Αθλητισμος

Ολυμπιονίκες και πανηγυρτζήδες

Τα προβλήματα που αναδείχτηκαν στην ελληνική αποστολή

giannis-meimaroglou.jpg
Γιάννης Μεϊμάρογλου
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Ολυμπιονίκες και πανηγυρτζήδες
© EUROKINISSI

Ολυμπιακοί Αγώνες Παρίσι 2024: Οι δηλώσεις των ελλήνων αθλητών και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

Αν γινόταν απονομή Ολυμπιακών μεταλλίων στους αθλητές και για τις δηλώσεις τους, μετά τα αγωνίσματα που πήραν μέρος, κάποιοι από τους Έλληνες αθλητές θα διεκδικούσαν σίγουρα με αξιώσεις μερικά από αυτά. Ο λόγος δεν γίνεται μόνον για τους αθλητές και τις αθλήτριες που κατέκτησαν ένα μετάλλιο αλλά και για εκείνους που δεν κατάφεραν να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους ανεβαίνοντας στο βάθρο. Πίσω από τις δηλώσεις τους κρύβεται ο χαρακτήρας και η ποιότητα του καθενός και της καθεμιάς ενώ ταυτόχρονα φανερώνεται το επίπεδο της αθλητικής παιδείας, ως κομμάτι της παράδοσης και του πολιτισμού μιας χώρας. Οι δηλώσεις των Ελλήνων πρωταγωνιστών των Ολυμπιακών αγώνων του Παρισιού ανέδειξαν, πέρα από το ήθος τους, και τα τεράστια προβλήματα που ορθώνονται μπροστά στη σκληρή και συχνά μοναχική τους πορεία προς το πολυπόθητο μετάλλιο.

Ο Μίλτος Τεντόγλου, ο Μανώλης Καραλής και ο Λευτέρης Πετρούνιας, για να αναφερθούμε σε μερικούς από τους Ολυμπιονίκες του Παρισιού, έδωσαν μαθήματα σοβαρότητας και αξιοπρέπειας με τα μετάλλια κρεμασμένα στο στήθος τους. Ο χρυσός «αντιστάρ» Μίλτος «δεν έμεινε ευχαριστημένος, ήθελε κάτι παραπάνω από τον εαυτό του», θυμίζοντας ότι δεν υπάρχει ταβάνι στην προσπάθεια και ότι κάθε νίκη σηματοδοτεί την πορεία προς την επόμενη. Ο χαμογελαστός «Μανόλο» δεν ξέχασε - πώς θα μπορούσε άλλωστε - τις δυσκολίες που συνάντησε μέχρι να φτάσει τόσο ψηλά με το κοντάρι του και μίλησε για τον ρατσισμό και την κατάθλιψη που βίωσε. Ο διαχρονικός Λευτέρης, ακόμα και την ώρα του ανεπανάληπτου θριάμβου του δεν ξέχασε τους συναθλητές του: «Λυπάμαι για τον φίλο μου τον Γάλλο. Θα μπορούσα να είμαι εγώ στη θέση του».

Αυτοί οι νέοι άνθρωποι, όπως και οι άλλοι πρωταθλητές μας που κατάφεραν ν’ ανέβουν στο βάθρο των Ολυμπιονικών της Γαλλικής πρωτεύουσας, έγιναν δικαίως οι ήρωες του καλοκαιριού μας. Οι μορφές τους γέμισαν τις οθόνες και τα κοινωνικά δίκτυα, φωταγωγήθηκαν πόλεις, γέμισαν οι πλατείες από τον ενθουσιασμό και τη χαρά για τις μεγάλες νίκες τους. Δεν έλειψαν, ως συνήθως, και τα θερμά συγχαρητήρια εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας. Αρχηγοί των κομμάτων και βουλευτές - και όχι μόνον - έσπευσαν να εκφράσουν προς τους θριαμβευτές τα αισθήματα εθνικής υπερηφάνειας που ένιωσαν έστω κι αν μερικοί μπέρδεψαν τα ονόματα των Ολυμπιονικών ή «ξέχασαν» να αφαιρέσουν τους τίτλους των κομμάτων από τις αναρτήσεις τους.

Ωστόσο, υπήρξαν και οι άλλοι πρωταθλητές και πρωταθλήτριές μας, αυτοί που δεν κατάφεραν να πετύχουν τους στόχους που είχαν βάλει μετά από την πολύχρονη και σκληρή προετοιμασία τους. Ορισμένοι κουβάλαγαν στις αποσκευές τους διακρίσεις και μετάλλια από προηγούμενες Ολυμπιάδες. Η στήριξη της πολιτείας, της αθλητικής οικογένειας και των φιλάθλων δεν στάθηκε απέναντί τους το ίδιο γενναιόδωρη. Κι ας είχαν - αυτή τη φορά - πολύ περισσότερο την ανάγκη της για να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους. Ίσως, κάποια παιδιά, να ένιωσαν και την αποδοκιμασία για την αποτυχία τους, λες και ήταν αποκλειστικά υπεύθυνα που δεν κατάφεραν να σηκώσουν κι αυτή τη φορά στους ώμους τους τις προσδοκίες ενός ολόκληρου λαού.

Τα βουρκωμένα μάτια της Άννας Κορακάκη όταν εξηγούσε το πρόβλημα που αντιμετώπισε, η πίκρα των αγοριών και των κοριτσιών του πόλο που δεν μπορούσαν να συμβιβαστούν με τον εφιάλτη του αποκλεισμού τους, η σεμνή δήλωση της Κατερίνας Στεφανίδη, η βαθιά υπόκλιση αποχαιρετισμού που μας έκανε η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη μόλις πέρασε τη γραμμή του τερματισμού αγκαλιά με την ελληνική σημαία, είναι χαρακτηριστικά δείγματα αξιοπρέπειας ανθρώπων για τους οποίους μπορούμε να συνεχίσουμε να είμαστε περήφανοι και να τους το δείχνουμε. Όπως πρέπει να είμαστε περήφανοι για όλες και όλους όσους εξάντλησαν αγωνιζόμενοι τα ψυχικά και σωματικά τους αποθέματα.

Καθώς σβήνουν τα φώτα των Ολυμπιακών αγώνων του Παρισιού είναι μια καλή ευκαιρία να σκύψουμε πάνω στα προβλήματα που αναδείχτηκαν στην ελληνική αποστολή αλλά και γενικότερα στον χώρο του αθλητισμού στη χώρα μας. Οι καταγγελίες του Στέφανου Ντούσκου και άλλων αθλητών και αθλητριών για την κατάσταση στην Ομοσπονδία κωπηλασίας δεν πρέπει να θαφτεί. Η φράση-έκκληση του Άλκη Κυνηγάκη μετά τον τερματισμό του στον Σηκουάνα - «οι παράγοντες πρέπει να αγαπήσουν τους αθλητές και να μην τους θεωρούν εχθρούς τους» - περιγράφει με τον πιο δραματικό τρόπο την κατάσταση που επικρατεί επί δεκαετίες στις αθλητικές ομοσπονδίες και εξελίσσεται σε μόνιμη γάγγραινα του αθλητισμού μας. Όσο θα περιμένουμε να θριαμβολογούμε, κάθε τέσσερα χρόνια, για τις επιτυχίες κάποιων ηρωικών παιδιών μας τόσο περισσότερο θα επιβεβαιώνουμε τον χαρακτηρισμό που έδωσε ο Άλκης μέσα στη βαθιά του απογοήτευση: «Πανηγυρτζήδες είμαστε».

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.