Ηλιάνα Τριανταφύλλου: Ποια είναι η 17χρονη αθλήτρια που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο επί κοντώ

Είναι όρθια μπροστά από τον πήχη με το κοντάρι της, στέκεται δυναμικά και το κοιτάζει πριν κάνει την επόμενη κίνηση της. Η ώρα είναι 8 το απόγευμα. Μόλις έχει επιστρέψει από το χαλάρωμα της στο εθνικό στάδιο Σερρών και εμείς ξεκινάμε το διαδικτυακό μας ραντεβού. Έχουν περάσει πέντε μέρες από την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο επί κοντώ στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου Κ18 που διεξήχθη στην Ιερουσαλήμ. Η 17χρονη Ηλιάνα Τριανταφύλλου θα επιστρέψει κανονικά στην αθλητική καθημερινότητά της την ερχόμενη Δευτέρα, όμως μέχρι τότε δεν μπορεί να αποχωριστεί το γήπεδο ή αλλιώς το φυσικό της χώρο. Αυτόφωτη, χαμηλών τόνων, ευγενική, χαμογελάει αστραφτερά και η οθόνη μου πλημμυρίζει νεότητα και αισιοδοξία. Έσπασε τα κοντέρ που λένε και έκανε ατομικό ρεκόρ άλματος στα 4.15 μέτρα ενώ στη συγκεκριμένη διοργάνωση, ήταν η μόνη αθλήτρια που ξεπέρασε τα 4.00 μέτρα στις προσπάθειές της, πετυχαίνοντας έτσι την πρώτη σπουδαία διάκριση της καριέρας της. Την συγκράτησα αμέσως στο μυαλό μου για τα δάκρυα της κατά την βράβευση της εκείνο το Σάββατο όταν άκουγε τον εθνικό ύμνο, την ταπεινότητα και ταυτόχρονα το ξεχωριστό χαμόγελο της πάνω στο βάθρο. Φαινόταν ότι ένας νέος κόσμος ανοίγεται μπροστά της. Κι αυτός ο κόσμος είχε μαζί του το μαύρο τυχερό λαστιχάκι που την συντροφεύει σε κάθε αγώνα.

Ξεκίνησε με ποδόσφαιρό και kick box και κατέληξε με πρωταθλητισμό και στίβο χάρη σε έναν άνθρωπο που μπήκε μια συνηθισμένη σχολική μέρα στην γυμνασιακή τάξη της και κατέληξε προπονητής της. Ο Σάββας Κεφαλίδης ήταν μπροστά της και δίπλα του μια σπουδαία αθλήτρια. Εκείνη γεμάτη απορία για το άθλημα του στίβου και κυρίως για το άγνωστο ως τότε κοντάρι κοιτά εντυπωσιασμένη. Δεν άντεξε πολύ και τρέχει να παραλάβει το τηλέφωνο του προπονητή από το γυμνασιάρχη για να επικοινωνήσει άμεσα μαζί του.

Τρέξιμο, βάρη, ενόργανη, αλτικές, ρίψεις, άλματα, διάβασμα στο αμάξι για το σχολείο και το φροντιστήριο γίνονται η καθημερινότητα της. Μια απόσταση 40 λεπτών μέχρι να φτάσει στο στάδιο από την Κερκίνη που είχε γίνει επί 3,5 χρόνια η ¨δύσκολη παρέα” της. Σήμερα βέβαια αν και μετακόμισε με την οικογένεια της στις Σέρρες δεν έχει αρκετό ελεύθερο χρόνο αλλά έχει πρόγραμμα όπως μου λέει γελώντας. Όταν μπορεί… συχνάζει στο δρόμο της Μεραρχίας με την παρέα της ή βλέπει ταινίες. Χθες το βράδυ ωστόσο είχε επισκεφτεί τον φυσικοθεραπευτή της για “αναστήλωση” και κοιμόταν όλη μέρα. Τώρα αρχίζει σιγά σιγά να συνειδητοποιεί την μεγάλη επιτυχία. «Μέσα Δεκεμβρίου έγινε η διάγνωση από τον ιατρό της Ομοσπονδίας για οστικό οίδημα στην ποδοκνημική, κάταγμα στην πτέρνα που με επέβαλε σε ακινητοποίηση με ειδική μπότα και χρήση πατερίτσας. Για ένα μήνα όπου κι αν πήγαινα σχολείο, φροντιστήριο, βόλτα με τους φίλους ή την οικογένεια μου, στην προπόνηση, την οποία δεν εγκατέλειψα ποτέ  ήταν τα βασικά εξαρτήματα μου. Ο τραυματισμός μου κράτησε περίπου 5 μήνες αλλά εγώ ήθελα να κρατηθώ σε φόρμα και όταν επιστρέψω κανονικά να μην υστερώ σε τίποτα. Ποτέ δεν σκέφτηκα να τα παρατήσω ακόμη και όταν οι τραυματισμοί μου “λέγανε το αντίθετο”. Έχω μάθει να θέτω στόχους και να τους υλοποιώ. Αυτό κι έγινε. Είμαι αρκετά πεισματάρα, ανταγωνιστική, δεν φοβάμαι αν και αγχώνομαι το ελέγχω, δεν τα παράτησα ποτέ και τα κατάφερα».

Η 17χρονη Ηλιάνα με ατομικό ρεκόρ στα 4.15μ. έκανε αυτό που ήταν απαραίτητο για να γίνει πρωταθλήτρια Ευρώπης. Ξεπέρασε με το πρώτο άλμα τα 3.60μ., τα 3.75μ., τα 3.85μ., τα 3.95μ., ενώ ήταν η μόνη που ξεπέρασε τα 4.00μ. και συγκεκριμένα τα 4.05μ. και να σφραγίσει τη νίκη και το χρυσό μετάλλιο, χαρίζοντας στην εθνική ομάδα το πρώτο της χρυσό στο πρωτάθλημα και το δεύτερο μετά το χάλκινο από τον Γιώργο Παπαναστασίου στη δισκοβολία. «Δεν υπάρχει το συναίσθημα του να ανεβαίνεις στο βάθρο. Δεν μπορούσα να ελέγξω τα δάκρυα μου και τη συγκίνηση μου. Ανέβηκα και δεν καταλάβαινα τι είχε γίνει. Τα είχα χάσει. Βασικά ήθελα να ζήσω και το τελευταίο δευτερόλεπτο. Συγκίνηση, χαρά, και περηφάνια με κατέκλυζαν με δάκρυα στα μάτια κι εγώ εκεί πάνω πιο ενθουσιασμένη από ποτέ.

Είχα θέσει ως στόχο να μπω στην τριάδα, το ήθελα, ήμουν πολύ συγκεντρωμένη και ήρθε το χρυσό. Άξιζαν όλα, κάθε στιγμή, κάθε προσπάθεια. Μόλις επέστρεψα οι γονείς μου συγκινημένοι μου έκαναν έκπληξη και με περίμεναν με λουλούδια και αγκαλιές στο αεροδρόμιο. Αυτό που μου δίνει πραγματικά χαρά είναι να βλέπω τους δικούς μου ευτυχισμένους. Η αλήθεια είναι πως ακόμη δεν έχω δει τους φίλους μου. Εκείνοι, οι συγγενείς και το αγόρι μου ήταν πολύ περήφανοι για μένα. Το πρώτο πράγμα που θέλω να πω στα παιδιά είναι ότι μου λείψανε».

Οι επιτυχίες της φετινής χρονιάς

Η πορεία της νεαρής πρωταθλήτριες έμοιαζε με έναν τρόπο προδιαγεγραμμένη. Τη φετινή χρονιά σημείωσε και άλλες σημαντικές επιτυχίες μεταξύ των οποίων την πρώτη θέση στο Πανελλήνιο Κ8 με ρεκόρ 4.13, την πρώτη θέση στο Πανελλήνιο Κ23  με 4.15 ρεκόρ, τη δεύτερη θέση στο Πανελλήνιο γυναικών και την τρίτη θέση στο Πανελλήνιο Κ20.

Σάββας Κεφαλίδης: O προπονητής πίσω από την ανακάλυψη του ταλέντου και το «Kάνε μας να κλάψουμε»

«Ήρθαμε με πατερίτσες και φύγαμε με φτερά. Ήταν ο στόχος της χρονιάς και τον πετύχαμε» ήταν τα πρώτα λόγια του προπονητή στις δηλώσεις που έκανε μετά την σημαντική επιτυχία της Ηλιάνας. Ο «στυλοβάτης» και η φωνή της μεθοδικότητας παραδέχτηκε αμέσως πως έκλαιγε σε όλη την διάρκεια της απονομής γεμάτος περηφάνια για όσα έχτισαν και κατόρθωσαν.

«Η Ηλιάνα δεν έχασε ούτε μία ημέρα προπόνησης παρά τον τραυματισμό της. Ερχόταν στην προπόνηση χαμογελαστή ποτέ δεν το έβαλε κάτω. Πίστεψε στις δυνάμεις της, δούλευε ασταμάτητα να κρατήσει την φυσική της κατάσταση, την δύναμη της, τα κιλά της, να κρατήσει την ψυχολογία της ψηλά. Υπήρξαν όμως στιγμές που έκλαιγε και με παράπονο  μου έλεγε “κύριε θα προλάβουμε;” Θυμάμαι ότι της απαντούσα να  κάνει υπομονή κι έχει ο Θεός. “Πόσο ακόμη έλεγε” κι εγώ γελούσα και αποκρινόμουν “όσο πρέπει για να είσαι έτοιμη για να κερδίσεις”. Είχαμε πάει κάποια στιγμή και σε μια τηλεοπτική εκπομπή μέσα στον Ιανουάριο ενώ η Ηλιάνα ήταν ακόμη τραυματισμένη και η δημοσιογράφος έπαθε σοκ. Γνωστοποιήσαμε τους στόχους της χρονιάς και μας κοιτούσε λίγο παράξενα. “Πως ρε παιδιά θα επανέλθετε έλεγε;”. Ήταν η ίδια που μας περίμενε στην επιστροφή “ Ελένη είδες την  γνώρισες με πατερίτσες και τώρα έβγαλε φτερά και πέταξε. Είναι η πρώτη στην Ευρώπη, κερδίσαμε» της αναφωνώ. Θα ήθελα να πω στην Ηλιάνα να μην σταματήσει ποτέ να ονειρεύεται και να  συνεχίσει το ταξίδι της στο άλμα  Επί Κοντώ. Έχει πολλά να δώσει ακόμα. Και όπως της λέω πάντα κάνε μας να κλάψουμε» μου αναφέρει.

Στεφανίδη, Κυριακοπούλου, Πόλακ και στο βάθος Μόρις

Η Ολυμπιονίκης Κατερίνα Στεφανίδη μετά τον τελικό του επί κοντώ στην Ιερουσαλήμ έσπευσε να συγχαρεί δημόσια τη νεαρή πρωταθλήτρια για τη διάκριση της, σχολιάζοντας πως είναι το μέλλον  του ελληνικού γυναικείου επί κοντώ. Επίσης, της έστειλαν προσωπικό μήνυμα τόσο η Νικόλ Κυριακοπούλου όσο και η Πόλακ, γνωστές πρωταθλήτριες. «Δεν το περίμενα να πω την αλήθεια. Δέχτηκα από αρκετούς αθλητές μηνύματα για την εμφάνιση μου. Είναι πολύ μεγάλο κίνητρο για εμένα, να λέει αυτά τα λόγια, η Κατερίνα Στεφανίδη.  Πραγματικά τα λόγια της μου δίνουν μεγάλο κίνητρο να συνεχίσω να προσπαθώ ακόμη περισσότερο. Θέλω πολύ να την συναντήσω και από κοντά όπως επίσης  θέλω να γνωρίσω την Αμερικανίδα αθλήτρια Σάντι Μόρις. Να κάθομαι να την κοιτάζω απλώς σε μια γωνιά και να ζωντανεύει μπροστά μου το μεγαλείο που βλέπεις από το youtube. Σοκαριστικό».

Οι Πανελλήνιες έρχονται η προσπάθεια συνεχίζεται

Επόμενος στόχος το Παγκόσμιο Κ20 στην Κολομβία και η επιτυχία στις πανελλήνιες εξετάσεις που θα δώσει τη φετινή χρονιά. «Θα ήθελα πολύ να περάσω στο Τμήμα Φυσικοθεραπείας ή στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού. Ήταν μόνο η αρχή αυτή η σημαντική επιτυχία, στο μέλλον θα προσπαθήσω για το καλύτερο που μπορώ για τη χώρα μας. Σίγουρα θα μου άρεσε ένα πανελλήνιο ρεκόρ. Στα όνειρα μου είναι φυσικά και οι Ολυμπιακοί, αυτό που επιδιώκει κάθε πρωταθλητής άλλωστε. Θέλω να εξελιχθώ, να βελτιώσω τις τεχνικές μου και να προετοιμαστώ. Ανυπομονώ να εξερευνήσω το νέο που έρχεται. Ααα και ένα ταξιδάκι στην Αυστραλία σύντομα. Παραμένω αισιόδοξη. Και όπως είπα, δεν πρέπει να τα παρατάμε. Ο καθένας όσο δύσκολα και αν περνάει οφείλει να συνεχίσει να παλεύει για τους στόχους του». «Αυτό είναι το μότο σου» παρατηρώ. «Ξεκάθαρα» απαντά χαρίζοντας μου ένα τελευταίο αστραφτερό διαδικτυακό χαμόγελο.