Μουντιάλ 2022: Gracias Μέσι, merci Εμπαπέ, για τον καλύτερο τελικό όλων των εποχών

«Campeones del Mundo!»: Το όνειρο του Λιονέλ Μέσι εκπληρώνεται και η αστείρευτη τροπαιοθήκη του συμπληρώνεται με το πιο βαρύτιμο έπαθλο, εκείνο που επέμενε να του διαφεύγει, έπειτα από έναν τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου που θα μνημονεύεται στους αιώνες.

Στο ραντεβού του Μέσι με το πεπρωμένο, στην επική κορύφωση μιας καριέρας που οδήγησε τον ποδοσφαιρόφιλο πλανήτη σε ντελίριο εξακολουθητικά, ο τελικός Αργεντινή - Γαλλία, το 2-2 του ενενηντάλεπτου, το 3-3 της παράτασης και το 4-2 μετά το ψυχόδραμα των πέναλτι, δε θα μπορούσε να έχει πιο παραμυθένιο φινάλε.

Το θρίλερ διάρκειας περίπου τριών ωρών που παρακολουθήσαμε το βράδυ της Κυριακής 18 Δεκεμβρίου στο Στάδιο Λουσαΐλ του Κατάρ, τα είχε όλα: Αθλητές στο απόγειο του παιχνιδιού τους, στην υπέρτατη αναμέτρηση που μπορεί να διεξαχθεί, αποδίδοντας στο μάξιμουμ των δυνάμεών τους. Όταν ξεδιπλώνεται κάτι τέτοιο μπροστά στα μάτια σου, παύει να είναι ποδόσφαιρο. Είναι τέχνη, μαγεία, χορογραφία στο χορτάρι.

Η μεγάλη δύναμη του ποδοσφαίρου είναι ο πρωτογονισμός των συναισθημάτων που προκαλεί και το αίσθημα συλλογικότητας το οποίο εμπνέει στις τάξεις των δισεκατομμυρίων φιλάθλων του. Και η μεγάλη του πληγή είναι η διαρκής επανάληψη των ραδιουργιών της FIFA και οι αναθέσεις της κορυφαίας διοργάνωσης σε χώρες σαν τη Ρωσία ή το Κατάρ… αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία.  

Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι ο τελικός Αργεντινή - Γαλλία και το προσωπικό matchup Μέσι - Εμπαπέ συνοψίζει το γιατί τόσοι πολλοί ανάμεσά μας παρακολουθούμε και εκτιμούμε το ποδόσφαιρο: Ανόθευτη καλλιτεχνία, που διαδραματίζεται σε μια αρένα 88.966 χιλιάδων θεατών, (η μεγαλύτερη προσέλευση από το 1994), με κοινό δισεκατομμυρίων στα μήκη και τα πλάτη της Γης (110 εκατομμύρια τηλεθεατές παρακολούθησαν τον αγώνα μόνο στην Ινδία, 20 εκατομμύρια στο Ηνωμένο Βασίλειο), και με όλο το εύρος των ανθρώπινων συναισθημάτων να ξεγυμνώνεται στο ανθρώπινο μάτι: Ένταση, τεχνική, ενέργεια, ανατροπές, βιρτουοζιτέ, φαντασία, δράμα, σε έναν αγώνα χωρίς παραλληλισμό στο παλμαρέ των Μουντιάλ. Πώς το έλεγε ο Άλεξ Φέργκιουσον; «Football, bloody hell». Αυτό.

Μουντιάλ 2022: Gracias Μέσι, merci Εμπαπέ, για τον καλύτερο τελικό όλων των εποχών - Όταν άναψαν πυροτεχνήματα

Όλα έμοιαζαν πολύ βατά και κόσμια έως το 79ο λεπτό. Η Αργεντινή προήλαυνε προς την κούπα με πατημένο γκάζι και η Γαλλία υπνοβατούσε προς την ήττα, μην έχοντας πραγματοποιήσει ούτε μια τελική προσπάθεια ως εκείνο το σημείο.

Με τον Ντι Μαρία επιτέλους στην προνομιακή του θέση, να πολιορκεί την αριστερή πτέρυγα, τον Μακ Άλιστερ να μετακινείται ανάμεσα στις γραμμές ως αριστερός μεσοεπιθετικός και παράλληλα να εξουδετερώνει τον Γκριζμάν και με τον Μέσι να ενορχηστρώνει τις κινήσεις της αλμπισελέστε, ο τελικός είχε κάτι από την ατμόσφαιρα της σεμνής τελετής.

Μια ώρα, τρία λεπτά και 52 δευτερόλεπτα μετά το εναρκτήριο σφύριγμα, σε μια παραλίγο μοιραία κίνηση, ο Σκαλόνι αποσύρει τον Ντι Μαρία, για να ενισχύσει την άμυνά του με τον Ακούνα.

Για όσους έχουν μνήμες από τον τελικό του 1986, το ματς ήταν ακόμη μακριά από το προβλεπόμενο τέλος του. Τότε η Αργεντινή του Μαραντόνα απώλεσε προβάδισμα δύο τερμάτων με διαδοχικά χτυπήματα του Ρουμενίγκε και του Φέλερ στο 74' και το 82'. Τώρα ήταν ένα άτσαλο πέναλτι και ένα ασύλληπτο βολέ του Εμπαπέ, που έφεραν τα πάνω κάτω μέσα σε τρία λεπτά.

Το υπόλοιπο του αγώνα εξελίχθηκε όπως θα περίμεναν μονάχα οι πιο ρομαντικοί ανάμεσά μας: Με το μομέντουμ να έχει αλλάξει, απέμενε στους δύο σταρ να δώσουν νέο ρυθμό, νέες ιδέες και νέα δύναμη στις εξαντλημένες σωματικά και ψυχολογικά ομάδες τους.

Από τη μία, ο 35χρονος θρύλος του αθλήματος, πιθανότατα ο σπουδαιότερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, στην ύστατη απόπειρα να κατακτήσει το άγιο δισκοπότηρό του. Από την άλλη, ο επόμενος απόλυτος πρωταγωνιστής, εκείνος που έχει ήδη στεφθεί παγκόσμιος πρωταθλητής από τα 19 του.

Τα επόμενα λεπτά του αγώνα, η σοκαρισμένη Αργεντινή που επέζησε οριακά του ενενηντάλεπτου, το λυτρωτικό γκολ του Μέσι στην παράταση, η ατσάλινων νεύρων απάντηση του Εμπαπέ, η μυθική απόκρουση του Έμι Μαρτίνεζ στο 123', που έστειλε τον τελικό στα πέναλτι και το γκραν γκινιόλ της διαδικασίας από τα 11 μέτρα της άσπρης βούλας, ήταν ποδοσφαιρικές στιγμές φτιαγμένες από το υλικό των ονείρων. Ενός λεπτού σιγή για δυο μοναδικούς αρτίστες του ποδοσφαίρου.

Μουντιάλ 2022: Gracias Μέσι, merci Εμπαπέ, για τον καλύτερο τελικό όλων των εποχών - Ενός λεπτού σιγή για δυο μοναδικούς αρτίστες του ποδοσφαίρου

Παρά την απαράμιλλη κλάση του, ο Λιονέλ Μέσι ποτέ δεν είχε τη στόφα του λυτρωτή. Οικογενειάρχης, ήπιος, εσωστρεφής, χωρίς δημόσια πάθη και εξάρσεις, υπήρξε στα εικοσιτόσα χρόνια της καριέρας του αθόρυβα αποτελεσματικός, με τις επί χόρτου ταχυδακτυλουργίες του, με τις έξι χρυσές μπάλες, περισσότερες από κάθε άλλο ποδοσφαιριστή και με την απροσμέτρητη λίστα των τίτλων του να εκφράζουν όσα είχε να πει.  

Η Αργεντινή αναζήτησε στο πρόσωπό του έναν σωτήρα, έναν ημίθεο που θα επαναλάβει τους άθλους του Μαραντόνα, αλλά το παιδί που άφησε το Ροζάριο για τη Βαρκελώνη στην ηλικία των 13 δεν είχε την προβοκατόρικη, ρέμπελη φύση του Μαραντόνα, εκείνη που του έδωσε το στάτους ενός Τσε Γκεβάρα στα μάτια των συμπατριωτών του.

Όπως ήρθαν τα πράγματα, βρίσκεται πλέον στα ουράνια, στο πλευρό του Μαραντόνα και ίσως ακόμη πιο ψηλά. Έχει σημασία η σημειολογία της τελευταίας στιγμής: Όταν το τελευταίο πέναλτι δίνει τη νίκη στην Αργεντινή, όλοι οι συμπαίκτες του εφορμούν μπροστά. Είναι μόνο ο Μέσι εκείνος που πέφτει στα γόνατα και κοιτάζει στα ουράνια, κυριευμένος από τη συγκίνηση του τέλους της οδύσσειάς του.

Η Αργεντινή είναι πρωταθλήτρια κόσμου για πρώτη φορά από το 1986, επίτευγμα που πραγματοποιήθηκε ένα χρόνο πριν γεννηθεί ο Μέσι. Στα 35 του, κατακτά το κορυφαίο στέμμα μιας περίλαμπρης καριέρας, από την οποία δεν έλειψε ποτέ η δόξα. Ο Μέσι λαχταρούσε την επιτυχία στο Παγκόσμιο Κύπελλο γιατί ένιωθε ότι το χρωστούσε στον εαυτό του και στη χώρα του: «Ήθελα να κλείσω την καριέρα μου με αυτό. Δεν μπορώ πλέον να ζητήσω κάτι άλλο. Δόξα τω Θεώ, μου έδωσε τα πάντα».

Ενός λεπτού σιγή και για τον συμπαίκτη του Μέσι στην Παρί Σεν Ζερμαίν, τον Κίλιαν Εμπαπέ, τον πρώτο ποδοσφαιριστή από το 1966 που σημειώνει χατ τρικ σε τελικό, ο οποίος ωστόσο αποχαιρετά το τουρνουά με το χρυσό παπούτσι παραμάσχαλα, αλλά ουσιαστικά με άδεια χέρια. Μόλις στα 23 του, και με μια Γαλλία να παράγει αθλητές τοπ επιπέδου σε μαζική κλίμακα, το άστρο του αναμφίβολα θα λάμψει ξανά και ξανά.

Ήταν γραμμένο στα αστέρια ότι αυτό το τρόπαιο θα καταλήξει στον συμβολικότερο μνηστήρα του. Ευχαριστούμε, Μέσι. Ευχαριστούμε Εμπαπέ, Αργεντινή και Γαλλία για μια βραδιά που περνά στη σφαίρα του μύθου.