Κατερίνα Στεφανίδη: Πονούσα πολύ στο ζέσταμα

Η Κατερίνα Στεφανίδη έκανε το... θαύμα της και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ανοικτού Στίβου της Ρώμης. Η Ελληνίδα πρωταθλήτρια με άλμα στα 4,73μ, κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο έπειτα από συγκλονιστική μάχη με την Ελβετίδα, Αντζέλικα Μόζερ (4,78μ.) κρεμώντας στο στήθος της το πέμπτο σερί μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό Ανοικτού και 12ο συνολικά σε μεγάλη διοργάνωση στην λαμπερή καριέρα της.

Η βραδιά ξεκίνησε ιδανικά για την Ελληνίδα «βασίλισσα των αιθέρων» (που πήγε στη Ρώμη με εφετινή καλύτερη επίδοση στα 4,64μ.), καθώς έδειξε απ’ την αρχή του σπουδαίου τελικού, πως ήταν σε πολύ καλή κατάσταση κι αποφασισμένη να ανέβει στο βάθρο για ακόμη μία φορά.

Έγραψε έναν πεντακάθαρο πίνακα, έχοντας μόνο έγκυρα στα 4,43μ, 4,58μ, 4,68 και 4,73μ. και πήρε εξαρχής προβάδισμα έναντι των άλλων αθλητριών. Με το 4,73μ. μάλιστα η Στεφανίδη έκανε νέο φετινό ρεκόρ κι έπιασε και το όριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Αναλυτικά όσα είπε η Κατερίνα Στεφανίδη:

«Το μαγικό ραβδί το έχω στο μυαλό μου. Ξεκίνησα στο ζέσταμα να κάνω τζόκινγκ και πονούσα πάρα πολύ. Έχω ένα πρόβλημα, το οποίο ευτυχώς ξεκίνησε πρόσφατα, οπότε έχουμε κάνει την προπόνηση που χρειάστηκε.

Απλά τώρα με μία μέρα διαφορά στον προκριματικό με τον τελικό ήταν ζόρι. Δηλαδή, έφτασα να μην ξέρω αν θα πηδήξω σήμερα. Έκανα δύο φετινά ρεκόρ, οπότε ήταν μία καλή μέρα για μένα.

Πλέον αισθάνομαι ότι είμαι μόνο αθλήτρια αγώνων. Η αλήθεια είναι ότι έχει πάει καλά η προετοιμασία μας. Οι αγώνες μού είχαν βγει λίγο έτσι κι έτσι, αλλά ψαχνόμασταν ακόμα με τα κοντάρια μου. Σήμερα έβαλα δύο κοντάρια, που δεν είχα ακουμπήσει ξανά. Υπήρξε δηλαδή μία πρόοδος όσον αφορά τα κοντάρια, που ήταν σημαντικό κι έπρεπε να συμβεί.

Αλλά συνέβη γιατί ήταν μεγάλος αγώνας και ήμουν κι εγώ σε αυτή ψυχολογία, πιθανόν σ' έναν άλλον αγώνα να μην είχε γίνει. Και γι' αυτό είπα ότι για μένα ήταν σημαντικός αυτός ο αγώνας, νομίζω ότι μπορεί να μου δώσει ένα μπουστ για το υπόλοιπο της σεζόν. Από εδώ και πέρα κοιτάμε μπροστά από τα 4.73μ.».

Για τους Ολυμπιακούς:

«Το Ευρωπαϊκό ήταν λίγο νωρίς. Εμείς πολλές φορές ξεκινάμε τη σεζόν μας αρχές Ιουνίου. Παρόλα αυτά, εγώ είχα κάνει επίτηδες 2-3 αγώνες, που συνήθως τον Μάιο κάνω έναν, για να είμαστε προετοιμασμένοι εδώ. Χαίρομαι που τους είχα κάνει, γιατί δεν ξέρω αν θα είχα φτάσει σε αυτό το σημείο».

Μάλιστα, στο τέλος είπε:

«Πάμε στην απονομή με το Π με το Π ή με την μαγκούρα δεν πειράζει».