Τζιανμάρκο Ποτσέκο: Το πρόσωπο του Eurobasket είναι Ιταλός

Μόλις στη φάση των 16 του Eurobasket είχαμε και την πρώτη μεγάλη έκπληξη της διοργάνωσης. Η πολυδιαφημισμένη και φαβορί για το χρυσό μετάλλιο Σερβία των Βασίλιε Μίσιτς, Νίκολα Μιλουτίνοφ και φυσικά του MVP του NBA Νίκολα Γιόκιτς έμεινε εκτός τουρνουά. Θύτης η μαχητική Ιταλία, η οποία σε ένα ματς θρίλερ επικράτησε των Μπλάβι με 94 – 88. Πρωτεργάτης των σκληρών Σκουάντρα Ατζούρα είναι ο Τζιανμάρκο Ποτσέκο, ο οποίος έχει μαζέψει πάνω του όλα τα φλας των δημοσιογραφικών φακών με το πάθος και τις αντιδράσεις του. Η αλήθεια είναι πως είτε τον λατρεύεις είτε τον μισείς, είναι αδιαμφισβήτητα μέχρι στιγμής το πρόσωπο του μεγαλύτερου μπασκετικού ευρωπαϊκού ραντεβού.

Στη χθεσινή αναμέτρηση με την Σερβία οι Ιταλοί τρύπησαν το δικό τους προσωπικό ταβάνι. Βρήκαν απέναντι τους το πιο δυνατό ρόστερ του τουρνουά καθ ‘ ομολογία και έπαιξαν πολύ παραπάνω από ότι θα πίστευαν και οι πιο αισιόδοξοι υποστηρικτές τους. Από τα 40 λεπτά της αναμέτρησης ξεχώρισε το πάθος τους σε μία ομάδα που δουλεύει σκληρά, δεν έχει βεντετισμούς και πουλάει πολύ ακριβά το τομάρι της. Παράλληλα μπορεί να δεις παίκτες, που πολλοί δεν ήξεραν, να συστήνονται στο κοινό με συγκλονιστικές εμφανίσεις. Ο Μάρκο Σπίσου πέρασε την περασμένη σεζόν ως ένας ρολίστας της Ούνιξ Καζάν, όμως χθες τιμώρησε τους Σέρβους με 22 πόντους και 6 ασίστ.  

Πριν συμβούν όλα αυτά ο Τζιανμάρκο Ποτσέκο έχει προλάβει να κάνει ακόμα μία φορά αίσθηση από την άκρη του πάγκου. Ο ιταλός τεχνικός αποβλήθηκε με δύο τεχνικές ποινές κατά τη διάρκεια του αγώνα και αναγκάστηκε να φύγει για τα αποδυτήρια, πριν όμως το κάνει αυτό πρόλαβε να φιλήσει όλους τους παίκτες του συγκινημένος, να τρέμει από την αγωνία του κατά τη διάρκεια του αγώνα, να αγκαλιάσει τον Γιάννη Αντετοκούνμπο στη πιο viral στιγμή της διοργάνωσης και εκστασιασμένος να δώσει την πιστωτική του κάρτα στα παιδιά του για να διασκεδάσουν όπως αυτοί θέλανε τη μεγάλη νίκη τους.

Figlio di Trieste

Ο Τζιανμάρκο Ποτσέκο γεννήθηκε στα σύνορα της Σλοβενίας με την Ιταλία και πιο συγκεκριμένα στη μικρή πόλη Γκορίτσια. Το μέρος όπου μεγάλωσε και άρχισε να κάνει τα πρώτα του αθλητικά βήματα ήταν στην Τριέστη. Του άρεσε πολύ το μπάσκετ, όμως δεν ήθελε να ασχοληθεί αποκλειστικά με αυτό, διότι θεωρούσε τον εαυτό του πολύ μικρόσωμο. «Όταν είχα ξεκινήσει το μπάσκετ, θυμάμαι πως το είχα κόψει, για να παίξω ποδόσφαιρο. Μετά από μία προπόνηση ο τεχνικός με μάζεψε στην άκρη και με συμβούλεσε να στραφώ προς το μπάσκετ και πάλι, διότι στο ποδόσφαιρο δεν είχα μέλλον» έχει αναφέρει ο ίδιος για το πώς κατέληξε στην πορτοκαλί μπάλα. Η πρώτη του ομάδα ήταν στο Ούντινε τις σεζόν (1991 – 1993) και έπειτα ακολούθησε η Λιβόρνο (1993 – 1994). Τότε ήρθε η ανταλλαγή και η μετακίνησή του στη Βαρέζε, κάτι που άλλαξε εντελώς την καριέρα του.

Το πρόβλημα στα πόδια

Λίγο πριν γίνει  θρύλος με την ομάδα της Βαρέζε και μπει στις καρδιές των φίλων του ιταλικού μπάσκετ, ο Ποτζέκο αντιμετώπισε έναν πολύ σοβαρό πρόβλημα στα πόδια και έλειψε να βάλει τέλος πρόωρα στην καριέρα του. Σε ηλικία 23 ετών διαγνώστηκε με ένα έντονο πρόβλημα στον χόνδρο, ένα ζήτημα που ταλαιπωρούσε επί πολλά χρόνια τον θρύλο του ολλανδικού ποδοσφαίρου, Μάρκο Φαν Μπάστεν.

Σε αντίθεση με τον «Κύκνο από την Ουτρέχτη», ο Ιταλός κατάφερε να επιστρέψει πιο δυνατός. Χρειάστηκε ένα μεγάλο διάλειμμα μακριά από τα παρκέ και πολλές θυσίες για να επιστρέψει σε ένα ικανοποιητικό αγωνιστικό επίπεδο. Μετά από αυτό το διάστημα η καριέρα του απογειώθηκε και δεν κοίταξε ποτέ ξανά πίσω του.

La Mosca Atomica

Ο Ποτσέκο είχε κάτι το διαφορετικό και ξεχώριζε σαν τη μύγα μέσα στο γάλα ήδη από τα πρώτα χρόνια της καριέρας του. Χαρακτηριζόταν από τη φαντασία και τις πολύ ανεπτυγμένες επιθετικές αρετές στο παιχνίδι του με ένα ταλέντο και ρεπερτόριο κινήσεων δυσεύρετο. Από την παρθενική του σεζόν στην αγαπημένη του Βαρέζε άρχισε να γράφει εντυπωσιακά νούμερα ειδικά στην επίθεση και ο τρόπος παιχνιδιού σε συνδυασμό με την κινησιολογία, το ύψος, την κορμοστασιά και την προσωπικότητα του έδωσαν το παρατσούκλι «Η ατομική μύγα». Την αγωνιστική σεζόν 2000 – 2001 έγραψε 27 πόντους μέσο όρο σε μία απίθανη επίδοση, που συνδυάστηκε με 5.2 ασίστ και 3.2 ριμπάουντ. Στη Βαρέζε κέρδισε και τα δύο μοναδικά πρωταθλήματα της καριέρας του το 1999 και το 2005.

Ο τίτλος του 1999 για την ομάδα της πόλης ήταν πολύ ξεχωριστός. Η ομάδα της Λομβαρδίας ιδρύθηκε το 1945 και κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα το 1961. Τριαντά οκτώ χρόνια αργότερα με μπροστάρη τον Ποτσέκο των 16.8 πόντων, 2.7 ριμπάουντ και 6 ασίστ κατέκτησε το δέκατο πρωτάθλημα στην πλούσια ιστορία της, βάζοντας έτσι και το πρώτο αστέρι στη φανέλα και πάνω από το σήμα. Η πόλη μέθυσε μετά από αυτό το κατόρθωμα με τον νυν ιταλό τεχνικό να κρατάει τη μπαγκέτα και στους πανηγυρισμούς. Η εκκεντρική του προσωπικότητα άρχισε επίσης να βγαίνει στην επιφάνεια, καθώς επέλεξε να αγωνιστεί μέσα στη σεζόν με φούξια μαλλί σε μία εποχή, που κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε συχνά.

Η περιπετειώδης του ζωή και η εθνική Ιταλίας

Ο Τζιανμάρκο Ποτσέκο πρωταγωνιστούσε πολλές φορές στα αθλητικά και μη media της χώρας του. Το εκρηκτικό του ταπεραμέντο τον έκανε να  έρχεται πολύ συχνά σε ρήξη με τους προπονητές του. Είναι και το χαρακτηριστικό που έχει κάνει να αποκτήσει φανατικούς φίλους αλλά ταυτόχρονα και ανθρώπους, που δεν τον χωνεύουν. Μία από αυτές τις ιστορίες χρονολογείται λίγο πριν το Eurobasket του 1999. Η παντοδύναμη τότε ιταλική ομάδα προετοιμάζεται πυρετώδώς για το τουρνουά και ένα από τα βασικά της στελέχη είναι ο νεαρός τότε πλέι μέικερ. Ένας έντονος όμως καυγάς με τον Μπόγκνταν Τάνιεβιτς τον άφησε εκτός τελικής 12αδας σε μία ομάδα που τελικά κατέκτησε το τρόπαιο. Έπειτα ανέλαβε ο Κάρλο Ρεκαλκάτι και οι σχέσεις με την ιταλική ομοσπονδία αποκαταστάθηκαν, όμως δεν κατάφερε να βρεθεί στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2003. Η καριέρα του στην εθνική φαινόταν να τελειώνει όμως στους Ολυμπιακούς της Αθήνας μπαίνει στην τελική επιλογή και κατακτά το ασημένιο μετάλλιο με τα χρώματα της χώρας του όντας και από τους κορυφαίους.

Στην αυτοβιογραφία του Clamoroso:  La mia vita da immarcabile δεν λείπουν οι ιστορίες για τις περιπέτειές τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου. Σίγουρα υπάρχουν πάρα πολλές και ενδιαφέρουσες αν σκεφτούμε πως το 2001 και όντας επαγγελματίας αθλητής με τα χρώματα της Μπολόνια αποφάσισε να παρουσιάσει την εκπομπή Candid Camera με τη Σαμάνθα Ντε Γκρενέτ, με την οποία διατηρούσε και σχέση.

Τα ρομάντζα της ζωής του πιάνουν ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο του βιβλίου, καθώς γίνεται αναφορά και στην πονεμένη γι ΄αυτόν ιστορία με τη βολειμπολίστρια Μαουρίσια Κατσιαντόρι, με την οποία χώρισαν λίγες μέρες πριν τον γάμο. Πέρασαν πολλές δεκαετίες για να παντρευτεί και το έκανε πέρυσι με την αγαπημένη του Τάνια από τη Βαλένθια σε μία τελετή ήσυχη με ελάχιστους καλεσμένους. «Η συγκεκριμένη είναι η μοναδική στον κόσμο, που έχει καταφέρει να τιθασεύσει τον χαρακτήρα μου» αναφέρει ο ίδιος στις σελίδες του βιβλίου.

Η προπονητική καριέρα

Για να φτάσει ο Ποτσέκο να προπονεί την εθνική Ιταλίας, ο Ποτσέκο έπρεπε να περάσει από πολλά στάδια. Μετά την ολοκλήρωση της καριέρας του σαν παίκτης προσπάθησε να γίνει τηλεσχολιαστής στο Sportitalia, ανακάλυψε όμως πως το μπάσκετ είναι μικρόβιο, που δύσκολα αποβάλλει ο οργανισμός. Αποφάσισε να δοκιμάσει τη τύχη του σαν προπονητής με πρώτη δουλειά στην ομάδα, που έκλεισε την καριέρα του και την Ορλαντίνα. Έμεινε εκεί για δύο σεζόν και έπειτα πηγαίνει στην αγαπημένη του Βαρέζε, χωρίς όμως να στεριώσει. Έπειτα θα ακολουθήσουν μια διετία σαν βοηθός στην Κροατία και την Τσεντεβίτα, μισή χρονιά στην Μπολόνια και η Ντιναμό Σάσαρι, με την οποία οι δρόμοι του δεν χώρισαν καθόλου φιλικά.

Κάπου εκεί εμφανίστηκε στη ζωή του ο Έτορε Μεσίνα, ο οποίος είχε αναλάβει την τεχνική ηγεσία της Αρμάνι Μιλάνο. Ο θρύλος της προπονητικής πίστευε πολύ στις δυνατότητές του και τον πήρε μαζί σαν βοηθό προπονητή την περσινή χρονιά. Δεν κατάφερε να παραμείνει ούτε στο Μιλάνο και στο τέλος της σεζόν αποχώρησε από την ομάδα. 

Ο Ποτσέκο επιλέγει να προπονεί με ένα συγκεκρινένο στιλ και με αυτό καταφέρνει να λατρεύεται διαχρονικά από όλους τους παίκτες του. Είναι ένας player's coach. Θέλει να τους κάνει να νιώθουν σημαντικοί και κρίσιμα κομμάτια όλου του συνόλου. Θα προσπαθήσει να τους καλύψει στα δύσκολα και να πάρει από πάνω τους την ευθύνη που μπορεί να τους βαραίνει ειδικά με πολλές από τις αντιδράσεις από τις οποίες κριτικάρεται. Είναι πολλές φορές που αυτό τον έχει οδηγήσει στο να αποτύχει, όμως κανείς δεν μπορεί να του αφαιρέσει ότι δουλεύει και προσπαθεί. Η κουλτούρα του και ο τρόπος που προσεγγίζει τα παιχνίδια, χθες βγήκε στο παρκέ. Αμέσως μετά την τεχνική ποινή που τον οδήγησε στα αποδυτήρια, είδε μια 12αδα παικτών να παίζουν για εκείνον και στη νίκη να μην τον ξεχνάνε σπεύδοντας να τον αγκαλιάσουν. Αυτή η νίκη και αυτή η ομάδα είναι δικό του δημιούργημα και μπορεί να αισθάνεται χαρούμενος και δικαιωμένος.

Μάλιστα σήμερα του επέστρεψαν την πιστωτική κάρτα γιατί οι υποχρεώσεις δεν περιμένουν και η Ιταλία έχει να μας προσφέρει μερικές στιγμές ακόμα στο τουρνουά.