Ο Γιώργος Κόκκορης είναι 22 χρόνια σεφ του Παναθηναϊκού

Η ζωή των επαγγελµατιών ποδοσφαιριστών σε µία µεγάλη οµάδα, όπως είναι ο Παναθηναϊκός, δεν είναι µόνο µπάλα και αγωνιστικός χώρος. Ένα σηµαντικό σκέλος της καθηµερινότητάς τους αφορά τη διατροφή. Στο προπονητικό κέντρο του Τριφυλλιού, στο «Γεώργιος Καλαφάτης», οι σεφ της «πράσινης» κουζίνας φροντίζουν ώστε οι επιλογές των ποδοσφαιριστών να είναι στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο. Ο Γιώργος Κόκκορης δεν είναι απλά ένας σεφ, µάγειρας επί το ελληνικότερο, που η ζωή τον έβγαλε στον Παναθηναϊκό. Έχει περάσει τη µισή ζωή του στον σύλλογο. Και έχει πολλά να θυµηθεί και να εξιστορήσει.

Γιώργος Κοκκόρης: Συνέντευξη με τον σεφ του Παναθηναϊκού

«Αυτό που άλλαξε και εµάς και τον τρόπο που προσεγγίζαµε τα ζυµαρικά στην κουζίνα του Παναθηναϊκού ήταν η στιγµή που επέστρεψε ο Γιώργος Καραγκούνης από την Ιταλία. Όταν ήρθε ο µεγάλος µας αρχηγός και πήραµε το νταµπλ, ήταν ντε φάκτο η µάρκα των ζυµαρικών που επιλέγαµε αλλά και ο τρόπος βρασίµατος. Τα ζυµαρικά από τότε µέχρι σήµερα τα κάνουµε αλ ντέντε» µου λέει ο σεφ της οµάδας του Παναθηναϊκού. Με τον Γιώργο Κόκκορη βρισκόµαστε στον χώρο εστίασης των αθλητών και προπονητών, λίγη ώρα πριν σερβιριστεί το µεσηµεριανό τους γεύµα.

Η πρώτη φορά που µπήκε στην κουζίνα ήταν 1η Αυγούστου του 2002 στο παλιό προπονητικό στην Παιανία. «Εκείνη την ηµέρα ήρθε ο Νίκος Λυµπερόπουλος και µου ζήτησε έναν εσπρέσο. Ήταν ηµέρα ρεπό για τους ποδοσφαιριστές, αλλά εκείνος είχε έρθει για να κάνει έξτρα πρόγραµµα. Θυµάµαι ότι έχυσα δύο καφέδες µέχρι να του πάω τον τρίτο. Μένω στην Παιανία όλα αυτά τα χρόνια και τον θυµόµουν που περνούσε µε το αυτοκίνητό του για να πάει στην προπόνηση. Κι αυτός και οι Βάντζικ, Βαζέχα, όλοι. Οπότε ήταν µεγάλο σοκ να τους βλέπω από κοντά και να τους σερβίρω» µου λέει.

Η διατροφή των ποδοσφαιριστών παίζει ιδιαίτερα σηµαντικό ρόλο στην απόδοσή τους στο γήπεδο κι αυτό το ξέρει καλά ο σεφ. Η κουζίνα που σερβίρεται καθηµερινά στο Αθλητικό Κέντρο «Γ. Καλαφάτης» είναι µεσογειακή, παραδοσιακή, στηρίζεται στα φρούτα και τα λαχανικά, ενώ υπάρχει µεγάλη γκάµα εδεσµάτων. Το µενού είναι εβδοµαδιαίο και κάθε φορά προσαρµόζεται στις απαιτήσεις της οµάδας, ανάλογα και µε τις οδηγίες των διατροφολόγων. Στις αποστολές των αγώνων το µενού είναι προκαθορισµένο, ειδικά την ηµέρα αγώνα, ενώ µετά από κάθε µατς υπάρχει cheat meal π.χ. σνίτσελ, πίτσα, µπέργκερ. «∆εν χρησιµοποιούµε καθόλου βούτυρο και κρέµα γάλακτος βέβαια στις συνταγές µας, όπως επίσης δεν τηγανίζουµε τα φαγητά. “Πειράζουµε” λίγο κάποιες παραδοσιακές συνταγές και τις αποδοµούµε. ∆εν είναι περίπλοκο και δεσµευτικό να είσαι σεφ σε µια ποδοσφαιρική οµάδα» υπογραµµίζει.

Υπάρχουν κάποιοι περιορισµοί, αλλά και εκατοντάδες υγιεινά υλικά και πρώτες ύλες για να πειραµατιστεί ο µάγειρας και η δηµιουργική οµάδα του. «Θυµάµαι πριν 10-15 χρόνια που δεν ξέραµε τι είναι το φαγόπυρο ή η κινόα. Πάντα ακολουθούµε τις οδηγίες που µας δίνουν οι διατροφολόγοι µας, Γιάννης Τσεκούρας και Γιώργος Παπαδηµητρίου, και προσαρµοζόµαστε σε ό,τι θεωρούµε πως µας ταιριάζει. Πιστεύω πως είµαστε σε πολύ καλό επίπεδο, αν συγκρίνω το µενού µας µε αντίστοιχα άλλων ευρωπαϊκών οµάδων».

Από νωρίς το πρωί ετοιµάζουν το πρωινό για την πρώτη οµάδα και τα παιδιά της ακαδηµίας που διαµένουν στους ξενώνες. Μετά την πρωινή προπόνηση ακολουθεί το µεσηµεριανό και στη συνέχεια το βραδινό. «Καλύπτουµε όλες τις ανάγκες των ποδοσφαιριστών. Ακόµη και τον καφέ τους ετοιµάζουµε, εάν θέλουν, για να τον πάρουν µαζί τους φεύγοντας. Συµβαδίζουµε µε το πρόγραµµά τους. Υπάρχουν, για παράδειγµα, και ποδοσφαιριστές που έρχονται πρώτη φορά από το εξωτερικό στην Ελλάδα οπότε δεν έχουν κάτι έτοιµο στο σπίτι τους κι αυτό είναι ένα σηµαντικό όφελος για εκείνους. Πολλοί είναι επίσης αυτοί που µετά τα µατς γυρνάνε στο προπονητικό κέντρο, τρώνε και µετά παίρνουν τα αυτοκίνητά τους και φεύγουν. Ελεύθεροι, παντρεµένοι, καµία σηµασία δεν έχει. Ξέρουν πως εδώ υπάρχει ποιοτικό φαγητό».

Ωστόσο, ο Γιώργος Κόκκορης δεν έχει αναλάβει µόνο το κοµµάτι του προπονητικού κέντρου, αφού συνοδεύει την οµάδα και στα εκτός έδρας παιχνίδια, µαζί µε τους σεφ Νέστωρα Τζιαχρήστα και ∆ηµήτρη Σταγιάνο. «Οι αποστολές απαιτούν µεγάλη προσοχή, αλλά προσαρµοζόµαστε ως επί το πλείστον στο πρόγραµµα και τις συνήθειες του εκάστοτε προπονητή. Η οµάδα αγαπάει τα λαδερά και τα όσπρια, το ίδιο και οι ξένοι µας ποδοσφαιριστές – αγαπούν τις φακές, τον αρακά, τις σούπες. Είµαστε µάστερ στο κοτόπουλο. Κάναµε κάποτε ένα κλασικό µπούτι κοτόπουλο µε πατάτες, αλλά βάζαµε και τα “µυστικά” µας µέσα και όλοι οι παίκτες µας έλεγαν πόσο τους άρεσε. Η κουζίνα µας είναι προσιτή σε όλους. Θυµάµαι τον Γάλλο αµυντικό Μπουµσόνγκ, αλλά και τον αγαπηµένο Λουκά Βύντρα, να µας επαινούν για το κοτόπουλο αυτό». Εκείνη τη στιγµή καταφτάνει ο Φώτης Ιωαννίδης και ο σεφ «εκµυστηρεύεται» πως ο Έλληνας επιθετικός λατρεύει τα µακαρόνια µε κιµά.

Όλα αυτά τα χρόνια, ωστόσο, υπήρξαν ποδοσφαιριστές και προπονητές που είχαν τις δικές τους ιδιαιτερότητες στο φαγητό. «Είχαµε κάποια στιγµή έναν προπονητή που δεν έτρωγε δενδρολίβανο και το εξαφανίσαµε. Είχαµε ποδοσφαιριστή και αρχηγό της οµάδας που δεν ήθελαν να βλέπουν τον µαϊντανό και τον εξαφανίσαµε επίσης. Φυσικά κάποιοι παίκτες έχουν και αλλεργίες, π.χ. στη γλουτένη, αλλά εµείς έχουµε προσαρµόσει κατάλληλα το µενού και για εκείνους». Λίγο πριν τελειώσουµε, ρωτάω ποιες είναι οι πιο ξεχωριστές παναθηναϊκές συνταγές; «Για πρωινό µια πολύ ωραία παναθηναϊκή συνταγή είναι η οµελέτα µε σπανάκι που έχει και το χρώµα της οµάδας. Το µόνο που χρειάζεται είναι ασπράδι αυγού και φυσικά σπανάκι. Για κυρίως πιάτο τα λιγκουίνι µε γαρίδες και µια ειδική σάλτσα αποτελούν πιάτα που αρέσουν πολύ σε όλους».

Οι δυνατές στιγµές που θα θυµάται για πάντα είναι πολλές. «Ζούµε καθηµερινά τους ποδοσφαιριστές 5-6 ώρες. Είµαστε µέλη της οµάδας και µοιραζόµαστε χαρές και λύπες. Το πρωτάθληµα του 2004 σίγουρα θα µου µείνει αξέχαστο. Ήµουν µε την αποστολή στο γήπεδο. Ο κόσµος και η απονοµή στη Λεωφόρο, µετά από 7 χρόνια που είχαµε να πάρουµε πρωτάθληµα, ήταν µοναδική εµπειρία. Επίσης πάντα θα θυµάµαι το νταµπλ του 2010, ενώ το κύπελλο που πήραµε πριν δύο χρόνια στο Ολυµπιακό Στάδιο ήταν η πιο συγκινητική στιγµή γιατί πήγα για πρώτη φορά στο γήπεδο µε την κόρη µου και πανηγυρίσαµε µαζί».

Το δικό του όνειρο για την οµάδα είναι να παίζει καλό ποδόσφαιρο και να κερδίζει τίτλους. «Όσο αφορά στη γαστρονοµία της οµάδας, θα συνεχίσουµε να προσφέρουµε µόνο ποιοτικές επιλογές. Όλα είναι προς τα πάνω και στην ποιότητα και στην παρασκευή και γενικά στον τρόπο που εξυπηρετούµε τα µέλη µας. Γι’ αυτούς είµαστε εδώ από το πρωί έως το βράδυ. ∆εν έχω καταλάβει πώς πέρασε ο καιρός, µεγάλωσα εδώ µαζί µε την οµάδα, έζησα πολλές αλλαγές. Σήµερα είµαι 43 χρονών και έχω 22 χρόνια στην οµάδα – τη µισή ζωή µου δηλαδή την έχω ζήσει εδώ. Ο Παναθηναϊκός είναι οικογένεια, αγάπη, πειθαρχία και συναίσθηµα».