Σε λαϊκό προσκύνημα η σορός του Σίνισα Μιχαΐλοβιτς - Το συγκινητικό αντίο της κόρης του

Ο Σίνισα Μιχαΐλοβιτς πέθανε μόλις στα 53 του χρόνια μετά από μάχη που έδωσε με τη λευχαιμία. Η σορός του προπονητή και πρώην ποδοσφαιριστή έδωσε εντολή η σορός του να εκτεθεί σε λαϊκό προσκύνημα στο Καπιτώλιο της Ρώμης, προκειμένου οι φίλαθλοι να μπορέσουν να τον αποχαιρετήσουν.  

Με ένα σπαρακτικό μήνυμα, η Βιρτζίνια, κόρη του Σίνισα Μιχαΐλοβιτς θέλησε να πει το δικό της αντίο στον πατέρα της. «Είναι σκληρό μπαμπά. Είναι σκληρό. Σε αυτή τη στιγμή του ανείπωτου πόνου χρειάζομαι την αγκαλιά σου. Όχι οποιαδήποτε αγκαλιά, τη δικιά σου. Αναμεμειγμένη με το άρωμά σου, το οποίο όπως και η ψυχή σου, έχει μείνει εδώ. Και όποιος γνωρίζει καταλαβαίνει τι εννοώ. Είναι αδύνατο να το αποδεχθώ όλο αυτό αλλά βρίσκω τη δύναμη σε αυτή την απεριόριστη αγάπη που μου είχες δώσει όλα αυτά τα χρόνια που ζήσαμε μαζί, μιας αγάπης τόσο δυνατής που θα με συνοδεύει για την υπόλοιπη ζωή μου» σημειώνει αρχικά η κόρη του Σίνισα Μιχαΐλοβιτς και προσθέτει:

«Αφού ανακάλυψα το πεπρωμένο σου, σε ευχαριστώ που ήσουν μαζί μου όλα αυτά τα χρόνια στα οποία μου έδωσες τα πάντα όσα θα μπορούσε να είχε δώσει ένας πατέρας στην κόρη του και ακόμα περισσότερα. Με αγαπούσες ατελείωτα με όλη την δύναμη που είχες. Με προστάτευες από όλους και από όλα. Ήσουν πολύς. Ήσουν πολύς για μένα, για εμάς, για όλους. Η καρδιά μου είναι χίλια κομμάτια σήμερα. Η ψυχή μου ακόμα χειρότερα και δεν μπορώ να σταματήσω να μιλάω για τον υπερήρωά μου, για τον πατέρα μου, για εσένα Σίνισα Μιχαΐλοβιτς. Πονάει πάρα πολύ, πάρα πολύ. Σε αγαπώ μπαμπά, για πάντα, για πάντα, για πάντα, για πάντα. Θα σου το φωνάζω κάθε ημέρα, γιατί πιστεύω ότι τα δάκρυά μου θα φτάσουν εκεί που είσαι. Δεν θα είμαστε ποτέ μακριά. Γειά σου μπαμπά μου, μεγάλη και ατελείωτη αγάπη μου. Υποσχέσου μου ότι θα μαθαίνω για σένα, ακόμα σε χρειάζομαι τόσο πολύ», καταλήγει στο συγκινητικό αντίο στον πατέρα της η Βιρτζίνια Μιχαΐλοβιτς.

Σίνισα Μιχαΐλοβιτς: Η αθλητική πορεία και οι δύσκολοι αγώνες της ζωής του

Ο Σίνισα Μιχαΐλοβιτς στα ευρωπαϊκά γήπεδα έκανε μια σπουδαία καριέρα με τη φανέλα της Ρόμα, της Σαμπντόρια, της Λάτσιο και της Ίντερ. Στις αρχές της νέας χιλιετίας, θεωρήθηκε από τους κορυφαίους αμυντικούς στον κόσμο, με φοβερό αριστερό πόδι.

Ο Σέρβος τεχνικός άρχισε την προπονητική καριέρα του το 2006 ως βοηθός προπονητής του Ρομπέρτο Μαντσίνι στην Ίντερ όπου έμεινε για μία διετία ενώ στη συνέχεια εργάστηκε κατά σειρά σε Μπολόνια, Κατάνια, Φιορεντίνα, εθνική Σερβίας, Σαμπντόρια, Μίλαν, Τορίνο και Μπολόνια που αποτέλεσε τον τελευταίο προπονητικό σταθμό της καριέρας του.

Πριν από τρία χρόνια είχε δηλώσει πως γεννήθηκε δύο φορές, μία το 1969 και μία το 2019, όταν και ξεπέρασε τη μάχη με τον καρκίνο για πρώτη φορά. Μέχρι τη στιγμή που τον περασμένο Μάρτιο η επάρατη νόσος ξανά βρέθηκε στον δρόμο του.

Γεννήθηκε το 1969, και μέχρι το 1991 ήταν ήρωας. Στη συνέχεια έγινε από τα πλέον μισητά πρόσωπα της Κροατίας. Η διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας, ο πόλεμος στην Κροατία, όπου καταστράφηκε και το πατρικό του σπίτι, στο Βούκοβαρ, τον έφεραν αντιμέτωπο με πολλές επικρίσεις, όταν ο ίδιος επέλεξε να αγωνιστεί για την Εθνική Γιουγκοσλαβίας και όχι την «Χρβάτσκα», σε ηλικία 22 ετών. Ο ίδιος για πολλά χρόνια δεν μπορούσε να επιστρέψει στην ιδιαίτερη πατρίδα του.