Φερνάντο Σάντος: «Έχω τεράστιο πάθος για την Ελλάδα - Νιώθω σαν στο σπίτι μου»

Ο πρώην προπονητής τόσο της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου αλλά και της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ και του Παναθηναϊκού, Φερνάντο Σάντος παραχώρησε συνέντευξη εφ' όλης της ύλης στο πορτογαλικό μέσο ενημέρωσης «Α Bola».

Μίλησε για τα χρόνια πριν ασχοληθεί με την προπονητική που εργαζόταν ως μηχανικός στο ξενοδοχείο Palacio του Εστορίλ, για την κόντρα που προέκυψε με τον Κριστιάνο Ρονάλντο στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ αλλά για την σχέση που έχει με την Ελλάδα. Μάλιστα χαρακτήρισε την Ελλάδα ως «δεύτερη χώρα μου» ενώ μίλησε και για τον τελικό του Euro 2004 λέγοντας πως «δεν ήταν εύκολο για μένα ο τελικός Πορτογαλίας - Ελλάδας».

Η συνέντευξη του Φερνάντο Σάντος

Για τον Κριστιάνο Ρονάλντο: «Δεν μιλάμε πια. Δεν ξέρω τι μέρα ήταν. Δεν έχουμε μιλήσει από τότε που ήρθα από το Κατάρ. Δεν έχει καμία σχέση με το παιχνίδι κόντρα στην Ελβετία. Είχα μια πολύ δυνατή σχέση με τον Κριστιάνο. Παιδιά. Εκτός από την επαγγελματική σχέση. Γνωριστήκαμε στο Σπόρτινγκ όταν ήταν 19 ετών και αυτή η σχέση ενισχύθηκε από τη στιγμή που γνωριστήκαμε στην εθνική. Πάντα τα πηγαίναμε πολύ καλά.

Η έκφραση είναι λίγο δυνατή, αλλά σχεδόν σαν πατέρας και γιος, ή μικρότερος και μεγαλύτερος αδελφός. Είχαμε μια πολύ στενή, πολύ δυνατή σχέση, τόσο επαγγελματική όσο και προσωπική. Και επομένως, το ένα δεν είχε καμία σχέση με το άλλο. Πήρα μια απόφαση στρατηγικής σημασίας στο Κατάρ. Πρέπει να το καταλάβουν λίγο».

«Ο Κατσουράνης μου έδωσε μια φανέλα δώρο του Euro 2004»

Για την Ελλάδα: «Ο Κατσουράνης μου έδωσε δώρο μια φανέλα του Euro 2004. Έχω τεράστιο πάθος γι' αυτή τη χώρα. Οι πάντες το ξέρουν. Δεν κρύβω ποτέ τίποτα. Η Πορτογαλία είναι η χώρα μου, είναι αυτή για την οποία υποφέρω, αλλά η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα μου. Δεν μπορώ καν να πω δεύτερη χώρα, δυσκολεύομαι να το προφέρω, καταλαβαίνετε τι λέω; Για μένα είναι και αυτή χώρα μου. Είναι διαφορετικό, αλλά νιώθω σαν στο σπίτι μου εκεί, όπως και στην Πορτογαλία».

Για τον τελικό του Euro 2004: «Δεν ήταν εύκολο, αλλά είμαι Πορτογάλος και ήθελα να κερδίσει η Πορτογαλία. Σχολίαζα τον τελικό για ελληνικό ραδιόφωνο και υπέφερα πολύ με τη νίκη της Ελλάδας στην Πορτογαλία. Τώρα, η πληγή μειώθηκε λίγο γιατί ήταν νικήτρια ήταν η Ελλάδα κι επειδή από τους 23 παίκτες της ομάδας εκείνη την εποχή, οι 21 ήταν παίκτες μου στον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ. Ήθελα να κερδίσει η Πορτογαλία, αλλά αν δεν κέρδιζε κι έπρεπε να πάει σε κάποια άλλη ομάδα, ήθελα να το πάρει η Ελλάδα».

Για την φήμη του: «Ημουν ήδη "μεγάλος" στην Πορτογαλία. Πρώτα ταυτίστηκα με την Μπενφίκα. Όλοι το ήξεραν αυτό και μετά πήγα να προπονήσω την Πόρτο. Και είχα πολύ ισχυρή σύνδεση μαζί της. Έχω δύο ξαδέρφια που είναι από την Μπενφίκα και σταμάτησαν να μου μιλάνε. Δεν δέχτηκαν ότι θα προπονούσα την Πόρτο. Στην Ελλάδα πέρασα από την ΑΕΚ, τον Παναθηναϊκό και δεν προέκυψε κάτι τέτοιο. Αλλά εδώ συνέβη. μετά την Πόρτο, πήγα στη Σπόρτινγκ και μετά πλέον, ως προπονητής, στην Μπενφίκα, μ' ένα πέρασμα από την Ελλάδα ενδιάμεσα».

Για τα χρόνια του ως μηχανικός στο ξενοδοχείο Palácio στο Εστορίλ: «Σε κάποιο σημείο της ζωής μου σκέφτηκα ότι αυτό το ξενοδοχείο θα ήταν η αιώνια αγάπη μου. Όταν σταμάτησα να παίζω, απλά πίστευα ότι η ζωή μου θα ήταν πάντα στον ξενοδοχειακό κλάδο. Αυτό θα ήταν το πάθος της ζωής μου σε καθημερινούς όρους, αλλά σήμερα συνεχίζει να είναι, γιατί έρχομαι εδώ κάθε φορά που βρίσκομαι στην Πορτογαλία».