Παναγιώτης Γιαννάκης: Ο Νίκος Γκάλης θα έπρεπε πολλές φορές να είναι πιο ομαδικός.
Στην εκπομπή «Studio 4» της ΕΡΤ βρέθηκε καλεσμένος ο Παναγιώτης Γιαννάκης και μίλησε, μεταξύ άλλων, για τον Νίκο Γκάλη και τη συνεργασία τους.
Ο θρύλος του ελληνικού αθλητισμού αναφέρθηκε και στις σχέσεις του με τον Νίκο Γκάλη και παραδέχθηκε ότι ποτέ δεν ήταν φίλοι, παρά τον σεβασμό που είχαν μέσα στο γήπεδο.
«Είχαμε παίξει ήδη αντίπαλοι πριν έρθω στον Άρη. Ο καθένας μετράει πόσο καλός είναι ο άλλος. Ήμουν ο καινούργιος, ήταν ο παλιός. Εγώ αισθάνομαι έναν σεβασμό σίγουρα. Το μπάσκετ είναι μπάσκετ. Πάντα μας ακολουθούσε η φήμη ότι είχαμε κόντρα μεταξύ μας. Δεν γίναμε καλοί φίλοι. Προσπαθήσαμε να κάνουμε παρέα. Κάναμε κάποια διαστήματα παρέα αλλά ήμασταν διαφορετικοί χαρακτήρες.
»Υπήρχαν στιγμές που αισθανόμασταν άβολα γιατί έπρεπε ο καθένας μας, πολλές φορές να κάνει κάτι πιο δύσκολο από αυτό που θα ήθελε να κάνει. Ο Νικ ήταν ένα παιδί που σκόραρε πολύ εύκολα. Αλλά π.χ. δεν του άρεσε να παίζει την καλύτερη άμυνα. Εμείς όμως έπρεπε να κερδίσουμε. Και για να κερδίζεις, όταν φτάσεις στο πιο υψηλό επίπεδο, πρέπει να κάνεις περισσότερα πράγματα. Να παίζεις και στα δυο μέρη του γηπέδου».
Παναγιώτης Γιαννάκης: Ο Γκάλης θα έπρεπε πολλές φορές να είναι πιο ομαδικός
Στη συνέχεια ο Παναγιώτης Γιαννάκης μίλησε για συγκεκριμένα στοιχεία στο παιχνίδι του Γκάλη: «Υπήρχαν στιγμές που αισθανόμασταν άβολα. Ο Νικ σκόραρε πολύ εύκολα, αλλά δεν του άρεσε να παίζει άμυνα. Όμως εμείς έπρεπε να κερδίζουμε. Θα έπρεπε να καταλάβει ότι πρέπει να είναι πιο ομαδικός. Του άρεσε να σκοράρει. Θα ήταν ακόμα πιο σπουδαίος αν βοηθούσε και κάποιον άλλον να βάλει καλάθι. Απλώς πολλές φορές θα έπρεπε να καταλαβαίνει ότι πρέπει να είναι πιο ομαδικός. Δεν είχε ανάγκη, αντί να βάλει 50, να βάλει 40. Ας έβαζε 35. Του άρεσε. Αυτό ήθελε να κάνει. Του άρεσε. Έτσι θεωρεί πως είναι κυρίαρχος του παιχνιδιού».
Γιαννάκης: Το δικό του μπάσκετ και το τέλος της καριέρας του
Για τον τρόπο που έπαιζε μπάσκετ, ο «Δράκος» απάντησε: «Δεν ένιωσα ποτέ ανασφαλής. Έδινα πάντα τον καλύτερο εαυτό μου. Συναγωνισμό ένιωσα, όχι ανταγωνισμό. Δεν μετρούσα τα καλάθια μου, δεν με ενδιέφερε. Όταν πήγα στην Αμερική ένιωσα μεγάλο κίνητρο. Δεν έγινα επαγγελματίας εκεί γιατί ήθελα να παίζω στην Εθνική. Τότε, στον Άρη, αποφεύγαμε να βγαίνουμε ειδικά στην πόλη. Μας έστελναν δύο τσουβάλια γράμματα».
Για το τέλος της καριέρας του: «Το 1996, ήμουν όλη τη σεζόν κουρασμένος. Ήμουν πτώμα. Δεν έλεγα τίποτα, προσπαθούσα. Ήμουν στα αποδυτήρια, έκλεισα την πόρτα και είπα στους συμπαίκτες μου ότι σταματάω στο μπάσκετ. Ήμουν τότε 38 και μου έγινε πρόταση από την Μπαρτσελόνα. Κακώς δεν πήγα, θα ήταν μεγάλη εμπειρία».
Όσο για τη σύζυγό του, ο Παναγιώτης Γιαννάκης αποκάλυψε: «Εκείνη έπαιζε βόλεϊ κι εγώ μπάσκετ. 23 ετών παντρευτήκαμε. Τα πεθερικά μου της είχαν πει ότι επειδή παίζω μπάσκετ είμαι αλήτης».
5°
