Στις 25 Νοεμβρίου 2005 ο Τζορτζ Μπεστ φεύγει από τη ζωή. Η ιστορία ενός από τους πιο χαρισματικούς και αμφιλεγόμενους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών.
Τον περασμένο χρόνο ο ποδοσφαιρικός κόσμος σοκάρεται από τον θάνατο του θρυλικού Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Η προσωπικότητα που σφράγισε την δεκαετία του ΄80 με τις μαγικές του ενέργειες και έγινε είδωλο για εκατόμμυρια παιδιά σε όλο τον πλανήτη, έφυγε από τη ζωή στις 25 Νοεμβρίου 2020. Το παιχνίδι της μοίρας τα έφερε έτσι και την ίδια ημερομηνία πριν από 16 χρόνια ο κόσμος θρηνούσε μία ακόμα μορφή του αθλήματος. Η μεγαλύτερη περσόνα του ποδοσφαίρου των 60’s, Τζόρτζ Μπεστ, περνάει στην αιωνιότητα στις 25 Νοεμβρίου 2005. Πολλοί είναι εκείνοι που τον θεωρούν μέχρι και σήμερα έναν από τους πιο ταλαντούχους παίκτες που πάτησαν τα γήπεδα και μεσουρανούσε με τα χρώματα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Στις 22 Μαΐου του 1946 ο Μπεστ βλέπει για πρώτη φορά το φως του ήλιου στο Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας. Είχε τέσσερις άδερφες και έναν αδερφό, προερχόμενος μάλιστα από θρησκευτική οικογένεια. Όπως είχε αναφέρει και ο ίδιος τόσο σε συνεντεύξεις του όσο και στην αυτοβιογραφία του, η θρησκεία καταλάμβανε μεγάλο μέρος της καθημερινότητας για την οικογένεια Μπεστ. Στο προάστιο Γκρέγκακ έκανε και τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα, σε μεγάλα καταπράσινα τοπία και αλάνες. Η πολιτεία προστατεύει μέχρι και σήμερα τα μέρη που ο Μπεστ έκανε τις πρώτες του επαφές με τη μπάλα. Για τους Βορειοιρλανδούς είναι μέχρι και σήμερα ένας θρύλος που παραμένει ζωντανός στις μνήμες όλων. Λίγοι ξέρουν πως σαν πιτσιρικάς είχε μια μεγάλη αγάπη για την ομάδα των Γουλβς από την πόλη του Γούλβερχάμπτον.
Σε ηλικία 15 ετών, ένας τοπικός σκάουτερ με το όνομα Μπομπ Μπίσοπ τον ανακαλύπτει σε μία προπόνηση της πρώτης ομάδας του, της Gregagh Boys Club του Μπέλφαστ. Αμέσως επικοινωνεί με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και δεν διστάζει να δηλώσει στον Ματ Μπάσμπι ότι «Μόλις εντόπισα μια ιδιοφυΐα». Κάνει μια προσπάθεια να καθιερωθεί στην Αγγλία όμως είναι κάποιες φορές δύσκολο για ένα παιδί να μείνει μόνιμα μακριά από τους δικούς του σε μία ξένη χώρα, ακόμα και για τον Τζορτζ Μπεστ. Το 1963 κάνει μία δεύτερη προσπάθεια στη Γιουνάιτεντ, όντας πιο ώριμος και γράφει τη πρώτη του συμμετοχή σε ηλικία 17 ετών απέναντι στη Γουέστ Μπρομ. Όχι κι άσχημα για κάποιον που τον απέρριψαν στο παρελθόν επειδή κατά τα λεγόμενα των προπονητών ήταν «Πολύ αδύναμος και ελαφρύς».
Σύντομα ο Βορειοιρλανδός έδειξε πως έχει ό,τι χρειάζεται για να γίνει ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής. Ξεχώριζε για το αέρινο στιλ του, την ικανότητα να μπορεί να ντριμπλάρει όλη την αντίπαλη ομάδα και μία φοβερή ικανότητα στο γκολ. Κατά πολλούς δεν υπήρχε κάτι που δεν μπορούσε να κάνει στο παιχνίδι του. Ήταν εκπληκτικός στο ένας με έναν, εκρηκτικός, δημιουργικός και χρησιμοποιούσε εξίσου καλά και τα δύο πόδια. Η θητεία του στη Γιουνάιτεντ το διάστημα 1963 – 1974 τον τοποθετούν στην λίστα με τους καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Παίρνει μέρος σε 361 αναμετρήσεις και σκοράρει 137 γκολ. Αναδεικνύεται πρωταθλητής με τους «Κόκκινους Διαβόλους» τις σεζόν 1964 – 1965 και 1966 – 1967, κατακτά δύο Charity Shield και βοηθάει την ομάδα του να στεφθεί Πρωταθλήτρια Ευρώπης τη σεζόν το 1968 για πρώτη φορά. Στο τέλος εκείνης της χρονιάς θα ψηφιστεί και ως ο καλύτερος ευρωπαίος ποδοσφαιριστής.
Το τι ποδοσφαιριστής ήταν ο Τζορτζ Μπεστ μπορεί να περιγράψει πολύ καλά μία ιστορία από αυτές ποι οι Βρετανοί λατρεύουν να λένε. Ξεκινάνε ως ένα αληθινό γεγονός όμως με το πέρασμα του χρόνου ο καθένας προσθέτει τη δική του λεπτομέρεια, κάνοντας την στο τέλος έναν μύθο σαν τον ίδιο τον παίκτη. Στις 7 Φεβρουαρίου του 1970 η Γιουνάιτεντ επισκέπτεται το Νόρθαμπτον για να παίξει με την τοπική ομάδα. Ο κλήρος για το δύσκολο μαρκάρισμα του Τζορτζ Μπεστ πέφτει στον Φέι Φέρφαξ. Τελικό σκορ 2-8 με τον Μπεστ να σκοράρει 6 γκολ και τον Φέρφαξ να παραδέχται πως η μόνη φορά που τον πλησίασε ήταν όταν αντάλλαξαν χειραψία στο τέλος του αγώνα.
Η συνέχεια μετά το Μάντσεστερ δεν ήταν η ανάλογη στην καριέρα του και όλοι αναρωτιούνται για το που θα έφτανε αυτός ο ποδοσφαιριστής αν δεν υπήρχαν τα πάθη του. Ο Μπέστ εκτός από το ποδόσφαιρο αγαπούσε και το να περνάει καλά στην προσωπική του ζωή. «Ξόδεψα πολλά λεφτά σε ποτό, γυναίκες και γρήγορα αυτοκίνητα. Τα υπόλοιπα απλά τα σπατάλησα» είναι μία από τις δηλώσεις που χαρακτηρίζουν την εξωγηπεδική του ζωή. Με έναν μαγικό τρόπο κατάφερνε όμως να ξεχωρίζει μέσα στο χόρτο και τον Ματ Μπάσμπι να παραδέχεται πολλές φορές πως το σχέδιο της ομάδας του ήταν να δώσουν απλά την μπάλα σε εκείνον.
Με τον τρόπο του χαρακτήρισε τη δεκαετία του ΄60. Ο πορτογαλικός τύπος τον είχε περιγράψει ως τον «5ο Beatle», καθώς το look έμοιαζε πολύ με τα μέλη της μπάντας από το Λίβερπουλ. Τότε το μακρύ μαλλί δεν ήταν το κλασικό κούρεμα για έναν ποδοσφαιριστή. Αποτελούσε έναν playboy της εποχής με τις γυναίκες να παραληρούν σε κάθε εμφάνισή του. «Αν με έβαζαν να διαλέξω ανάμεσα στο να περάσω 4 παίκτες και να σκοράρω από τα 30 μέτρα απέναντι στη Λίβερπουλ ή ένα βράδυ με την Μις Κόσμος θα είχα μεγάλο δίλλημα. Ευτυχώς στη ζωή μου τα πέτυχα και τα δύο» είναι μία από τις αναφορές του που φανερώνουν και τη καλή του σχέση με τις γυναίκες. Έγινε ποπ σύμβολο της εποχής και ένας άνθρωπος που λάτρευαν σαν θεό το κίνημα των Hippies.
Ταλαιπωρήθηκε όλη την ενήλικη του ζωή από τον αλκοολισμό, που στο τέλος αποδείχθηκε η αιτία όχι μόνο της απότομης πτώσης στην απόδοσή του αλλά και για τον θάνατό του το 2005. «Ήμουν πραγματικά άρρωστος και μπορούσαν να το δουν όλοι εκτός από μένα» είπε το 2002 στη Guardian αναφερόμενος στα προβλήματα στο συκώτι του που είχαν ήδη ξεκινήσει. Το 1981 ενώ αγωνιζόταν στις Ηνωμένες Πολιτείες, ήταν το σημείο που έπιασε πάτο. Λήστεψε την τσάντα μίας γυναίκας για να μπορέσει να πιει αλκοόλ. Τρία χρόνια αργότερα θα περάσει τρείς μήνες στη φυλακή, καθώς δεν σταμάτησε σε αλκοτέστ ενώ ήταν εμφανώς μεθυσμένος και στη συνέχεια επιτέθηκε σε αστυνομικό.
Ακόμα και όταν αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα υγείας δεν σταμάτησε να πίνει. Είχε προβεί σε μεταμόσχευση αφού διαγνώστηκε με κίρρωση του ήπατος, όμως ο οργανισμός του είχε πολλές επιπλοκές στην προσπάθεια να δεχθεί το νέο μόσχευμα. Στις 25 Νοεμβρίου του 2005 ο Τζορτζ Μπεστ περνάει στην αιωνιότητα αφού πρωτα έχει προλάβει να χαιρετήσει τους αγαπημένους του ανθρώπους. Στην κηδεία του οι αεροπορικές εταιρείες βάζουν έξτρα πτήσεις με προορισμό το Μπέλφαστ, καθώς όλοι ήθελαν να βρεθούν στο τελευταίο αντίο. Σύμφωνα με τις αρχές στην κηδεία του ήταν παρόντες 100.000 άνθρωποι που αγαπούσαν τον Τζόρτζι Μπεστ. Στην καριέρα του πρόλαβε να φορέσει τη φανέλα της Βορείου Ιρλανδίας 37 φορές και να σκοράρει 9 γκολ. Δεσπόζει στη λίστα με τους μεγαλύτερους παίκτες που δεν κατάφεραν να αγωνιστούν σε Παγκόσμιο Κύπελλο, όμως με υπερηφάνεια φορούσε τα χρώματα της χώρας του όταν το καθήκον τον καλούσε.
Σε μία δήλωση του παρελθόντος ο Τζορτζ Μπεστ είπε «Όταν σταματήσω την καριέρα μου, κανείς δεν θα θύμαται τα άσχημα αλλά το πως έπαιζα. Αν έστω και ένας πιστεύει πως είμαι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο μου αρκεί». Ο Βορειορλανδός είχε σε μία καριέρα γεμάτη συγκινήσεις και λατρεύεται από πολλούς που τον θεωρούν τον καλύτερο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών. Το όνειρο του έγινε πραγματικότητα και αυτό είναι που έχει σημασία.
14°
