Παναθηναϊκός - Βόλος: Μία ξεχωριστή εκδρομή για 17.000 φιλάθλους χωρίς φόβο και επεισόδια
Μία ημέρα που αξίζει σε όλους τους φιλάθλους. Σε ένα μέρος και ένα γήπεδο όπου γράφτηκαν μαύρες σελίδες για το ελληνικό ποδόσφαιρο, (στον τελικό του κυπέλλου ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ, με τα εκτεταμένα επεισόδια ανάμεσα στους οπαδούς των δύο ομάδων), γράφτηκε και μία που θα έπρεπε να μπορεί να ζήσει ο καθένας μας χωρίς φόβο.
Εντάξει, η συγκυρία αυτή τη φορά ήταν με το μέρος του Παναθηναϊκού και της... ειρήνης. Πολλά συνετέλεσαν στη γιορτή. Το 9 στα 9 στο πρωτάθλημα, η κορυφή στον βαθμολογικό πίνακα, το τριήμερο της 28ης Οκτωβρίου, ο καλός καιρός και βέβαια, ένας αντίπαλος χωρίς φιλάθλους, «ανοιχτός» στο να υποδεχτεί όσο κόσμο ήθελε να παρακολουθήσει το παιχνίδι.
Έτσι βρεθήκαμε να ταξιδεύουμε 17.000 άνθρωποι στον Βόλο για να ζήσουμε μια εμπειρία που ακόμη δεν μπαίνει στη σκέψη πολλών φιλάθλων.
Και πραγματικά, η αίσθηση ήταν μοναδική. Όχι μόνο για το πόσο Παναθηναϊκός μπορεί να είναι κάποιος, αλλά για το πόσο σπάνιο είναι να ζήσει κάτι τέτοιο. Μία πόλη δηλαδή να πλημμυρίσει από τους φιλάθλους μιας ομάδας που ταξίδεψαν ομαδικά ή μεμονωμένα για να το ζήσουν. Να το ζήσουν χωρίς επεισόδια, ή φόβο για ενδεχόμενα επεισόδια.
Από νωρίς η κίνηση στους δρόμους άρχιζε να αυξάνεται με τους εκδρομείς να ξεκινούν το ταξίδι τους. Η πόλη σιγά σιγά γέμιζε και όλα κινούνταν στους ρυθμούς του παιχνιδιού. Άλλοι έφτασαν στον Βόλο νωρίτερα και περπάτησαν στην πόλη μέχρι να έρθει η ώρα του αγώνα και άλλοι λίγο πριν την έναρξη της αναμέτρησης. Όλοι τους στον ίδιο, κοινό παρονομαστή. Έτοιμοι να παρακολουθήσουν μία γιορτή χωρίς μαύρες σκέψεις για το τι μπορεί να τους συμβεί.
Το γήπεδο γέμισε (εκτός από ένα τμήμα που οι θύρες παρέμειναν κλειστές) και η γιορτή εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου ξεκίνησε. Το παιχνίδι ήταν η καλύτερη ανταμοιβή για όσους πήραν την απόφαση να ταξιδέψουν, καθώς οι φίλοι του Παναθηναϊκού ευτύχησαν να συνδυάσουν την εκδρομή τους με μία ευρεία νίκη της ομάδας τους. Ρεκόρ, πανηγύρια, συνθήματα, ένα εορταστικό κλίμα και μια στιγμή καθαρής αθλητικής ψυχαγωγίας.
Στο γήπεδο δεν συνέβη το παραμικρό και όλοι επικεντρώθηκαν στο αγωνιστικό μέρος αλλά και την αποθέωση των παικτών κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος του αγώνα. Αυτό δηλαδή που θα έπρεπε να είναι και το δεδομένο σε κάθε αγώνα.
Θα ήταν υπερβολικά αισιόδοξος κάποιος αν πίστευε ότι τα προβλήματα στο ελληνικό ποδόσφαιρο λύθηκαν, χάρη σε αυτή τη φωτεινή εξαίρεση. Μακάρι όμως αυτή η παρένθεση να βάλει μέσα κι άλλους αστερίσκους και να γίνουν πολλοί οι «τυχεροί» φίλαθλοι που θα καταφέρουν να ζήσουν κάτι τέτοιο.
Μακάρι αυτό να ήταν η αρχή για να γυρίσει σελίδα τουλάχιστον το κεφάλαιο των μετακινήσεων στο ποδόσφαιρο, ακόμη και αν μια σειρά από ευτυχείς συγκυρίες καθιστά το γεγονός μεμονωμένο και ως τέτοιο δεν μπορεί να αποτελέσει ασφαλή οδηγό.
Ακόμα κι έτσι όμως, 17 χιλιάδες άνθρωποι έφυγαν από τον Βόλο χαρούμενοι, έχοντας προσθέσει στη συλλογή των εμπειριών τους κάτι που η συντριπτική πλειονότητα δεν είχε ξαναζήσει. Ίσως κάποιοι να έφυγαν από το γήπεδο με τη σκέψη ότι θα μπορούσαν να ξανακάνουν μία τέτοια εκδρομή.
Κι εκεί είναι που πρέπει να επενδύσουμε. Όσοι το έζησαν αυτό που έγινε το Σάββατο στον Βόλο, θα προσπαθήσουν να το επαναλάβουν.
Μπορεί όχι με άλλους 17 χιλιάδες ομοϊδεάτες τους παρέα και όχι σε ένα γήπεδο που θα είναι κατάμεστο από οπαδούς της ομάδας τους, αλλά σίγουρα χωρίς επεισόδια και κλεφτές ματιές δεξιά και αριστερά, μην τυχόν και βρεθούν στο λάθος μέρος της λάθος στιγμή.
5°
