Μάρκους Ράσφορντ: Ο Άγγλος που επαναπροσδιόρισε τον όρο «σταρ»

Στο ποδόσφαιρο έχουμε μάθει να χρίζουμε «ήρωες» και «σταρ», παίκτες που μας προσφέρουν θέαμα, πολλά γκολ και κάνουν το άθλημα πιο συναρπαστικό. Ο Μάρκους Ράσφορντ δεν ανήκει αμιγώς σε αυτή την κατηγορία, αλλά διάλεξε τον δικό του δρόμο και επαναπροσδιόρισε τον όρο «σταρ». Εκτός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου, κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορωνοϊού, ο ποδοσφαιριστής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έβαλε το καλύτερο γκολ της καριέρας του και έκανε σχεδόν μία ολόκληρη χώρα, φιλάθλους και αντιπάλους, να του σφίξουν το χέρι. Έγινε ο «σταρ» για χιλιάδες παιδιά που το είχαν ανάγκη.

Ο Ράσφορντ επέλεξε να αντισταθεί και δικαιώθηκε για τον αγώνα που ξεκίνησε μόνος του ενάντια σε μία ολόκληρη κυβέρνηση. Δεν ξέχασε την αφετηρία του και μέσα από τη δύναμη που του έχει δώσει το ποδόσφαιρο κατάφερε κάτι πολύ μεγάλο. Κάτι για που χιλιάδες παιδιά στην Αγγλία είναι ζωτικής σημασίας. 

Ο αγώνας του Μάρκους Ράσφορντ για τα σχολικά γεύματα

Η κυβέρνηση της Μεγάλης Βρετανίας αποφάσισε να σταματήσει τα δωρεάν γεύματα για τα παιδιά κατά τη διάρκεια που τα σχολεία θα παρέμεναν κλειστά και θα λειτουργούσαν με τηλεκπαίδευση. Ο Ράσφορντ, που έχει βρεθεί στη θέση αυτών των παιδιών, από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστή η απόφαση ανέλαβε δράση.

Αρχικά, έστειλε επιστολή, κάνοντας έκκληση για τα παιδιά που έμειναν χωρίς κουπόνια για γεύματα. Η επιστολή του στον Μπόρις Τζόνσον ήταν συγκινητική, όμως αρχικά το αίτημά του έλαβε αρνητική απάντηση. Παρόλα αυτά, εκείνος δεν τα παράτησε. Αμέσως μετά ξεκίνησε έναν παράλληλο αγώνα μέσω social media, προσπαθώντας να βρει λύση στο πρόβλημα που ήταν έτοιμο να ξεσπάσει. Ήταν αποφασισμένος και απέδειξε πως το ποδόσφαιρο μπορεί να αποτελέσει ένα πολύτιμο κοινωνικό εργαλείο. 

Το κύμα αντιδράσεων κατά της απόφασης για τη διακοπή των γευμάτων των παιδιών, αλλά και το κύμα στήριξης στον Ράσφορντ ήταν τόσο μεγάλο που σχεδόν αμέσως το ζήτημα έγινε πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης για όλη τη χώρα. Η πίεση ήταν τόσο μεγάλη που η κυβέρνηση αποφάσισε να πάρει πίσω την απόφασή της, με τον Μάρκους Ράσφορντ να παίρνει τη μεγαλύτερη νίκη της ζωής του έξω από τα γήπεδα. 

Η δικαίωση και το παράσημο του Μάρκους Ράσφορντ

Η αντίσταση του Ράσφορντ είχε τέτοια απήχηση που άλλαξε τον κυβερνητικό σχεδιασμό και έκανε τον ίδιο τον Μπόρις Τζόνσον να έρθει σε επικοινωνία με τον ποδοσφαιριστή για να του δώσει εγγυήσεις σε σχέση με τη διατήρηση του μέτρου για τα σχολικά γεύματα.

Και η δικαίωση δεν σταμάτησε εκεί. Η ίδια η Βασίλισσα Ελισσάβετ Β` έχρισε τον Ράσφορντ μέλος του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, ως φόρο τιμής στον αγώνα του κατά της παιδικής φτώχειας.

Ο ποδοσφαιριστής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ακόμα και σήμερα δεν σταματά τον αγώνα του και συνεχίζει να δίνει τη δική του μάχη για τα παιδιά που ζουν στο όριο της φτώχειας, αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος που μπορεί να προκαλέσουν οι ενέργειές του. Εξάλλου, έχει πάντα στο μυαλό του το σημείο που ξεκίνησε και εκείνος και δεν αρκείται με όσα κερδίζει απλά παίζοντας ποδόσφαιρο. Μπορεί η χρονιά να κλείνει και για ακόμα μία φορά να μείνει χωρίς τίτλο με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στην Αγγλία, πρόλαβε όμως να κερδίσει κάτι πολύ πολυτιμότερο. Να γίνει «ήρωας» στα μάτια χιλιάδων παιδιών. Και να κερδίσει τον σεβασμό των αντιπάλων του.  

Αξίζει να σημειωθεί ότι περισσότερα από τέσσερα εκατομμύρια παιδιά στην Αγγλία ζουν σε καθεστώς φτώχειας και περίπου το 1/3 εξ αυτών βασίζουν την καθημερινή τους διαβίωση στα δωρεάν σχολικά γεύματα. 

Η συγκινητική επιστολή του Μάρκους Ράσφορντ στον Μπόρις Τζόνσον

«Χωρίς την καλοσύνη και τη γενναιοδωρία της κοινότητάς μου, δεν θα υπήρχε ο Ράσφορντ που βλέπετε σήμερα, ένας 22χρονος, ο οποίος έκανε καριέρα στο άθλημα που αγαπάει. Η ιστορία μου είναι μια ιστορία αρκετά συνηθισμένη σε πολλές οικογένειες: Η μητέρα μου δούλευε όλη μέρα, κερδίζοντας έναν ελάχιστο μισθό προκειμένου να έχουμε πάντα ένα ζεστό γεύμα για δείπνο. Αλλά δεν ήταν αρκετό. Το σύστημα δεν επέτρεπε σε οικογένειες όπως η δική μου να πετύχουν, ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά δούλεψε. Βασιζόμασταν σε δωρεάν κουπόνια σχολικών γευμάτων, στην καλοσύνη των γειτόνων και των προπονητών. Θυμάμαι ξεκάθαρα τις επισκέψεις στο Northern Moor για το χριστουγεννιάτικο δείπνο κάθε χρόνο. Και μόνο τώρα καταλαβαίνω τις τεράστιες θυσίες που έκανε η μητέρα μου.

Αυτό το καλοκαίρι θα έπρεπε να ήταν ευτυχισμένο, γεμάτο γονείς και παιδιά να κυματίζουν σημαίες. Στην πραγματικότητα, το στάδιο Wembley θα μπορούσε να γεμίσει δύο φορές με παιδιά που αναγκάστηκαν να χάσουν τα γεύματα κατά τη διάρκεια της πανδημίας λόγω της φτώχειας των οικογενειών τους. Υπάρχουν περίπου 200.000 από αυτά και αναρωτιέμαι αν θα είναι ποτέ υπερήφανα για τη χώρα τους τόσο πολύ που μια μέρα να φορούν τη φανέλα της εθνικής ομάδας και να τραγουδούν τον εθνικό ύμνο στις εξέδρες. Πριν από δέκα χρόνια ήμουν ένα από αυτά.

Γνωρίζετε ότι συνεργάστηκα, τους τελευταίους μήνες, με το πρακτορείο διανομής τροφίμων Fare Share, για να καλύψω την απουσία δωρεάν σχολικών γευμάτων. Διανέμουμε τρία εκατομμύρια γεύματα την εβδομάδα στις πιο ευάλωτες οικογένειες στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Και δεν αφορά την πολιτική, αλλά την ανθρωπότητα. Θέλω να κοιτάξω στον καθρέφτη και να νιώσω ότι έχω κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να προστατεύσω τους πιο αδύναμους. Κανένα παιδί δεν πρέπει να κοιμάται πεινασμένο. Η τροφική φτώχεια είναι μια πολύ σοβαρή πανδημία στην Αγγλία και μπορεί να εκτείνεται σε γενιές αν δεν γίνει τίποτα. Από μια τάξη 30 παιδιών, τα 9 ζουν σε συνθήκες φτώχειας και η κατάσταση αναμένεται να επιδεινωθεί έως το 2022. Το 45% των παιδιών από μαύρες εθνοτικές ομάδες ζουν σε συνθήκες φτώχειας. Αυτή είναι η Αγγλία το 2020.

Σας ζητώ να ακούσετε τις ιστορίες των γονιών τους, γνωρίζω πολλούς που παλεύουν με την κατάθλιψη, δεν μπορούν να κοιμηθούν αφού ξαφνικά μπορεί να χάσουν τη δουλειά τους. Θυσιάζουν τα γεύματά τους για τα παιδιά τους. Έχω διαβάσει tweets τις τελευταίες εβδομάδες. Κάποιος έγραψε ότι αυτοί οι άνθρωποι "κάνουν παιδιά ενώ δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα". Το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί για τη μητέρα μου, αλλά μεγάλωσα σε ένα στοργικό περιβάλλον. Ο άνδρας που βλέπετε μπροστά σας είναι ο καρπός της αγάπης ενός γονέα που θυσίασε όλα όσα είχε για την ευτυχία μου.
 
Γνωρίζω ότι υπάρχει ένα πιστωτικό σύστημα, αλλά ξέρω επίσης ότι όσοι υποβάλλουν την αίτηση δεν λαμβάνουν τίποτα πριν από πέντε εβδομάδες. Δεν είναι μια βραχυπρόθεσμη λύση. Ως μαύρος που μεγάλωσε σε μια φτωχή οικογένεια στο Wythenshawe, έχω καθήκον να ακουστεί η φωνή μου. Δεν θα ήμουν δίκαιος με τον εαυτό μου και με αυτούς της οικογένειας και της κοινότητάς μου αν δεν ήμουν εδώ για να ζητήσω βοήθεια. Σας ενθαρρύνω να δείξετε ανθρωπιά και να εγγυηθείτε δωρεάν κουπόνια γεύματος κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών. Είναι επείγον ζήτημα. Τα μάτια του έθνους εστιάζονται σε εσάς, κάντε μια στροφή και κάντε αυτό προτεραιότητα».