησέ την όλη. Και άκου τζαζ. Και άραξε στα πάρκα. Και πάρε με παρακαλώ μαζί σου.