Μάριος Γεωργίου: Ο νέος πρωταθλητής Ευρώπης στο μονόζυγο μιλάει στην ATHENS VOICE

Από το βράδυ της Κυριακής ο Μάριος Γεωργίου βρίσκεται στην κορυφή της Ευρώπης. Ήπιε τον πρωινό καφέ του μιας και χωρίς αυτόν δεν μπορεί να ξεκινήσει την μέρα του … δημιουργικά και κατευθύνθηκε στην ίδια αίθουσα που γίνονταν τα αγωνίσματα της Γυμναστικής λίγη ώρα μετά το χρυσό του Λευτέρη Πετρούνια και την ανάκρουση του εθνικού μας ύμνου στο Μόναχο. Ο Μάριος στέκεται για λίγο μπροστά από το μονόζυγο με πυγμή και έπειτα τον ανεβάζουν. Έρχεται η στιγμή, η στιγμή του. Δίνει τον καλύτερο του εαυτό και κατορθώνει την υψηλότερη βαθμολογία 14.400, επίδοση που τον σήκωσε στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου, χαμογελάει, χαρίζοντας το πρώτο χρυσό μετάλλιο στην ιστορία της κυπριακής γυμναστικής σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.

Γεννήθηκε στη Λεμεσό από πατέρα Κύπριο και μητέρα Φιλιππινέζα. Του αρέσει να χορεύει, να κάνει snowboard, skateboard, να παίζει κιθάρα, να αράζει στην Σαριπόλου και στα μελλοντικά του όνειρα οι Μαλδίβες είναι το travel goal του. Ξεκίνησε ενόργανη από τα τέσσερα του χρόνια, πίστεψε στον εαυτό του στους Ολυμπιακούς του Ρίο τότε κατάλαβε ότι εκεί ανήκει, ωστόσο γούρι δεν έχει. Προπονείται πέντε ώρες ημερησίως στο Παλαί ντε σπορ ή αλλιώς Αθλητικό Κέντρο Σπύρος Κυπριανού στα Κάτω Πολεμίδια. Η πρωινή προπόνηση του περιλαμβάνει ενδυνάμωση, ευλυγισία και λίγη εξάσκηση στα όργανα ενώ η απογευματινή ρουτίνες, ασκήσεις στα όργανα, προγράμματα και ενδυνάμωση στους κρίκους. Σήμερα, μετράει 9 χρόνια σε συμμετοχές στη εθνική ομάδα της Κύπρου.

Χθες το απόγευμα επέστρεψε στην χώρα του όπου όλοι τον υποδέχθηκαν στο αεροδρόμιο με πανό και κυρίως με ενθουσιασμό ενώ το βράδυ βγήκε για φαγητό με την κοπέλα του, Άντρεα για να γιορτάσει την μεγάλη του επιτυχία. «Η κοπέλα μου ήταν δίπλα μου σε όλες τις δύσκολες στιγμές, κάθε φορά που έπεφτα εκείνη με ανέβαζε ότι και αν συνέβαινε. Μόλις έφτασα μου έλεγαν όλοι ότι τίμησα την Κύπρο, ότι τους έκανα υπερήφανους και ένιωσα ευτυχισμένος. Με κάλεσε η μητέρα μου που ζει στο εξωτερικό και μου είπε ότι είναι πολύ περήφανη για όσα έχω καταφέρει μέχρι σήμερα» μου λέει με χαρά από την άλλη γραμμή του τηλεφώνου.

«Πριν από τον αγώνα κάναμε πλάκα με την ομάδα της Κύπρου ότι θα ακουστεί ο εθνικός ύμνος μια φορά από τον Πετρούνια και μια από μένα. Όταν πήγα στον αγωνιστικό χώρο ήξερα ότι αν κάνω ένα δυναμικό πρόγραμμα πολύ πιθανό θα είμαι στα μετάλλιά. Φοβόμουν ωστόσο λόγω του τραυματισμού μου, μου είχαν πει οι γιατροί ότι χρειαζόμουν 6 εβδομάδες ανάρρωση. Όταν όμως προκρίνεσαι πρώτος αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να το αφήσεις. Είχα πεισμώσει ότι έπρεπε να τα καταφέρω για μένα κι αυτό έκανα. Στον αγώνα δεν σκεφτόμουν τίποτα απολύτως. Όταν έπιασα το μονόζυγο ήθελα να κάνω αυτό που κάνω πάντα, όταν κόντευε η έξοδος με έπιασε λίγο το άγχος γιατί μετράει αρκετά και αυτό το κομμάτι σε έναν αγώνα. Με το που κατέβηκα ένιωθα πώς κάτι πήγε πολύ καλά σήμερα. Με τον προπονητή μου δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμη τι έχουμε καταφέρει. Μου είπε μ@@κ@ τι κάναμε; και αγκαλιαστήκαμε. Αυτό το μετάλλιο το αφιέρωσα σε μένα και σε αυτόν. Ανταμείφθηκαν οι κόποι, οι δυσκολίες, οι τραυματισμοί, ότι περάσαμε, ότι αντέξαμε, ότι καταφέραμε τόσα χρόνια μαζί. Το να έλεγες πριν δυο χρόνια ότι ένας Κύπριος θα έπαιρνε χρυσό σε πανευρωπαϊκό ήταν όνειρο άπιαστο. Πάντα υπολόγιζαν έναν Ρώσσο και έναν Εγγλέζο. Τώρα έχει γίνει. Τώρα θα υπολογίζουν έναν Ρώσσο, έναν Εγγλέζο και θέλω να πιστεύω κι έναν Κύπριο. Το να καταφέρεις να ανταγωνιστείς επίσης τις υπερδυνάμεις, μιας και εμείς δεν έχουμε αντίστοιχα γήπεδα και εξοπλισμούς μας δίνει την διπλάσια χαρά όταν κερδίζουμε. Όπως για παράδειγμα, περιμένουν τον Πετρούνια στους κρίκους, και ξέρουν ότι πρόκειται για την Ελλάδα, κάτι αντίστοιχο θέλω και εγώ να πετύχω για την δική μου χώρα. Για μένα αποτελεί έμπνευση ο Πετρούνιας. Μου έδειξε πώς γίνεται, ήταν πάντοτε με ένα στόχο που τον έκανε πράξη. Ένας άνθρωπος που αντιμετώπισε δυσκολίες με ήθος και τα κατάφερε».

Η υποστήριξη από την ομοσπονδία, τα σχόλια στα social media είναι μέχρι σήμερα συγκινητικά για εκείνον. «Μερικά παιδιά μου λένε ότι θέλουν να γίνουν σαν εμένα, να ακολουθήσουν το παράδειγμα μου. Είναι όμορφο να αισθάνεσαι ότι αποτελείς θετικό πρότυπο του αθλητισμού για κάποιους. Οι σπόνσορες, η ομοσπονδία, ο coach μου, χωρίς όλους αυτούς δεν θα μπορούσε να υπάρξει αυτό το μετάλλιο. Οι φίλοι μου στην αρχή με πείραζαν που είμαι στον αγώνα ενώ αυτοί ήταν σε ένα beach bar. Με έχουν υποστηρίξει πολύ και πάντα, με βλέπανε από μακριά και χαίρονταν. Θεωρώ πώς είμαι κι εγώ καλός φίλος γι αυτούς, προσπαθώ να είμαι εκεί παρά την δύσκολη καθημερινότητα. Δείχνουν κατανόηση, μετά από κάθε αγώνα ξέρουν ότι θα είμαστε μαζί και πάλι τα ίδια».

Οι δύσκολες στιγμές του Μάριου Γεωργίου

Ο Μάριος είχε σταματήσει για ένα διάστημα τον πρωταθλητισμό διότι μετακομίσαν σε άλλη γειτονιά. «Βρέθηκα στη νέα γειτονιά “μπλεγμένος” με “κακές παρέες” που ήταν bad influence για μένα. Ήθελα να βγαίνω έξω κυρίως, να παίζω στα πάρκα, να κάνα οτιδήποτε εκτός του να αθλούμαι. Ο προπονητής μου με έπαιρνε συνέχεια τηλέφωνο να με μεταπείσει να γυρίσω πίσω και έτσι και έγινε. Του οφείλω πολλά, εκείνος ξέρει καλύτερα βέβαια. Προτού πάω στους Ολυμπιακούς το 2016 για την πρόκριση η μητέρα μου έπρεπε να φύγει από την χώρα για βιοποριστικούς λόγους. Εγώ αποφάσισα να μείνω γιατί ήθελα αυτό να είναι το μέλλον και η καριέρα μου. Έπρεπε τότε να πάρω απόφαση αν θα ζω όπως τώρα ή αν θα ακολουθήσω απλά ένα επάγγελμα που δεν θα με γεμίζει. Ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου γιατί έπρεπε να τα βγάλω πέρα μόνος μου. Ευτυχώς τότε ήρθε ο πατέρας μου μιας και οι γονείς μου ήταν χωρισμένοι και για λίγο διάστημα μέναμε μαζί. Μετά έφυγε από την ζωή και έχασα το στήριγμα μου. Ένιωθα τελείως μόνος, έχω χτυπήσει τατουάζ με την ημερομηνία θανάτου του, ευτυχώς είχα τους θείους μου και τα ξαδέρφια μου που ήταν δίπλα μου».

Ο Μάριος Γεωργίου, οι προκρίσεις και τα μετάλλια

Κατέκτησε το πρώτο μετάλλιο της Κύπρου σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ενόργανης γυμναστικής στο σύνθετο ατομικό, την τρίτη θέση και το χάλκινο μετάλλιο στη διοργάνωση που διεξάχθηκε στην Πολωνία το 2019. Την ίδια χρονιά στο δίζυγο κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στους Πανευρωπαικούς Αγώνες στο Μινσκ της Λευκορωσίας. Το 2018 έλαβε δύο χρυσά και ένα χάλκινο μετάλλιο στους Κοινοπολιτειακούς Αγώνες του Golden Coast στην Αυστραλία, δύο χρυσά, ένα αργυρό και ένα χάλκινο μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες στην Tarragona της Ισπανίας ενώ το 2015 στους Αγώνες Μικρών Κρατών Ευρώπης που πραγματοποιήθηκαν στην Ισλανδία κατέκτησε έξι χρυσά και ένα χάλκινο μετάλλιο. Ανακηρύχθηκε από την Διεθνή Ομοσπονδία Γυμναστικής αθλητής Παγκόσμιας Κλάσης και έλαβε μέρος στον τελικό του σύνθετου ατομικού στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016 και είχε προκριθεί για να λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο 2020 το 2021.

«Η πρώτη Ολυμπιάδα το 2016 με έκανε να πιστέψω στον εαυτό μου, το πρώτο μετάλλιο στο σύνθετο ατομικό που έλαβα την τρίτη θέση ήταν σημαντικό και τέλος στο Τόκιο που ήρθα ένατος στο μονόζυγο μου άφησε μια γλυκόξινη γεύση. Με στιγμάτισε γιατί για πολύ λίγο θα ήμουν στους τελικούς οκτώ ωστόσο, βρέθηκα σε αρκετά θετική θέση για την Κύπρο. Στο Ρίο ήμουν 23ος στο σύνθετο, στους Ολυμπιακούς 16ος και μετά από 4 χρόνια 9ος στο μονόζυγο. Υπήρξε εξέλιξη» εκμυστηρεύεται.

Οι φετινές του επιτυχίες περιλαμβάνουν ένα χάλκινο μετάλλιο στους Μεσογειακούς αγώνες στο σύνθετο, ένα χρυσό στο μονόζυγο στους Μεσογειακούς, τέσσερα χάλκινα στους Κοινοπολιτειακούς, τρία χρυσά και έξι τελικούς στο World Challenge Cup στη Βουλγαρία.

Ο προπονητής του Μάριου Γεωργίου, Παναγιώτης Πετρίδης, είναι δίπλα του από την πρώτη Δημοτικού

Ο Παναγιώτης Πετρίδης, ο προπονητής ήταν ο άνθρωπος που τον στήριξε από την πρώτη δημοτικού και τον κράτησε στο άθλημα ακόμα κι όταν ο Μάριος ήθελε να τα παρατήσει. Μεγάλωσαν με έναν ξεχωριστό τρόπο μαζί, ενώθηκαν. «Εγώ σαν προπονητής του Μάριου νιώθω ανακουφισμένος, ικανοποιημένος και χαρούμενος γιατί κατάφερέ να πραγματοποιήσει αυτό που ξέραμε ότι είχε την δυνατότητα και ικανότητα να πετύχει. Ο τραυματισμός στον προκριματικό με προβλημάτισε αρκετά, γιατί τον είδα ότι στην πραγματικότητα άσχετα με το τι λέγαν οι γιατροί για τους κινδύνους που υπάρχουν για επιδείνωση του τραυματισμού του να είναι αποφασισμένος να αγωνιστεί.  Η εμπειρία μας σε παρόμοιες καταστάσεις πιστεύω μας βοήθησε να πάρουμε την σωστή απόφαση όπως φαίνεται εκ των υστέρων βέβαια. Δεν είναι η πρώτη φορά που χρειάστηκε να πάρουμε τέτοιου είδους αποφάσεις. Καταλαβαίνετε λοιπόν γιατί νιώθω ικανοποιημένος και ανακουφισμένος. Ο Μάριος αγωνίστηκε και καλά και αποτελεσματικά, χωρίς να επιδεινώσει τον τραυματισμό του. Χαρούμενος αισθάνομαι γιατί πέτυχε να γίνει πρωταθλητής Ευρώπης. Ήταν στόχος και μεγάλο μας όνειρο. Μαζί μας πιστεύω χαίρονται γνωστοί και φίλοι, το Σωματείο μας "Ο Πενταδάκτυλος Κερύνειας" αλλά και όλοι οι Κύπριοι φίλαθλοι. Δικαιώνει επίσης και όλους αυτούς που βρίσκονται δίπλα του και τον βοηθάνε είτε σαν χορηγοί είτε σαν ιδιώτες».

Οι μελλοντικοί στόχοι του Μάριου Γεωργίου

Το Παγκόσμιο κύπελλο στο Παρίσι τέλος Σεπτεμβρίου, και μετέπειτα το παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Λίβερπουλ αποτελούν τους τελικούς στόχους για τη φετινή χρονιά. «Εκεί, θα πάω και θα δώσω τον καλύτερο εαυτό μου. Ή στο πλάγιο ή στο μονόζυγο θέλω να μπω στην οκτάδα, να πάω στο τελικό και να κατορθώσω μια δυνατή θέση». Η πορεία του Μάριου έχει αρχίσει να γράφεται με χρυσά γράμματα, θέλει το όνομά του να μείνει στην ιστορία της ενόργανης γυμναστικής. «Ό,τι κάνεις σε αυτή τη ζωή άλλωστε, είναι για σένα και μόνο, μην περιμένεις άλλους να σε βοηθήσουν» καταλήγει.