Οι skydivers Αγγελική Γκρος, Κέλλυ Αποστολοπούλου και Ρία Σοφρά μιλούν για την ελεύθερη πτώση
Πλησιάζει η στιγμή που το αεροπλάνο του Skydive Athensφτάνει στα 14.000 πόδια και οι αλεξιπτωτίστριες ετοιμάζονται να βουτήξουν στο κενό. Βουητό και παγωμένος αέρας γεμίζουν την καμπίνα αλλά δεν τις πτοεί, ατρόμητες χάνονται στον αττικό ουρανό μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Πολλοί τρέμουν απλά και μόνο στη σκέψη πως μπορεί να βρεθούν εκτεθειμένοι ανάμεσα στα σύννεφα, πλήρως εξαρτώμενοι από το κορδονάκι που θα ενεργοποιήσει το αλεξίπτωτο.
Οι skydivers Αγγελική Γκρoς, Κέλλυ Αποστολοπούλου και Ρία Σοφρά, μιλούν για την ελεύθερη πτώση
Ωστόσο, για την Αγγελική Γκρoς, την Κέλλυ Αποστολοπούλου και την Ρία Σοφρά, η ένταση της στιγμής δεν τις αγχώνει, αλλά τις προετοιμάζει για μια απολαυστική εναέρια βόλτα. Πώς αποφάσισαν να ασχοληθούν με την ελεύθερη πτώση, που θεωρείται ο βασιλιάς των exreme αθλημάτων, πώς είναι η αίσθηση στους αιθέρες, κι έπειτα πόσο πραγματικά ανδροκρατούμενο θεωρείται το σπορ του αλεξιπτωτισμού; Οι ίδιες απαντούν στις ερωτήσεις μας και δίνουν μερικά πρακτικά tips για όποια γυναίκα και όποιον άντρα σκέφτονται να δοκιμάσουν skydiving, αλλά διστάζουν.
Η Ρία Σοφρά είναι καθηγήτρια φυσικής αγωγής και πρώην μελος της εθνικής ομάδας ενόργανης. Ασχολείται με το skydive από το 2018, μέχρι σήμερα μετρά 900 άλματα, ενώ ταξιδεύει και στο Ντουμπάι για να ζήσει κι εκεί την εμπειρία της ελεύθερης πτώσης – ένα σπορ που δοκίμασε για πρώτη φορά τυχαία, ώσπου έφτασε να ασχολείται αγωνιστικά με αυτό, όπως μας λέει.
«Ξεκίνησα skydive για την εμπειρία και τελικά με κέρδισε τόσο που ασχολούμαι πλέον ως αθλήτρια πιο συγκεκριμένα με το freestyle, ένα είδος πετάγματος που δεν έχει ξανά κάνει κανένας στην Ελλάδα. Δεν είναι κάτι εύκολο, όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλα τα αθλήματα προκειμένου να πετύχεις κάτι σπουδαίο. Αλλά για μένα προσωπικά η μεγαλύτερη δυσκολία είναι που δεν έχω κάποιον προπονητή εδώ στην Ελλάδα. Στον αέρα χρειάζεται αρκετή προπόνηση – αυτή είναι και η σημαντικότερη πρόκληση. Πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος σε όλα, στον τρόπο που αρχίζεις να πετάς, έπειτα στην πορεία με ανοιχτό το αλεξίπτωτο και στο τελείωμα του άλματος, δηλαδή κατά την προσγείωση. Δεν νιώθω φόβο αλλά αδρεναλίνη αφού η διαδικασία είναι ασφαλής, δεν παύει όμως να είναι ένα extreme sport που θέλει σεβασμό.
Στην Ελλάδα δυστυχώς είναι πολύ περισσότεροι οι άντρες που ασχολούνται με την ελεύθερη πτώση, σε αντίθεση με το εξωτερικό όπου υπάρχουν γυναίκες οι οποίες βιοπορίζονται από αυτό. Θα συμβούλευα κάθε γυναίκα να κάνει στη ζωή της αυτό που έχει σκεφτεί ό,τι κι αν είναι αυτό. Κάπως έτσι ξεκίνησα κι εγώ το skydive στα 30 μου κι άλλαξε η ζωή μου.»
Η Αγγελική Γκρος και είναι εκπαιδευτικός φυσικός, ιδιοκτήτρια φροντιστηρίου μέσης εκπαίδευσης και ήρθε σε επαφή με το άθλημα για χάρη του έρωτα, καθώς ο άντρας της εκπαιδεύτηκε στον αλεξιπτωτισμό. Μέσα από το συγκεκριμένο σπορ βρήκε τον εαυτό της, μας λέει, κι έγινε coach ελεύθερης πτώσης. Έχει πραγματοποιήσει ταξίδια για άλματα σε διάφορες περιοχές και χώρες του κόσμου, όπως στο Fano της Ιταλίας, στο Βalaton της Ουγγαρίας, στο Bovec της Σλοβενίας.
«Η σχέση μου με τον αεραθλητισμό ξεκίνησε όταν γνώρισα τον άντρα μου, ο οποίος είχε ασχοληθεί με τα αλεξίπτωτα στις ειδικές δυνάμεις και στη συνέχεια ακολούθησε εκπαίδευση στο skydiving ως χόμπυ. Οι εμπειρίες του και φυσικά οι γνώσεις του και η υποστήριξή του αποτέλεσαν για εμένα το έναυσμα να ασχοληθώ και να γνωρίσω και εγώ τον αεραθλητισμό. Ως άνθρωπος με εξιτάρει να εξερευνώ τα όριά μου αλλά και ως επιστήμονας διαθέτω μία έμφυτη περιέργεια να ανακαλύπτω καινούριες δραστηριότητες και να εκπαιδεύομαι σε διάφορες τακτικές και πειθαρχίες.
Το πρώτο μου άλμα το 2016 ήταν στην αερολέσχη Skydive Greece στα Μέγαρα. Όπως και πολλών άλλων που ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή με το skydiving, ήταν άλμα tandem, δηλαδή άλμα στο οποίο είσαι δεμένος με εκπαιδευτή. Θυμάμαι να σοκάρομαι την στιγμή που άνοιξε η πόρτα του εξαθέσιου C206-T, από τον αέρα και τον έντονο βουητό που εισέβαλε απότομα στην καμπίνα, να εκπλήσσομαι που άλλοι αεραθλητές, πριν τη δική μου έξοδο, μετακινούταν προς την ανοιχτή πόρτα και εγκατέλειπαν το αεροπλάνο –σα να ήταν κάτι το φυσιολογικό– να μένω με το στόμα ανοιχτό στη θέα του χάους κάτω από τα πόδια μου τη στιγμή της εξόδου... Στη συνέχεια όμως, μετά από τα πρώτα δύο δευτερόλεπτα αφότου εγκαταλείπει κανείς το αεροσκάφος, ακολουθούν μόνο θετικά συναισθήματα!
Βρήκα τον εαυτό μου να συνειδητοποιεί πόσο ελεγχόμενη ήταν η εμπειρία της ελεύθερης πτώσης καθώς είχα δυνατότητα να κινηθώ, να αναπνεύσω και να σκεφτώ με μία ηρεμία καθόλου συμβατή με το γεγονός ότι εκείνη τη στιγμή κινούμουν κατακόρυφα προς τη Γη με τελική ταχύτητα 200 χλμ./ώρα! Ειδικότερα από τη στιγμή που άνοιξε το αλεξίπτωτο, μέχρι την επιστροφή στο έδαφος, βίωσα την πιο μαγευτική βόλτα πάνω από την περιοχή της Πάχης Μεγάρων με φόντο την ηλιόλουστη θάλασσα του Σαρωνικού και τη Σαλαμίνα, εικόνα που θα μείνει για πάντα ανεξίτηλη στη μνήμη μου. Η εμπειρία αυτή ήταν συναρπαστική και με επηρέασε σε μεγάλο βαθμό καθώς μου έδωσε ιδιαίτερα θετική ενέργεια και μου χάρισε μία διαφορετική οπτική σε οποιαδήποτε κατάσταση. Από τότε, σε όποια πρόκληση προκύψει στην καθημερινότητ;a μου, πιστεύω βαθιά πως μπορώ να την επιλύσω, μόνο και μόνο από την αυτοπεποίθηση που μου έδωσε εκείνο το 1ο άλμα!
Εκείνη η εμπειρία όμως δεν ήταν αρκετή, καθώς βίωσα την ανάγκη να ασχοληθώ πιο εντατικά με τον αεραθλητισμό και να αποδείξω στον εαυτό μου πως μπορώ να τα καταφέρω να φτάσω στο επόμενο επίπεδο! Πρώτος στόχος ήταν η απόκτηση του Alicense, του πρώτου πτυχίου που αποκτά κανείς στο skydiving. Από τότε τα πράγματα ακολούθησαν τον δρόμο τους και σήμερα δραστηριοποιούμαι ως USPA - coach ελεύθερης πτώσης στο Skydive Greece στα Μέγαρα, καθώς η αγάπη μου για την εκπαίδευση γενικότερα, ανεξαρτήτως αντικειμένου, είναι μεγάλη».
Ποιο είναι το μυστικό για ένα πραγματικά επιτυχημένο άλμα; ρωτάω την Αγγελική, για να μου απαντήσει: «Το skydiving αποτελεί ένα άθλημα που κύριος άξονάς του είναι η ασφάλεια, οπότε όποιος ασχοληθεί με το sport πρέπει πρωτίστως να δίνει μεγάλη έμφαση στις πειθαρχίες και στις διαδικασίες ασφαλείας τις οποίες διδασκόμαστε ως αθλητές. Επίσης, επειδή σε όλη τη διαδικασία ενός άλματος, ένας αεραθλητής έχει να διαχειριστεί το φόβο και το στρες, ο αεραθλητισμός αποτελεί και ένα άθλημα που σε "ξεγυμνώνει" , αποκαλύπτοντας τον πραγματικό σου χαρακτήρα και στοιχεία της προσωπικότητάς σου που δεν γνώριζες μέχρι πρωτίστως. Στο skydiving δεν μπορείς να πεις ψέματα ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό!
Η συμβουλή μου σε όσες γυναίκες μπορεί να διστάζουν ή θέλουν να δοκιμάσουν την υπέροχη εμπειρία του skydiving είναι να το τολμήσουν ακόμα και αν έχουν φόβο ή ανασφάλεια. Είναι προτιμότερο από το να έχεις για πάντα το απωθημένο ότι δεν δοκίμασες κάτι τότε που είχες τη δυνατότητα. Άλλωστε θαρραλέος δεν θεωρείται κάποιος που δεν φοβάται αλλά κάποιος που δεν αφήνει το φόβο να τον σταματήσει!»
Τα άτομα του περιβάλλοντος της Αγγελικής, όπως μου εξηγεί η ίδια, εκπλήσσονται όταν μαθαίνουν για πρώτη φορά πως ασχολείται με τη συγκεκριμένη δραστηριότητα ενώ επιβεβαιώνει τα λεγόμενα της Ρίας, πως το γυναικείο κοινό στην Ελλάδα δεν είναι εξίσου εξοικιωμένο με το άθλημα όσο το αντρικό.
«Δεν αποτελεί χόμπυ που θα το επέλεγαν οι περισσότεροι και κυρίως οι περίσσοτερες. Στην ερώτηση που δέχομαι συνήθως, για ποιο λόγο ασχολούμαι με το συγκεκριμένο άθλημα, η απάντηση μου είναι... γιατί όχι;!
Με αφορμή κυρίως ότι ένα μέρος του αντρικού πληθυσμού έρχεται σε επαφή με το skydiving κατά τη θητεία στο στρατό, αυτή τη στιγμή οι άντρες που ασχολούνται με το άθλημα είναι περισσότεροι από τις γυναίκες στον ελλαδικό χώρο. Στο εξωτερικό η εικόνα είναι διαφορετική, καθώς πολλές γυναίκες γοητεύονται από την ομορφιά του αθλήματος και ξεκινούν την ενασχόλησή τους με αυτό, πιο εύκολα ίσως απ’ ό,τι στη χώρα μας. Παγκοσμίως όμως η ενασχόληση των γυναικών με το άθλημα αυτό είναι περιορισμένη. Στατιστική έρευνα που πραγματοποιήσε το 2021 η USPA (United States Parachute Association) δείχνει ότι μόνο το 13% από τους 41.000 αεραθλητές σε παγόσμιο επίπεδο είναι γυναίκες! Αυτό σημαίνει πως λιγότερες από 5.500 αθλήτριες skydiving υπάρχουν αυτή τη στιγμή σε ολόκληρο τον κόσμο!»
Η άποψή μου είναι ότι ίσως η φύση του αθλήματος ως extreme sport να απωθεί πολλές γυναίκες από το να γνωρίσουν το skydiving και να του δώσουν μία ευκαιρία να το γνωρίσουν. Μπορεί ίσως να φαντάζει ακραίο κι επικίνδυνο στον απλό παρατηρητή, αλλά στην πραγματικότητα είναι τόσο ελεγχόμενος ο τρόπος εκμάθησης, που είναι ένα ασφαλές άθλημα!
Η αυθεντική φύση της γυναίκας, κατά τη γνώμη μου, είναι συνυφασμένη με την οργανωτικότητα, τη στρατηγική, την λήψη αποφάσεων, την αποτελεσματική εκτέλεση ενεργειών και την προνοητικότητα που στο skydiving θεωρούνται προαπαιτούμενα στοιχεία για να εξελιχθεί κάποιος σε αθλητή υψηλού επιπέδου! Οι περισσότερες γυναίκες άλλωστε που ασχολούνται με το άθλημα αυτό έχουν εξαιρετική απόδοση και συχνά υψηλότερη από την αντίστοιχη των αρρένων συναθλητών τους!»
Skydiving: Η Κέλλυ Αποστολοπούλου περιγράφει το αίσθημα στον ουρανό
Η Κέλλυ Αποστολοπούλου, γεννημένη το 1980, σπούδασε παιδαγωγική επιστήμη και εργάζεται ως δασκάλα τα τελευταία 20 χρόνια. Ξεκίνησε την ελεύθερη πτώση το 2010 και μέχρι σήμερα έχει κάνει 2000 άλματα. Όπως διηγείται, από τους πρώτους μήνες της ενασχόλησής της με το άθλημα άρχισε να δουλεύει στο χώρο.
«Η αγάπη μου για το άθλημα ξεκίνησε από την πρώτη στιγμή που το είδα, παλιά, σε μια ταινία, τη δεκαετία του '80. Ενθουσιάστηκα με την ιδέα ότι άνθρωποι μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο. Αργότερα, ως έφηβη, ονειρευόμουν ότι πήγαινα με τη μηχανή μου σε μια ζώνη ρίψης και έκανα άλματα παρέα με τους φίλους μου, φαντασίωση που έγινε πραγματικότητα το 2010, όταν και πήρα τηλέφωνο στη μοναδική τότε σχολή ελεύθερης πτώσης για να κλείσω θέση στο επερχόμενο σχολείο. Από τότε η καρδιά, ο χρόνος και τα χρήματά μου ανήκουν σ' αυτό το άθλημα.
Προκειμένου να ανταπεξέλθω στις υψηλές οικονομικές απαιτήσεις του αθλήματος δούλεψα ως συσκευάστρια αλεξιπτώτων για συνολικά 5 χρόνια και πήρα τα αντίστοιχα πτυχία ως coach, AFF instructor και camera flyer.
Το πρώτο άλμα είναι από αυτά που δεν ξεχνάς ποτέ! Στη δική μου περίπτωση η πρώτη φορά που πήδηξα από αεροπλάνο ήταν με τη μέθοδο του στατικού ιμάντα. Θυμάμαι ότι ήμουν στριμωγμένη σ' ένα μικρό Cessna 206 μαζί με τέσσερις ακόμα άντρες που θα έκαναν κι αυτοί το πρώτο τους άλμα. Ήμουν τελευταία στη σειρά. Όταν άνοιξε η πόρτα του αεροπλάνου με σόκαρε ο θόρυβος και ο αέρας, αλλά ένιωθα πολύ σίγουρη για αυτό που πήγαινα να κάνω. Όταν ήρθε η σειρά μου, βγήκα με αποφασιστικότητα στο σκαλοπάτι του αεροπλάνου και κρεμάστηκαν στο φτερό. Με το σύνθημα της εκπαιδεύτριάς μου αφέθηκα στη βαρύτητα. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα, μιας και το αλεξίπτωτο άνοιξε αμέσως, και βρέθηκα να αιωρουμαι στο κενό. Θυμάμαι ακόμα έντονα το εκστατικό συναίσθημα που ένιωσα εκείνη τη στιγμή, στην απόλυτη ησυχία, να κρέμομαι από ένα μεγάλο πανί και με την αδρεναλίνη να κάνει πάρτι μέσα μου.
Όταν βρίσκομαι στο αεροπλάνο νιώθω μια έντονη αδημονία να φτάσει η ώρα να βγω και να πετάξω. Κατά τη διάρκεια του άλματος δεν υπάρχει τίποτα άλλο στο μυαλό μου. Είμαι εγώ και το σώμα μου, που προσπαθεί να τιθασεύσει τον άνεμο, που γίνεται το πτητικό μου μέσο και τρέχει με 300 χλμ./ώρα, για να κάνω ταυτόχρονα παρέα με φίλους στον αερα. Και όταν τελειώσει η ελεύθερη πτώση και πάω για προσγείωση, ξεκινάει το δεύτερο συναρπαστικό μέρος του άλματος που είναι η γρήγορη, υψηλής τεχνικής προσγείωση με αγωνιστικό αλεξίπτωτο, η οποία έρχεται να ολοκληρώσει την αίσθηση της ικανοποίησης.
Κάθε άλμα είναι μια πρόκληση, μια πρόκληση επίδοσης. Να πάω πιο γρήγορα, πιο μακριά, με διαφορετική στάση σώματος, με καλύτερο στιλ, με άλλους ανθρώπους, με όλες τις καιρικές συνθήκες. Να μπορώ να έχω αντίληψη και έλεγχο σε κάθε σημείο του κορμιού μου και ταυτόχρονα ήρεμη ανάσα και καθαρό μυαλό. Κάθε άλμα είναι η ευκαιρία για τον καλύτερο εαυτό μου.
Το πιο ωραίο άλμα που έχω κάνει είναι αυτό από αερόστατο. Η πτήση με αερόστατο είναι από μόνη της μια εμπειρία. Πόσο μάλλον να το συνδυάσεις και με πτώση! Ταυτόχρονα, το άλμα είναι πολύ διαφορετικό από το να πηδάς από αεροπλάνο γιατί το αερόστατο δεν έχει ταχύτητα. Έτσι, τα πρώτα δευτερόλεπτα της πτώσης η αίσθηση είναι πολύ μοναδική! Επίσης, το ιδιαίτερα μαγικό σκηνικό πλαισιώνει η απόλυτη ησυχία που επικρατεί, αφού δεν έχεις τον θόρυβο του αεροπλάνου.
Για πολλά χρόνια οι διακοπές μου αφορούσαν μόνο στο skydive. Έχω ταξιδέψει για άλματα στη Γαλλία, τη Γερμανία, το Βέλγιο, την Ιταλία, τη Δανία, ενώ έχω δουλέψει ως instructor και camera flyer στην Ατλάντα των ΗΠΑ.
Για την Κέλλυ, οι περιοριστικές πεποιθήσεις της κοινωνίας σχετικά με την στερεοτυπική θέση της γυναίκας, είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο το σπορ της ελεύθερης πτώσης είναι ανδροκρατούμενο. Κάθε φορά ωστόσο που κάποιος ανακαλύπτει αυτή της την δραστηριότητα εκφράζει θαυμασμό.
«Είναι γεγονός ότι οι γυναίκες του αθλήματος είναι λιγότερες συγκριτικά με τους άνδρες και στις υπόλοιπες ανεπτυγμένες χώρες. Αυτό πιστεύω ότι συμβαίνει λόγω των υψηλών απαιτήσεων που έχει αυτή η δραστηριότητα, σε διαφορετικά επίπεδα. Πέρα από τα ψυχικά αποθέματα που πρέπει να έχει κάποιος για να ασχοληθεί με αυτό το άθλημα, χρειάζεται επίσης και πολύς χρόνος και χρήμα για να εξελιχθεί, ειδικά στην Ελλάδα που οι επιλογές είναι περιορισμένες. Για αυτό τον λόγο υπάρχει μεγάλη διαρροή στο άθλημα. Για τις γυναίκες είναι ακόμα πιο δύσκολο, αφού ο προσανατολισμός τους, στη συντριπτική πλειοψηφία, είναι προς την κατεύθυνση των παιδιών και τη δημιουργία οικογένειας. Αυτό δε συμβαδίζει με τη "σπατάλη" χρόνου και χρήματος σ' ένα άθλημα. Έχουν περάσει αρκετές κοπέλες από το άθλημα, αλλά οι περισσότερες εγκατέλειψαν αργά ή γρήγορα.
Οι αντιδράσεις του κόσμου, όταν μαθαίνει ότι ασχολούμαι με το skydive, είναι συνήθως θαυμασμού. Στην αρχή κάνουν κάποιες ερωτήσεις, μετά λένε όσα σχετικά ανέκδοτα ξέρουν και μετά το προσπερνούν. Θυμάμαι όμως ένα πρωτάκι σε σχολείο που δούλευα, που όταν άκουσε ότι πηδάω από αεροπλάνο ήρθε εκεί που καθόμουν με μια λευκή Α4 και μου ζήτησε αυτόγραφο».
Αν έχετε κι εσείς ένα πρωτότυπο και δημιουργικό πρότζεκτ ή μια ενδιαφέρουσα ιστορία να διηγηθείτε, στείλτε μας email στο katerinakamp@yahoo.com
10°
