Πέθανε ο θρύλος του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου, Μάριο Ζαγκάλο

Ο Μάριο Ζαγκάλο (Mário Zagallo) ο θρύλος του ποδοσφαίρου της Βραζιλίας πέθανε σε ηλικία 92 ετών, σκορπώντας θλίψη. Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής, που είχε ελληνικές ρίζες από την πλευρά της γιαγιάς του, πέθανε την Παρασκευή (5.1). 

Ο Μάριο Ζαγκάλο, υπήρξε ο πρώτος άνθρωπος του ποδοσφαίρου, ο οποίος κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο ως παίκτης και ως προπονητής.

Μάριο Ζαγκάλο: Πέθανε ο θρύλος του ποδοσφαίρου της Βραζιλίας

Ο Μάριο Ζαγκάλο έκανε το ντεμπούτο του με την Αμέρικα Ρίο ντε Τζανέιρο το 1948 και το 1950 μεταγράφηκε στη Φλαμένγκο, με την οποία καθιερώθηκε και κέρδισε τρεις φορές το Πρωτάθλημα του Ρίο ντε Τζανέιρο το 1953, το 1954 και το 1955. Μετά από οκτώ σεζόν στη Φλαμένγκο, υπέγραψε στην αντίπαλο Μποταφόγκο το 1958. εντάχθηκε στην εθνική ομάδα της Βραζιλίας την ίδια περίοδο και έλαβε μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958 στη Σουηδία, αποτελώντας μέλος της επιθετικής τετράδας όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά τον τρίτο αγώνα μαζί με τους Βαβά (κεντρικός επιθετικός), Γκαρίντσα (δεξιός ακραίος) και Πελέ (δεύτερος επιθετικός). Σκόραρε το τέταρτο γκολ της ομάδας του στον τελικό κόντρα στη διοργανώτρια χώρα και έτσι κέρδισε τον πρώτο παγκόσμιο τίτλο της Βραζιλίας. Με τον σύλλογό του, κέρδισε το Πρωτάθλημα Ρίο ντε Τζανέιρο άλλες δύο φορές το 1961 και το 1962, καθώς και το Τουρνουά Ρίο-Σάο Πάολο το 1962. Ήταν και πάλι μέλος της ομάδας της Βραζιλίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962 στη Χιλή, της οποίας η ραχοκοκαλιά βασίστηκε σε αυτή της Μποταφόγκο με πέντε παίκτες να προέρχονται από αυτόν τον σύλλογο. Σκόραρε το πρώτο γκολ της Βραζιλίας στη διοργάνωση. Αγωνιζόμενος στην αριστερή πτέρυγα, κέρδισε τον παγκόσμιο τίτλο για δεύτερη φορά, ένα επίτευγμα που πέτυχε μόνο η Ιταλία 24 χρόνια νωρίτερα. Αγωνίστηκε για άλλες τρεις σεζόν με τη Μποταφόγκο και κέρδισε το τουρνουά Ρίο - Σάο Πάολο το 1964. Συμμετείχε στην εθνική ομάδα μέχρι το 1964, έτος της 33ης και τελευταίας του επιλογής.

Η πορεία του Μάριο Ζαγκάλο ως προπονητής

Ο Μάριο Ζαγκάλο έχει κατακτήσει είτε ως παίκτης είτε ως προπονητής το Παγκόσμιο Κύπελλο τέσσερις φορές, αριθμός ρεκόρ, ενώ ήταν και το πρώτο άτομο που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο, τόσο ως ποδοσφαιριστής, όσο και ως προπονητής. Το 1970 κατέκτησε το τρίτο του Παγκόσμιο Κύπελλο ως προπονητής, ενώ στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1994 ήταν βοηθός προπονητής. Επίσης, ήταν προπονητής της εθνικής ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 (τέταρτη θέση) και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 (δεύτερη θέση). Έχει αγωνιστεί σε 12 αγώνες τελικής φάσης, ενώ έχει είχε την τεχνική ευθύνη της εθνικής σε άλλους 20 αγώνες, συνολικά 32 συναντήσεις τελικής φάσης, επίδοση που είναι και αυτή ρεκόρ (μαζί με τον Φραντς Μπεκενμπάουερ). Είναι μόλις ένας από τους τρεις που έχουν κατακτήσει το παγκόσμιο κύπελλο τόσο ως ποδοσφαιριστής όσο και ως προπονητής, μαζί με τους Μπεκενμπάουερ και Ντιντιέ Ντεσάν. Με 13 νίκες ως προπονητής σε τελικές φάσεις Παγκοσμίων Κυπέλλων είναι τέταρτος όλων των εποχών.

Η εθνική Βραζιλίας του 1970 συχνά αναφέρεται ως η καλύτερη ομάδα όλων των εποχών. Ανέλαβε την ομάδα λίγο πριν την έναρξη της διοργάνωσης και στάθηκε και τυχερός γιατί ο προκάτοχός του Ζοαο Σαλντάνια (παρά το μικρό χρονικό διάστημα παραμονής του και τις επικρίσεις που είχε δεχθεί είχε δημιουργήσει ένα πανίσχυρο σύνολο. Ο Ζαγκάλο πήρε πέντε παίκτες οι οποίοι ήταν όλοι τους «δεκάρια» στις ομάδες τους και τους έβαλε στη βασική ενδεκάδα ταυτόχρονα πρωτοτυπώντας: χρησιμοποίησε μαζί τους Πελέ (Σάντος), Ριβελίνο (Κορίνθιανς), Ζαϊρζίνιο (Μποταφόγκο), Ζέρσον (Σάο Πάολο) και Τοστάο (Κρουζέιρο). Έτσι η ομάδα έμεινε στην ιστορία ως η «ομάδα των πέντε δεκαριών», εφαρμόζοντας σύστημα 4–3–3. Είχε καλλιεργήσει στην ομάδα έναν τρόπο παιχνιδιού που ήταν γρήγορο, ευφάνταστο και γεμάτο ταλέντο που του επέτρεπε να αναδεικνύεται. Δυνατό, κινητικό, αλλά τακτικά απαράμιλλο. Οι ποδοσφαιριστές των ομάδων του του έδωσαν την προσωνυμία Lobo (Λύκος) των πάγκων, για λόγους που αφορούσαν την τακτική του στο παιχνίδι. Τελευταία θέση του στο ποδόσφαιρο ήταν αυτή του τεχνικού συντονιστή της εθνικής Βραζιλίας το χρονικό διάστημα 2002–06.

Το 1992 ο Μάριο Ζαγκάλο βραβεύτηκε με το Τάγμα Αξίας της FIFA, την υψηλότερη τιμή της FIFA για τη συνεισφορά του στο ποδόσφαιρο. Επίσης το περιοδικό World Soccer τον κατέταξε ως τον 9ο καλύτερο προπονητή όλων των εποχών. Το 2011 ήταν ένα από τα 15 πρώτα μέλη που εισήχθησαν στην Αίθουσα Φήμης του Ποδοσφαίρου (Salón de la Fama del Fútbol) στην Πατσούκα, της πολιτείας Ιδάλγο του Μεξικού.