Γιώργος Τρομάρας: Ο τελευταίος μιας γενιάς ηρώων του λαού

Μετά από μία πολυήμερη παραμονή στο νοσοκομείο, ο Γιώργος Τρομάρας έφυγε από τη ζωή στις 24 Ιανουαρίου 2022. Η είδηση σκόρπισε θλίψη σε όσους είχαν την ευκαιρία να τον δούν από κοντά στο παρελθόν και παρακολούθησαν τα κατορθώματά του. Αποτέλεσε έναν λαϊκό ήρωα της εποχής του και θαυμάστηκε ή αγαπήθηκε από πολλούς φίλους της ελευθέρας πάλης. Πρωταγωνίστησε στον επαγγελματικό αθλητισμό για ένα μεγάλο διάστημα και συμμετείχε σε πολλές ελληνικές και ξένες παραγωγές του κινηματογράφου. Οι ιστορίες του συναρπάσαν τα πλήθη και δημιούργησαν ολόκληρους αστικούς θρύλους και μύθους γύρω από εκείνον.

Ο Γίωργος Τρομάρας γεννήθηκε το 1947 στο χωριό Αγία Σοφία της Αιτωλοακαρνανίας πολύ κοντά στη λίμνη Τριχωνίδα. Η αυξημένη διάπλαση και μυϊκή του δύναμη ήταν έκδηλα ήδη από τα παιδικά του χρόνια. Ο πρώτος αστικός μύθος για εκείνον χρονολογείται το 1956, όταν λέγεται πως σήκωσε σε ηλικία 9 έτων ένα γαϊδουράκι, μιμούμενος τον μασίστα Δημήτρη Κωνσταντίνου. Το ταλέντο του και η εξωπραγματική του φυσική δύναμη δεν γινόταν να περάσουν απαρατήρητα για μεγάλο διάστημα, έτσι ο προπονητής ελευθέρας πάλης Σταμάτης Χαρισιάδης αναλαμβάνει να τον προπονήσει σε ηλικία 11 ετών. Η πάλη αποτελούσε εκείνη τη στιγμή στην Ελλάδα ένα από τα πιο δημοφιλή αθλήματα μαζί με το ποδόσφαιρο. Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα, όμως η σκληρή του δουλειά, το μεράκι και η αγάπη του για το σπορ, τον ανέδειξαν πολύ γρήγορα.

Σίγουρα η επαγγεματική του πορεία δεν ήταν δυνατό να παρεκλίνει πολύ από τον χώρο της γυμναστικής και της σωματικής διάπλασης. Το 1968 ανοίγει το πρώτο γυμναστήριο στην περιοχή του Αιγάλεω και μάλιστα θεωρείται ο «πατέρας» των ιδιωτικών χώρων γυμναστικής όπως τα γνωρίζουμε σήμερα. Με το πέρασμα των χρόνων επεκτάθηκε και σε άλλες περιοχές, όπως στην Ομόνοια, στο Πασαλιμάνι και στο γνωστό Woman Style στον Πειραιά. Έπειτα ακολούθησαν τα Club Υγείας σε Νέο Κόσμο, Πατησίων και Παιανία.

Την περίοδο 1968 - 1970 είναι που συναντάει τον Τζιμ Αρμάο. Αυτή η γνωριμία των δύο ανδρών είναι και η εκείνη που τον κάνει να γνωρίσει τον χώρο των απίστευτων κατορθωμάτων φυσικής δύναμης σε παραστάσεις για το κοινό. Οι δυο τους είχαν τον ίδιο προπονητή και θέλανε να αλλάξουν το στάτους των αθλημάτων σωματικής διάπλασης στη χώρα. Την τετραετία 1970 – 1974 διοργάνωσε το πρώτο Μίστερ Ελλάς, στο οποίο εισήγαγε και προκλήσεις Δυναμικού Τριάθλου. Στην αρχή μεγάλο πλήθος κόσμου το υποδέχτηκε με χλεύη, όμως σιγά – σιγά η διοργάνωση κέρδισε πολλούς φίλους. Το fitness και η καλύτερη ζωή μέσω της γυμναστικής μπήκαν στο ελληνικό λεξιλόγιο.

Αυτό όμως που τον έκανε γνωστό όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό, ήταν οι επιδείξεις για το τι μπορούσε να κάνει με την μυϊκή του δύναμη. Πόλλοι είναι αυτοί που τους συντροφεύουν οι ιστορίες των παπούδων ή των γονιών τους από τη δεκαετία του 1980 για τα κιλά που κουβαλούσε σε μία καλή του μέρα. Συχνά ο καθένας πρόσθετε τη δική του λεπτομέρεια και οι διηγήσεις πέρασαν στη σφαίρα του θρυλικού. Στη ζωή του λύγισε χοντρά σίδερα, άνοιξε βαριά ελατήρια μόνο με τα δόντια του και έσυρε για αρκετά μέτρα βαγόνια από αμαξοστοιχίες. Το 1980 στην εκπομπή «Απίστευτα και όμως αληθινά» κατάφερε να τραβήξει 4 βαγόνια τρένου. Το γεγονός αυτό προκάλεσε παγόσμιο ενθουσιασμό και τον έκανε πασίγνωστο. Από τότε ο κόσμος της επαρχίας ταυτίστηκε μαζί του λόγω και της καταγωγής του. Αγαπήθηκε και κανένας δεν έχανε την ευκαιρία να τον δει ή να τους σφίξει το χέρι, όταν βρισκόταν στην περιοχή του. Οι πρώτες του εμφανίσεις πραγματοποιήθηκαν σε αγώνες κατς. Σε έναν από τους πιο διάσημους αγώνες του ήρθε αντιμέτωπος με τον Ρίτσαρντ Κίελ, τον γνωστό «Σαγόνια» από τις ταινίες Τζέιμς Μποντ. Η ανάμετρηση ανάμεσα στους δύο έγινε στο Κουβέιτ και νικητής αναδείχθηκε ο Τρομάρας. Όταν οι αγώνες κατς σταμάτησαν να είναι επικερδείς, στράφηκε στις παραστάσεις μυϊκής δύναμης.

Μπορεί να φαίνεται παράξενο μα ο Γιώργος Τρομάρας μαζί με τους Σαμψών, Κουταλιανό, Τζίμη και Τίγρη  είναι οι πρωτεργάτες του αθλήματος strongman στην Ελλάδα. Η παράδοση ήθελε να μαζεύονται σε πλατείες, να στήνουν πιατάκια και ο κόσμος να βάζει σε αυτά μερικά χρήματα από το υστέρημά του. Ο Τρομάρας υπήρξε ο μοναδικός που το πήγε ένα βήμα παραπάνω και κατάφερε να γεμίσει ολόκληρα στάδια. Το 1990 βρέθηκε στην Αραβία για να διαφημίσει έναν αγώνα πάλης και τράβηξε με τα δόντια μία νταλίκα 35 τόνων. Το 2000 και σε ηλικία 53 ετών έσυρε με τον ίδιο τρόπο δύο βαγόνια τρένου. Έπειτα είχε βάλει στόχο να τραβήξει 5 βαγόνια που ήταν και το ρεκόρ Γκίνες μέχρι εκείνη τη στιγμή. Αυτό το γεγονός αποτελεί και το μοναδικό που δεν κατάφερε να ολοκληρώσει λόγω ενός τραυματισμού στην κλείδα.

Κατά τη διάρκεια της πλούσιας καριέρας του δεν έμεινε μόνο στα κατορθώματα της σωματικής του διάπλασης. Από το 1991 είχε πάρει άδεια από το υπουργείο Παιδείας και προωθούσε προγράμματα γυμναστικών επιδείξεων μπροστά σε μαθητές σε διάφορα σχολεία της χώρας. Εκτός από τη διασκέδαση ο Τρομάρας θέλησε να περάσει πολλά μηνύματα στα παιδιά, που τον παρακολουθούσαν πολλές φορές με κομμένη την ανάσα. Ανέφερε το πόσο σημαντικό είναι οι νέοι να αθλούνται και να μένουν μακριά από τη μάστιγα των ναρκωτικών. Παράλληλα προπονούσε πολλούς αθλητές body building στα γυμναστήριά του, οι οποίοι τον θεωρούσαν πρότυπο.

Ο Γιώργος Τρομάρας κατάφερε να κάνει αισθητή την παρουσία του και στον κινηματογράφο. Συμμετείχε σε ελληνικές και ξένες παραγωγές του σινεμά, ενώ ταυτόχρονα κατάφερε να γνωρίσει διάσημους ηθοποιούς όπως οι Σαρλ Αζναβούρ, Σουζάνα Γιορκ, Κλαούντια Καρντινάλε και πολλούς άλλους. Στον ελληνικό κινηματογράφο μοιράστηκε το στούντιο με τους Θανάση Βέγγο, Αντώνη Παπαδόπουλο, Νίκο Παπαναστασίου, Γιώργο Φούντα και Νίκο Ρίζο. Πήρε μέρος στις ταινίες «Ο Θανάσης στην χώρα της Σφαλιάρας (1976)», «Παγίδα στην Ελλάδα(1982)», «Παπασούζας φαντομάς (1983)», «Τα καθάρματα (1984)», «Άλλες τον προτιμούν γουλί (1986)», «Η επιστροφή των καθαρμάτων (2003)».

Επίσης ήταν πολλές οι φορές που βρέθηκε στην τηλεόραση και μίλησε για τη ζωή του, ενώ είπε πράγματα άγνωστα στο ευρύ κοινό. Σε ένα ταξίδι του στην Ουγκάντα που κράτησε 40 μέρες, γνώρισε τον δικτάτορα Αμίν Νταντά. Κατά τη διάρκεια των περιοδειών του γνώρισε ακόμη τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Αφρικής Κένεθ Κάουντα, τον βασιλιά της Ιορδανίας Χουσίν και πολλούς ακόμα σεΐχηδες.

Σε μία από τις τελευταίες του συνεντεύξεις ανέφερε με παράπονο ότι η πολιτεία δεν στρέφει ποτέ την προσοχή της στον αθλητισμό. «Θέλω να δω έστω και δέκα νέους με κλίση πάνω στην πάλη και στις μυϊκές ικανότητες, ώστε να βρεθούν συνεχιστές» πρόσθεσε τότε, μιας και ο ίδιος αποτέλεσε και τον τελευταίο που έκανε παρόμοια πράγματα στην Ελλάδα. Ο γιος του Κώστας παρόλα αυτά είναι αθλητής του Δυναμικού Τριάθλου με βάρη. Το 2016 σε μία εμφάνισή του στην Ρωσία αναδείχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής, συνεχίζοντας έτσι την οικογενειακή παράδοση. «Ο γιος µου είναι το πιο δυνατό μου επίτευγμα, όλα τα άλλα είναι παροδικά» παραδέχθηκε στην ίδια συνέντευξη.

Ο Γιώργος Τρομάρας αποτέλεσε τον τελευταίο λαϊκό ήρωα. Πάνω σε κάτι που στην Ελλάδα δεν ήταν διαδεδομένο και σε μία δύσκολη εποχή, ήταν πρωτοπόρος και θέλησε να διασκεδάζει τον κόσμο στη δύσκολη καθημερινότητα. Συνέχισε να κάνει αυτό που αγαπάει ακόμα και σε μεγάλη ηλικία.