Μαρόκο: Το μαγευτικό ταξίδι στο Μουντιάλ που δεν ήρθε τυχαία

Σε μερικές ώρες από τώρα το Μαρόκο ετοιμάζεται για το μεγαλύτερο ματς στη ποδοσφαιρική ιστορία της χώρας, μέχρι το επόμενο φυσικά. Η Γαλλία είναι το φαβορί όχι μόνο για τον τελικό αλλά και για την κατάκτηση του τροπαίου, όμως η πρωτή ομάδα από την Αφρική που φτάνει στα ημιτελικά του Μουντιάλ έχει αποδείξει με τη μέχρι τώρα πορεία της, πως στα όνειρά της δεν μπαίνουν ταβάνι και όρια. Όπως και να βρει τους παίκτες και το τεχνικό επιτελείο των  Μαροκινών το τέλος του ημιτελικού, είναι σίγουρα επιτυχημένοι και με το παραπάνω. Η διαδρομή τους ήταν δύσκολη αλλά από την άλλη καθόλου τυχαία.

Η συνολική άνοδος στο ποδόσφαιρο της χώρας συντελείται εδώ και περίπου μία δεκαετία από τη στιγμή, που η ομοσπονδία άρχισε να παίρνει πιο σοβαρά το εγχώριο προϊόν της. Με σταθερά βήματα πέτυχαν την πρόοδο, που επιζητούσαν όλα αυτά τα χρόνια και τα Λιοντάρια άρχισαν να λογίζονται ήδη στις δυνάμεις του παγκοσμίου ποδοσφαίρου και όσοι τους υποτίμησαν μέχρι τώρα το έχουν ήδη μετανιώσει. 

Οι αλλαγές στην ομοσπονδία

Είναι γνωστό και ευκόλως κατανοητό, πως για να μπορέσει μια εθνική ομάδα να διαγράψει μία καλή πορεία σε τουρνουά, πρέπει να έχει και από πίσω της τη στήριξη της ομοσπονδίας. Το Μαρόκο είναι μια χώρα 36 εκατομμυρίων κατοίκων και το πολίτευμά της είναι η Συνταγματική Μοναρχία. Πρακτικά αυτό υποδηλώνει πως ένας Βασιλιάς αποφασίζει μερικώς για τις τύχες της χώρας και του λαού της. Ση συγκεκριμένη περίπτωση αυτός ο άνθρωπος είναι ο Μοχάμεντ 6^ος , ο οποίος βρίσκεται στη θέση αυτή από το 1993. Μπορεί κάποιος να διαφωνεί με τον συγκεκριμένο θεσμό πολιτικά και ιδεολογικά, όμως στο ποδοσφαιρικό κομμάτι είναι και αυτός που άλλαξε άρδην το άθλημα στη χώρα προς το καλύτερο κάνοντας το υπολογίσιμο.

Το 2009 άνοιξε μια εθνική ποδοσφαιρική ακαδημία, η οποία πήρε και το όνομά του, μαζεύοντας εκεί τα μεγαλύτερα ταλέντα. Αρκετοί από τους παίκτες αυτής εθνικής έχουν περάσει από την ακαδημία, η οποία επένδυσε σε σκάουτερς από την Ευρώπη για να στελεχώσει το συγκρότημα από όλα τα μήκη και τα πλάτη της διασποράς. Δεν έμειναν εκεί καθώς παράλληλα συντελέστηκε μία μεγάλη επένδυση στο εγχώριο ποδόσφαιρο γυναικών. Το σπορ προωθήθηκε στα σχολεία και τις επαγγελματικές ομάδες με την ομοσπονδία παράλληλα να δημιουργεί εθνικό πρωτάθλημα γυναικών. Λίγοι γνωρίζουν πως το Μαρόκο είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο με δύο επαγγελματικές κατηγορίες γυναικών. Συνήθως οι γυναίκες στο ποδόσφαιρο δεν λογίζονται νομικά ως επαγγελματίες.

Για να γίνουν όλα αυτά πραγματικότητα χρειαζόταν και ένα υπερσύγχρονο αθλητικό κέντρο. Λίγο έξω από την πόλη Ραμπάτ εδρεύει το διαμάντι του αθλητισμού της χώρας, Mohamed VI Football Complex, στο οποίο μπορεί κάποιος να βρει ένα πεντάστερο ξενοδοχείο, οκτώ γήπεδα με βάση τις προδιαγραφές της FIFA και μια ολόκληρη ιατρική μονάδα.

Η επιστροφή του Special One

Μπορεί να φανεί παράξενο σε όσους δεν παρακολουθούν ποδόσφαιρο σε καθημερινή βάση αλλά ο προπονητής που οδηγεί την εθνική του Μαρόκο στη μεγαλύτερη επιτυχία Αφρικανικής ομάδας στην ποδοσφαιρική ιστορία της ηπείρου δεν ήταν ο Ουαλίντ Ρεγκραγκί, που αποθεώνεται εδω και 15 μέρες από όλο τον κόσμο. Πολλοί παραξενεύτηκαν όταν ο προκάτοχός του, Βαίντ Αλΐχοτζιτς, έχασε τη θέση του τρεις μήνες πριν το Μουντιάλ και αφού είχε οδηγήσει την ομάδα στα προκριματικά.

Η Ομοσπονδία ρίσκαρε φέρνοντας στο τιμόνι μία από τις πιο γνωστές φυσιογνωμίες της χώρας σε ό,τι έχει να κάνει με το ποδόσφαιρο. Ο Ρεγκραγκί γεννήθηκε στη Γαλλία και μπορούσε να παίξει ποδόσφαιρο για χάρη των Τρικολόρ, όμως επέλεξε τον τόπο καταγωγής του και έγραψε 45 συμμετοχές με το Μαρόκο. Οι Μαροκινοί τον αγαπάνε πολύ και όλοι έλεγαν, πως ήταν θέμα χρόνου να αναλάβει την εθνική ομάδα.

Σαν προπονητής οδήγησε τη Ραμπάτ στον πρώτο τίτλο της ιστορίας της, έκανε ένα πέρασμα από την Αλ Ντουχαΐλ του Κατάρ και γύρισε για τη Γουϊντάντ Καζαμπλάνκα με την οποία πήρε πρωτάθλημα και Τσάμπιονς Λιγκ Αφρικής. Ο τρόπος που πανηγύριζει και το ξυρισμένο κεφάλι του έχουν δώσει το παρατσούκλι Rass I’  Avocat δηλαδή Κεφάλι Αβοκάντο. Τον ίδιο πάντως φαίνεται πως δεν τον ενοχλεί.

Ο Ρεγκραγκί κατάφερε να κάνει δεμένο ένα σύνόλο 24 ποδοσφαιριστών, από τους οποίους οι 16 έχουν μεγαλώσει έξω από τα σύνορα της χώρας. Σαν παίκτης ήταν γνωστός για τις αμυντικές αρετές του, κάτι το οποίο διατήρησε και σαν προπονητής. Τα Λιοντάρια σε 400 αγωνιστικά λεπτά έχουν δεχθεί μόλις ένα γκολ και αυτό προήλθε από αυτογκόλ. Πολλοί συγκρίνουν τη φιλοσοφία του με αυτή του Ζοζέ Μουρίνιο, κάτι που μπορεί να καταλάβει κανείς και από πρόσφατες δηλώσεις, όταν ρωτήθηκε για την τακτική προσέγγιση της ομάδας του.

«Πολλοί Ευρωπαίοι άσκησαν κριτική στο πως παίζουμε αλλά αυτό γίνεται διότι δεν θέλουν μία χώρα από την Αφρική να παίζει έξυπνα. Είχαν στο μυαλό τους πως οι ομάδες της ηπείρου ήταν διασκεδαστικές αλλά αποκλειόταν νωρίς. Αυτή η εποχή ανήκει στο παρελθόν. Δεν υπάρχει μόνο μία συνταγή για να φτάσεις στη νίκη» τόνισε ο 47χρονος προπονητής.

Την ίδια ώρα φαίνεται πως το κλίμα στην ομάδα του είναι στο ιδανικό σημείο, ειδικότερα μετά την απόφαση του να αφήσει τις μητέρες των ποδοσφαιριστών να τους συνοδεύσουν στη διοργάνωση. Οι Μαροκινοί έκλεψαν τις εντυπώσεις, καθώς στις μεγάλες επιτυχίες μέχρι στιγμής είχαν τις μητέρες τους και οι εορτασμοί της νίκης συγκέντρωσαν όλα τα φλας. Η μητέρα του Ρεγκραγκί ακολούθησε την αποστολή επίσης και δεν την απέτρεψε το γεγονός πως είχε να βγει εκτός συνόρων Γαλλίας 50 χρόνια.

Οι ποδοσφαιριστές του Μαρόκο που έχουν ξεχωρίσει

Μέχρι στιγμής από το Μουντιάλ έχουν παρελάσει ομάδες με πολλά αστέρια στο ρόστερ τους. Το Μαρόκο δεν συγκαταλέγεται στις παραδοσιακές δυνάμεις, όμως το σχέδιο που ξεκίνησε το 2009 απέδωσε καρπούς. Η ομάδα έχει στις τάξεις της μία σειρά από πολλά πρόσωπα πρώτης γραμμής, οι οποίοι έχουν τις καλύτερες μέρες της καριέρα τους μπροστά και όχι πίσω τους.

Ο Μπουνού της Σεβίλλης είναι ένας πραγματικός κέρβερος κάτω από τα δοκάρια και ουσιαστικά πέταξε έξω την Ισπανία στους 16. Στο κέντρο ξεχωρίζει σαν τη μύγα μέσα στο γάλα ο Χακίμ Ζίγιες, ο οποίος είναι ένας πραγματικός μάγος της στρογγυλής θεάς κάνοντας πολλούς να αναρωτιούνται τι λάθος κάνει η Τσέλσι και δεν μπορεί να τον εκμεταλλευτεί. Για να μπορέσει να τα κάνει όλα αυτά ο Ζίγιες όμως, χρειάζεται ο άνθρωπος στο κέντρο που θα δώσει την απαραίτητη σκληράδα και τρεξίματα. Ο Άμραμπαντ της Φιορεντίνα πραγματοποιεί ένα φοβερό τουρνούα και σίγουρα το καλοκαίρι θα αποτελέσει μήλον της έριδος για πολλά ευρωπαϊκά κλαμπ. Στην επίθεση ο Γιουσέφ Ελ Νεσιρί της Σεβίλλης συγκεντρώνει τα περισσότερα βλέμματα σκοράροντας και το χρυσό τέρμα με την Πορτογαλία μαζί με τον ζογκλέρ Σοφιάν Μπουφάλ. Ο αρχηγός Σάϊς προσφέρει εμπειρία, ενώ κατά πάσα πιθανότητα το αστέρι της Μπάγερν Μονάχου, Νουσαϊρ Μαζραουί ετοιμάζεται για την επιστροφή του μετά τον τραυματισμό.

Ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης αυτής της ομάδας όμως εξακολουθεί να είναι ο Χακίμι της Παρί Σεν Ζερμέν. Σε θέση δεξιού μπακ δείχνει απλόχερα πως πρέπει να παίζεται η θέση στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Σήμερα έρχεται αντιμέτωπος με τον καλύτερο ποδοσφαιριστή στον κόσμο αυτή τη στιγμή και γνώριμό του από το Παρίσι, Κιλιάν Εμπαπέ, με τη μονομαχία τους να αναμένται με τεράστιο ενδιαφέρον.

Το Μαρόκο κατάφερε να σοκάρει τον ποδοσφαιρικό κόσμο πετώντας εκτός τουρνουά δύο από τους μνηστήρες του τροπαίου και ταυτόχρονα έβαλε την Αφρική στον ποδοσφαρικό χάρτη. Η προσπάθεια ενός ολόκληρου έθνους τελικά δικαιώθηκε, δείχνοντας πως καμία επιτυχία δεν είναι τυχαία και απαιτείται πλάνο και σκληρή δουλειά. Έχουν μέσα τους μία καθηλωτική παράσταση ακόμα;