Χρήστος Ρούμτσιος: Ποιος είναι ο 19χρονος που κατέκτησε το χρυσό στον τελικό των 60μ. με εμπόδια στη Βαλένθια

Βρίσκεται στην γραμμή εκκίνησης, προετοιμάζεται, είναι σκεπτικός, σηκώνεται χαμηλά δίπλα στους συναθλητές του και με το έναυσμα αρχίζει να πηδά τα ψηλά εμπόδια, να ανεβάζει ρυθμό, να προσπερνά, να προσπερνά και να κατακτά το χρυσό μετάλλιο. Η ώρα είναι 6 το απόγευμα στην Ισπανία και ο 19χρονος Χρήστος Ρούμτσιος, αθλητής του ΟΦΚΑ Σερρών κατέκτησε στις 22 Ιανουαρίου με την κούρσα του το χρυσό μετάλλιο στον τελικό των 60 μέτρων με εμπόδια με 7.90 επίδοση -που αποτελεί ατομικό του ρεκόρ- στους αγώνες Μεσογειακών Χωρών ανδρών/γυναικών Κ23 στη Βαλένθια. Με τον Χρήστο δίνουμε μεσημεριανό ραντεβού τηλεφωνικά την επόμενη μέρα μετά την πρώτη σημαντική διάκριση στην καριέρα του. Βρίσκεται στο αεροδρόμιο της Βαλένθια, και ετοιμάζεται να πετάξει για Γερμανία, έπειτα Αθήνα, Θεσσαλονίκη και να επιστρέψει πίσω στην πόλη του τις Σέρρες για τις προπονήσεις και την σχολή του ΤΕΦΑΑ Σερρών. Φιλικός, ευγενικός, χαρούμενος, κάνει πλάκα για την νίκη του δικού του χρυσού αλλά την ταυτόχρονη ήττα της αγαπημένης του ομάδας του Παναθηναϊκού από τον ΠΑΟΚ.

«Πριν τον αγώνα πάντα σκέφτομαι ότι πάω για την νίκη. Στον τελικό μόλις τερμάτισα φώναζα “δείξτο δείξτο”, δεν είχα καταλάβει αν είμαι πρώτος ή δεύτερος, έτρεχα προς την εκκίνηση και ενώ ο ένας κριτής με πλησίαζε για να με καθησυχάσει ότι σύντομα θα φανεί εγώ επέμενα στο “άσε με να δω”. Όταν συνειδητοποίησα ότι ήμουν πρώτος αυτό που σκέφτηκα αμέσως ήταν η οικογένεια μου. Το ένιωθα όλο αυτό που ζούσα μαζί τους, ήταν έντονο, σαν ένα είδος τηλεπάθειας. Έκρηξη συναισθημάτων με λίγα λόγια που “ξέσπασε” γρήγορα. Πιο πολύ όμως συγκινήθηκα για μένα, για έναν προσωπικό λόγο και μετά για την νίκη που πέτυχα. Ήθελα να μου αποδείξω ότι μπορώ να "σηκωθώ" μιας και στον ημιτελικό δεν είχε πάει καλά η κούρσα με το 8.10 που σημείωσα. Ήμουν στην τελευταία θέση στον χειρότερο διάδρομο 8. Αφού όμως πέρασα, πείσμωσα και αυτό μου έδωσε σημαντικό κίνητρο. Eίχα αρκετούς τραυματισμούς όλα αυτά τα χρόνια όπως όλοι οι αθλητές που ακόμη και σήμερα με ταλαιπωρούν. Συγκεκριμένα, έχω ένα θέμα με τους δικεφάλους μου που μέχρι και στον τελευταίο αγώνα με ενοχλούσε ακριβώς όμως τι είναι δεν ξέρουμε ακόμη.

Μόλις κέρδισα τον αγώνα κάλεσα αμέσως την οικογένεια και τους φίλους μου. Ήμουν αρκετά κουρασμένος, δεν ήθελα να κάνω σχεδόν τίποτα οπότε όλη η αποστολή το βράδυ κατέληξε στο δωμάτιο μου για άραγμα. Γύρισα στο ξενοδοχείο με χρυσό στο δωμάτιο μου αλλά έφαγα καζούρα από τους φίλους για την Πανάθα, τι να κάνουμε; Την επόμενη μέρα το πρωί κάναμε βόλτα στην πόλη, μου άρεσε η αύρα της Βαλένθια, τα αρχαία κτίρια, πέρασα φυσικά και λίγο από την μπουτίκ της τοπικής ομάδας μιας και είμαι αρκετά “μπαλαδόφατσας”» λέει αστειευόμενος.

Ξεκίνησε τον στίβο περίπου στην ηλικία των επτά ετών, τον πήγε ο μπαμπάς του την πρώτη φορά να δοκιμάσει μιας και είχε ακολουθήσει το ίδιο άθλημα και ο αδερφός του. Γρήγορα όμως κατάλαβε ότι του ταίριαζε. Από τότε προπονείται κάθε μέρα τρεις ώρες στο Εθνικό στάδιο Σερρών-άλλοτε κάνει και διπλές προπονήσεις φυσικά-. Δεν ήθελε ποτέ να φύγει από εκεί, μακριά από τον προπονητή του, το γήπεδο "του" συνεπώς η επιλογή της σχολής ήταν μονόδρομος για εκείνον. Σήμερα θα τον δεις να κάνει το ζέσταμα, το τρέξιμο, τις προπονήσεις σε speed, βάρη, εμπόδια και ασκήσεις αντοχής εκεί, να πάει στην σχολή του και έπειτα να επιστρέφει ξανά –πίνει και ένα freddo espresso σκέτο πριν την προπόνηση να τα λέμε και αυτά-. «Για αρκετά χρόνια με ταλαιπωρούσε μέσα μου το ότι δεν πετύχαινα κάποια σημαντική πανελλήνια διάκριση και σκέφτηκα πέρυσι να τα παρατήσω όταν μπήκα και στην σχολή. Έλεγα δεν θα γίνει τίποτα, προσπαθούσα κάθε χρόνο αλλά δεν, στην αρχή έκανα για ένα μικρό χρονικό διάστημα την “φοιτητική ζωή” μου όμως ευτυχώς ο προπονητής μου Παναγιώτης Γούλας και οι δικοί μου άνθρωποι δεν με άφησαν να τα παρατήσω. Σταμάτησε να με γεμίζει πολύ σύντομα αυτό, το να πάω απλώς για ποτό με τους φίλους μου σε ένα μπαρ, πλέον απολαμβάνω να περνάω καλά με την παρέα μου με έναν καφέ, μια εκδρομή, να αράζουμε σε θέες. Στην πραγματικότητα όταν επέστρεψα ήμουν ακόμη πιο αποφασισμένος για όσα θέλω να κάνω και μέχρι σήμερα δεν έχει έρθει καμία ήττα αλλά μόνο επιτυχίες. Είμαι σχεδόν σε κάθε αγώνα στην τελική τριάδα και αισθάνομαι χαρούμενος γι αυτό και τις προσπάθειες που κάνω». 

Ο Χρήστος Ρούμτσιος αθλητής του ΟΦΚΑ Σερρών και μέλος της εθνικής ομάδας στην κατηγορία Κ20 εφήβων, είναι πανελληνιονίκης από το 2017 στα σύνθετα αγωνίσματα του στίβου με σημαντικές διακρίσεις και σε διεθνή πρωταθλήματα. Μερικές από τις σημαντικές επιτυχίες του είναι ότι έχει κατακτήσει την 1η θέση στον τελικό τον 110μ με εμπόδια με χρόνο 14.53 στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στίβου Κ18 που διεξήχθη στην Λάρισα το 2020, την πρώτη θέση στα 60 μ. με εμπόδια, με 7.82. στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα Κ20 που διεξήχθη στο Βελιγράδι αλλά και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κ20 στο Κάλι της Κολομβίας που βγήκε 18ος στα 110 μ. με εμπόδια με 13.86, στον ημιτελικό του αγωνίσματος. 

Η ώρα της επιβίβασης πλησιάζει και λίγο πριν κλείσουμε ο Χρήστος μιλάει για τους μελλοντικούς τους στόχους: «Θέλω να πιστεύω ότι θα με καλέσουν να εκπροσωπήσω την χώρα σε τρεις εβδομάδες στην Κωνσταντινούπολη στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα. Στη συνέχεια θα ακολουθήσει το Πανελλήνιο αντρών/γυναικών στο ΣΕΦ ενώ το καλοκαίρι θα διεκδικήσει τη συμμετοχή στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κ23 στην Φιλανδία. Θέλω να πετύχω το καλύτερο που μπορώ, όσο πάει και όπου πάει, να ολοκληρώσω την σχολή μου και όταν έρθει και η κατάλληλη στιγμή να ασχοληθώ και με την προπονητική. Εμπόδια άλλωστε κάνω, τουλάχιστον να μάθω να τα περνάω σε όλους τους τομείς της ζωής μου με τον αθλητισμό».