Δημήτρης Χατζηχρήστος: O απόλυτος φίλαθλος και η ΑΕΚ

Για να κατανοήσει κάποιος τον Δημήτρη Χατζηχρήστο πρέπει να αναλογιστεί προσωπικά την εμβίωση της αφοσιώσεως σε μια ιδέα, ένα στόχο ή στο κοινωνικό ιδεώδες που συστήνει μία ομάδα ανθρώπων με συγκεκριμένες επιδιώξεις. Όσοι διατελούν μια ζωή ως κυνικοί, αριβίστες, λάτρεις της αποτελεσματικότητος ή απλώς μονομανείς ιδιώτες είτε θα χλευάσουν είτε θα προσπεράσουν με αδιαφορία έναν τέτοιο βίο.

Για τα τυπικά: Ο Δημήτρης Χατζηχρήστος γεννήθηκε στην Αθήνα τον Ιανουάριο του 1958 και έζησε στον Σταθμό Λαρίσης, στην πλατεία Κάνιγγος και τελικά στα Παναθήναια, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Πήγε στο 35ο δημοτικό σχολείο των Εξαρχείων και στη Βαρβάκειο. Πέρασε στη Νομική Σχολή Αθηνών την οποία εγκατέλειψε το 1977. Εργάστηκε σε διαφημιστική Εταιρεία και στην Kosta Boda. To 1982 ίδρυσε την περίφημη Original της ΑΕΚ η οποία εκπροσωπεί ακόμη και σήμερα κάτι περισσότερο από έναν σύλλογο οπαδών: ταυτίζεται με την αγωνιστική προσωπικότητα της ομάδας. Το 1989 με την προτροπή του αλλά χωρίς τη συμμετοχή του στην ιδιοκτησία και με την βοήθεια πολλών Αεκτζήδων αγοράστηκε το περίφημο «δωματιάκι» στην πλατεία Αργεντινής Δημοκρατίας. Το ακίνητο έχει επτά συνιδιοκτήτες, γεγονός που κάνει, πρακτικώς, αδύνατη την πώλησή του. Από το 2008 έως το 2010 ο Δ. Χατζηχρήστος ανέλαβε την προεδρία της ερασιτεχνικής ΑΕΚ. Το 2013 απομακρύνθηκε από τη φυσική αρχηγία της Original, πιστεύοντας ότι οι συνθήκες που διαμορφώνονται αλλοιώνουν την αποκλειστική αφοσίωση στην ΑΕΚ.

Δημήτρης Χατζηχρήστος: Ο οπαδός της ΑΕΚ και ιδρυτής της Original μιλάει για την αφοσίωση στην ομάδα, το ελληνικό ποδόσφαιρο και τη ζωή του

Καλύτερα τα λέει ο ίδιος:

«Γεννήθηκα στο σταθμό Λαρίσης, άρτι αφιχθείς από τη Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας μου ήταν από την Κοζάνη και η μητέρα μου από τον Λαγκαδά. Οι γονείς μου μετακόμισαν εδώ γιατί υπήρχε δουλειά. Ο θείος μου ήταν υπεργολάβος και πήρε τον πατέρα μου ως βοηθό. Αργότερα σταμάτησε από αυτήν τη δουλειά και άνοιξε μαγαζί με καλλυντικά στη στοά Ορφανίδη. Ήταν τότε το πιο σημαντικό σημείο αυτής της αγοράς στην Αθήνα, τη δεκαετία του 1970, πριν εμφανιστούν ο Χόντος και οι άλλοι. Δεν έμαθα ποτέ πώς προέκυψε η νέα δουλειά. Το μόνο που έμαθα ήταν ότι η μητέρα μου είχε τελειώσει την παιδαγωγική ακαδημία και είχε κάνει μετάταξη στη φιλολογία. Τα παράτησε και ασχολήθηκε με την αισθητική και έτσι άνοιξαν το μαγαζί με τον πατέρα μου. Ήμουν και είμαι μοναχοπαίδι. Συνηθίζουν να λένε ότι τα μοναχοπαίδια είναι άνθρωποι με αυτοπεποίθηση. Λένε ότι παίρνουν πολλή αγάπη. Για μένα η οικογένεια μου ήταν υπόδειγμα.

Έμαθα να παίρνω πολλή αγάπη από τους γονείς μου και μοιραία να διοχετεύω και πολλή αγάπη. Έτσι λοιπόν τη διοχέτευσα σε μια υπόθεση που λεγόταν ΑΕΚ.

Το παράδοξο είναι ότι ναι μεν πήγαινα στο γήπεδο από παιδάκι, αλλά στον Παναθηναϊκό. Στο σταθμό Λαρίσης είχαμε μείνει δύο χρόνια και μετά πήγαμε στην πλατεία Κάνιγγος, στο κέντρο της Αθήνας και μετά στα Παναθήναια. Τα αδέρφια του πατέρα μου με πήγαιναν κρυφά από τον ίδιο και βλέπαμε τον Παναθηναϊκό. Έτσι, αρχικά, έγινα Παναθηναϊκός. Ο πατέρας μου ΑΕΚ. Όταν ήταν πάνω ήταν ΠΑΟΚ, άλλαξε όταν ήρθε στην Αθήνα και έγινε ΑΕΚ. Ήταν αλλιώς τότε, όπου ήσουν ακολουθούσες την κουλτούρα».

Υπάρχει σύνδεση αυτών των δύο ομάδων; Δηλαδή με τον δικέφαλο αετό της «αλύτρωτης» πατρίδας;
Ουσιαστικά ο ΠΑΟΚ είναι παιδί της ΑΕΚ. Το 1925 η ομάδα που ιδρύθηκε στην Θεσσαλονίκη λεγόταν ΑΕΚ Θεσσαλονίκης. Το 1926 όμως, επειδή δεν μπορούσαν να υπάρχουν δύο ΑΕΚ -δεν γνωρίζω τον λόγο, ονομάστηκε Πανθεσσαλονίκειος Όμιλος Κωνσταντινούπολης (ΠΑΟΚ). Σε όσους έχουν περάσει την ηλικία των 60, νομίζω ότι υπάρχει ακόμα μία σύνδεση. Η σύνδεση αφορά τις κοινές καταβολές. Στους νέους δεν συμβαίνει το ίδιο. Το παράξενο ήταν ότι ο πατέρας μου με ζόρισε για να γίνω ΑΕΚ, με είχε διώξει από το σπίτι. Μου είχε πει: ή θα γίνεις ΑΕΚ  ή θα φύγεις από το σπίτι. Τότε ήμουν εφτά χρονών, σε πέντε λεπτά είχα γίνει ΑΕΚ.

Δηλαδή έγινες δια της βίας ΑΕΚ; Γιατί τον ενδιέφερε τόσο αυτό; Μήπως θεωρούσε ότι τον αμφισβητείς;
Δεν ξέρω, δεν μπόρεσα να καταλάβω ποτέ. Και να πεις ότι ήταν κανένας νευρασθενικός με την ΑΕΚ, ένα απλό ανθρωπάκι ήταν. Μετά τον πώρωσα εγώ. Πριν πεθάνει μου είπε ότι θα ήταν καλύτερα να με είχε αφήσει να παραμείνω Παναθηναϊκός, έτσι θα είχα παντρευτεί και θα είχα δύο παιδιά τώρα. Δεν πίστευε ποτέ ότι ως Παναθηναϊκός θα μπορούσα να αφιερωθώ τόσο πολύ. Όπως τάζουν τα παιδιά στην Παναγία της Τήνου, εμένα φαίνεται με έταξαν στην ΑΕΚ.

Δηλαδή, η αφοσίωση ήταν ανεξάρτητη από την ομάδα;
Ναι. Εκεί που έφαγα μεγάλη φρίκη με την ΑΕΚ ήταν όταν γύρισε ο Παναθηναϊκός από την Έβερτον, από την Αγγλία και ολόκληρη η Λεωφόρος Αλεξάνδρας ήταν πράσινη και όλοι τον αποθέωναν. Εκεί τα πήρα στο κρανίο και πωρώθηκα πιο πολύ με την ΑΕΚ. Ήμουνα από την φύση μου αντιδραστικός.

Άρα λοιπόν δεν είναι ακριβώς η ΑΕΚ και οι συνθήκες της ή ακόμη και ο πατέρας σου που σε κάνουν τόσο αφοσιωμένο σε αυτή, αλλά και μια προδιάθεση που έχεις εσύ στην αφοσίωση.
Είναι και ο χαρακτήρας μου έτσι. Μην ξεχνάς ότι μεγάλωσα και στα Εξάρχεια. Εκείνα τα χρόνια υπήρχε μια διαφορετική κουλτούρα στα Εξάρχεια. Όχι όπως τώρα, που είναι μόνο μπουνιές και κλωτσιές.

Η ΑΕΚ συνδέεται με ένα είδος αντίδρασης ενάντια στο  κατεστημένο;
Όχι τώρα, πιο παλιά. Όποιος περηφανεύεται ότι η ομάδα του είναι αντιστασιακή κοροϊδεύει τον εαυτό του.

Αυτή η επιλογή της ομάδας που γίνεται σε νεαρή ηλικία με τι παράγοντες σχετίζεται εκτός από την πίεση από τον πατέρα σου;
Οι δικές μου «ηλικίες» είναι παιδιά της δεκαετίας της χούντας. Τα παιδάκια των οικογενειών που δεν ήταν πολιτικοποιημένες και δεν ήταν αντιστασιακές, η χούντα, τα έριχνε στα γήπεδα. Οι δικοί μου οι γονείς δεν είχαν ποτέ πολιτικές δραστηριότητες,

Αν δηλαδή είχαν, θα υποστήριζες ένα κόμμα, και μπορεί η αφοσίωση σου να πήγαινε εκεί;
Ναι. Είναι πολύ πιθανό. Το «απολίτικο» της οικογένειάς μου με πηγαίνει προς το ποδόσφαιρο. Βρίσκω μια κοινή βάση σε όλα αυτά. Μια βάση προσδοκίας. Η κοινή βάση είναι η αφοσίωση και η προσφορά. Ένας άνθρωπος σε νεαρή ηλικία έχει την ανάγκη αυτή, της αφοσίωσης. Όλοι κάπου θέλουν να προσφέρουν, να ανήκουν. Αυτό είναι το πρόβλημά τους. Το πρόβλημα του Έλληνα είναι, ότι κάπου θέλει να ανήκει. Εγώ δεν ήθελα να ανήκω πουθενά παρά μόνο στην ΑΕΚ.

Όμως δεν μπορείς να προσδιορίσεις σαφώς, ακόμα και τώρα, τι είναι αυτό που σε κατεύθυνε στην ΑΕΚ και όχι σε κάποιον άλλο χώρο προσφοράς, στην Εκκλησία ας πούμε.
Αυτό οφείλεται στους γονείς μου, δεν είχαν ιδιαίτερες σχέσεις με την Εκκλησία. Είναι χριστιανοί ορθόδοξοι, αλλά μέχρι εκεί. Δεν εντρύφησα πουθενά αλλού για να μπορέσω να προσδεθώ κάπου, ή να αφοσιωθώ. Όπως πηγαίνεις μια φορά ορειβασία και μετά γίνεσαι πρόεδρος στον ορειβατικό σύλλογο.

Η πραγμάτωση του Δημήτρη έρχεται μέσω της ομάδας; Η αγάπη που έχει πάρει από τους γονείς του προσανατολίζει την ψυχή του στην προσφορά επαναλαμβάνοντας εμπράκτως τη δική τους αφοσίωση σε αυτόν. Σε έναν κόσμο πόνου, μιζέριας, σπαραγμού και αρρώστιας η συμμετοχή του ήταν η αναβίωση της αγάπης που του είχε ήδη προσφερθεί. Υπάρχει η υποχρέωση να δράσει. Είναι σαν η δυστυχία του κόσμου να μην τον αφήνει να ησυχάσει. Αντιμετωπίζει τον πόνο του κόσμου για να ξεπεράσει το «είμαστε απλές Νοημοσύνες... άτομα αντίληψης» και να γίνουμε «Ψυχές», που κατέχουν «την αίσθηση της ταυτότητας». Είναι γνωστό τοις πάσι ότι λειτουργούσε τηλεφωνική γραμμή επικοινωνίας για όλους τους Ενωσίτες. Πληροφορίες και υποστήριξη.

Όμως οι ομάδες είναι οργανισμοί με μεγάλη επιρροή στον κόσμο.
«Όχι η ΑΕΚ» διαφωνεί ο Δημήτρης. Αυτό είναι ο Ολυμπιακός που κατεβάζει δήμαρχο στον Πειραιά. Η ΑΕΚ μπορεί να βγάλει δήμαρχο στη Νέα Φιλαδέλφεια; Θα το ήθελε πάρα πολύ.

Γιατί όμως δεν μπορούσε;
Εδώ έγκειται και η αριστερή κουλτούρα των φιλάθλων.

Την οποία, εσύ όμως, δεν είχες ποτέ ενστερνιστεί;
Δεν ήθελα να καπελώνει καμία κουλτούρα την έννοια της ΑΕΚ. Η ΑΕΚ είναι μια αγωνιστική ομάδα που η διαφορά της με όλες τις άλλες  μεγάλες είναι το ιστορικό της. Η ΑΕΚ ακουμπάει στην ιστορία της Ελλάδας, όπως ο Πανιώνιος ας πούμε. Ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός δεν ακουμπούν πουθενά. Ο Ολυμπιακός εξαφάνισε όλες τις πειραϊκές ποδοσφαιρικές ομάδες. Είναι το ιστορικό που ακουμπάει πάντα στη Μικρά Ασία. Η ΑΕΚ δεν εκπροσωπεί μόνο μία αγωνιστική ομάδα αλλά και την ιστορία της Ελλάδας. 

Παρόλα αυτά, λένε ότι είναι μια ομάδα που ως φήμη ρέπει προς την αριστερά, προς μια λαϊκή ομάδα.
Η ΑΕΚ ανήκει στον εαυτό της. Συμφωνώ με αυτό, για την κουλτούρα και τη νοοτροπία του κόσμου έτσι είναι, για το 80% του κόσμου της.

Θα ήθελα να κάνεις μια προσπάθεια να μου εξηγήσεις σε τι συνίσταται μέσα σου αυτό το πράγμα που λες ΑΕΚ. Πολιτικά δεν σε ενδιαφέρει το - ξεκαθαρίζουμε, οικονομικά και κοινωνικά δεν σε αφορά. Είναι η ιστορία της χώρας που σε κρατάει;
Έξω από την ΑΕΚ, έχω άποψη και πιστεύω. Δεν θέλω να εμπλέκεται η ΑΕΚ με αυτά που πιστεύω.

Θέλεις η ΑΕΚ να έχει μια απόλυτη καθαρότητα απέναντι σε οτιδήποτε άλλο.
Ναι.

Τι είναι αυτό όμως που την ΑΕΚ την κάνει ΑΕΚ για σένα; Μήπως είναι μια αυτο-αναφορικότητα;
Όχι, όχι. Είναι αυτά που έζησα, οι αναμνήσεις.

Άρα είναι ο εαυτός σου η ΑΕΚ; Τώρα τη βλέπεις ως τη νιότη σου;
Ναι.

Τότε πώς την έβλεπες;
Σαν ξέσπασμα.

Πρώτα ξέσπασμα και μετά αφοσίωση;
Ναι. Στην αρχή ερωτεύεσαι, είναι αγάπη. Ο έρωτας μετά γίνεται αφοσίωση.

Τι πιστεύεις ότι είναι στην ουσία για σένα; Σου προσφέρει ας πούμε τη δυνατότητα της αφοσίωσης;
Για μένα η ΑΕΚ είναι ο κόσμος της, ακόμα και τώρα μετά από τόσα χρόνια. Τα πρώτα χρόνια για μένα ΑΕΚ ήταν οι ποδοσφαιριστές, ο Παπαϊωάννου. Όταν πας πρώτη φορά ερωτεύεσαι όλη αυτήν τη μαγική εικόνα. Δεν ξέρεις ότι η ΑΕΚ έχει μπάσκετ και έχει στίβο. Το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των αθλημάτων. 

Παρατήρησα την ατμόσφαιρα που επικρατεί γύρω από το γήπεδο της ΑΕΚ λίγο πριν τον αγώνα, ο κόσμος μαζεύεται, τρώει, πίνει και περιμένει τον αγώνα, είναι μια γιορτή. Σε αντίστοιχη περίπτωση σε έναν αγώνα του Ολυμπιακού η κατάσταση ήταν τελείως διαφορετική. Πώς έχει πετύχει η ΑΕΚ αυτή την ατμόσφαιρα;
Αυτό φτιάχτηκε με τα χέρια αυτών που έχτισαν το γήπεδο της ΑΕΚ. Το γήπεδο της ΑΕΚ το έφτιαξε ο πόνος και το δάκρυ απλών μεροκαματιάρηδων ανθρώπων εκείνα τα χρόνια. Το γήπεδο του Ολυμπιακού το έφτιαξαν οι μπουλντόζες. Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την κουλτούρα της ΑΕΚ σε σχέση με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Και αυτό κανείς το διαπιστώνει έμπρακτα όταν ανοίξει τα βιβλία και δει τι σημαίνει το Κ. Το οποίο σημαίνει Κωνσταντινούπολη. Ο Παναθηναϊκός ακουμπά πουθενά την Ελλάδα; Θα ήθελα να είμαι Ολυμπιακός, την εποχή του Μουράτη. Αν υπήρχαν φυσιογνωμίες που θα μπορούσαν να σε θέλξουν σε μια ομάδα, ήταν αυτός. Έπαιζε αυτόν το ρόλο στον Ολυμπιακό.

Τι εκπροσωπεί αυτού του τύπου η προσωπικότητα για σένα;
Εκπροσωπεί την εικόνα του αγωνιστή, του μεροκαματιάρη, του εργάτη, του ανθρώπου που πέθαινε και τα έδινε όλα για τη φανέλα του  Ολυμπιακού.  Αυτός να σε κάνει Ολυμπιακό, όχι οι εφοπλιστές.

Στην ΑΕΚ δεν έρχονται εφοπλιστές;
Αυτό που σου λέω τώρα έχει αλλοιωθεί. 

Παρ’ όλη αυτήν την αλλοίωση που λες ότι έχει υποστεί, εσύ εξακολουθείς να είσαι το ίδιο θερμός.
Δεν είμαι το ίδιο θερμός. Χαίρομαι πάρα πολύ και τρελαίνομαι όταν κερδίζει η ΑΕΚ, επειδή χαίρεται και ο κόσμος και φτιάχνει νέα παιδιά. Εμένα με ενδιαφέρει η αναπαραγωγή του κόσμου της ΑΕΚ, η οποία έρχεται μόνο από νίκες, χαρές και επιτυχίες. Παλιά γινόμασταν ΑΕΚ από τις δύσκολες στιγμές. Η ΑΕΚ είναι σαν το ΚΚΕ, κάθονται τρεις Αεκτζήδες να μιλήσουν και κάνουν τρία διαφορετικά κόμματα. Ενώ στον Ολυμπιακό, κάθονται τρεις Ολυμπιακοί και μιλώντας γίνονται δέκα. Κατάλαβες τι γίνεται;

Λόγω των επιτυχιών του Ολυμπιακού το λες εσύ αυτό;
Θεωρώ λόγω της κουλτούρας, της νοοτροπίας και του επιπέδου.

Πάντως το πρότυπο στο μυαλό σου είναι το πρότυπο του αγωνιστή. Αυτό είναι το πράγμα που σε θέλγει και σε κάνει να αφοσιώνεσαι. Δηλαδή μια αισιοδοξία για τη ζωή.
Ναι, σαν τον Μπακαούα, ο οποίος ήταν αθλητής στο χάντμπολ της ΑΕΚ. Είχα πάει να δω έναν αγώνα και λέω να ποια είναι η ΑΕΚ που έχω μέσα μου. Δεν έχασα κανέναν αγώνα. Ο Χριστόφορος Μπακαούκας είναι παιδί μιας μέσης λαϊκής οικογένειας από τη Σαλαμίνα, ο οποίος δούλευε το πρωί σε ένα εργοστάσιο και μετά πήγαινε στην προπόνηση. Αν δεν είναι αυτό ΑΕΚ ποιο είναι; Με είχαν ρωτήσει κάποτε τι είναι η ΑΕΚ για σένα με μια λέξη και είχα πει «Αχ» με δύο, «Αχ βαχ». Τι άλλο θέλεις; Μετά από τόσα χρόνια αυτό είναι για μένα.