Ξανά στο γήπεδο: Ο συγχρωτισμός των εμβολιασμένων

Μπροστά από τις θύρες έχει σχηματιστεί μια μακρά κόκκινη ουρά, που εκτείνεται για δεκάδες μέτρα. Πριν προσεγγίσει κανείς το χώρο όπου υπάρχει η περιστρεφόμενη είσοδος, την οποία ανοίγεις ηλεκτρονικά τοποθετώντας το bardcode του εισιτηρίου σε ένα συγκεκριμένο σημείο, οι υπεύθυνοι του γηπέδου «Καραϊσκάκης» έχουν κλείσει το χώρο με μεταλλικές μπάρες. Εκεί υπάρχουν υπάλληλοι της ομάδας με φωσφοριζέ γιλέκα και δυνάμεις της αστυνομίας που προχωρούν σε έναν πρωτοφανή έλεγχο για γήπεδο: Τσεκάρουν το πιστοποιητικό εμβολιασμού... (όταν προ πανδημίας γινόταν σωματικός έλεγχος για να μην μεταφέρεις επικίνδυνα αντικείμενα).

Όλοι διαθέτουν, καθώς είναι μέσα στους όρους της αγοράς εισιτηρίου: είτε διαρκείας είτε για έναν αγώνα. Για να εκδόσεις το εισιτήριο πλέον πρέπει να αφιερώσεις αρκετή ώρα στις ανάλογες διαδικτυακές πλατφόρμες, δίνοντας μια σειρά προσωπικών σου στοιχείων, που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την παραδοσιακή διαδικασία παρακολούθησης ενός ποδοσφαιρικού αγώνα.

Καλώς ήρθατε στην εποχή της... μπάλας σε συνθήκες πανδημίας. Στην περσινή σεζόν επικράτησε η θλιβερή εικόνα των απολύτως άδειων γηπέδων. Οι «φίλαθλοι» ήταν ζωγραφισμένοι σε υπερμεγέθεις μουσαμάδες, τα μεγάφωνα ενίοτε έπαιζαν ηχητικά με συνθήματα από παλαιότερους αγώνες - όλα έμοιαζαν αφύσικα. Η ποδοσφαιρική εμπειρία ήταν η ελάχιστη δυνατή, ο αγώνας -ο όποιος αγώνας, ακόμα και τα ντέρμπι- έμοιαζε με φιλικό ματς. Εφέτος αυτό άλλαξε. Για να βγάλεις εισιτήριο και να παρακολουθήσεις έναν αγώνα πρέπει να είσαι εμβολιασμένος, δεν υπάρχει πρόβλεψη για τεστ (PCR ή Rapid) και καλώς. 

Βράδυ Πέμπτης, λίγο μετά τις 21.00. Στο «Καραϊσκάκης» ο κόσμος φτάνει κατά χιλιάδες, αλλά έξω από το γήπεδο δεν υπάρχει ιδιαίτερος συνωστισμός. Ο κόσμος περιμένει στη σειρά του για να του γίνει ο έλεγχος και κατόπιν μπαίνει. Στην ουρά σκεφτόμουν ότι κάποτε για να πάμε στο γήπεδο, αρκούσε να περάσουμε από το σύνδεσμο των οπαδών της ομάδας μας ή από τα εκδοτήρια λίγο νωρίτερα. Οι τεμπέληδες ή όσοι δεν είχαν προλάβει πήγαιναν στην πλατεία Ομονοίας και έβρισκαν εισιτήριο στη μαύρη αγορά. Για να πούμε την αλήθεια, τους έβρισκε ο ίδιος ο μαυραγορίτης, γινόταν η «διαπραγμάτευση» και είχες εισιτήριο. Ήταν, τρόπον τινά, μέρος της γηπεδικής εμπειρίας... 

Τώρα επιδεικνύεις το τυπωμένο χαρτί που δείχνει ότι έχεις εμβολιαστεί ή την ανάλογη φωτογραφία από το πιστοποιητικό στο κινητό σου. Το εισιτήριό σου, επίσης, έχει μια σειρά από προσωπικά σου στοιχεία κι έτσι γίνεται η ταυτοπροσωπία. Με άλλα λόγια, αν οι ελεγκτές είναι απολύτως συνεπείς στη δουλειά τους, δεν μπορεί να μπει άλλος πέραν από σένα - δηλαδή ο κάτοχος εισιτηρίου διαρκείας δεν μπορεί να δανείσει την κάρτα του σε κάποιον άλλο, αν δεν θέλει να πάει σε ένα συγκεκριμένο αγώνα.

Αυτό συνέβη και στο χθεσινό ματς του Ολυμπιακού με την βελγική Αντβέρμπ. Πολλές από τις θέσεις στις θύρες όπου υπάρχουν εισιτήρια κατόχων διαρκείας ήταν άδειες. Το ματς δεν ήταν το σημαντικότερο, είχε μια λογική. Οι άδειες θέσεις πάντως σηματοδοτούσαν το εξής: Τα μέτρα κατά της διάδοσης της Covid-19 λειτουργούν.

Όλα; Όχι κι όλα... διότι εκτός από εμβολιασμένος, ένας από τους όρους για να παρακολουθήσεις το παιχνίδι είναι να φοράς μάσκα. Στις ουρές, πριν την είσοδο στο γήπεδο, πολλοί φορούσαν, οι περισσότεροι όχι. Ίσως η αναλογία να ήταν 40-60. Μέσα στο γήπεδο κι αφού οι φίλαθλοι είχαν καθίσει στις θέσεις τους, η αναλογία αυτή άλλαζε εκθετικά. Ενδεχομένως γινόταν 10-90. Τη μάσκα διατηρούσαν στο πρόσωπό τους -ως επί το πλείστον- οι μεγαλύτεροι σε ηλικία. Κρατάμε, όμως, το εξής: Πρόκειται για συγχρωτισμό σε συντονισμένο πλάνο (όλοι έχουν συγκεκριμένη θέση, άρα δεν υπάρχει κινητικότητα) και το 100% (κατά πάσα βεβαιότητα) των θεατών είναι εμβολιασμένο. 

Πρόκειται για μια δύσκολη άσκηση - ας ελπίσουμε ότι αξίζει: Η γηπεδική εμπειρία με την παρουσία του κόσμου δεν είναι δυνατόν να συγκριθεί με τίποτα άλλο. Είναι μέρος της ποδοσφαιρικής «τελετουργίας», αν θέλετε. Και είναι εξαιρετικό το ότι πλέον στα γήπεδα επέστρεψε η κανονικότητα και ταυτοχρόνως μια έμμεση υποχρεωτικότητα εμβολιασμού σε όσους αρνούνται να το πράξουν, αλλά θέλουν να δουν την ομάδα τους από κοντά. Win win scenario.

ΥΓ: Το ματς δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας, θα ξεχαστεί σύντομα. Μένουν οι 3 βαθμοί της νίκης και η επιστροφή του κόσμου που δίνει ιδιαίτερο χρώμα στη γηπεδική εμπειρία. Διότι, όσο κι αν μεγαλώσεις, πάντα το ίδιο σκίρτημα θα νιώθεις όταν διαβαίνεις τις θύρες και στο βάθος βλέπεις το πράσινο χορτάρι να εκτείνεται μπροστά σου.