Εθνική Ελλάδος: Δέκα λόγοι που τη γουστάρουμε πολύ

Μία ομάδα χωράει σε περισσότερες αναγνώσεις, πέραν του στενού αθλητικού πεδίου. Είναι ένας οργανισμός -ζωντανός και δραστήριος- ως εκ τούτου συγκρίσεις, αναφορές, παρομοιώσεις δεν είναι μόνο δυνατές, μα και χρήσιμες.

Ειδικά αν αφορούν σε εθνική ομάδα, ένα συγκρότημα αντιπροσωπευτικό μίας χώρας. Είναι όμως η εθνική μας στο μπάσκετ μία ομάδα που αντανακλά την Ελλάδα στο όλον της - είναι ο αντικατοπτρισμός που γνωρίζουμε; Η πρώτη ανάγνωση ενδέχεται να προκαλέσει μειδίαμα, αν όχι γέλιο, αλλά και πάλι - ποιος εμποδίζει τη δεύτερη ανάγνωση;

Πάμε να αναπτύξουμε τους λόγους που αυτή η ομάδα είναι γοητευτική, αγαπησιάρικη, που τη γουστάρεις ακόμα κι αν δεν έχεις ιδέα για το τι χρώμα είναι η μπάλα του μπάσκετ...

1. Πρόκειται για σύνθεση άξιων ανθρώπων, που είτε έχουν διακριθεί -και συνεχίζουν- είτε ήρθε η ώρα να το κάνουν. Κι όλοι αυτοί, μολονότι στην πλειονότητά τους ήδη διάσημοι και με καλές (σε αμοιβές) δουλειές, δεν δίστασαν να βάλουν το χέρι τους στη φωτιά και να λάβουν μέρος στο ευρωμπάσκετ, με το εθνόσημο στο στήθος. Ένας πιθανός τραυματισμός, φερ' ειπείν, θα τους πάει σε ατομικό επίπεδο πολύ πίσω. Η μία πιθανή συντριβή...
2. Αλλά ειδικά αυτή, η συντριβή, όχι μόνο δεν φαίνεται στον ορίζοντα, αλλά όλο πιο κοντά έρχεται ο απόλυτος αντίποδας της: Η επιτυχία. Η εθνική ομάδα, από νίκη σε νίκη, τερμάτισε πρώτη στον όμιλο, και έχει βάλει πλώρη για ψηλά. Πολύ ψηλά, τέρμα...
3. Κι αυτό όχι διότι θα κλέψει τη δόξα από κάποιον άλλον, αλλά επειδή είναι καλύτερη και το αποδεικνύει σε κάθε αγώνα. Είτε ο κάθε παίκτης σε ατομικό επίπεδο είτε ως σύνολο που ο ένας τα δίνει όλα για τον άλλο. Με σοβαρότητα, πειθαρχία, σύστημα, αλλά και ψυχικά αποθέματα που μοιάζουν χωρίς πυθμένα. (Διαβάστε για την ομιλία του Γιάννη στους συμπαίκτες του στο ημίχρονο του αγώνα με την Ουκρανία - εντυπωσιάστηκε έως κι ο πολύπειρος Ιτούδης).
4. Όλο αυτό γεννά μία γλυκιά προσδοκία, που υπερβαίνει τη σκέψη «να κάτσουμε στην τηλεόραση να δούμε τον Γιάννη», σκέτο. Σιγά σιγά μπαίνουμε στη λογική: «Να δούμε την εθνική να το σηκώνει». Η χαρά του θεάματος μετατρέπεται σε προσδοκία συλλογικής επιτυχίας που θα προκαλέσει ευτυχία. Και το έχουμε ανάγκη...
5. Συν του ότι αυτή η ομάδα, με τη χαρά που εκπέμπει και τη χάρη που ακτινοβολεί, πετυχαίνει κάτι το εξαιρετικά σπάνιο: Ενώνει τους Έλληνες. Όλους, αν εξαιρέσεις κάποιους περίεργους που τους ενοχλεί το χρώμα στο δέρμα κάποιων παικτών. Μεταξύ μας, ακόμα κι αυτοί (είναι σίγουρο) ότι χαίρονται από μέσα τους...
6. Μία ομάδα που ενώνει τους διαρκώς διχασμένους (για κάθε πιθανό κι απίθανο λόγο) Έλληνες, απολαμβάνοντας την - το μπάσκετ που παίζει. Από τον προπονητή, τον άψογο Ιτούδη, έναν μετρ του πάγκου (του συστήματος, της διαχείρισης και της ψυχολογίας), όλο το προπονητικό τιμ και -βεβαίως- τους παίκτες, που γνωρίζουν ότι μπροστά τους έχουν εξαιρετικά δύσκολο χειμώνα (σε NBA ή στην Ευρωλίγκα), κι όμως είναι εκεί και τα δίνουν όλα. Είναι η ομάδα που την βλέπεις και δεν φοβάσαι τον αντίπαλο - ο αντίπαλος φοβάται εσένα.
7. Η σωματική και ψυχική εξάντλησή τους θα φανεί κάποια στιγμή στη συνέχεια, αλλά προς το παρόν μοιάζουν να μην νοιάζονται. Παίζουν για τη χαρά του παιχνιδιού αλλά και για τη νίκη. Αυτό μεγαλώνει τον χαρακτηρισμό του αθλητή παρά του επαγγελματία. Κάτι ρομαντικό και πανέμορφο σε εποχές δύσκολες. Δρουν ως πρότυπα. Ωραία πρότυπα.
8. Κι είναι μία παρέα, νέα παιδιά που κάνουν πλάκα. Τους βλέπεις στα βίντεο που αναρτούν στα social media, ή στις δηλώσεις τους, και αδυνατείς να πιστέψεις την πλήρη απουσία τουπέ. Λείπει το βεντετιλίκι που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε ακριβοπληρωμένους αθλητές, σε σούπερ σταρ. Νιώθεις ότι μπορείς να τους πεις, «πάμε ρε, για καφέ να τα πούμε» και να δεχθούν. Μολονότι ελίτ αθλητές, μοιάζουν με παιδιά της διπλανής πόρτας, με φίλους μας. Υπέροχο.
9. Οι παίκτες, άριστοι στο αντικείμενό τους, επιτυχημένοι επαγγελματίες, ομαδικοί κι απλοί ταυτόχρονα, ευπροσήγοροι και ευγενικοί, προσγειωμένοι και στοχοπροσηλωμένοι, με εμφανή αγάπη για αυτό που κάνουν - προχωράνε βήμα-βήμα προς την επιτυχία. Είπαμε και πιο πάνω: Δεν θα το «κλέψουν», θα το κερδίσουν.
10. Τέλος, στην ομάδα αυτή συμμετέχει ένας από τους καλύτερους παίκτες που πάτησαν ποτέ μπασκετικό παρκέ: Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο (αλλά και τα αδέρφια του) μόνο με την παρουσία του, τη στάση και τη συμπεριφορά του -εντός κι εκτός γηπέδου- ισοδυναμεί με 100 αντιρατσιστικές καμπάνιες και 1.000 αντιρατσιστικά φεστιβάλ. Ο άνθρωπος που ενώ είναι ένας γίγαντας του αθλητισμού, δεν λησμονεί την ταπεινή του προέλευση, παραμένει γήινος. Πέραν από την επίδοση του στο παρκέ, που προκαλεί αδιάκοπο θαυμασμό, αυτό που συγκρατεί κάποιος είναι το γνήσιο χαμόγελο του - του καλού παιδιού, του ωραίου ανθρώπου. Πήγε στο ΟΑΚΑ κι έδωσε τη φανέλα του στο παλικαράκι με τα κινητικά προβλήματα, προσφέροντάς του χαρά που θα θυμάται για όλη του τη ζωή. Μόνο με την (εν εξελίξει) ιστορία του, δίνει ισχυρά επιχειρήματα υπέρ των μεταναστών/προσφύγων - πώς μπορούν να ενσωματωθούν, να είναι Έλληνες. Δεν γνωρίζω κάποιον που να αμφιβάλλει για το πόσο Έλληνας είναι και νιώθει ο Γιάννης. Μόνο για αυτό, αξίζει όλα τα μετάλλια του κόσμου.

Αλλά προσώρας ας μας φέρει το ευρωπαϊκό μαζί με τ’ άλλα τα παιδιά. Είναι η ώρα τους!