Ο Πορτογάλος Ρούι Βιτόρια ήρθε στην Αθήνα στις 30 Οκτωβρίου, όταν ο Παναθηναϊκός ήταν 7ος, με 13 βαθμούς και το απίθανο ρεκόρ 3 νίκες, 4 ισοπαλίες, 2 ήττες
Ένας οδυνηρός αποκλεισμός από την Ευρώπη. Κατά πολλούς η σεζόν ολοκληρώθηκε στη βροχή του Artemio Franchi στη Φλωρεντία, εκεί που ο Δρ. Τζέκιλ και Μίστρ Χάιντ Παναθηναϊκός απώλεσε και τον τελευταίο στόχο της σεζόν, μετά την απώλεια του Κυπέλλου και τη (σχεδόν) βέβαιη απώλεια του πρωταθλήματος.
Οι ευθύνες πολλές, πολυποίκιλες, πολυπαραγοντικές και αρκετές δυσανάγνωστες. Αρκετές φαινομενικά ακουμπούν και στον προπονητή της ομάδας, τον Πορτογάλο Ρούι Βιτόρια, ο οποίος εμφανίζεται όχι ακατάλληλος, αλλά φοβικός ή/και ανήμπορος να αναδείξει το ρόστερ. Πιθανότητα διότι όσοι εκφράζουν τέτοιες απόψεις, έχουν κατά νου όσα ψιθυρίζονται ή διακινούνται τον τελευταίο καιρό περί «ενός και μοναδικού» προπονητή που μπορεί να φέρει το πρωτάθλημα στον Παναθηναϊκό.
Ας αφήσουμε όμως την παραφιλολογία και ας επικεντρωθούμε στον Ρούι Βιτόρια.
Τι ακριβώς παρέλαβε ο Πορτογάλος;
Εν αρχή αφήνουμε εκτός τις εικασίες για την ελλιπή προετοιμασία, το υπαρκτό ή ανύπαρκτο ζήτημα της φυσικής κατάστασης, το λάθος δομημένο ρόστερ που θα εξεταστεί στη συνέχεια και λοιπές αξιολογικές κρίσεις. Ας εμμείνουμε στα ψυχρά νούμερα.
Ο Πορτογάλος ήρθε στην Αθήνα στις 30 Οκτωβρίου. Ο Παναθηναϊκός ήταν 7ος, με 13 βαθμούς και το απίθανο ρεκόρ 3 νίκες - 4 ισοπαλίες - 2 ήττες. Το goal average βρισκόταν στα 8-7 (!) τέρματα και η πιο σπουδαία νίκη στο πρωτάθλημα ήταν ένα άνευρο 0-1 με γκολ του Τετέ στην Κρήτη επί του ΟΦΗ.
Ο Ντιέγκο Αλόνσο σε 9 παιχνίδια έχει χάσει εντός έδρας από τον Αστέρα, με κάτω τα χέρια στη Φιλαδέλφεια από την ΑΕΚ, έχει φέρει ισοπαλίες με Καλλιθέα στη Λεωφόρο (ίσως το χειρότερο παιχνίδι του Ουρουγουανού στον πάγκο του Παναθηναϊκού), ΠΑΟΚ στην Τούμπα και Ολυμπιακό, Άρη στο ΟΑΚΑ.
Πλην του ΟΦΗ, κέρδισε τον Πανσερραϊκό με δυο προσωπικά γκολ του Τζούριτσιτς μετά το 80' και το Λεβαδειακό στο 96ο λεπτό με γκολ του τελειωμένου Σπόραρ, ο οποίος μπήκε στο ματς ως κίνηση απελπισίας.
Η ομάδα που παρέλαβε ο Πορτογάλος δεν είχε αγωνιστικό πλάνο, δεν διέθετε σημεία αναφοράς, δεν υπήρχαν διαμοιρασμένοι ρόλοι. Πουθενά και για κανέναν ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού.
Ο Βιτόρια μετά τη γνωριμία και την ανάλυση στρατηγικής και στόχων, ακούει να του ζητείται το πρωτάθλημα και η πάση θυσία πρόκριση στην Ευρώπη, ενώ ο Παναθηναϊκός έχει 1 βαθμό (με κάποια Μπόρατς) και έχει δεχτεί ταπεινωτική συντριβή με 4 γκολ από την Τσέλσι στο ΟΑΚΑ.
Ο Πορτογάλος έχοντας ελάχιστες επιλογές, σφίγγει υπερβολικά το rotation, καλύπτει σχεδόν αποκλειστικά τα νώτα του, προσπαθεί να κρύψει τις αδυναμίες στο αμυντικό transition και στοχεύει στην compact προσέγγιση σε όλα τα ματς.
Ο Παναθηναϊκός γίνεται η ομάδα του «1-0» και μοιραία σε κάποια ματς «πεθαίνει από το 1-1», όπως στο ματς με τον Ατρόμητο, όταν ισοφαρίζεται στο 90' και χάνει τους δυο πρώτους του βαθμούς επί Ρούι Βιτόρια.
Στόχος σύμφωνα με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και την κοινή ποδοσφαιρική λογική, είναι να φτάσει η ομάδα στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου «κοντά» στην κορυφή και με την κατάλληλη ώθηση από προσθήκες να κάνει το τελικό ντεμαράζ για να μασκαρέψει τις αδυναμίες της και να «κλέψει» τον τίτλο.
Ο Βιτόρια κερδίζει διαδοχικά στο Βόλο, στο Αγρίνιο, στην Τρίπολη, στη Λιβαδειά, έχει κερδίσει και Λαμία / Καλλιθέα στο ΟΑΚΑ. Όλα τα ματς τα παίρνει με 1-0 εκτός από αυτό με τον Παναιτωλικό που κερδίζει με 1-2 χάρις στο γκολ του Αράο στο 92ο λεπτό.
Την ίδια στιγμή έχει κάνει τα αυτονόητα στην Ευρώπη και προκρίνεται όπως του ζητήθηκε, κάνοντας 3 νίκες σε 4 αγώνες - χάνει μόνο το ματς με τη Τζουγκάρντεν, σε καιρούς που δεν έχει κλείσει βδομάδα στο Κορωπί.
Ο Παναθηναϊκός ενώ μπαίνει στο rotation ο Πάλμερ Μπράουν και αποφασίζεται να μην αποκτηθεί (και) κεντρικός αμυντικός, κερδίζει και τον ΠΑΟΚ στο εντός κεκλεισμένων των θυρών παιχνίδι, το οποίο ανοίγει τη χρονιά με 2-1. Προκρίνεται άνετα και στο Κύπελλο, ντουμπλάροντας τις νίκες του με τον Ατρόμητο.
Ο Βιτόρια σε 70 μέρες στον Παναθηναϊκό έχει στο πρωτάθλημα 7 νίκες και μια ισοπαλία σε 8 παιχνίδια. Με 10 γκολ ενεργητικό και 2 παθητικό. Ο Παναθηναϊκός εξακολουθεί να σκοράρει με το σταγονόμετρο, να μην δημιουργεί προϋποθέσεις για το εύκολο γκολ, αλλά είναι οχυρωμένος πίσω, οργανωμένος, με ανακτημένη συνοχή και μοιρασμένους ρόλους.
Μέσα Ιανουαρίου. Μεταγραφική προσθήκη καμία. Κάποιοι εφικτοί στόχοι φαίνεται ότι «κρατούνται». Χτυπιούνται πολλές πόρτες, εισπράττονται πολλές αρνήσεις, τίθενται ανέφικτοι στόχοι και γίνονται τρελά όνειρα. Στο μεταξύ όμως ο Παναθηναϊκός έχει και πρωτάθλημα και Κύπελλο και Ευρώπη να τρέχουν.
Η ομάδα ταξιδεύει και αγωνίζεται σε έναν ακατάλληλο αγωνιστικό χώρο στις Σέρρες. Η εμφάνισή του για 60 λεπτά είναι πολύ καλή, ίσως η καλύτερη επί ημερών Ρούι Βιτόρια μέχρι τότε. Πάθος, νοοτροπία νικητή, ομοψυχία.
Ο Παναθηναϊκός πληρώνει το γεγονός ότι ο Σένκεφελντ βρίσκεται ακόμη ως ενεργός στόπερ στο ρόστερ του και ακολούθως βλέπει τον μέχρι τότε σταθερότατο Ντραγκόφσκι να κουτουλάει τον Μπετανκόρ και το 0-2 της καλύτερης εμφάνισης μετατρέπεται σε 2-2. Γίνονται σαφή πολλά πράγματα εκτός από το ίδιο το αποτέλεσμα. Κορυφαίο το γεγονός ότι ο Ισπανός φορ του Πανσερραϊκού έχει πωληθεί έναντι αντιτίμου στον Ολυμπιακό, παρά το γεγονός ότι θα μπορούσε να καταλήξει στον Πειραιά ελεύθερος. Αντ’ αυτού παρέμεινε στις Σέρρες δανεικός μέχρι το τέλος της σεζόν. Σε κάθε περίπτωση, είναι μειωτικό για τον Παναθηναϊκό να χρησιμοποιείται ως κύριο επιχείρημα, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι δεν καταγράφεται.
Η ομάδα δεν καταρρέει αμέσως, είναι καλή και στον πρώτο προημιτελικό με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ, κερδίζει (με πολλά ζόρια) την ΑΕΚ με 1-0, σε ένα ματς στο οποίο υποβαθμίζεται η προβληματική εικόνα της, διότι καλύπτουν τα πάντα το αποτέλεσμα και το ξέσπασμα του Ματίας Αλμέιδα μετά τη λήξη.
Στο Καραϊσκάκη συνεχίζεται η κακή εικόνα, αλλά και πάλι ο Παναθηναϊκός δεν χάνει. Το τελικό 1-1 τον βρίσκει ευχαριστημένο, αλλά το ημερολόγιο γράφει 26 Ιανουαρίου και έχει απλώς ανακοινωθεί ο Κάρολ Σβιντέρσκι.
Εν τέλει εκτός του Πολωνού αποκτάται και ο Μανώλης Σιώπης, μετά από ένα ολέθριο σφάλμα που αποφεύχθηκε τελευταία στιγμή με τον αγωνιστικά ανέτοιμο και παντελώς ακατάλληλο πνευματικά Μεϊτέ. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει βρει από σύμπτωση στον ύφαλο, αλλά επικοινωνιακά είναι πληγωμένος από τους ερασιτεχνικούς χειρισμούς των υπευθύνων, αφού ο ποδοσφαιριστής κατέληξε δανεικός στον ΠΑΟΚ.
Οι μεταγραφές λήγουν και το καμπανάκι χτυπάει τελευταία φορά στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ. Οι Κρήτες προηγούνται με 0-2 στο ΟΑΚΑ, ο Βιτόρια το γυρίζει σε 3-2 με καταπληκτική εμφάνιση του Πελίστρι και αλλαγή σχηματισμού και διάταξης, αφού ο Σβιντέρσκι του παρέχει τη δυνατότητα να ανακατέψει την τράπουλα.
Η ομάδα πορεύεται στη ρεβάνς του Καραϊσκάκης με αναθυμιάσεις, προσπαθεί να κλέψει το παιχνίδι, αγγίζει το μεγάλο κόλπο του ριφιφί με την ευκαιρία του Τζούριτσιτς στο τέλος, αλλά ο Ολυμπιακός προκρίνεται με το γκολ του Μουζακίτη στο 94'. Είναι αργά για οτιδήποτε.
Ο Παναθηναϊκός είναι άδειος, χωρίς ανάσες, δίχως απαντήσεις και στο Κλεάνθης Βικελίδης και στο Ελσίνκι με τους συμπαθείς Ισλανδούς της Βίκινγκουρ. Ήττες με κάτω τα χέρια και θλάσεις που τον αποδεκατίζουν και προαναγγέλουν το πρόωρο τέλος.
Ο Βιτόρια είναι υποχρεωμένος να πορευτεί σε σειρά από must win παιχνίδια έχοντας εκτός Γέντβαϊ, Πάλμερ Μπράουν, Μπακασέτα, Πελίστρι και κατά διαστήματα Βαγιαννίδη, Αράο και Ντραγκόφσκι. Στο Ελσίνκι προσπαθεί να γυρίσει παιχνίδι με στόπερ τον Έλτον Φίκαϊ. Πολλοί το ξεχνούν, αλλά από Οκτώβρη μήνα είναι και χωρίς τον αδικοχαμένο Τζορτζ Μπάλντοκ, την πιο αξιόπιστη διαθέσιμη λύση και για τα δυο άκρα της άμυνας.
Έχει στο ρόστερ τον ακατάλληλο Μαξ, τους σχεδόν ανενεργούς Λημνιό, Νίκα και Ζέκα, τον βετεράνο Σένκεφελντ, τον μονίμως τραυματία Μάγκνουσον, τον διαλυμένο πνευματικά και αγωνιστικά Μαντσίνι, τον underachiever Κώτσιρα και τον συγκεκριμένων δυνατοτήτων Γερεμέγεφ.
Εκτός των άλλων, τίθεται ενώπιον της πραγματικότητας για τους λόγους που ο Αζεντίν Ουναΐ δεν στεριώνει σε ομάδα, παρότι τεράστιας ποδοσφαιρικής ευφυΐας. Ο Μαροκινός το Γενάρη θέλει να πάει στη Σαουδική Αραβία, ο Παναθηναϊκός αρνείται το σπάσιμο του δανεισμού (αντίτιμο μισού εκατομμυρίου) και ο Ουναΐ πότε προφασίζεται ενοχλήσεις πότε είναι προκλητικά αδιάφορος, πότε έχει εκλάμψεις. Αυτός είναι όμως ο Ουναΐ, αυτός ήτα πάντοτε.
Τον Ιανουάριο έχει αποφορτιστεί το ρόστερ με τις απομακρύνσεις Σπόραρ, Βιλένα, Κλεϊνχέισλερ, Τρουιγέ, Βέρμπιτς. Ο Παναθηναϊκός πορεύεται με ό,τι έχει, όπως το έχει και με πολλές ποδοσφαιρικές ανορθογραφίες.
Δεν διαθέτει αριστερό στόπερ, δεν διαθέτει αριστερό εξτρέμ, δεν φρόντισε να διορθώσει την τρύπα που λέγεται Μαξ, μετατρέποντας τον συγκινητικό Μλαντένοβιτς σε Ελ Σιντ.
Ο τελευταίος, μαζί με τον επίσης συγκινητικό Τζούριτσιτς και τον σιωπηλό ηγέτη Μαξίμοβιτς κρατούν την ομάδα στα (πολύ) δύσκολα που ακολουθούν. Ο Παναθηναϊκός πριν καταρρεύσει στη Λαμία κερδίζει το Βόλο στο ΟΑΚΑ και αποκλείει τη Βίκινγκουρ στο τέλος. Το γκολ που ξεκλειδώνει το ματς το βάζει ο Μλαντένοβιτς με το «κακό» του δεξί πόδι 20 λεπτά πριν από έναν καταστροφικό για το πρεστίζ αποκλεισμό.
Στη Λαμία η ομάδα έχει εικόνα αποσύνθεσης, είναι το πρώτο παιχνίδι στο οποίο τα κάνει πραγματικά θάλασσα και ο Ρούι Βιτόρια. Σε όλα τα υπόλοιπα υπάρχουν δικαιολογίες, κρίσεις, αιτιάσεις, τα πάντα. Στη Λαμία καταρρέει κι αυτός μαζί με τους ποδοσφαιριστές του.
Ο Παναθηναϊκός έχει μείνει εκτός τίτλου εξ αιτίας των καταστροφικών ηττών σε Χαριλάου και Λαμία, έχει πετάξει και δυο βαθμούς χάνοντας το μυαλό του στις Σέρρες και πριν τον τελευταίο στόχο που είναι η Ευρώπη, πετάει ακόμη 2 στο Περιστέρι με τον Ατρόμητο.
Ο Βιτόρια κλείνει την κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος με (δικό του) ρεκόρ 11 νίκες - 4 ισοπαλίες - 2 ήττες. Οι δυο αυτές ήττες σε Βικελίδης και Λαμία και οι ισοπαλίες σε Σέρρες και Περιστέρι είναι οι 10 βαθμοί που τον χωρίζουν από τον Ολυμπιακό.
Κι αν μια ήττα από τον Άρη στο Χαριλάου είναι ένα λογικό αποτέλεσμα, οι υπόλοιποι 7 χαμένοι βαθμοί είναι ο λόγος που ο Παναθηναϊκός μπαίνει στα play offs χωρίς καμία αξίωση για κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Δεν λύθηκε ποτέ το πρόβλημα της επιθετικής δυστοκίας, δεν βρέθηκε απάντηση στο γρίφο των ατέλειωτων τελικών προσπαθειών που όμως δεν καταλήγουν στο στόχο. Ο Παναθηναϊκός και επί Ρούι Βιτόρια σκόραρε με το σταγονόμετρο. Από τα μέσα Ιανουαρίου κι έπειτα χάλασε και η αμυντική ισορροπία, διότι οι συνεχείς τραυματισμοί ξεχαρβάλωσαν την άμυνα και ανάγκασαν τον προπονητή να κάνει λογής αλχημείες στα στόπερ όπως η πειραματική τριάδα με Αράο - Ίνγκασον - Μαξίμοβιτς στη Φλωρεντία.
Ως οργανισμός έχει χάσει πάρα πολλά φέτος. Και σε σοβαρό επίπεδο, μιας και Μπάλντοκ, Δομάζος, Οικονομόπουλος δεν ξεχνιούνται μήτε αφήνουν έναν ποδοσφαιρικό σύλλογο με το dna και την ιδιοσυστασία του Παναθηναϊκού ατάραχο. Αυτά ανάγονται σε άλλα επίπεδα όμως. Το αγωνιστικό είναι εντελώς διαφορετική συζήτηση και γεννά πολλά ερωτήματα.
Πόσο σωστά δομημένο ήταν εν τέλει το ρόστερ του Παναθηναϊκού και πόσο εξυπηρετεί τα προπονητικά skills του Ρούι Βιτόρια;
Πόση βοήθεια ζήτησε το χειμώνα, πόση πήρε και κυρίως, σε ποιο χρονικό σημείο κατέφθασε αυτή;
Τι δυνατότητες υπήρχαν για τακτική ευελιξία, πού ξεκινούν και πού τελειώνουν τα λάθη του προπονητή;
Ποια αγωνιστική φιλοσοφία κλήθηκε να εξυπηρετήσει και σε τί επίπεδα πνευματικής και τακτικής ετοιμότητας βρήκε τους ποδοσφαιριστές;
Δεν επέλεξε την ομάδα, δεν την προετοίμασε το καλοκαίρι, δεν την παρέλαβε πρώτη στη βαθμολογία, δεν είχε την τύχη να χάνουν βαθμούς και οι υπόλοιποι (πλην ΠΑΟΚ) όπως συνέβη με τον Αλόνσο στα 9 παιχνίδια πρωταθλήματος που έκατσε στον πάγκο του Παναθηναϊκού.
Εν τέλει είναι σωστό να ειπωθεί ότι Ρούι Βιτόρια ναρκοθέτησε τη σεζόν ή μήπως εκείνοι που σχεδίασαν αυτήν την ομάδα, μη έχοντας συγκεκριμένη αγωνιστική φιλοσοφία κατά νου και το προσήκον στο υλικό ποδοσφαιρικό σχέδιο;
Δεν έχει τελειώσει η σεζόν, υπάρχουν 6 παιχνίδια που θα καθορίσουν την επόμενη. Αυτό δεν πρέπει να το υποβαθμίσει κανείς στον οργανισμό, όσο λυπηρό, ψυχοφθόρο ή δυσκολοχώνευτο κι αν είναι.
Ο Παναθηναϊκός απέτυχε. Και φέτος. Διαθέτει όμως βάση επί της οποίας μπορεί να προσθέσει, να διορθώσει, να εξελίξει. Ο Βιτόρια απέδειξε στο διάστημα κατά το οποίο το δυναμικό δεν ήταν αποδεκατισμένο, ότι υπήρχε και τρόπος να μασκαρευτούν οι όποιες αδυναμίες. Λογικά δεν άντεξε, ήταν φύσει αδύνατον να βγει μαραθώνιος υψηλών απαιτήσεων και εντάσεων ουσιαστικά με 15 ποδοσφαιριστές.
Ο Παναθηναϊκός οφείλει να τον στηρίξει, αυτό επιτάσσει η ποδοσφαιρική λογική. Η μοναδική περίπτωση που θα ίσχυε το αντίθετο, θα ήταν εάν κατέρρεε ολοσχερώς στα play offs και τερμάτιζε πίσω και από τον ΠΑΟΚ.
Η κίνηση με την πρόσληψη του Τάκη Φύσσα εν πρώτοις, είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Αναμένονται και επόμενες για μια σαφή αλλαγή και όσον αφορά την τεχνική διεύθυνση, το σχεδιασμό, τις επιλογές προσώπων και κατάλληλων εργαλείων για μια ορθολογική και ελκυστική ομάδα.
Το ίδιο και σε εταιρικό επίπεδο, σε επίπεδο στελεχών, ανθρώπων που μπορούν να βοηθήσουν τον Παναθηναϊκό να σταματήσει να είναι over ή underachiever αναλόγως την περίσταση. Η προσφάτως εξαγγελθείσα ΑΜΚ των 26,5 εκατ. ευρώ καταδεικνύει και μια διάθεση περαιτέρω οικονομικής ενίσχυσης εκ μέρους της ιδιοκτησίας.
Η βάση υπάρχει, η «μαγιά» είναι εδώ. Γενναίες αποφάσεις και καθαρές κουβέντες χρειάζονται. Με σοβαρό, ποδοσφαιρικό, ορθολογικό πλάνο. Είναι επίπονο, ο κόσμος του Παναθηναϊκού δεν έχει υπομονή, τα χρόνια μακριά από το πρωτάθλημα είναι πολλά. Εάν και εφόσον πρυτανεύσει η λογική, το ποδοσφαιρικά ορθό και δεν γκρεμιστούν τα πάντα, τότε το ευκταίο θα γίνει και εφικτό και το εφικτό πραγματικότητα.
17°
