Σχόλιο για τη στάση του Νόβακ Τζόκοβιτς, τις αντιεμβολιαστικές απόψεις του και τη συμμετοχή του στο Australian Open.
Ένα από τα θετικά της πανδημίας είναι ότι η δυναμική της φράσης «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» οδηγήθηκε σε σταδιακή εξάχνωση. Ρωτήστε και τον Τζόκοβιτς, που περιμένει μέσα σε τέσσερις τοίχους την απόφαση για επιστροφή του από εκεί όπου ήρθε.
Οι κανόνες τίθενται για να τηρούνται. Αυτό είναι το κλειδί του κοινωνικού συμβολαίου, και δη σε συνθήκες πανδημίας. Και οι αποφάσεις λαμβάνονται από εκλεγμένες κυβερνήσεις κατόπιν επιστημονικών εισηγήσεων. Όχι από κάποιον πνευματικό που τα λόγια του... συμπυκνώνουν τη «σοφία» που επιζητούν οι πιστοί. Όπως ο Νόλε.
Ο σέρβος πολυνίκης τενίστας είναι μια φιγούρα περίπλοκη. Από το Βελιγράδι εκτοξεύθηκε στην κορυφή του Ολύμπου. Σε μικρή σχετικά ηλικία, είναι ήδη βαθύπλουτος, έχοντας συνδυάσει το πηγαίο ταλέντο του στο σπορ με την εξαντλητική προπόνηση. Το ευαγγέλιο των πρωταθλητών, με άλλα λόγια. Όλο αυτό, ωστόσο, ελλοχεύει κινδύνους. Να ξεφύγεις, ας πούμε, από το κοινώς παραδεκτό, να στραφείς σε αμφιβόλου λογικής πεποιθήσεις, όπως φέρ’ ειπείν ότι με τη θετική ενέργεια εξαγνίζεις το νερό. Για να μην πάμε στη λυτρωτική έκσταση της «μεγάλης αγκαλιάς». Ο Νόβακ Τζόκοβιτς πιστεύει σε αυτά, ταυτοχρόνως είναι και πεπεισμένος χριστιανός ορθόδοξος. Όπως αποκάλυψε η ίδια η μητέρα του, ο σταυρός που φοράει ο πρωταθλητής, αλλά και εκείνη, τον προστατεύουν και τον οδηγούν στην κατάκτηση των Γκραν Σλαμ.
Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε, όπως είχε πει ο Πιραντέλο – ο καθένας έχει δικαίωμα στην ιδεολογική (ή ιδεοληπτική) αυτοδιάθεση. Ως το σημείο, όμως, που δεν επηρεάζει άλλους και δεν θέτει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία.
Ο Τζόκοβιτς είναι αντιεμβολιαστής – δεν το έχει κρύψει. Η στάση του μάλιστα κατατείνει περισσότερο προς μια στεντόρεια άρνηση. Θα μπορούσε να είναι σημαιοφόρος στη διεθνή του ψεκασμού. Τώρα μάλλον κατάφερε να βάλει το πρόσωπό του στη σημαία. Ως σύμβολο...
Τον περασμένο Ιούνιο, όταν οι αθλητικές δραστηριότητες στην πατρίδα του είχαν παγώσει, διοργάνωσε μεγάλο τουρνουά τένις στη Σερβία. Ο εμβολιασμός (προφανώς) δεν ήταν υποχρεωτικός, οι μάσκες εξαιρετικά προαιρετικές, οι αποστάσεις ανύπαρκτες. Μια σειρά ανθρώπων νόσησαν, συμπεριλαμβανομένου του Τζόκοβιτς. Ούτε ο σταυρός τον προστάτευσε ούτε η θετική ενέργεια. Συνέχισε τη ζωή του στο Μόντε Κάρλο και σκέφτηκε να κάνει... την κρίση ευκαιρία. Να αξιοποιήσει το ότι νόσησε για να πάρει εξαίρεση από την υποχρεωτικότητα εμβολιασμού στην Αυστραλία, μολονότι ο ίδιος είχε προηγουμένως δηλώσει ότι αρνείται να συμμετέχει σε μια διοργάνωση που επιβάλλει κανονισμούς που δεν του αρέσουν.
Επέλεξε την πλάγια οδό, πήρε βίζα από την Αυστραλιανή Ομοσπονδία Τένις και την πολιτεία της Βικτώρια, αλλά όφειλε να προσκομίσει αποδείξεις για την ιατρική εξαίρεση στον εμβολιασμό του, που προφανώς δεν υπάρχει. Εν τω μεταξύ, από τη νόσησή του παρήλθαν πάνω από 6 μήνες, συν του ότι η Αυστραλία δεν δέχεται να μπουν εντός των συνόρων της ανεμβολίαστοι, ακόμα κι αν έχουν νοσήσει.
Όλα αυτά ήταν γνωστά. Και στον ίδιο. Παρά ταύτα επέλεξε τη λογική του «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;», φέρθηκε με τον παρωχημένο εξαιρετισμό που οι βαλκάνιοι αναγνωρίζουν στον εαυτό τους και προσέκρουσε στο τσιμεντένιο «όχι» μιας χώρας με αυστηρούς νόμους και ακόμα πιο σκληρούς πανδημικούς κανόνες. Λυπηρό για τον ίδιο...
Οι αθλητές και οι δη οι υπερπρωταθλητές πάντα είχαν πιο ηχηρή φωνή από τους υπόλοιπους. Πολλοί μάλιστα εκφράζουν θέσεις γύρω από ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, νιώθοντας μικροί θεοί. Κάπως έτσι κι ο αγαπητός Νόλε. Η στάση του οδήγησε στη γελοιοποίησή του. Κι όπως είπε ένας συνάδελφός του, εξίσου πολυνίκης, ο Ράφα Ναδάλ, ο οποίος έχει ταχθεί υπέρ του εμβολιασμού: «Από μια άποψη τον λυπάμαι. Αλλά γνώριζε τι συμβαίνει εδώ και μήνες, κι όμως πήρε αυτή την απόφαση».
Και τώρα του ήρθε ο λογαριασμός: έγινε ρεζίλι διεθνώς, τον έκαναν σύμβολο οι απανταχού ψεκασμένοι και κατέκτησε το τρόπαιο του να είναι η ζωντανή απόδειξη ότι η λογική του «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» ηττήθηκε. Τη σκότωσε η πανδημία και της έβαλε ταφόπλακα η ίδια η ζωή...
14°
