Συγκλονίζει ο πρώην παίκτης του Ολυμπιακού, Πάτρικ Γιανγκ: «Δύσκολα θα περπατήσω ξανά»

Για το σοβαρότατο τροχαίο που τον άφησε σε αναπηρικό αμαξίδιο μίλησε ο πρώην μπασκετπολίστας του Ολυμπιακού, Πάτρικ Γιανγκ. Το τροχαίο έλαβε χώρα τον περασμένο Μάρτιο και ο ίδιος υπεβλήθη σε χειρουργείο οκτώ ωρών, κάτι που τον κράτησε στη ζωή αλλά, όπως αποκάλυψε, δεν είναι βέβαιο πως θα μπορέσει να περπατήσει ξανά.

Ωστόσο, ο Γιανγκ δεν τα παρατάει και ξεκαθάρισε πως θα εξαντλήσει «κάθε πιθανότητα για να περπατήσει αν και αναγνωρίζει τις δυσκολίες». «Υπάρχουν πολλές απόψεις γι' αυτό. Πρώτα και κύρια, αναγνωρίζεις και βλέπεις ότι ο τύπος του ατόμου που είσαι πριν αντιμετωπίσεις μια σοβαρή κρίση στη ζωή σου, ή κάτι ανάλογο με αυτό, το οποίο συνήθως σε πηγαίνει σε άλλο επίπεδο. Αν είσαι πεσιμιστής και αρνητικός, κάτι τέτοιο σαν κι αυτό που έπαθα θα σε έκανε ακόμη περισσότερο. Εγώ όμως πάντα ήμουν θετικός και αισιόδοξος άνθρωπος και αυτό με βοήθησε για να αντιμετωπίσω την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι. Αυτό θέλω να καταλάβει ο κόσμος. Κάθε μέρος του εαυτού μου, το οποίο αποτελεί τον Πάτρικ Γιανγκ, είναι ακόμα εδώ», είπε αρχικά και πρόσθεσε για τα όσα συνέβησαν:

«Πήγαινα μόνο με περίπου 35 χιλιόμετρα την ώρα. Δεν επιτάχυνα, αλλά δεν ήξερα καλά τον δρόμο. Μόλις πάτε πάνω από την πλαγιά, η πινακίδα στοπ είναι ίσως 30 πόδια (9.14 μέτρα) μακριά. Δεν είναι πολυσύχναστος δρόμος, αλλά θα μπορούσαν να υπάρχουν αυτοκίνητα και φορτηγά που μεταφέρουν κάθε είδους εξοπλισμό.

Ο άμεσος φόβος να χτυπήσω κάποιον ήταν στο μυαλό μου. Προσπαθούσα να ξεφύγω από τη μέση όσο πιο γρήγορα μπορούσα όταν πατούσα τα φρένα και γυρνούσα. Το φορτηγό μου πήγε εντελώς παράλληλα με το δρόμο και συνέχισε να γλιστράει και αναποδογύρισε μία φορά. Προσπάθησα να συγκρατηθώ, καθώς το σώμα μου συστράφηκε και γύρισα προς τα δεξιά με την ορμή.

Δεν υπήρχε προστατευτικό κιγκλίδωμα ή φράχτης κοντά στο δρόμο. Όταν το αυτοκίνητο προσγειώθηκε και σταμάτησε, συμπίεσε τη σπονδυλική μου στήλη ακριβώς στη μέση της πλάτης μου».

Τέλος, για το αν θα περπατήσει ξανά, είπε πως «πριν ριν από 50-60 χρόνια δεν υπήρχε περίπτωση να ζήσει κάποιος μετά από ένα τέτοιο ατύχημα. Όμως σήμερα, με την πρόοδο της ιατρικής και της επιστήμης, μπορείς να έχεις μια φυσιολογική ζωή. Ακόμη μαθαίνουμε καθημερινά πράγματα για τους τραυματισμούς της σπονδυλικής στήλης.

Είναι αδύνατο να πει κανείς τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει κάποιος. Με έναν τέτοιο τραυματισμό οι πιθανότητες δεν είναι υπέρ μου για να περπατήσω ξανά, αλλά σε πολύ κόσμο είπαν πως δεν θα σηκωθεί στα πόδια του και τελικά το έκαναν. Εγώ θα προσπαθήσω να το κάνω, για μένα, για την οικογένειά μου, για την πίστη μου και για να αποδείξω ότι μπορεί να γίνει και θα γίνει. Το μότο είναι ‘γιατί να μη γίνω εγώ αυτό το 1% που περπατά ξανά;»".

Δεν πρόκειται να επιτρέψω σε αυτό που μου συνέβη να με καθορίσει ως άνθρωπο. Εγώ θα το καθορίσω. Όποια πόρτα μού ανοίξει ο Θεός, εγώ θα την διαβώ. Δεν θέλω απλώς να μαζεύω επιταγές αναπηρικής σύνταξης. Θέλω να κάνω μια δουλειά που θα έχει σημασία για τον κόσμο, θέλω να του δώσω έμπνευση και την ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουν τους εαυτούς τους».